Krie e nëntëmbëdhjetëtë
1 E si hiri ndë Ieriho, shkonte ndëpërmes të qutetit.
2 E ja, një njeri që quhej Zakheo, e ai ishte i pari i kumerqarëvet, e ishte shum’ i pasurë.
3 E dëshëron të shih Iisunë ndë faqe, e nukë mund nga turma, sepse qe i vogëlë ndë shtat.
4 E shkoi përpara e hipi mbë një manezë, ta shih atë, se nga ajo udhë duaj të shkon.
5 E si erdhi mb’atë vënd, ngrijti sitë Iisui e e pa atë, e i thotë: Zakheo, shpejto, zbrit mbë dhe, se sot do të koneps ndë shtëpi tënde.
6 E zbriti me të shpejta, e e priti atë me gëzim.
7 E si panë këtë, murmurisnë gjithë, e thoshnë, që: Vate të konepjsë ndë shtëpi të njëit njeriut fajëtorit.
8 E Zakheua dolli përpara Zotit, e i thotë: Ja që unë, o Zot, gjismën’ e gjërit sim e ap mbë të varfërë. E nd’i kam marrë njeriut gjë më tepër nga haka, ja ap prapë katër pjesë.
9 Edhe Iisui i thot’ atij: Sot këjo shtëpi mori shpëtimnë, sepse edhe kij i biri Avraamit është.
10 Se i biri njeriut erdhi të kërkojë e të sosjë ata që qenë të humburë.
11 E si digjuanë ata këto, shtoi e tha një paravoli, sepse ishte ai afër Ierusalimit, e sepse besoijn’ ata se atë çast duaj të çfaqej mbretëria e Perndisë.
12 Tha dha: Një njeri bujar vate ndë një vënd të largë të mirr një mbretëri për vetëhe të tij, e të kthenej pagjene.
13 E si thirri dhjetë nga shërbëtorët’ e tij, u dha ature dhjetë mnara, e u thot’ ature: Punoni këto ngjera sa të kthenem.
14 E fshatarët’ e tij nuk’ e duajnë atë, e dërguanë pleqësi pas tij, e thoshnë: Nukë duamë këtë të mbretërojë mbë nevet.
15 E si mori mbretërinë e u kthie, porsiti të thërrisnë tek ai këta shërbëtorë, që u kish dhënë asprëtë, të mpson se ç’fitim kish bënë gjithëkush.
16 E vjen i pari e thotë: Zot, mnaja jote çoi dhjetë të tjera.
17 E i thot’ atij: Mirë për ti, kopil i besuarë, sepse ndë të pakënë u bëre i besësë. Do të jeç zot ndë dhjetë qutete.
18 E vjen i diti, e thotë: Zot, mnaja jote, çoi pesë mnara.
19 E i tha edhe atij: Edhe tij do të jeç zot ndë pesë qutete.
20 E vjen tjatër, e thotë: Zot, ja mnaja jote, që e ruajta pështjellë ndë një destemel.
21 Sepse u trëmbçë tij, se je njeri i ashprë, ngrë atë që nukë vure, e kuarr atë që nukë mbolle.
22 E i thot’ atij: Nga fjala ote do të të gjukoj ti, shërbëtor i lig, e dije që jam unë njeri i ashprë, e ngrë atë që s’vura, e kuarr atë që nukë mbolla.
23 E pse nukë dhe asprët’ e mia nde sarafi, që ndë të kthierë tim dojë t’i marrë me dhjafuar?
24 E u thot’ ature që qenë përpara: Merri nga ai mnanë, e epjani atij që ka të dhjetë mnatë.
25 E ju përgjegjnë atij: Zot, ai ka dhjetë mnara.
26 E u thom juvet, që cilitdo që ka do t’i ipetë, e nga ai që s’ka, edhe ajo që ka, do të mirretë prej si.
27 Po sa për ata hasmërit’ e mi, që nukë deshnë të mbretëroj mbë ta, birmëni këtu, e theri përpara meje.
28 E si tha këto, shkonte përpara së tjerëvet, e hipën ndë Ierusalim.
29 E kur u afërua ndë Vithfagji e ndë Vithani, ndë mal që thuhetë i ullinjet, dërgoi di nga mathitit’ e tij.
30 E u tha: Hajdeni ndë fshat të përtejme, e si të hini atje, do të gjeni një kroç lidhurë, që edhe s’ka hipurë mbi të njeri. Zgjidhnie atë, e birmani këtu.
31 E nd’u pietë njeri juvet: Pse e zgjidhni? Kështu do t’i thoi atij, se i duhetë zotit së tij.
32 E si vanë ata që i dërgoi, e gjenë sikundr’ u tha ature.
33 E kur zgjidhnë ata kroçnë, u than’ ature zotërinjt’ e tij: Pse e zgjidhni kroçnë?
34 Edhe ata u thanë, që: zotit së tij i duhetë.
35 E e prunë atë tek Iisui, e si shtinë ata rrobat’ e ture mbi kroçnë, hipnë mbi të Iisunë.
36 E ateje që shkonte ai, shtroijnë bota rrobat’ e ture mb’udhë.
37 E kur u qas ai mbë të zbriturë të malit së ullinjet, nisnë gjithë turma e mathitivet të lëvdoijnë Perndinë tuke gëzuarë me zë të madh për gjith’ ato çudira që panë.
38 E thoshnë: I bekuarë mbreti, ai që vjen mbë ëmër të Zotit, paq ndër Qiell, e lëvdim ndë më të lartë.
39 E ca nga Farisejtë bashkuarë me turmë i thon’ atij: Dhaskal, qërto mathitit’ e tua.
40 E ju përgjegj ature, e u tha: U thom juvet, që ndë pushofçinë këta, do të thërresënë gurëtë.
41 E si u afërua e pa qutetnë, qau për të.
42 E tha, se: Të njohje edhe tij, edhe ndë këtë ditë, atë që vjen për të mirë tënde! Ma ndashti këjo është mbuluarë nga sit’ e tua.
43 Sepse do të vijënë dit për ti, kur të të pështjellënë hasmërit’ e tu me hendek, e të të mbulojënë rrotullë, e të të shtrëngojënë mbë të gjith’ anë.
44 E të të gremisjënë për dheut ti, edhe djelmt’ e tua me ti bashkë, e do të mos lënë tek teje gur mbi gur, sepse nukë njohë kohënë të parit që u bë tek teje.
45 E si hiri ndë Iero, zuri të kren jashtë ata që shitnë e bleijnë brënda mbë të.
46 E u thosh ature: Është shkruarë, shtëpia ime, është shtëpi e së falturit, e juvet e bëtë atë spile të kusarëvet.
47 E dhidhakste ngaditë ndë Iero. Po të parët’ e priftëret, edhe grammatejtë, edhe të parët’ e llaoit, kërkoijnë ta humbisnë atë.
48 E nukë dijnë se ç’të bëijnë për të, se gjithë llaoi rrijte me gojë hapëtë ta digjon atë.
1 Edhe ay hyri e shkonte ndëpër Jeriho.
2 Edhe na një njeri që qjuhej Zakhe, i cili ishte i par’ i kumerqarëvet, edhe kyj ishte i pasurë;
3 Edhe kërkonte të shihte Jisunë cili është; po s’munte nga gjëndëja, sepse ishte i vogëlë ndë shtat.
4 Edhe nxitoj përpara, e hipi mbë një dru mani, që t’e shihte, sepse kishte për të shkuarë ndëpër atë udhë .
5 Edhe Jisuj kur erdhi ndë atë vënt, ngriti sytë e pa atë, edhe i tha: “Zakhe, sbrit shpejt; sepse sot duhetë të mbes unë ndë shtëpit tënde.”
6 Edhe ay sbriti shpejt, edhe e priti me gëzim.
7 Edhe të gjithë kur panë murmurisinë, tuke thënë, se: “Hyri të rrijë te një njeri fajtuar.
8 Edhe Zakheu qëndroj e i tha Zotit: “Na, o Zot, gjysmën’ e gjësë sime te po ua ap të vobeqvet, edhe ndë i paça marrë gjë ndonjë njeriu me pahirë, i ap për një katrë.”
9 Edhe Jisuj i tha, se: “Sot u bë shpëtim ndë këtë shtëpi, sepse edhe ay ësht’ i bir’ i Avraamit.
10 Sepse i bir’ i njeriut erdhi të kërkonjë e të shpëtonjë atë që ësht’ i humburë.
“ 11 Edhe ata kur ndigjoninë këto, Jisuj shtoj e tha një paravoli, sepse ishte afër Jerusalimit, edhe ata kujtoninë, se do të duketë përnjëherë mbëretëri’ e Perëndisë.
12 Tha pra: “Një njeri i fisçim vate mbë një vënt të largë, për të marrë një mbëretëri për vetëhen’ e ti, pastaj të këthenetë.
13 Edhe thirri dhietë shërbëtorët’ e ti, e u dha dhietë mna; edhe u tha: Punoni këto gjersa të vinj.
14 Po qytetarët’ e ati e mërzitinë, edhe dërguanë lajmësi pas ati, tuke thënë, se : Nukë duamë këtë të mbëretëronjë mbi ne.
15 Edhe si mori mbëretërinë u këthye prapë, e tha të thërritenë tek ay ata shërbëtorëtë që u pat dhënë argjëndinë, për të marrë vesh ç’kishte fituarë gjithësecili.
16 Edhe erdhi i pari, tuke thënë: Zot, mnaja jote fitoj dhietë mna.
17 Edhe ay i tha: Të lumtë, shërbëtor’ i mirë; se u bëre i besuarë mbë të pakënë, ki pushtet siprë dhietë qyteteve.
18 Erdhi edhe i dyti, tuke thënë: Zot, mnaja jote bëri pesë mna.
19 I tha edhe këti: Edhe ti bënu zot siprë pesë qyteteve.
20 Erdhi edhe tietri, tuke thënë: Zot, na mnaja jote të cilën’ e pata ruajturë mbë-nj’-an ndë një rizë, sepse të pata frikë,
21 Se je njeri i shtrënguarë, merr atë që s’ke vënë, edhe korr atë që s’ke mbiellë.
22 Edhe ay i thotë: Prej gojësë sate të kam për të gjykuarë, shërbëtor’ i keq, ti e dije, se unë jam njeri i shtrënguarë, edhe marr atë që s’kam vënë, edhe korr atë që s’kam mbiellë.
23 Përse pra nukë dhe argjëndinë tim ndë truvezët, që ta merrnjam bashkë me kamatënë kur të vinjam unë?
24 Atëhere u tha atyre që rrininë përpara: Merrni mnanë prej ati, edhe ia epni ati që ka dhietë mnatë.
25 (Edhe ata i thanë: Zot, ay ka dhietë mna.)
26 Sepse po u them juve, se kujdo që ka do t’i epetë; edhe prej ati që s’ka, edhe atë që të ketë do të merretë prej ati.
27 Po ata arëmiqt’e mi që s’më deshnë të mbëretëronj mbi ata, birni këtu, edhe therni ata përpara meje.”
28 Edhe si tha këto, shkonte përpara, tuke hipurë ndë Jerusalim.
29 Edhe kur u afrua ndë Vithfagji edhe ndë Vithami, ndaj malit që qjuhetë i Ullinjet, dërgoj dy vetë nga nxënësit’ e ti, e u tha atyre:
30 “Shkoni ndë fshat të përtejm; kur të hyni atie do të gjeni një pulisht lidhurë, që nuk i ka hipurë kurrë ndonjë njeri, sgjidheni edhe silleni.
31 Edhe ndë u pyetë juve ndonjë: Përse e sgjithni? Kështu t’i thoni, se: Zoti ka nevojë për atë.”
32 Edhe ata që u dërguanë si shkuanë, gjetnë sikundrë u tha atyre.
33 Edhe ata kur po sgjidhinë pulishtinë, të zotërit’ e ati u thanë atyre: “Përse sgjithni pulishtinë?”
34 Edhe ata thanë: “Zoti ka nevojë për atë.”
35 Edhe e prunë të Jisuj; edhe si hodhë rrobet’ e tyre mbi pulishtinë, hipnë Jisunë mb’ atë.
36 Edhe ay kur po shkonte, gjëndëja shtroninë rrobet’ e tyre mb’ udhë.
37 Edhe ay kur u afrua tashti mbë të sbriturit të malit Ullinjet, gjithë shumica e nxënëset zunë të gëzoneshinë e ta lavduroninë Perëndinë me zë të math për gjith’ ato çudi që panë, tuke thënë:
38 “I bekuarë qoftë mbëreti që vien mb’ emërë të Zotit; paqtim ndë qiell, edhe lavdi mbë të lartat.”
39 Edhe ca Farisenj prej gjëndëjesë i thanë: “Mësonjës, qërto nxënësit’ e tu.”
40 Edhe ay u përgjeq e u tha atyre: “Po u them juve, se ndë pushofshinë këta, gurëtë do të thërresënë.”
41 Edhe si u afrua, e pa qytetnë, qjau për atë, tuke thënë, se:
42 “Ndë qoftë se dije edhe ti pak së pakut sot ndë këtë ditët tënde, ato punë që punonenë për paqtim tënt, po tashi u fshehnë prej syvet tu.
43 Sepse kanë për të ardhurë dit për tyj, edhe arëmiqt’ e tu kanë për të bërë hendek rreth teje, edhe të kanë për të rrethuarë, edhe të kanë për të shtrënguarë, nga të gjith’ anëtë.
44 Edhe të kanë për të rrëzuarë sheshit tyj, edhe djemt’ e tu që gjëndenë brënda te ti, edhe nukë kanë për të lënë gur mbi gur te ti; sepse nukë njohe kohënë që erthnë për të parë tyj.
45 Edhe si hyri ndë hieroret, zuri t’i nxirte jasht’ ata që shitin’ e blijnë nd’ atë,
46 Tuke thënë atyre: “Është shkruarë: “Shtëpia ime është shtëpi lutëje“, po ju e bëtë “shpellë kursarësh.”
47 Edhe ishte tuke mësuarë për ditë ndë hieroret; edhe kryepriftërit’ e shkronjësitë, edhe të parët’ e llauzit kërkoninë t’e prishinë.
48 Po nukë gjeninë se ç’të bëninë, sepse gjithë llauzi ishte varë pas ati për të ndigjuar’ atë.