Krie e njëzetetretë
1 E si vështroi Pavllua ndë mbëjedhëjë, tha: Njerëz vëllazër, unë ngjera sot e kësaj ditet kam ecurë te Perndia me zëmërë të mirë.
2 E i pari i priftëret Anania, dha urdhër ature që rrijnë mb’anë tij që ta rrihnë mbë gojë.
3 Ahiere Pavllua i tha atij: Do të të bjerë tij Perndia mur i lierë me kërqele. E ti rri të më gjukoç mua sikundr’ është nomi, e kondrë nomit urdhëron të më rrahënë mua?
4 E ata që qenë atje, thanë: Të parin’ e priftëret së Perndisë shan ti?
5 Edhe Pavllua tha: Nuk’ e dijë, vëllazër, se ai ësht’ i pari i priftëret, sepse është shkruarë: Të parin’ e llaoit sit të mos e shaç.
6 E si e njohu Pavllua se njera pjesë është nga Sadhuqejtë, e tjatëra nga Farisejtë, thirri ndë mbëjedhëjë: Njerëz vëllazër, unë Fariseo jam, i biri i Fariseut, edhe mëtonem unë për shpresë e për të ngjallturë të së vdekuret.
7 E poqë tha ai këtë fjalë, u bë të ndarë Farisejet e Sadhuqejet, e u përshqie turma.
8 Sepse Sadhuqejtë thonë që nuk’ është të ngjallturë të së vdekuret, as Ëngjëll, as Shpirt. E Farisejtë i mollojisjënë që të dia.
9 E u bë një klithm’ e madhe. E si u ngrenë Grammatikotë që qenë nga an’ e Farisejet, e qërtoijnë, e thoshnë: Na nukë gjejëmë ndonjë të keq mbë këtë njeri. Ma nd’i foli atij Shpirt a Ëngjëll, le të mos lëftojmë me Perndinë.
10 E si u bë trazim i madh, u trëmb Hiliarhu mos e shqieijnë Pavllonë ata, e porsiti trimatë të zbrisnë e ta rrëmbeijnë atë nga mesi i ture, e ta shpijnë ndë ordhi.
11 E natënë që vin ju duk atij përpara Zoti, e i tha: Mos u trëmb, Pavllo, sepse sikundrë dhe martiri për mua nd’Ierusalim, kështu duhetë të apç tij edhe ndë Romë.
12 E si u kdhi, u mbëjodhë ca prej Çifutet, e anathematisnë vetëhen’ e ture, e thanë, që as të mos hanë, as të mos pinë, ngjera sa të vrasënë Pavllonë.
13 E ishnë më shumë se dizet ata që panë bërë bashkë këtë be.
14 E këta vanë ndë të parët’ e priftëret edhe ndë pleq, e thanë: Na kemi shtrënguarë vetëhenë me anathemë, të mos vëmë gjë ndë gojë, ngjera sa të vrasëmë Pavllonë.
15 Ju adha ndashti thoi Hiliarhut bashkë me Sinodh ta zbres’ atë nesër mbë juvet, sikur doi të njihni punënë më mirë për të, e na jemi gati, që pa dhe afëruarë ai, ta vrasëmë atë.
16 E si digjoi pusinë i biri i së motrësë Pavllosë, vate e hiri nd’ordhi e ja tha Pavllosë.
17 E Pavllua thirri një Ekatondarh, e i thotë: Këtë trimshuar përcille ngjera te Hiliarhu se i ka për të thën’ atij një punë.
18 E ai e mori atë e e shpuri te Hiliarhu, e i thotë: Pavllua që është ndë hapsanë më thirri, e m’u lut të bie këtë trimshuar tek teje, që të ka për të thënë një kuvënd.
19 E si e mori për doret Hiliarhu e vate mbënjanë, e piet: Ç’është ajo që ke për të thënë mua?
20 Edhe ai i tha, se: Çifutë bënë mushavere të të lutenë tij, që të nxjerç Pavllonë nesër ndë mbëjedhëjë, sikur çot të pieturë të shtrëjtë kanë për atë.
21 Ma ti mos i digjo ata, sepse e përgjojënë atë më tepër se dizet njerëz prej suresh, që ata anathematisnë vetëhen’ e ture, as të mos hanë, as të mos pinë, ngjera sa të vrasënë atë; edhe ndashti janë gati, e presënë nga teje fjalënë.
22 E Hiliarhu e lëshoi trimnë e e porsiti të mos i thotë njeriut, se më the mua këto.
23 E si thirri di Ekatondarhë, u tha: Bëni gati diqind trima, të venë ngjera ndë Qesari, edhe shtatëdhjetë kalorës, edhe diqind armatosurë me heja nga të tretinë sahat të natësë.
24 Të biri edhe kafshë që të hipëjë Pavllua, e ta shpiri shëndoshë nde Filikai Igjemoni.
25 E i shkroi një kartë që kish të tillë noimë:
26 Unë Kllavdhioi Lisia mbë teje te shum’ i forti igjemon Filiku. Gëzo.
27 Këtë njeri e zunë Çifutë, e duajnë ta vrisnë, e unë vajta me trimat’ e mi e ua mora nga duart’ e ture, sepse mpsova që është Roman.
28 E sepse desha të mpsojë për çfarë punë e kallëzoijnë atë, e zbrita atë ndë mbëjedhëjë të ture.
29 E gjeçë që e kallëzoijnë atë për të kërkuara të Nomit së ture e që nukë kish ndonjë faj për vdekëjë a për të lidhurë.
30 Ma kur më thanë mua, se duaj t’i bënej njeriut djallëzi prej çifutet, atë çast e dërgova tek teje. E porsita edhe ata që e kallëzoijnë të thonë ato që kanë me të përpara teje. Qofç me shëndet.
31 E trimatë, sikundrë u porsitnë, muarrë Pavllonë e e prunë natënë nd’Antipatridhë.
32 E nesëret si lanë kalërinë të vij me të bashkë, u kthienë nd’ordhi.
33 E këta kalëri si hinë ndë Qesari e i dhanë kartënë Igjemonit, i shpunë përpara tij edhe Pavllonë.
34 E si këndoi igjemoni kartënë, e pieti nga ç’eparhi është, e si mpsoi që është nga Qiliqia.
35 Do të të digjoj ti, i tha, kur të vijënë ata që të kallëzojënë tij. E porsiti që ta ruaijnë atë ndë Pretorio t’irodhit.
1 Edhe Pavli shtyri sytë ndë bashkëndenjëjet, e tha: “O burra vëllezër, unë gjer sot mbë këtë ditë kam ecurë përpara Perëndisë me çdo ndërgjegjeje të mirë.”
2 Edhe Anania kryeprifti urdhëroj ata që rrininë përan’ ati t’i bienë gojësë.
3 Atëhere Pavli i tha: “Perëndia do të të bierë, o mur i lyerë me këlqere; e ti rri të më gjykonjç pas nomit, edhe kundrë nomit urdhëron të më bienë?”
4 Edhe ata që ishinë ndenjurë përanë thanë: “Kryepriftin’ e Perëndisë shan ti ?”
5 Edhe Pavli tha: “Nuk’ e dita, o vëllezër, se është kryeprift; sepse është shkruarë: “Mos flaç për të parin’ e llauzit tënt”.
6 Edhe Pavli si e njohu se njëra anë ishte prej Sadhdhuqenjsh, edhe tiatëra prej Farisenjsh, bërtiti ndë bashkëndenjëjet: “O burra vëllezër, Unë jam Farise, e bir Fariseu; unë po gjykonem për shpëresë edhe për të ngjallurë prej së vdekurish.”
7 Edhe ay si foli këtë, Farisenjtë zunë të një zihenë me Sadhdhuqenjtë, edhe shumica u ndadyshë .
8 Sepse Sadhdhuqenjtë thonë se s’ka të ngjallurë, as ëngjëllë, as frymë; po Farisenjtë rrëfenjënë të dyja.
9 Edhe u bë një klithmë e madhe; edhe shkronjesitë që ishinë me anë të Farisenjet u ngritnë, e ziheshinë tuke thënë: “S’gjejmë ndonj gjë të keqe te kyj njeri; po ndë i foli ndonjë frymë a ëngjëllë [le të mos lëftojmë kundrë Perëndisë].”
10 Edhe passi u bë trazyrë e madhe, kryemijësi pati frikë se mos shqyhetë Pavli nga ata, edhe urdhëroj të zbresën’ ushtëtorët e ta rrëmbenjënë nga mezi atyreve, edhe ta shpienë ndë kastrët.
11 Edhe natënë tiatërë iu duk Zoti e i tha: “Kij zëmërë, Pavël; sepse sikundrë martirise për mua ndë Jerusalim, kështu duhetë të martirisç edhe ndë Romë.”
S 12 Edhe si u bë ditë, ca nga Judhenjt’ u mbëlothnë, e nëmnë vetëhen’ e tyre, tuke thënë: as të mos hanë as të mos pinë, gjersa të vrasënë Pavlinë.
13 Edhe ata që kishinë bërë bashkë këtë be, ishinë më shumë se dyzet vetë ;
14 Të cilët’ erthnë te kryepriftërit’ edhe te pleqt, e thanë: “Me nëmë kemi nëmurë vetëhenë tonë, të mos ngallojmë gjë gjersa të vrasëmë Pavlinë.
15 Tashi pra ju me bashkëndenjëjenë epni zë kryemijësit ta sbresë te ju nesërë, sikurse doni të merrni vesh më mirë për punë t’ ati; edhe neve, para se t’ afëronet ay, jemi gati ta vrasëmë.”
16 Edhe i biri së motrësë Pavlit, kur dëgjoj për lakunë që i ngrehnë , vate e hyri ndë kastrët, e i dëfteu Pavlit.
17 Edhe Pavli thërriti një nga kryeqindësatë, e tha: “Shpiereni këtë dialosh te kryemijësi; sepse diç’ i ka për të thënë ati.”
18 Ay pra si e mori me vetëhe, e pruri te kryemijësi, edhe thotë: “Pavli që është ndë burk më thirri, e m ’u lut të bie këtë dalosh te ti, sepse diç’ të ka për të folurë tyj.”
19 Edhe kryemijësi si e mori për dore, edhe u hoq mbënjanë, e pyeste: “Ç’ësht’ ajo që më ke për të dëftyerë?”
20 Edhe ay tha, se: “Judhenjtë bënë fialë të të lutenë të biesh poshtë Pavlinë nesërë ndë bashkëndenjëjet, sikurse kanë për të pyeturë më shtrënguarshim për atë.
21 Po ti mos u dëgjo atyre, sepse janë më shumë se dyzet vetë ata që rrinë e përgjonjën’ atë, të cilëtë kanë nëmurë vetëhen’ e tyre, as të mos hanë as të mos pinë, gjersa ta vrasën’ atë; edhe tashi janë gati tuke priturë fialë prej teje.”
22 Kryemijësi pra lëshoj dialoshinë, edhe e porositi: “Mos t’i thot’ asnjërit se më dëfteve këto.”
23 Edhe thirri dy vetë nga urdhërqindësatë, e u tha atyre: “Bëni gati dy qint ushtëtorë për të vajturë gjer ndë Qesari, edhe shtatë-dhietë kalorësa, edhe dy qint shtizorë, që mbë të tri orë të natësë.
24 Le të bien’ edhe kafsha të gjalla, që të hipënjënë Pavlinë, e ta shpienë me siguri te Filik qivernitari.”
25 Edhe shkroj një kartë pas kësaj shëmbëllese:
26 “Kllavdiu Lysi mbë të pushteçiminë qivernitarinë Filik, gëzuarë.
27 Kyj njeri u zu nga Judhenjtë, edhe do të vritej nga ata, atëhere un’ erdha bashkë me ushtërinë edhe e shpëtova, sepse mora vesh se është Roman.
28 Edhe kur desha të marr vesh për ç’punë e përflisninë, e sbrita ndë bashkëndenjëjet
t’ atyreve.
29 Edhe e gjeta se përflitej për të kërkuara të nomit atyreve, po s’ka ndonjë faj për vdekëje a për të lidhurë me hekura.
30 Edhe passi më dhanë zë, se Judhenjtë kishinë bërë këshillë të ligë kundrë ati njeriu, përnjëherë e dërgova te ti, edhe porosita edhe ata që e përflasën’ atë, të thonë përpara teje ç’fialë kanë kundrë ati. Qofsh me shëndet”.
31 Ushtëtorëtë pra, sikundrë qenë urdhëruarë, muarnë Pavlinë, edhe e prunë natënë ndë Antipatridhë.
32 Edhe mbë të nesërmet, si lanë kalorësatë të venë bashkë me atë, u këthyenë ndë kastrët;
33 Të cilëtë hynë ndë Qesari, edhe dhanë kartënë ndë dorë të qivernitarit, e nxuarnë përpara ati edhe Pavlinë.
34 Edhe qivernitari si këndoj kartënë, pyeti nga ç’anë është.
35 Edhe kur dëgjoj se është nga Qiliqia: “Do të të dëgjonj - tha, -kur të vinjën’ edhe ata që të përflasënë. Edhe urdhëroj të ruhetë ndë vënt të gjykatës’ Irodhit.