Krie e gjashtëtë
1 Gjith’ata që janë ndënë cgjedhë të skllavisë, le të silloisjënë se duhetë të nderojënë me çdofarë nderit zotërit’ e ture, që të mos shahetë ëmëri i Perndisë edhe dhidhaskalia.
2 E ata pa që kanë zotërinj të besëtë, le të mos i ksenderojënë, sepse janë vëllazër, po më shumë le të punojënë, sepse janë të besësë e të dashurë, e kanë pjesë ndë këtë të mirë. Këto dhidhaksi, e mpsoi.
3 Ndë dhidhaks ndonjë tjatërë lloi, e nukë vjen ndë fjalë të shëndosha të Zotit sonë Iisu Hristoit, e mbë dhidhaskali të besësë.
4 Ai është një perifan, që nukë di gjë, po ësht’ i sëmurë për qartëra e të qërtuara ndë fjalëra, që nga ato bënetë zili, qartë, të shara, shubehera të këqia.
5 Këto janë mundimi njerëzet që kanë mëntë prishurë, e që u lipsetë e vërteta, e silloisenë se besa është për të fituarë. Largou nga të tillëtë.
6 E vërtet është fitim i madh besa, me të bërë me aft me të pakënë.
7 Sepse s’kemi prurë gjë ndë këtë jetë, e nuk’ është shubehe, as mundjëmë të marrëmë gjë fare.
8 Ma kur kemi të ngrënatë, e të mbuluaritë, le të bënemi hoshnuk ndë këto.
9 Sepse ata që duanë të bënenë të pasurë, bienë ndë piraksi e ndë lak të së paudhit, e ndë shumë dëshërime të pavëjiera e të dëmëtuara, që ato mbitjënë njerëzitë ndë mort e ndë humbëjë.
10 Sepse rrënja e gjithë së këqiavet është lakëmimi. Për dashuri të saj dica u mërguanë nga besa, e shpuanë vetëhen’ e ture me shumë të dhëmbura.
11 Po ti, o njeriu i Perndisë, ikë nga këto punëra, ma mbahu nga e drejta, nga evsevia, nga besa, nga dashuria, nga durimi, nga të butëtë.
12 Lëfto ndë luftë të mirë të besësë. Rrëmbe jetën’ e pasosurë, që për atë je thirrë, e mollojise një molloji të mirë përpara shumë martirëvet.
13 Të porsit tij përpara Perndisë që ep jetë gjithë punëravet, e përpara Krishtit Iisuit, që martirisi ndë kohë të Pondioit Pillatosë molloin’ e mirë.
14 Që të ruaç ti këtë porsi pa lerosurë, pa kati(go)ri, ngjera mbë t’ardhurë të Zotit sonë Iisu Hristoit.
15 Atë që do ta bëjë të duketë mbë kohë të saj, i lumuri e vetëmë i forti, Mbreti i mbretet, e Zoti i ature që Zotërojënë.
16 Ai që vetëmë ka të pavdekëjënë, e rri ndë një dritë të paafëruarë, ai që as ka qënë as mund të jetë parë nga ndonjë njeri. Mb’atë nder, e mbretëri e pasosurë. Ashtu qoftë!
17 Të pasuritë ndë këtë jetë porsiti që të mos mburrenë, as të mos kenë tharosn’ e ture ndë gjë që s’ka besë, po ndë Perndin’ e gjallë, që na ep navet të gjitha me dorë hapëtë për të gëzuarë.
18 Të bëjënë të mirë ndë të tjerë, të jenë të pasurë ndë punëra të mira, të apënë ature që s’kanë, të bashkonenë me të gjithë.
19 Tuke vënë mbënjanë për vetëhe të ture një themeli të mirë për jetë që vjen, që të pohtisjënë jetën’ e pasosurë.
20 O Timotheo, ruaj amanetnë, e mërgo me të urrierë fjalët’ e humbura, e të ndieratë, e qartëratë e asaj së dijture që ka ëmër të rrem.
21 Që për atë dica tuke mburrurë ranë nga udha e besësë. Dhurëtia me ti. Ashtu qoftë!
* Karta e Parë mbë Timotheonë u shkrua nga Llaodhiqia, që ajo është qutet i parë e Frigjisë së Pakatianisë.
1 Sa shërbëtorë janë ndënë sgjedhë, le t’i kujtonjënë të zotërit’ e tyre të vëjyerë për çdo farë nderie, që të mos vllasfimiset’ emëri i Perëndisë edhe mësimi.
2 Edhe ata që kanë zotërinj besëtarë, le të mos i hedhënë poshtë, sepse janë vëllezër; po më shumë le t’u punonjënë, sepse ata që fitonjënë punën’ e mirë janë besëtarë edhe të dashurë. Këto mëso edhe porosit.
3 Ndë mësoftë ndonjë mësime të tiera, edhe ndë mos vaftë prapa fialëvet shëndosha të Zotit tënë Jisu Krishtit, edhe mësimit që është pas besësë mirë,
4 Kyj mban vetëhen e ti mbë të math, edhe nukë di gjë, po është i sëmurë për të zëna e për të ngrëna me fialë, nga të cilatë del cmir, qartë, vllasfimia, mendime të liga,
5 Fialë të kota njerëzish të prishurë mënç, edhe që u shteret’ e vërteta, sepse ata kujtonjënë, se bes’ e mirë është për fitim. Mërgohu nga të tillëtë.
6 Po bes’ e mirë me mbastiminë mbë të pakët është fitim i math.
7 Sepse as gjë s’kemi prurë ndë botët; edhe e kupëtojmë fort mirë se as nukë munt të marëmë gjë jashtë me vetëhe.
8 Po kur kemi të ngrëna e të mbuluara, le të na mbastonjënë këto.
9 Po ata që duanë të bënenë të pasurë, bienë ndë ngasëje edhe ndë lak, edhe ndër shumë dëshërime që janë të marra e dëmtore, të cilatë kredhënë njerëzitë ndë prishëje e ndë humbëje.
10 Sepse rrënja e gjithë të ligavet është dashuria e argjëndit; ca që i pëlqyen’ asaj duallnë jasht udhësë besësë, edhe depërtuanë vetëhen’ e tyre me shumë të dhëmbura.
11 Po ti, o njeriu i Perëndisë, ik nga këto; edhe ndiq drejtëri, besë të mirë, besë, dashuri, butësirë.
12 Lëfto luftën’ e mirë të besësë, rrok jetën’ e pasosurë, që edhe u thirre mb’ atë, edhe rrëfeve rrëfimin’ e mirë përpara shumë martirëve.
13 Të porosis përpara Perëndisë që u ep jetë të gjithave, edhe përpara Jisu Krishtit që martirisi ndë ditë të Pont Pillatit,
14 Të ruanjç porosinë pa lyerë, pa palavi, gjer mbë të dukurit të Zotit tënë Jisu Krishtit,
15 Të cilinë ndë kohëra të tia do ta dëftenjë i lumuri edhe i vetëmi Fuqitar, Mbëreti i mbëretërave, edhe Zoti i zotëravet,
16 Ay që ka vetëmë pavdekëjenë, edhe që është ndenjurë ndë dritë të paafruarë, të cilinë asndonjë nga njerëzitë nuk’ e pa, as munt ta shohnjë; mb’ atë qoftë nderë edhe pushtet i jetëshim. Amin.
17 Porosit të pasuritë ndë këtë jetë të mos mbahenë mbë të math, as të mos shpërenjënë mbë pasëjet që s’dihetë, po mbë Perëndinë e gjallë, që na ep të gjitha me dorë hapurë për fitim.
18 Të punonjënë punëra të mira, të bënenë të pasurë me punëra të mira, të jenë dorë hapurë, të shoqëruarshim,
19 Të vënë mbënjanë thesarë për vetëhen’ e tyre që është themeli e mirë për pastaj, që të fitonjënë jetën’ e pasosurë.
20 O Timothe, ruaj ndorëjenë, edhe mërgonu nga të ndyratë fialët’ e të kota, edhe nga të ngrënatë me fialë asaj diturisë që qjuhetë gënjeshtare,
21 Të cilënë tuke punuarë ca vetë , dualnë nga udha e besësë.
Hiri qoftë bashkë me ty. Amin.