Krie e dimbëdhjetëtë
1 Ndë mes të këture, u mbëjuadhë shumë mijëra turmet, sa shkelnë njëri-jatërinë. E nisi t’u thosh mathitivet së tij: Protoparë ruajni vetëhenë tuaj nga brumët’ e farisejet, që ësht’ ipokrisi.
2 E nuk’ është ndonjë e mbuluarë, që të mos zbulonetë, e e fshehurë që të mos njihetë.
3 Andaj sa thatë nd’erësirë, do të digjonenë ndë dritë; e atë që thatë ndë vesh mbë shtëpira, do të digjonetë mbi qiramidhe.
4 Edhe u thom juvet miqet së mi: Mos kini frikë nga ata që u vrasënë kurminë, e që pastaje nukë kanë se ç’t’u bëjënë më tepër.
5 Po unë do t’u dëftoj juvet nga cili të keni frikë. Të trëmbi atë që si t’u ngrërë jetënë, ka eksusi të vërë ndë pisë. Këtë u thom vërtet të trëmbi.
6 Nuk’ është vërtet që pesë zogj shitenë për di asprë? E asnjë nga këta nuk’ është haruara përpara Perndisë.
7 Po edhe qimet’ e kreit suaj u janë nëmëruarë; mos u trëmbni adha se juvet ini më të lartë nga shumë zogj.
8 E u thom juvet, që cilido që të kujtojë mua përpara njerëzet, edhe i biri njeriut do ta kujtojë atë përpara Ëngjëjet së Perndisë.
9 E ai që të m’arnisjë mua përpara njerëzet, do t’arnisetë përpara Ëngjëjet së Perndisë.
10 Edhe cilido që të flasë fjalë kondrë birit së njeriut, do t’i ndëjenetë atij; ma atij që të vllasfimisjë kondrë Shënjtit Shpirt, do të mos i ndëjenetë.
11 E kur t’u bienë juvet ndë sinagoje, e përpara arhondëvet, edhe zotërinjet, mos viri mënd qish, e çfarë lloi të përgjegji, a ç’të thoi.
12 Se Shënjti Shpirt do t’u dhidhaksjë juvet atëherë ato që duhenë të thoi.
13 E i tha atij një nga turma: Dhaskal, thuaj vëllait sim të ndajë me mua klironominë.
14 Edhe ai i tha atij: O njeri, kush më vuri mua t’u gjukoj, a t’u ndaj pjesë juvet?
15 E u thot ature: Vështroni, e ruajuni nga lakëmimi; sepse nukë qëndron jet’ e njeriut nga mbëjedhëja e gjërit që ka.
16 E u tha ature një paravoli, e u thotë: Njëjt njeriut së pasurë i polli ara.
17 E mëndonej me vetëhe të tij, e thoshte: Ç’të bëj? Se nukë kam ku të mbëjedh drithërat’ e mia.
18 E tha: Kështu do të bëj, të prish ambaret’ e mia, e të bëj më të mëdha, e do të mbëjedh atje gjithë drithërat’ e mia, edhe të mirat’ e mia.
19 E do t’i thom Shpirtit sim: O Shpirt, ke shumë të mira vënë mbënjanë për shumë vitera, ha, e pi, e prëju, e gëzou.
20 E i thot’ atij Perndia: I pamënd, këtë natë të kërkojënë prej teje Shpirtinë, e ato që ke vënë mbënjanë, të kujt do të jenë?
21 Kështu vete për atë që mbëjedh për vetëhe, e nuk’ ësht’ i pasurë për Perndinë.
22 E u thotë mathitivet së tij: Pra andaj u thom juvet: Mos u silloisni me Shpirt tuaj ç’të hai, a ç’të vishni ndë kurm tuaj.
23 Shpirti vëjen më tepër se të ngrënëtë, edhe kurmi më tepër se rroba.
24 Silloisni korbëtë, që as mbjellënë, as korrjënë, e nukë kanë as qilar as ambar, e Perndia i ushqen ata. Sa fark bëni juvet nga zogjtë?
25 Kush është nga jush, që me shumë të silloisurë të mëndit së tij, mund të shtojë ndë shtat të tij një kut?
26 E ndë mos mundni ndë të vogëlënë, pse vritni kokënë për të tjeratë?
27 Vështroni luletë qish rritenë; nukë mundonenë, as tjerënë; e u thom juvet, që as Sollomoni me gjithë nder të tij u vesh si një nga këto.
28 E nd’është që barë, që sot është ndë fushë e nesër vihetë ndë furrë e vesh Perndia kështu, sa më tepër do të veshjë juvet, besëpakë?
29 Edhe juvet mos kërkoi ç’të hai, a ç’të píi, e mos doi të ngrihi shumë lart.
30 Sepse të gjitha këto punëra njerëzit’ e kësaj jetet i kërkojënë, ma babai juaj e di që u duhenë gjithë këto.
31 Po kërkoni mbretërin’ e Perndisë, e gjithë këto do t’u ipenë juvet me të shtuarë.
32 Mos u trëmb ti, o griq e vogëlë, se kështu i pëlqeu babait suaj t’u apë juvet mbretërinë.
33 Shitni plashkatë tuaj që kini, e ipni eleimosin. Bëni për vetëhe tuaj kuleta që nukë vjetëronenë, hazine ndë Qiell që nukë prishetë, tek nukë qasetë kusar, as krimbi e pret.
34 Sepse tek’ është hazinea juaj, atje do të jetë edhe zëmëra juaj.
35 Le të jenë mesetë tuaj ngjeshurë, edhe llambadhatë dhezurë.
36 E bëni juvet si ata që presënë zotn’ e ture, kur do të kthenetë nga dasmëtë, që kur të vijë e t’i bjerë portësë, atë çast t’i hapjënë atij.
37 Lum ata kopij, që kur të vijë zoti do t’i gjejë zgjuarë. Me të vërteta u thom juvet, që do të përveshjë rrobatë, e do t’i vërë ata të rrinë; e do të shkojë të ju bëjë husmet ature.
38 E nd’artë mbë të ditë të natësë, a mbë të tretë të natësë, e t’i gjejë kështu, të lumurë jan’ ata kopij.
39 Edhe këtë diji, se ta dij i zoti i shtëpisë ç’kohë vjen kusari, do të rrijte zgjuarë, e nukë duaj të lij t’i shponej shtëpia e tij.
40 Edhe juvet dha bënuni gati, se mb’atë kohë që nuk’ e pandehni vjen i biri i njeriut.
41 E i thot’ atij Petrua: Zot, për nevet e thua këtë paravoli, a edhe për të gjithë?
42 Edhe Zoti i tha: Cili vallë është konomi i besuari e i urti, që do ta vërë zoti mbë fëmijë të tij, për të dhënë mbë kohë masën’ e grurit?
43 Lum ai kopil, që kur të vijë zoti i tij do ta gjejë që bën kështu.
44 Vërtet u thom juvet, që do ta vërë atë pitrop mbë gjithë punët’ e tij.
45 E ndë thashtë ai kopil ndë zëmërë të tij: Mënon im zot të vijë, e të nisjë të rrahë kopijtë edhe kopiletë, e të hajë, e të pijë, e të dehetë.
46 Do të vijë zoti i atij kopilit, nd’atë ditë që s’e pandeh, e mb’atë sahat që nuk’ e di, e do ta bëjë atë di copa, e pjesën’ e tij do ta vërë me të pabesëtë.
47 E ai kopil që di thelimën’ e zotit së tij, e s’është bërë gati, e as ka vaturë pas thelimësë tij, do të rrihetë shumë shkopinj.
48 E ai që s’e di, e ka bënë punëra për të rrahurë, do të rrihetë pakëzë; e nde cilido që është dhënë shumë, shumë do të kërkonetë nga ai; edhe nde ai që e besuanë, e i dhanë shumë, më tepër do t’i kërkojënë atij.
49 Zjar arçë të vë mbë dhe, e ç’dua, nd’është që u dhez ndashti?
50 E pagëzim kam të pagëzonem, e sa mundim kam ngjera sa të sosetë?
51 Pandehni se arçë të vë mbë dhe paq? Jo, u thom juvet, po të përçuarë.
52 Se sot di e parë, do të jenë pesë ndë një shtëpi përçuarë, tre kondrë divet, e di kondrë trevet.
53 E do të ndahetë babai prej birit, e biri prej babait, e mëma prej bijësë, e bija prej mëmësë; vjehëra prej nusesë saj, e nusia prej vjehërësë saj.
54 E u thoshte edhe turmavet: Kur shihni mjergullë që del nga perëndon Dielli, atëherë thoi: Shi vjen. E bënetë ashtu.
55 E kur shihni që frin erë noti, thoi, se vapë do të bëjë, e bënetë.
56 Njerëz me di faqe, të dukurit e dheut edhe të Qiellit díi të njihni, e këtë kohë ndashti si nukë mundni të njihni?
57 E qish nukë mundni të njihni nga vetiu të drejtënë?
58 Kur të veç pa me armiknë tënd tek ai që urdhëron, bën mb’udhë çdolloi punë që mund, të shpëtoç prej si, se mos ndodhetë e të heqjë tij te gjukatësi, e gjukatësi të ep te Çbiri, e çbiri të vë ndë hapsanë.
59 Të thom tij: Do të mos dalç ateje, ngjera sa të paguaç edhe asprën’ e pastajme.
1 Ndërmest të këtyre fialëve , kur ishinë mbëledhurë shumicat’ e gjëndëjesë, kaqë sa shkelinë njëri jatrinë, zuri t’u thoshte nxënëset ti: “Më përpara ruani vetëhenë tuaj nga brum’ i Farisevet, që ësht’ ipokrisi.
2 Po nuk’ është gjë e mbuluarë, që s’është për të sbuluarë; edhe e fshehurë, që s’është për të mos marrë vesh.
3 Përandaj sa thatë nd’errësirë, do të ndigjonenë ndë dritë; edhe ç’foltë ndër veshë ndëpër dhomat, do të leçitenë mbi kulmet të shtëpisë.
4 Edhe po u them juve miqvet mi: Mos kini frikë ata që vrasënë trupnë, edhe pastaj s’kanë se ç’të bënjënë gjë më teprë.
5 Po do t’u dëftenj juve cilinë të keni frikë: Kini frikë atë që ka pushtet, passi të vrasë, të hedhë ndë gjehenë; me të vërtetë, po u them juve: Këtë kini frikë.
6 A nukë shitenë pesë zoq për dy asprë? Edhe një nga ata nuk’ ësht’ i harruarë përpara Perëndisë.
7 Po edhe qimet’ e kresë tuaj janë numëruarë të gjitha. Mos kini frikë pra, ju ndani prej shumë zoqsh.
8 Edhe po u them juve: Kushdo që të më rrëfenjë përpara njerëzet, edhe i bir’ i njeriut do t’e rrëfenjë përpara ëngjëjet Perëndisë.
9 Edhe kushdo që të më mohonjë përpara njerëzet, do të mohonetë përpara ëngjëjet Perëndisë.
10 Edhe kushdo që të thotë fialë kundrë të birit njeriut, do t’i faletë; po ati që të vllasfimisë kundrë Frymësë Shënjtëruarë nukë do t’i faletë.
11 Edhe kur t’u bienë juve ndëpër sinagogjit, e ndëpër urdhërat, e ndëpër pushtetet, mos mendoni qysh, a ç’të përgjigji, a ç’të thoni;
12 Sepse Frym’ e Shënjtëruarë do t’u mësonjë juve nd’atë orë ç’duhetë të thoni.”
13 Edhe një prej gjëndëjes’ i tha: “Mësonjës, thuaj tim vëllaj të ndanjë trashëgimnë bashkë me mua.”
14 Po ay i tha: “O njeri, kush më vuri gjyqtar, a ndarës mbi ju?”
15 Pastaj u tha atyre: “Vështroni edhe ruhi nga lakëmimi; sepse ndë pastë teprë ndonjë, jet’ e ati nukë varetë prej gjës’ ati.”
16 Edhe u tha atyre një paravoli, tuke thënë: “Një njeriu të pasuri i erdhi mbarë ara.
17 Edhe mendonej me vete, tuke thënë: Ç’të bënj? Se s’kam ku të mbëleth pemët’ e mia.
18 Pastaj tha: Këtë kam për të bërë; do të prish grunarët’ e mi, edhe do t’i bënj më të mëdhenj, edhe do të mbëleth atie gjithë drithëtë tim, edhe të mirat’ e mia.
19 Edhe do t’i them shpirtit tim: O shpirt, ke shumë të mira që gjëndenë për shumë viet; prëhu, e ha, e pi, e gëzonu.
20 Po Perëndia i tha: I marrë, këtë natë do të lypënjënë prej teje shpirtinë tënt; edhe sa bëre gati, kujt do të jenë?
21 Kështu do të jetë ay që mbëleth thesarë për vetëhen’ e ti, e nuk’ është i pasurë te Perëndia.”
22 Pastaj u tha nxënëset ti: “Përandaj po u them juve: Mos kini kujdes për jetënë tuaj, ç’të hani; as për trupnë tuaj, ç’të vishni.
23 Jeta është më e ndershime se ushqimi, edhe trupi se të veshuritë.
24 Viri re korbatë, se nukë mbiellënë, as nukë korrnjënë; ata nukë kanë qilar, as grunar, edhe Perëndia i ushqen; sa më teprë ndani ju nga shpestë?
25 Edhe cili prej jush që ka kujdes munt të shtonjë një kut ndë moshë të ti?
26 Kur ju pra nukë muntni as për më të vogëlënë, përse keni kujdes për të tierat?
27 Viri re luletë, qysh rritenë; se nukë mundonenë, as nukë drethnjënë; edhe po u them juve, se as Sollomoni me gjithë lavdin’ e ti nuk’ ishte veshurë si një nga këto.
28 Po ndë qoftë se barinë, që sot është nd’ arë, edhe nesërë hidhetë ndë furrë, Perëndia e vesh kështu, sa më teprë juve, o besë-pakë?
29 Edhe ju mos kërkoni ç’të hani, a ç’të pini; as mos ini me dy mëndëje.
30 Sepse kombet’ e botësë kërkonjënë gjithë këto; edhe Ati juaj e di, se keni nevojë për këto.
31 Po kërkoni mbëretërin’ e Perëndisë, edhe këto të gjitha do t’u shtonenë juve.
32 Mos ki frikë, o tuf’e vogëlë; sepse Atit tuaj i pëlqeu t’u apë juve mbëretërinë.
33 Shitni pasëjetë tuaja, edhe epni elejmosinë. Bëni kuleta për vetëhenë tuaj që nukë vietëronenë, thesar ndë qiejet që nukë shteretë, atie ku kursari nuk’ afronetë, as krimbi nuk’ e prish.
34 Sepse ku është thesari juaj, atie do të jetë edhe zëmëra juaj.
35 Le të jenë mesetë tuaj ngjeshurë, edhe kandiletë ndezurë.
36 Edhe ju ini gati posi njerëzitë kur presënë zon’ e tyre, kurë do të këthenetë nga dasmatë, që t’i hapnjënë përnjëherë, kur të vinjë të trokëllinjë.
37 Lum ata shërbëtorë, të cilëtë, kur të vinjë i zoti, do t’i gjenjë sgjuarë; vërtet po u them juve, se do të ngjishetë, e do t’i vërë të rrinë ndë mësallë, edhe do të vinjë përanë t’u shërbenjë atyre.
38 Edhe nd’arthtë ndë të dytënë ruajtje, edhe ndë të tretënë ruajtje nd’ arthtë, edhe t’i gjenjë kështu, të lumurë jan’ ata shërbëtorë.
39 Edhe këtë e dini, se, ndë qoftë se e dinte i zoti shtëpisë, mbë ç’orë vien kursari, do të rrinte sgjuarë, edhe nukë do të linte t’i shponej shtëpia.
40 Edhe ju pra bëhi gati; sepse i bir’ i njeriut vien mb’ atë orë që nuk’ e mendoni. “
41 Edhe Pietri i tha: “Zot, për neve e thua këtë paravoli, apo për të gjithë?”
42 Edhe Zoti tha: “Vallë cili ësht’ ay kujdestar besëtar edhe i mënçim, që ta vërë i zoti mbi shërbëtorët’ e ti, që t’u apë me kohë masën e grurit?
43 Lum ay shërbëtuar, të cilinë kur të vinjë i zoti, do t’e gjenjë tuke bërë kështu.
44 Vërtet po u them juve, se e ka për të vënë mbi gjithë gjën’ e ti.
45 Po ndë thënt’ ay shërbëtuar ndë zëmërët të ti, se: “Im zot mënohetë të vinjë”; edhe të zërë të rrahnjë shërbëtorët’ e shërbëtoretë, e të hajë e të pijë e të dehetë;
46 I zot’ i ati shërbëtori do të vinjë atë ditë që s’e pret, edhe atë orë që s’e di; edhe do t’e ndanjë, edhe do t’e vërë piesën’ e ati bashkë me të pabesët.
47 Edhe ay shërbëtori që e dinte andën’ e të zotit, edhe nukë bëri gati vetëhenë , as nukë bëri pas andës’ ati, do të rrihetë shumë.
48 Po ay që nuk’ e diti, edhe bëri punë për të rrahurë, do të rrihetë pak. Edhe gjithësekujt që iu dha shumë, shumë do të kërkonetë prej ati; edhe ati që i lanë shumë, do t’i lypënjënë më teprë.
49 Erdha të vë ziarr mbë dhet; edhe ç’tietrë gjë dua, ndë qoftë se u ndes tashti?
50 Edhe kam një pagëzim të pagëzonem, edhe sa shtrëngonem gjersa të mbaronetë?
52 Kujtoni se kam ardhurë t’ap paqtim mbë dhet? Jo, po u them juve, po veç të ndarë. Sepse tashi e paskëtaj do të jenë pesë vetë ndë një shtëpi ndarë, tre kundrë dyve, edhe dy kundrë treve.
53 Do të ndahet’ i ati kundrë të birit, edhe i biri kundrë t’et; e ëma kundrë së bijësë, edhe e bija kundrë s’ëmësë; vierra kundrë nusesë saj, edhe nuseja kundrë së vierrësë.”
54 I thoshte edhe gjëndëjesë: “Kur të shihni renë se del prej së perënduarësë diellit, përnjëherë thoni: Po vien shi; edhe bënetë kështu.
55 Edhe kur fryn erë miesdite, thoni, se: Do të bënjë vapë; edhe bën.
56 Ipokritinj, faqen’ e dheut e të qiellit dini t’e shquani; po këtë kohë si nuk’ e shquani?
57 Si nukë gjykoni edhe të drejtënë prej vetëhesë tuaj?
58 Kur vete pra tek urdhëratësi bashkë me kundrëgjyqësinë tënt, mundonu mb’ udhë të shpëtonjç prej ati, se mos të heqë te gjykatësi, edhe gjykatësi të apë ndë dorët të shërbëtorit, edhe shërbëtori të hedhë ndë burk.
59 Po të them tyj: Nukë ke për të dalë andej, gjersa të lajç edhe asprën’ e pastajme.”