Krie e katërmbëdhjetëtë
1 Kërkoni të kini dashurinë, zilepsni të kini dhurëtit’ e Shpirtit, e më tepër të profitepsni.
2 Sepse ai që kuvëndon gjuhëra të panjohura, nukë kuvëndon me njerëz, po me Perndinë, sepse ndonëse nuk’ e kupëton ndonjë, po ai kuvëndon mistiria me Shpirt.
3 Ma ai që profiteps, kuvëndon njerëzet për të dërtuarë, për nasihat e për parigori.
4 Ai që kuvëndon gjuhëra, dërton vetëhen’ e tij, ma ai që profiteps, dërton qishënë.
5 Dojë që gjithë juvet të kuvëndojëtë gjuhëra, po më të tepërënë të profitepsjëtë, sepse m’i madh ësht’ ai që profiteps se ai që flet gjuhëra, përveçe ndë mos i ksijistë, që të marrë qisha dërti.
6 Ndashti pa, o vëllazër, nd’arça ndër ju tuke kuvënduarë gjuhëra, ndë se do t’u vëjej juvet, përveçe nd’u kuvëndofça juvet ja me apokalips, ja me të dijturë, ja me profiti, ja me dhidhahi?
7 Ashtu edhe ato që nukë kanë frimë e bëjënë zë, kaqë flloerea, kaqë qithara, ndë mos dhashtë të shquarë ndë zëra, qish do të njihetë ajo që këndonetë ndë flloerë, a ndë qitharë?
8 Sepse ndë dhashtë drubeta zë të pashquarë, kush do të rrijë mbë radhë për luftë?
9 Kështu edhe juvet me anë të gjuhësë ndë mos bëfçi një kuvënd që të kupëtonetë, qish do të njihetë ajo që thuhetë? Sepse do të kuvëndoni nd’erë.
10 Janë kaqë lloi gjuhëra si u ndodhë ndë botë, e ndonjë nga ato nuk’ është pa zë.
11 Ma ndë mos dijtiça unë fuqin’ e zërit do të jem Varvaro nde ai që kuvëndon, edhe ai që më kuvëndon mua Varvaro.
12 Kështu edhe juvet, kur doi dhurëtit’ e Shpirtit, kërkoni që t’u tepërojënë për dërti të qishësë.
13 Pra andaj ai që kuvëndon një gjuhë që digjonetë, le t’i lutetë Perndisë t’i apë dhurëti që ta ksijisjë.
14 Sepse nd’u falça unë ndë një gjuhë që nukë digjonetë, Shpirti im faletë, po mëndia ime mbetetë pa pemmë.
15 Ç’të bëj adha? Do të falem me Shpirt, do të falem edhe me mënd. Do të psall me Shpirt, do të psall edhe me mënd.
16 Sepse kur t’apç efharisti me Shpirt, ai që rri ndë vënd të llaikoit, qish do të përgjegjetë amin mbë efharisti tënde? Kur s’e di se ç’thua tij?
17 Tij mirë efharistis, po jetëri nukë dërtonetë.
18 Bëj efharisti Perndisë shumë, që unë kuvëndoj gjuhëtë më tepër se gjithë ju.
19 Po unë dua të flas ndë qishë fjalë që ta digjoj unë se dhidhaks të tjerëtë, se të thom mijëra fjalëra ndë gjuhë të panjohurë.
20 Vëllazër, mos u bëni foshnjë ndër mënd, po bëni foshnjë ndë të keqe, e ndë mënd bëni të sosurë.
21 Ndë nom është shkruarë: Me të tjera gjuhëra e me të tjera buzëra do të flas ndë këtë llao, edhe as kështu do të gjegjenë mua, thotë Zoti.
22 Gjuhëtë adha janë për nishan, jo nd’ata që besojënë, po ndë të pabesë. Ma profitia jo për ata që nukë besojënë, po për ata që besojënë.
23 Nd’u mbëjedhtë dha gjithë qisha ndë një vënd, e ndë flasënë gjithë gjuhëra të panjohura, e të hijënë edhe idhiotë llaiko a të pabesë, nukë do të thonë se jini të marrë?
24 Ma ndë profitepsjënë gjithë, e të hijë ndonjë i pabesë a idhiot, njihetë nga të gjithë, e ksetaksetë nga të gjithë.
25 E kështu çfaqenë të fshehurat’ e zëmërësë tij. E kështu si të bjerë përmbis ndë faqe të tij, do t’i faletë Perndisë, tuke rrëfierë se Perndia me të vërteta është me juvet.
26 Ç’ësht’ adha, vëllazër? Çdoherë që të përmbëjidhi, cilido nga jush ka kush Psallmonë, kush Dhidhahinë, kush Gjuhënë, kush Apokalipsnë, kush të Ksijisuritë. Çdo punë le të bënetë për dërteilë.
27 E ndë flet ndonjë nga ata që kuvëndojënë gjuhëra, le të kuvëndojënë di e di, e më të shumënë tri njeri pas jatërit, e një le të ksijisjë.
28 Ma ndë mos qoftë kush të ksijisjë, le të pushojënë ndë qishë, ma me vetëhe të ture e me Perndinë le të kuvëndojënë.
29 E profitëritë le të flasënë di a tre, e të tjerëtë le të bëjënë gjuq.
30 E ndë ju çfaqtë ndonjëit tjetërit që rri, le të pushojë i pari.
31 Sepse mundni një e nga një të profitepsni gjithë, që të mpsojënë gjithë e të parigorisenë gjithë.
32 E Shpirtet’ e profitëvet bindenë mbë profitë.
33 Sepse Perndia nuk’ është Perndi e akatastasisë, po e paqit, sikundrë dhidhaks ndë gjithë Qishëra të Shënjtorëvet.
34 Gratë tuaj ndë Qishëra le të pushojënë, sepse nuk’ u epetë urdhër ature të flasënë, po të bindenë, sikundrë thotë edhe nomi.
35 Ma ndë daçinë të mpsojënë gjëkafshë, le të pjesënë mbë shtëpi burrat’ e ture, sepse është turp mbë gra të kuvëndojënë ndë Qishë.
36 Vallë nga jush dolli fjal’ e Perndisë? A mbë juvet vetëmë erdhi?
37 Ndë mbahetë njeri për profit a për njeri i Shpirtit, le të dijë mirë, se ato që u shkruaj juvet, janë porsi të Perndisë.
38 E kush ësht’ i padigjuarë, le të mos digjojë.
39 Pra andaj, o vëllazër, duajni të profitepsni, e të flasënë gjuhëra mos mbodhisni.
40 Gjithë le të bënenë sikundrë duhetë e me taks.
1 Ndiqni dashurinë; edhe lypni me zemërë të përvëluarë dhuratatë shpirtërishte, po më tepërë që të profitepsni.
2 Sepse ay që flet gjjuhë të huajë nuk’ u flet njerëzet, po Perëndisë; sepse asndonjë s’e dëgjon atë, po me shpirtin’ e ti flet fshehësira.
3 Po ay që profiteps, u flet njerëzet për ndërtesë e për mësim e për ngushullim.
4 Ay që flet gjjuhë të huajë ndërton vetëhen’ e ti; po ay që profiteps, ndërton qishënë.
5 Edhe dua të gjithë ju që të flisni gjjuhëra, po më tepërë që të profitepsni; sepse ay që profiteps është më i math se ay që flet gjjuhëra, veç ndë e këtheftë, që të marrë ndërtesë kisha.
6 Edhe ndashti, o vëllezër, ndë arthça tek ju tuke folurë gjjuhëra, çdobi do t’u bënj juve, ndë mos u folça juve a me të sbuluarë, a me të diturë, a me profiti a me mësim?
7 Edhe ato që s’kanë frymë e bënjënë zë, a fyell a qitharë, ndë mos bëfshinë zëra të shquara, si do të njihetë të rënët’ e fyellit, a të rënët’ e qitharësë?
8 Sepse, trumbeta ndë dhëntë zë që s’kupëtonetë, cili do të bënetë gati për luftë?
9 Kështu edhe ju, ndë mos dhënçi me anë të gjjuhësë ndë mos bëfshi një fialë që të ndihetë mirë, qysh do të kupëtonet’ ajo që flitetë? Sepse do të flisni nd’ erët.
10 Kan ndodhurë kaqë farë zërash ndë botët, edhe asndonjë nga ata s’është që s’kupëtonetë.
11 Ndë mos diça pra fuqin’ e zërit, do të jem një varvar tek ay që flas, edhe ay që flet, një varvar tek unë.
12 Kështu edhe ju, passi u përvëlonetë zemëra për dhuratatë shpirtërishte, lypni që të keni tepërë për ndërtesën’ e qishësë.
13 Përandaj ay që flet gjjuhë të huajë , le të faletë që të bënet’ i zoti ta këthenjë.
14 Sepse ndë u falça me gjjuhë të huajë , shpirti im faletë, po mëndëja ime është pa pemë.
15 Ç’duhetë pra? Do të falem me shpirtinë, e do të falem edhe me mëndëjenë; do të psall me shpirtinë, e do të psall edhe me mëndëjenë.
16 Sepse ndë bekofsh me shpirtinë, ay që rri ndë vënt të paditurit, qysh do të thotë Amin, kur fale ndersë ti, sepse ay nukë di se ç’thua.
17 Sepse ti fale ndërsë mirë, po tiatri nukë ndërtonetë.
18 I falem ndersë Perëndisë tim, se flas më shumë gjjuhëra se ju të gjithë.
19 Po unë dua të flas pesë fialë me mëndëjenë time ndë qishë, që të mësonj edhe të tierë, se dhietë mijë fialë me gjjuhë të huajë.
20 O vëllezër, mos bëhi çuna ndër mënt; po bëhi foshnje mbë të ligënë, e ndë mënt bëhi të kulluarë.
21 Është shkruarë ndë nomt: “Se me të tiera gjjuhëra, e me të tiera buzë, do t’i flas këti llauzi; po as kështu nukë do të më dëgjonjënë”, thotë Zoti.
22 Përandaj gjjuhëratë janë për shenjë, jo për ata që besonjënë, po për të pabesëtë; e profitia është jo për të pabesëtë, po për ata që besonjënë.
23 Ndë u mbëlethtë pra qisha mbë një vënt, edhe të gjithë të flasënë gjjuhëra të huaja, e të hynjënë njerës të paditurë a të pabesë, a s’do të thonë, se jeni të shkalluarë?
24 Po ndë profitepsshinë të gjithë, e të hynjë një i pabesë a i paditurë, e sbulonetë nga të gjithë, e gjykonetë nga të gjithë.
25 Edhe kështu të fshehurat’ e zemërës’ ati shpërfaqenë; edhe kështu do të bierë me faqe përmbys, e do t’i faletë Perëndisë, tuke rrëfyerë se me të vërtetë Perëndia qënëka ndër ju.
26 Ç’duhetë pra, o vëllezër? Kur të mbëlidheni, gjithësecili prej jush ka të psallura, ka mësim, ka gjjuhë, ka sbulesë, ka të kthyerë gjjuhërash , të gjitha le të bënenë për ndërtesë.
27 Ndë foltë ndonjë gjjuhë të huajë, le ta bënjënë këtë dy nga dy, a më të shumënë tre nga tre, edhe njëri pas tiatrit; edhe njëri le të këthenjë.
28 Po ndë mos qoftë kush të këthenjë, le të pushonjë ndë qishë, edhe le të flasë me vetëhen’ e ti e me Perëndinë.
29 E profitërë le të flasënë dy a tre, edhe të tierëtë le të shquanjënë.
30 Edhe ndë iu sbuloftë ndonjëj tiatri që rri, le të pushonjë i pari.
31 Sepse të gjithë munt të profitepsnjënë njëri pas tiatrit, që të nxënë të gjithë, edhe të ngushullonenë të gjithë.
32 Edhe frymat’ e profitëravet u unjënë kryetë profitërqavet.
33 Sepse Perëndia nuk’ ësht’ i të përzierit, po i paqtimit, sikundrë mbë gjithë qishat të shënjtorëvet.
34 Gratë tuaja le të pushonjënë ndë qishët, sepse ato s’kanë urdhër të flasënë, po të unjënë kryetë, sikundrë edhe nomi thotë.
35 Po ndë dashinë të nxënë gjë, le të pyesënë burrat’ e tyre ndë shtëpi; sepse është turp për gratë të flasënë ndë qishë.
36 Apo prej jush dolli fiala e Perëndisë? Apo mbë ju vetëm’ erdhi?
37 Ndë i duketë ndonjërit se është profit a njeriu i shpirtit, le të kupëtonjë ato që u shkruanj juve, sepse janë porosit’ e Zotit.
38 Po ndë qoftë ndonjë i paditurë, le të jetë i paditurë.
39 Përandaj, o vëllezër, kërkoni me zemërë të përvëluarë të profitepsni, edhe mos ndaloni të flasënë gjjuhëra.
40 Të gjitha le të bënenë sikundrë ka hije e me taks.