Krie e nëntëtë
1 E Savllua edhe tuke çfriturë kanosira e vreila kundrë mathitivet së Zotit, ju qas të parit së priftëret.
2 E kërkoi prej si kartëra për Dhamasko ndëpër Sinagogjira, që ndë gjetë ndoca të jenë nga udha, burra e gra, t’i bjerë lidhurë ndë Ierusalim.
3 E tek vij, gjau që kur u afërua ai ndë Dhamasko, e aksafna e llampsi atë një dritë Qiellet.
4 E si ra mbë dhe, digjoi një zë q’ i thosh atij: Saull, Saull, pse më ndjek mua?
5 E ai u përgjegj: Cili je ti, Zot? E Zoti i tha atij: Unë jam Iisui, ai që ndjek ti. Pun’ e ligë është për ti të shkelmoç drizatë.
6 E ai tuke dredhurë e tuke çuditurë, tha: O Zot, ç’do ti që të bëj unë? Edhe Zoti i thot’ atij: Ngreu mbë këmbë e hirë ndë qutet, e do të të thuhetë ti ç’duhetë të bëç.
7 E njerëzitë që i vijnë pas atij, mbenë të vuvosurë, se zënë e digjuanë, po ndonjë nukë shihnë.
8 E Savllua u ngre nga dheu e nukë shih ndonjë, ndonëse i kish sitë hapëtë; po tuk’ e hequrë atë për doret, e prunë ndë Dhamasko.
9 E ndënji tri dit që nukë shih; as hangri, as piu.
10 E ishte ndë Dhamasko një mathiti që quhej Anania, e i thot’ atij Zoti ndë ëndërë: Anania. Edhe ai tha: Ja tek jam, Zot.
11 Edhe Zoti i thot’ atij: Ngreu, e hajde mb’udhë që quhetë e Drejtë, e kërko ndë shtëpi të Iudhësë një Tarsiot që quhetë Savllo; se ja tek faletë.
12 E pa ndë ëndërë një njeri që quhej Anania të vij e të vin sipër mbë të duartë, për të pohtisurë pagjene dritënë.
13 E Anania u përgjegj: O Zot, digjova nga shumë botë për këtë njeri, sa të këqia ka bërë Shënjtorëvet së tu ndë Ierusalim.
14 Edhe këtu ka urdhër nga të parët’ e priftëret, të lidhjë gjith’ ata që zënë ngoje ëmërinë tënd.
15 Ma Zoti i tha atij: Hajde, sepse kij është tek u enë e zgjedhurë, për të mbajturë ëmërinë tim përpara të pabesëvet, e mbretëret, e të bijet s’Israilit.
16 Sepse u do t’i dëftoj atij, sa do të pësojë ai për ëmër tim.
17 E vate Anania, e hiri ndë shtëpi; e si vuri duartë mbi të, i tha: Saull vëlla, Zoti më dërgoi mua (Iisui që t’u dëftua tij mb’udhë tek vije) që të shohç, edhe të mbusheç prej Shënjtit Shpirt.
18 E menjëherë i ranë nga sit’ e tij posi hala, e pa atë çast; e si u ngre, u pagëzua.
19 E si hangri, u forcua. E ndënji Savllua ca dit bashkë me mathiti që qenë ndë Dhamasko.
20 E pa mënuarë dhidhaks ndë Sinagoje Krishtinë, që kij është i biri i Perndisë.
21 E çuditishnë gjith’ ata që digjoijnë, e thoshnë: Nuk’ është kij që i përhap ndë Ierusalim gjith’ ata që zijnë ngoje këtë ëmër? Edhe këtu për këtë punë erdhi që t’i bij lidhurë ndë të parët’ e priftëret?
22 Ma Savllua sa vij forconej, e i bën të pagojë çifutë që rrijnë ndë Dhamasko, tuke dëftuarë që ai është Krishti.
23 E si shkuanë shumë dit bënë mushavere çifutë ta vrisnë atë.
24 E Savllua e njohu nijet’ e ture. E ata ruaijnë diertë nat’ e ditë, që ta vritnë atë.
25 Ma mathititë e muarrë atë natënë, e e zbritnë nga muri tuk’ e lëshuarë me ç(p)ortë.
26 E vate Savllua ndë Ierusalim, e kërkon të përzihej me mathitej, po gjithë trëmbishnë nga ai, sepse nuk’ e besoijnë që qe mathiti.
27 Ma Varnava, si e mori me vetëhe, e pru nd’apostoj e u rrëfeu ature qish pat parë Zotnë mb’udhë, e qish i pat folë atij, e qish dhidhaksi faqeza ndë Dhamasko mbë ëmërë të Iisuit.
28 E vij e rrijte bashkë me ta nd’Ierusalim e dhidhaks faqeza ndë ëmër të Zotit Iisuit.
29 E kuvëndonte e filloniqis me Çifutë që flisnë Elinika, e ata kërkoijnë ta vrisn’ atë.
30 Po si e digjuanë vëllazëritë, e shpunë atë ndë Qesari, e e dërguanë atë ndë Tarso.
31 Qishëtë dha ndëpër gjithë Iudheë, e Galileë, e Samari, kishnë paq, e stisëijnë, e ecëijnë ndë frikë të Zotit, e shtonejnë me parigorí të Shënjtit Shpirt.
32 E gjau tek shkon Petrua ndëpër gjith’ ato vënde, e të zbrit ngjera mbë Shënjtorë që rrijnë ndë Lidhë.
33 E atje gjeti një njeri që quhej Enea, që ish i mbajturë e dergjej ndë shtrat tetë vjet.
34 E i tha atij Petrua: O Enea, të shëron ti Iisu Hristoi. Ngreu, e shtro sht(r)atnë tënd. E atë çast u ngre.
35 E e panë atë gjith’ ata që rrijnë ndë Lidhë e ndë Saronë, e u kthienë mbë Zonë.
36 E ndë Iop qe një mathitrië që quhej Tavitha, që domethënë Zorkadhe. Ajo ish plot nga punëra të mira e nga eleimosine që bën.
37 E gjau të sëmurej mb’ato dit e të vdis ajo; e si e lajtinë atë, e vunë ndë çardhak.
38 E si është Lidha afër Iopit e digjuanë mathitejtë që Petrua ësht’ atje, dërguanë nde ai di njerëz, e i lutishnë të mos përtojë të vijë ngjera mbë ta.
39 Edhe Petrua u ngre, e vate me ta bashkë. E si vate, e hipnë ndë çardhak. E duallë përpara gjithë grat’ e va, tuke qarë e tuke dëftuarë këmishëra e rroba që kish bërë ngjera sa ish me ato bashkë Zorkadhea.
40 E si i kreu Petrua gjithë jashtë, e unji gjunjëtë mbë dhe e u fal; u kthie prej kurmit, e tha: O Tavitha, ngreu. E ajo hapi sit’ e saj, e si pa Petronë u ngre të rrij.
41 E si i dha asaj dorënë, e ngrijti atë; e thirri Shënjtorëtë edhe të vatë, e ua nxori atë përpara të gjallë.
42 E u digjua këjo ndë gjithë Iop, e shumë besuanë mbë Zotnë.
43 E gjau të rrij ai shumë dit ndë Iop, ndë shtëpi të njëjt Simon Tabakut.
1 Edhe Savlli, po tuke shtyrë frikë e vrasëje kundrë nxënëset Zotit, erdhi te kryeprifti,
2 Edhe lypi nga ay kartëra për Dhamaskë te sinagogjitë, që ndë gjetë ca nga këjo udhë, burra e gra, t’i bierë lidhurë ndë Jerusalim.
3 Edhe tuke vatur u afrua ndë Dhamaskë, edhe papriturë vetëtiti rreth ati një dritë nga qielli.
4 Edhe ay si ra përdhe, dëgjoj një zë tuke thënë ati: “Saull, Saull, përse më ndiek?”
5 Edhe ay tha: “Cili je ti , o Zot?” Edhe Zoti tha: “Unë jam Jisuj që ndiek ti; keq është për tyj t’u hethç me shkelmë gjëmbavet.”
6 Edhe ay tuke dridhur’ e tuke habiturë tha: “Zot, ç’do ti të bënj unë?” Edhe Zoti i tha : “Ngreu e hyrë ndë qytet, edhe do të të flitetë ç’duhetë të bënjç.
7 Edhe ata njerëzitë që bënin’ udhë bashkë me atë mbetnë pa zë, sepse zën’ e dëgjoninë, po nukë shihninë asndonjë.
8 Edhe Savlli u ngrit nga dheu, po nukë shihte asndonjë, ndonëse i kishte hapurë sytë, edhe tuke e hequrë prej dore, e prunë atë brenda ndë Dhamaskë.
9 Edhe kishte tri dit që nukë shihte; edhe as hëngri, as piu.
10 Edhe ishte një nxënës ndë Dhamaskë që qjuhej Anani, edhe Zoti i tha nd’ ëndërrë: “Anani.” Edhe ay tha: “Ja unë te jam , o Zot.”
11 Edhe Zoti i tha: “Ngreu e shko nd’atë udhë që qjuhet’ e Drejtë, edhe kërko ndë shtëpit të Judhësë një Tarsiot që qjuhetë Savllë; sepse ja te po faletë;
12 Edhe ka parë nd’ ëndërrë një njeri që qjuhet’ Anani, se hyri e vuri dorënë mbi atë, që t’i hapenë sytë përsëri.”
13 Atëhere Anania u përgjeq: “Zot, kam dëgjuarë nga shumë vetë për këtë njeri, sa të këqia u bëri shënjtorëvet tu ndë Jerusalim;
14 Edhe këtu ka pushtet nga kryepriftëritë të lithnjë gjith’ ata që thërresën’ emërinë tënt.”
15 Po Zoti i tha: “Shko, sepse kyj më ësht’ en’ e sgjedhurë, për të mbajtur’ emërinë tim përpara kombevet, e mbëretërëvet, edhe të bijvet Israilit.
16 Sepse unë do t’i dëftenj ati sa duhetë të pësonjë për emërinë tim.”
17 Edhe Anania vate e hyri ndë shtëpi; edhe si vuri duartë mbi atë, tha: “Saull vëlla, Zoti më ka dërguarë, ay Jisuj që t’u duk mb’ udhë, kur ishnje tuke ardhurë, që të të hapenë sytë përsëri, edhe të mbusheç me Frymë të Shënjtëruarë.”
18 Edhe përnjëherë ranë nga syt’ e ati posi hala, edhe përnjëherë hapi sytë përsëri; edhe u ngrit e u pagëzua.
19 Edhe si hëngri, mori fuqi. Edhe (Savlli) ndenji ca dit bashkë me nxënësitë që ishinë ndë Dhamaskë.
20 Edhe përnjëherë leçiste Krishtinë ndëpër sinagogjitë, se kyj ësht’ i bir’ i Perëndisë.
21 Edhe gjith’ ata që dëgjoninë maniteshin’ e thoshinë: “Nuk’ është kyj ay që prishi ndë Jerusalim ata që thërrisninë këtë emërë, edhe këtu për këtë punë kishte ardhurë, që t’i shpierë lidhurë te kryepriftëritë?”
22 Po Savlli merrte fuqi më tepër, edhe trubullonte ata Judhenj që rrininë ndë Dhamaskë, tuke dëftyerë, se kyj është Krishti.
23 Edhe si shkuanë mjaft dit, Judhenjtë bënë këshillë ta vrasënë.
24 Po kundrëkëshilla e atyreve i ra ndër veshë Savllit; edhe ruaninë dyertë dit’ e natë, që ta vrasënë.
25 Atëhere nxënësit’ e muarnë natënë, edhe e sbritnë nga muri, varurë ndë një shportë.
26 Edhe Savlli, si erdhi ndë Jerusalim, kërkonte të piqetë me nxënësitë; po të gjith’ e kishinë frikë, sepse nukë besoninë se është nxënës.
27 Po Varnava e mori, edhe e pruri tek apostojtë, edhe u dëfteu atyre qysh pa Zonë mb’ udhë, edhe se i foli ati, edhe qysh fliste ndër sy ndë Dhamaskë mb’ emërit të Jisujt.
28 Edhe ishte tuke hyrë e tuke dalë bashkë me ata ndë Jerusalim, edhe tuke folurë ndër sy mb’ emërit të Zotit Jisu.
29 Edhe fliste e hahej me Greqishtarëtë; po ata kërkoninë ta vrisninë.
30 Edhe vëllezëritë kur e muarnë vesh, e prunë poshtë ndë Qesari, edhe e dërguanë ndë Tarsë.
31 Qishatë pra ndëpër gjithë Judhenë e Galilenë e Samarinë kishinë paqtim, edhe ishinë tuke ndërtuar’ e tuke ecurë ndë frikë të Zotit, edhe shumoneshinë me anë të ngushëllimit të Frymësë Shënjtëruarë.
32 Edhe Pietri, tek po shkonte ndëpër gjith’ ata vënde , sbriti edhe te shënjtorëtë që ishinë ndë Lydhdhë.
33 Edhe atie gjeti një njeri që e qjuanin’ Ene, i cili ishte ulok që dergjej ndë shtrat që tetë vieç.
34 Edhe Pietri i tha: “Ene, Jisu Krishti të shëron; ngreu edhe shtro shtratinë tënt.” Edhe ay përnjëherë u ngrit.
35 Edhe gjith’ ata që rrininë ndë Lydhdhë e ndë Saron e pan’ atë, edhe u këthyenë mbë Zotinë.
36 Edhe ndë Joppë ishte një nxënëse që qjuhej Tavitha, që këthyerë do me thënë. Kaprolle; ajo ishte plot me punëra të mira e me elejmosina që bënte.
37 Edhe nd’ ato dit gjau të sëmuret ajo, edhe të vdesë; edhe si e lanë, e vunë ndë dhomë të sipërme.
38 Edhe Lydhdha passi ishte afër Joppësë, nxënësitë kur dëgjuanë se Pietri është nd’ atë, dërguanë dy burra tek ay, tuke lutur’ atë të mos përtonjë të vinjë gjer tek ata.
39 Edhe Pietri u ngrit e vate bashkë me ata; edhe kur erdhi, e hipnë ndë dhomë të sipërme; edhe i duallnë përpara gjithë grat’ e veja tuke qjarë, e tuke dëftyerë të veshura e rroba, që bënte Kaprolleja kur ishte bashkë me ato.
40 Po Pietri passi i nxori të gjitha jashtë, u unjq mbë gjunj edhe u fal; edhe u këthye te trupi e tha: “Tavitha, ngjallu.” Edhe ajo hapi syt’ e saj, edhe kur pa Pietrinë u ngrit e ndenji.
41 Edhe ay i dha dorënë, edhe e ngriti; edhe passi thërriti shënjtorët’ e të vejatë, e nxori përpara të gjallë.
42 Edhe këjo u muar vesh ndëpër gjithë Joppënë; edhe shumë vetë i besuanë Zotit.
43 Edhe Pietri mbeti mjaft dit ndë Joppë, përanë një farë Simoni lëkurëregjësi.