Krie e tetëtë
1 E Iisui vate ndë mal t’Ullinjet.
2 E shumë mëngjes u kthie përsëri ndë Iero, e gjithë llaoi vij tek ai, e ndënji, e i dhidhaks ata.
3 E Grammatejtë edhe Farisejtë prunë tek ai një grua, që panë zënë ndë kurvëri, e si e qëndruanë atë ndë mes.
4 I thon’ atij: Dhaskal, këjo grua ndashti u zu ndë kurvëri.
5 E Moisiu na ka porsiturë navet ndë nom, që të tilatë t’i mbulojënë me gurë. Po ti ç’thua?
6 E këtë e thoshnë për të guciturë atë, që të mundnë ta kallëzoijnë atë. Ma Iisui u unj mbë dhe e shkruan me gjisht mbi dhe.
7 E si rrijnë e pietn’ ata gjithënjë atë, ngrijti krietë e u thot’ ature: Ai që është nga juvet i pafaj, le të shtjerë protoparë mbi të gur.
8 E përsëri unji kokënë e shkruan mbë dhe.
9 E ata, poqë digjuanë këtë, edhe fiqiri ture i shan, nisnë një nga një të dilë jashtë, që nga pleqtë ngjera ndë të pastajmitë. E mbeti Iisui vetëmë, edhe gruaja që qëndron ndë mes.
10 E si ngrijti krietë Iisui, e s’pa ndonjë përveçe gruasë, i thot’ asaj: O grua, ku jan’ ata që të kallëzoijnë? Ndonjë s’të dëmëtoi ti?
11 Edhe ajo tha: Ndonjë, Zot. Edhe Iisui i thot’ asaj: As unë s’të dëmëtoj ti. Hajde, e mos fëje më.
12 Përsëri Iisui u foli ature, e u tha: Unë jam drita e botësë. Ai që vjen pas meje, do të mos ecëjë nd’erësirë, po do të ketë dritën’ e jetësë.
13 Andaj i than’ atij farisejtë: Ti ep martiri për v etëhe tënde. Martiria jote s’ësht’ e vërtetë.
14 U përgjegj Iisui, e u thot’ ature: Ndonëse unë ap martiri për vetëhe time, e vërtetë është martiria ime, sepse e di nga kam ardhurë, e ku vete. Ma juvet nukë diji nga vij unë, e ku vete.
15 Juvet gjukoni sikundr’ u thotë kurmi, unë ndashti nukë gjukoj ndonjë.
16 Edhe ndë gjukofsha unë, gjuqia ime ësht’ e vërtetë, se nukë jam vetëmë, po unë edhe jati im që më ka dërguarë.
17 Edhe ndë nom tuaj ëshë shkruarë, që martiria e di njerëzet ësht’ e vërtetë.
18 Jam unë që ap martiri për vetëhe time, e ep martiri për mua babai që më dërgoi.
19 Edhe ata i than’ atij: Ku është babai it? U përgjegj Iisui: Nukë njihni as mua, as babanë tim. Të njohëtë mua, do të keshëtë njohurë edhe babanë tim.
20 Këto fjalë tha Iisui ndë Gazofillaqi, kur dhidhaks ndë Iero, e ndonjë nuk’ e zuri atë, se nukë kish ardhurë edhe sahat’ i tij.
21 U tha pagjene ature Iisui: Unë mënjënd vete, e do të më kërkoni mua, e do të vdisni ndë faj tuaj. Tek vete unë, juvet s’mundni të vini.
22 Andaj thoshnë çifutë: Mos do të vrasë vetëhen’ e tij, që thotë: Tek vete unë, s’mundi juvet të vini?
23 E u thot’ ature: Ju jini nga të poshtërmitë, unë jam nga të lartësmitë. Ju jini nga këjo dinia, unë s’jam nga këjo dinia.
24 Andaj u thaçë juvet, që do të vdisni mbë faje tuaj, sepse ndë mos besofçi që unë jam, do të vdisni mbë faje tuaj.
25 E i thoshn’ atij: Ti cili je? Edhe Iisui u tha ature: Ai jam, që u kuvëndoj juvet që herën’ e parë.
26 Shumë kam të thom për juvet, e t’u dëmëtoj; po ai që më dërgoi ësht’ i vërtetë. E unë ato që digjova nga ai, ato thom ndë botë.
27 E ata nukë kupëtuanë, që për babanë u thosh ature.
28 Andaj u tha ature Iisui: Kur të ngriri nga dheu të bir’ e njeriut, ahiere do të njihni se unë jam, e vetiut nukë bëj ndonjë punë, po flas sikundrë më dhidhaksi mua babai im.
29 E ai që më dërgoi, është me mua. Nukë më la mua vetëmë babai, sepse unë bëj kurdo ato që i pëlqejënë atij.
30 E kur thosh ai këto fjalë, shumë besuanë nde ai.
31 E u thosh adha Iisui ature çifutet që panë besuarë nde ai: Ndë ruajtishi fjalët’ e mia juvet, do të jini mathitit’e mi të vërtetë.
32 E do të njihni të vërtetënë, e e vërteta do t’u lefterosjë juvet.
33 Ju përgjegjnë atij: Jemi nga far’ e Avraamit, e nuk’ u bëm kurrë skllev ndë ndonjë. Qish adha thua ti, do të lefterosi?
34 U përgjegj mb’ata Iisui: Vërtet, vërtet u thom juvet, që cilido që bën fajnë, është skllav i fajit.
35 E skllavi nukë qëndron gjithënjë mbë shtëpi, biri qëndron gjithënjë ndë shtëpi.
36 Andaj nd’u shpëtoftë biri juvet, do të jini me të vërtetë të shpëtuarë.
37 E di që jini nga far’ e Avraamit; po kërkoni të më vritni mua, sepse fjala ime nukë hin mbë juvet.
38 Unë thom atë që kam parë mb’anë të babait sim; ashtu edhe ju atë bëni që mpsuatë nga babai juaj.
39 Ju përgjegjnë atij, e i thanë: Babai inë ësht’ Avraami. U thot’ ature Iisui: Të jeshëtë bijt’ e Avraamit, do të bëjëtë punët’ e Avraamit.
40 Ma ndashti kërkoni të më vritni mua, njeri që u thaçë juvet të vërtetënë që digjova nga Perndia. Këtë Avraami nuk’ e bëri.
41 Juvet bëni punërat’ e babait suaj. Ju përgjegjn’ atij: Nevet s’jemi nga farë kurvërisë. Një baba vetëmë kemi, Perndinë.
42 E Iisui u thot’ ature: Ndë qe Perndia babai juaj, pajetërë do të më dojëtë mua; se unë nga Perndia dolla, e arçë; sepse nukë kam ardhurë vetiut, po ai më dërgoi mua.
43 Për çfarë punë nukë kupëtoni juvet gjuhënë time? Sepse nukë mundni të ndieni fjalënë time.
44 Juvet kini për baba djallinë, e doi të bëni ato që dëshëron babai juaj. Ai ish që vrau njerinë që herën’ e parë. E ndë të vërtetë nukë qëndroi, sepse s’ësht’ e vërtetë nde ai. Kur flet gënjeshtrënë, flet atë që gjan atij, sepse është gënjeshtjar, edhe babai i gënjeshtrësë.
45 Po mua nukë më besoni, sepse u thom të vërtetënë.
46 Kush nga jush më qërton për faj? E nd’u thom të vërtetënë, përse juvet nukë më besoni mua?
47 Ai që është nga Perndia, fjalët’ e Perndisë digjon. Juvet andaj nuk’ i digjoni, sepse s’jini nga Perndia.
48 Ju përgjegjnë çifutë, e i than’ atij: Nukë thomi navet mirë, se ti je një Samarit, e i xhindosurë?
49 U përgjegj Iisui: Unë s’jam i xhindosurë, po nderoj babanë tim, e juvet më ksenderoni mua.
50 Ma unë nuk’ e zë fill nderë tim, është kush e kërkon e do të bëjë gjuq.
51 Vërtet, vërtet u thom juvet: Kush të ruajë fjalënë time, do të mos shohë vdekëjë ndë jetë të pasosurë.
52 I thonë dha atij Çifutë: Ndashti pa e njohm, që ti je i xhindosurë. Avraami vdiqi, edhe profitëritë, e ti thua: Kush ruan fjalënë time, do të mos hajë vdekëjë ndë jetë të pasosurë.
53 Mos je ti m’i madh se Avraami, babai inë, që vdiqi? Edhe profitëritë vdiqnë. Cilinë e bën ti vetëhenë tënde?
54 U përgjegj Iisui: Ndë nderoj unë vetëhenë time, nderia ime s’është gjë. Është babai im ai që më nderon, ai që thoi juvet se është Perndia juaj.
55 E nuk’ e njohtë atë, ma unë e njoh atë. E ndë thafça që s’e njoh atë, do të jem gënjeshtjar posi juvet. Po e di atë, e fjalën’ e tij e ruaj.
56 Avraami babai juaj, gaz të madh e pat, që të shih ditënë time, edhe e pa, e u gëzua.
57 I thanë pa çifut’ atij: Edhe pesëdhjetë vjeç s’je, e ke parë Avraamnë?
58 U thot’ ature Iisui: Vërtet, vërtet u thom juvet, se pa parë dhe Avraami, jam unë.
59 Andaj muarrë gurë të bijnë mbi të. Ma Iisui u fsheh e dolli nga Ieroi, e shkoi ndëpërmes të ture, e ashtu vate.
1 Edhe Jisuj vate ndë malt të Ullinjvet.
2 Edhe mbë të vagulluarët erdhi përsëri ndë hieroret, edhe gjithë llauzi vinte tek ay; edhe ay ndenji e i mësonte.
3 Edhe shkronjësit’ e Farisenjtë i bijenë një grua zënë ndë kurvëri, edhe si e vunë ndë mest, i thonë:
4 “Mësonjës, këjo grua është zënë mbi punët tuke kurvëruarë.
5 Edhe Mojsiu na ka porositurë ndë nomt, të tillatë gra të vritenë me gurë; ti pra ç’thua?”
6 Edhe këtë e thoshinë tuke ngarë atë, që të kenë me se ta përflasënë. Po Jisuj u kërrus poshtë, e shkruante me gisht mbë dhet.
7 Edhe passi qëndroninë tuke pyetur’ atë, u ngrit, e u tha atyre: “Cili prej jush të jet’ i pafaj, kyj më përpara le të hedhë gurinë mbi atë.”
8 Edhe përsëri u kërrus poshtë, e shkruante mbë dhet.
9 Edhe ata kur dëgjuanë këtë , edhe pasi qërtoneshinë nga ndërgjegjëja, dilninë jashtë një nga një, zënë që prej pleqsh e gjer mbë të fundëshmit; edhe Jisuj mbeti vetëmë, edhe gruaja tuke ndenjurë ndë mest.
10 Edhe Jisuj si u ngrit, edhe nukë pa asndonjë veç gruasë, i tha asaj: “Grua, ku jan’ ata që të përflisinë? Asndonjë s’të gjykoj për të ligë.”
11 Edhe ajo tha: “Asndonjë, Zot.” Edhe Jisuj i tha: “As unë nukë të gjykonj për të ligë; shko, edhe mos fëje më.”
12 Jisuj pra përsëri u foli atyre, tuke thënë: “Unë jam drita e botësë; ay që më vien pas, nukë do t’ecënjë nd’ errësirët, po do të ketë dritën’ e jetësë.”
13 Farisenjtë pra i thanë: “Ti martiris për vetëhenë tënde; martiria jote nuk’ ësht’ e vërtetë.”
14 Jisuj u përgjeq e u tha atyre: “Edhe unë ndë martirisça për vetëhenë time, martiria ime ësht’ e vërtetë, sepse e di nga erdha, e ku vete, po ju s’e dini nga erdha, e ku vete.
15 Ju gjykoni pas mishit; unë nukë gjykonj njeri.
16 Po edhe ndë gjykofsha unë, gjyqi im ësht’ i vërtetë; sepse nukë jam vetëmë, po unë edhe Ati që më dërgoj.
17 Edhe është shkruarë ndë nomt tuaj, se Martiria e dy njerësve ësht’ e vërtetë.
18 Unë jam ay që martiris për vetëhenë time, edhe Ati që më dërgoj martiris për mua.”
19 I thoshinë pra: “Ku ësht’ yt atë?” Jisuj u përgjeq: “As mua s’më dini, as tem Atë; ndë më dinitë mua, do të dinit’ edhe tim Atë.”
20 Këto fialë i foli Jisuj ndë vënt të thesarit, tuke mësuarë ndë hieroret; edhe asndonjë nuk’ e zuri, sepse edhe s’i kishte ardhur’ ora.
21 Jisuj pra u tha përsëri atyre: “Unë po vete, edhe do të më kërkoni, edhe do të vdisni ndë fajt tuaj. Edhe ku vete unë, ju nukë munt të vini.”
22 Judhenjtë pra thoshinë: “Mos do të vrasë vetëhen’ e ti, e përandaj thotë: Atie ku vete unë, ju s’munt të vini?”
23 Edhe ay u tha atyre: “Ju jeni prej atyre së poshtërash, unë jam prej së lartash. Ju jeni prej kësaj bote; unë s’jam prej kësaj bote.
24 U thashë pra juve, se do të vdisni ndë fajet tuaja, sepse ndë mos besofshi se unë jam, do të vdisni ndë fajet tuaja.”
25 I thoshinë pra: “Cili je ti?” Edhe Jisuj u tha atyre: “Atë që u thashë juve që përpara herësë.
26 Shumë kam për të thënë, e për të gjykuarë për ju; po ay që më dërgoj ësht’ i vërtetë; edhe unë sa dëgjova prej ati, këto i them botësë.”
27 – Nukë kupëtuanë, se u thoshte atyre për Atinë.
28 Jisuj pra u tha atyre: “Kur të ngrini lart të birin’ e njeriut, atëhere do ta njihni se unë jam, edhe nukë bënj asgjë prej vetëhesë s’ime, po sikundrë më mësoj im Atë, këto flas.
29 Edhe ay që më dërgoj është me mua; Ati nukë më ka lënë vetëmë; sepse unë bënj përherë ato që i pëlqënjënë.”
30 Ay tek ishte tuke folurë këto, shumë vetë i besuanë.
31 Jisuj pra u thoshte atyre Judhenjet që i kishinë besuarë: “Ndë qoftë se mbesoni ju ndë fialët time, jeni me të vërtetë nxënësit’ e mi;
32 Edhe do të njihni të vërtetënë, edhe e vërteta do t’u lironjë juve.”
33 Iu përgjeqnë ati: “Jemi far’ e Avraamit, edhe nukë jemi bërë kurrë shërbëtorë asnjeriu; qysh thua ti, se: Do të bëheni të liruarë?”
34 Jisuj u përgjeq atyre: “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, se kushdo që bën fajinë, është shërbetuar i fajit.
35 Edhe shërbëtori nukë mbet ndë shtëpi për gjithë jetënë; po biri mbet për gjithë jetënë.
36 Ndë u liroftë pra juve Biri, me të vërtetë do të jeni të liruarë.
37 E di se jeni far’ e Avraamit; po kërkoni të më vrisni, sepse fiala ime nukë zë vënt ndër ju.
38 Unë flas ç’kam parë përanë tim eti; edhe ju kështu bëni ç’keni parë prej atit tuaj.”
39 Iu përgjeqnë e i thanë: “Ati ynë ësht’ Avraami.” Jisuj u thot’ atyre: “Ndë qoftë se ishitë bijt’ e Avraamit, do të bënitë punërat’ e Avraamit.
40 Po ndashti kërkoni të më vrisni, njeri që u kam folurë të vërtetënë, që dëgjova prej Perëndisë.
41 Avraami nukë bëri këtë. Ju bëni punërat’ e atit tuaj.” I thanë pra: “Neve s’kemi lindurë prej kurvërie, një atë kemi, Perëndinë.”
42 Jisuj pra u tha atyre: “Ndë qoftë se ishte Perëndia ati juaj, do të më donitë; sepse unë prej Perëndisë dolla, edhe vinj prej ati ; sepse nuk’ ardhç prej vetëhesë sime, po ay më dërgoj.
43 Përse nukë njihni të foluritë tim? Sepse nukë munt të dëgjoni fialënë time.
44 Ju jeni prej atit diallit, edhe doni të bëni dëshërimet’ e atit tuaj. Ay ishte që përpara herësë njerivrasës, edhe nukë qëndron ndë të vërtetët; sepse e vërtetë nuk’ është tek ay. Kur flet gënjeshtrënë, flet nga të tijatë; sepse është gënjeshtar, edhe i ati asajgënjeshtrësë .
45 Po mua, sepse them të vërtetënë, nukë më besoni.
46 Cili prej jush më shan për faj? Po ndë them të vërtetënë, përse s’më besoni ju?
47 Ay që është prej Perëndisë, dëgjon fialët’ e Perëndisë; përandaj ju nukë dëgjoni, sepse nukë jeni prej Perëndisë.”
48 Judhenjtë pra u përgjeqnë e i thanë: “Nukë themi mirë ne, se ti je Samarit, edhe ke diallë?”
49 Jisuj u përgjeq: “Unë s’kam diallë, po nderonj tem Atë, edhe ju me turpëroni.
50 Edhe unë s’kërkonj lavdinë time; ka kush kërkon e kush gjykon.
51 Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve: Ndë ruajtë ndonjë fialënë time, nukë do të shohë vdekëje për gjithë jetënë.”
52 Judhenjtë pra i thanë: “Ndashti e muarëm vesh, se ke diallinë. Avraami vdiq edhe profitritë, edhe ti thua: Ndë ruajtë ndonjë fialënë time, nukë do të ngjëronetë vdekëje për gjithë jetënë.
53 Sos je ti më i math se ati ynë Avraami, i cili vdiq? Edhe profitritë vdiqnë; cilinë e bën vetëhenë tënde ti?”
54 Jisuj u përgjeq: “Unë ndë lavduronj vetëhenë time, lavduria imë s’ësht’ asgjë; im Atë ësht’ ay që më lavduron, për të cilinë ju thoni se është Perëndia juaj;
55 Edhe s’e keni njohurë, po unë e njoh; edhe ndë thënça se nuk’ e njoh, do të jem posi ju, gënjeshtar; po e njoh, edhe ruanj fialën’ e ati.
56 Avraami, ati juaj, gëzonej të shohë ditënë time; edhe e pa, e u gëzua.”
57 Judhenjtë pra i thanë: “Pesë-dhietë vjet edhe s’i ke, edhe ke parë Avraaminë?” Jisuj u tha atyre: “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve: Para se të lintnjë Avraami, unë jam.”
58 Ngritnë pra gurë që të siellënë mb’ atë, po Jisuj u fsheh, edhe dolli nga hieroreja, edhe shkoj ndëpër mes t’atyreve; edhe kështu iku.