Krie e njëzetëtë
1 E si pushoi nakatosia, thirri Pavllua mathitejtë, e si i la me shëndet, dolli të vij ndë Maqedhoni.
2 E si shkoi ndëpër gjithë ato vënde, e i parigorisi ata me shumë dhidhahira, erdhi nd’Elladhë.
3 E bëri atje tre muaj, e si duajnë çifutë t’i ngrihnë dhokan që duaj të vij me karav ndë Siri, e mpsuanë të kthenej ndëpër Maqedhoni.
4 E vij pas atij ngjera mb’Asi Sosipatroi Verjoti. Edhe nga Seleniklitë, Aristarhoi, edhe Sekundhua, edhe Gaioi Dherveu, edhe Timotheoi. E nga Anatolitë, Tihikoi edhe Trofimoi.
5 Këta vanë më përpara, e na prisnë navet ndë Troadhë.
6 E na bëm plëhurë pas ditet së lipsovet nga Filippëtë, e erdhm nd’ata ndë Troadhë, ngjera mbë pesë dit, e atje qëndruam shtatë dit.
7 E të parënë ditë të javësë, tek qenë mathitejtë mbëjedhurë të prisnë bukë, Pavllua i dhidhaks ata, se duaj nesëret t’ikën, e mbajti dhidhahinë ngjera ndë mes të natësë.
8 E ndë çardhak tek qenë mbëjedhurë, ishnë shumë llambadha dhezurë.
9 E një trimshor që quhej Eftiho tek rrij mbë një penxhere, si e mundi një gjumë i rëndë, kur edhe po dhidhaks Pavllua, u vithis prej gjumit e ra nga të tre patetë përposh, e e ngrijtinë nga dheu të vdekurë.
10 Ma si zbriti Pavllua, ra mbi të, e si e pushtroi, tha: Mos viri silloi, se Shpirti i tij është mbë të.
11 E si hipi sipër, e theu bukë, e hangri, e dhidhaks fjalënë ngjera ndë mëngjes, e kështu dolli.
12 E e prunë djalënë të gjallë, e u parigorisnë jo pak.
13 E na si vam përpara mbë karav, e vejëm për Asso, e ateje do të marëm Pavllonë, se ashtu kish lënë porsi, se duaj të vij për Dheut.
14 E si u poq me navet nd’Asso, e muarrm atë e vam ndë Mitilin.
15 E ateje hapm plëhurë, e ditën’ e nesërme arrijtim karshi Hiosë. E tjetërënë ditë duallm ndë Samo, e si qëndruam ndë Trojilë, nesëret erdhm ndë Milito.
16 Se Pavllosë i pëlqeu të shkon ndëpër anë t’Efesosë që të mos i bënej atij të mënuarë nd’Asi; sepse nxitonej, nd’ish kollaj ditën’ e Pendikostisë të gjëndej nd’Ierusalim.
17 E nga Militua dërgoi nd’Efesso e thirri priftërit’ e qishësë.
18 E si erdhë tek ai, u tha ature: Juvet e diji që ditën’ e parë që erdha nd’Asi, qish shkova me juvet gjithë këtë kohë.
19 Tuke shërbierë Zotnë me çdolloi të tapinosurë, e me shumë lot, e me shumë piraksira, që më gjajtinë mua nga an’ e pusivet së çifutet.
20 E që s’u ruaçë fare që të mos u thom juvet nga ato që vëjejënë, e të mos u dhidhaks juvet gjithëvet bashkë, edhe veçë [edhe ] ndëpër shtëpira.
21 E nukë pushova tuke martirisurë ndë çifut e nd’Elinë metaninë që duaj, e mbë Perndinë, e besënë mbë Zonë tënë Iisu Hristonë.
22 E na unë ndashti lidhurë nga Shpirti, vete nd’Ierusalim, pa dijturë çfarë punëravet do të më gjajënë mua atje.
23 Përveçme që Shënjti Shpirt më veveos ndë gjithë qutete, e thotë që zinçirë e shtrëngime më presënë.
24 E ndonjë nga këto nukë trëmbem unë, as kam jetënë time më të nderçurë nga vetiu, po të sos udhënë time me gëzim, edhe të shërbierit’ e fjalësë që paçë marrë nga Zoti Iisu, për të dhënë martiri ndë Ungjill të dhurëtisë Perndisë.
25 E ndashti ja, un’ e di që do të mos shihni më gjithë juvet faqenë time, që ndëpër gjithë juvet shkova tuke dhidhaksurë mbretërin’ e Perndisë.
26 Për këtë punë u marr juvet për martirë mbë këtë ditë, që unë jam i pafaj nga gjaku i së gjithëvet.
27 Sepse unë nuk’ u shtëmëgçë që të mos u rrëfejë juvet gjithë kshill’ e Perndisë.
28 Kini kujdes dha vetëhenë tuaj, edhe gjithë griqnë që u vuri mbë të juvet Shënjti Shpirt piskopë, të kullotni Qishën’ e Perndisë, që e ka fituarë me gjak të tij.
29 Se un’ e di këtë, që si të ikëj unë e pastaje do të hijënë ndëpër juvet ujqër të këqinj, që do të mos kurcejënë griqnë.
30 Edhe nga mesi juaj do të ngrihenë ca njerëz të dhidhaksjënë punëra të shtrëmbëra, që të heqëjnë mathitejtë pas vetiut.
31 E andaj të rriji cgjuarë, e të kujtoneni që tri vjet nukë pushova dit’ e natë të ap nasihat me lot mbë cilinëdo nga jush.
32 Edhe ndashti, o vëllazër, u lë juvet te Perndia, edhe mbë fjalë të dhurëtisë tij, që ësht’ e zonja t’u dërtojë shtëpinë e t’u apë juvet pjesë bashkë me gjithë të Shënjtëruarë.
33 Ergjënd, a Ar, a të veshura, as ndonjë nukë desha.
34 Juvet e diji që ndë hrië të mia edhe t’ature që paçë me vetëhe këto duar më shërbienë.
35 Mbë të gjitha u dëftova juvet se kështu me të punuarë duhetë të ndihëjmë të sëmurëtë e të mbajëmë mënd fjalët’ e Zotit Iisuit, se ai tha: Më mirë është t’apë njeriu, se të marrë.
36 E si tha këto, unji gjunjët’ e tij, e u fal me gjith’ ata.
37 E u bë të qarë të madh ndë gjith’ ata, e ranë mbi qafë të Pavllosë e e puthn’ atë.
38 E helmonishnë më shumë për fjalë që u tha, se do të mos shohënë më faqen’ e tij, e e përcillë atë ngjera mbë karav.
1 Edhe passi pushoj trubullimi, Pavli thërriti nxënësit’ e u përshëndet me ata, edhe dolli të vejë ndë Maqedhoni.
2 Edhe si shkoj ndëpër ato anë, e i ngushulloj me shumë fialë, erdhi ndë Greqi.
3 Edhe atie bëri tre muaj. Edhe Judhejtë si bënë këshillë të keqe kundrë ati, kur ishte për të lundruarë për Syri, ay e vuri ndër mënt të këthenetë ndëpër Maqedhoni.
4 Edhe i vate prapa gjer ndë Asi Sopatri Verieasi; edhe nga Thessallonikasit’ Aristarhu edhe Sekundi, edhe Gaiu nga Dherva, edhe Timotheu; edhe nga Asianëtë Tyhiku edhe Trofimi.
5 Këta vanë më përpara, edhe na prisninë ndë Troadhë.
6 Edhe neve lundruam nga Filippetë pas ditvet së pabrumievet, edhe për pesë dit erthmë tek ata ndë Troadhë, edhe ndenjëm atie shtatë dit.
7 Edhe ditën’ e parë të javësë, kur ishinë mbëledhurë (nxënësitë) për të thyerë bukënë, Pavli kuvëndonte me ata, sepse kishte për të ikurë mbë të nesërmet; edhe e sgjati fialënë gjer ndë mesnatë.
8 Edhe ndë dhomë të sipërme, atie ku ishinë mbëledhurë, ishinë mjaft qiri ndezurë.
9 Edhe një dialosh që qjuhej Eftyh, tuke ndenjurë mbi parathirt, e mori një gjum’ i rëndë, kur po kuvëndonte Pavli më tepërë, edhe ay si e zuri gjumi, ra poshtë prej patësë tretë, edhe e ngritnë të vdekurë.
10 Edhe Pavli si sbriti, ra mbi atë, edhe e mori ndë krah e tha: “Mos trubullohi; sepse shpirti ati është nd’ atë.”
11 Edhe si hipi e theu bukë e hëngri, e foli mjaft gjer mbë të sbardhurit të dritësë, pastaj dolli jashtë.
12 Edhe prunë dialinë të gjallë, edhe u ngushulluanë fort tepërë.
13 Edhe neve vamë përpara ndë lundrë, edhe lundruamë për Assë, edhe ateje do të merrnimë Pavlinë; sepse kështu kishte porositurë, sepse ay vetë donte të vejë këmbë.
14 Edhe si u poq me ne nd’ Assë, e muarm e erthmë ndë Mitylinë.
15 Edhe që andej lundruam, edhe mbë të nesërmet erthmë kundruell Hiosë; edhe ditënë tietërë harritëm ndë Samë; edhe si mbetmë ndë Trogjylli, mbë të nesërmet erthmë ndë Militë.
16 Sepse Pavli e par me udhë të lundronjë ndëpër anë të Efesësë, sepse nukë donte të humbasë kohë ndë Asi; sepse nxitonte, ndë qoftë se munte, ditën’ e Pentikostisë të gjëndetë ndë Jerusalim.
17 Edhe dërgoj prej Militësë ndë Efesë, e thirri pleqt’ e qishësë.
18 Edhe kur erthnë tek ay, u tha atyre: “Ju e dini që ditën’ e parë që dolla ndë Asi, se qysh e shkova gjithë kohënë bashkë me ju,
19 Tuke i shërbyerë Zotit me gjithë zëmërën e përungjurë, e me shumë lot e të ngara që më gjanë për këshillet e liga të Judhenjet.
20 Edhe se qysh nukë fsheha gjë nga ato që ishinë për të mirënë tuaj, po ua dëfteva juve, e u mësova juve ndër sy të botës’ e ndëpër shtëpiat,
21 Tuke dhënë martiri mbë Judhenj e mbë Grekë për pendiminë mbë Perëndinë, edhe për besënë mbë Zotinë tënë Jisu Krishtinë.
22 Edhe tashi ja unë te po vete ndë Jerusalim lidhurë ndë shpirt, pa mos diturë ç’punëra do të më gjanjën atie.
23 Përveç kësaj se Frym’ e Shënjtëruarë bën martiri mbë çdo qytet, tuke thënë se: “Po më presënë të lidhura e shtrëngime.
24 Po s’kam kujdes as për ndonjë nga këto , as jetënë time s’e çëmonj mbë vetëhet time kaqë shumë , po më tepërë dua të mbaronj udhënë time me gëzim, edhe atë punë që mora nga Zoti Jisu, të ap martiri për ungjillin’ e hirit Perëndisë.
25 Edhe tashi ja unë tek e di se ju të gjithë, ndë mest të cilëvet shkova tuke leçiturë mbëretërin’ e Perëndisë, s’keni për të parë më faqenë time.
26 Përandaj u kam juve martiri sot mbë këtë ditë, se unë jam i qëruarë nga gjaku i të gjithëve.
27 Sepse unë nuk’ u shtëmënga të mos u dëftenj juve gjith’ ëndën’ e Perëndisë.
28 Kini kujdes pra për vetëhenë tuaj, edhe për gjithë tufënë, mbë të cilënë Frym’ e Shënjtëruar’ u vuri juve episkopë, që të kullotni qishën’ e Perëndisë, të cilën’ ay e fitoj me gjakun’ e ti .
29 Sepse un’ e di këtë, se pas të ikurit tim kanë për të hyrë ndër ju ujq të këqij, pa kursyerë tufënë.
30 Edhe prej jush vetë do të ngrihenë njerës tuke folurë punë të shtrëmbëra, që të heqënë nxënësitë pas vetëhesë tyre.
31 Përandaj rrini squarë, e kujtohi se tre viet s’pushova nat’ e ditë tuke mësuarë me lot gjithë-secilinë.
32 Edhe tashi, o vëllezër, u lë juve te Perëndia, edhe te fial’ e hirit ati, i cili munt t’u ndërtonjë juve e t’u apë trashëgim ndër mest gjith’ atyreve që janë të shënjtëruarë.
33 Nukë dëshërova prej ndonjërit argjënt a ar a rrobe.
34 Edhe ju vetë e dini, se këto duart’ e mia kanë punuarë për nevojat’ e mia, edhe për ata që ishinë bashkë me mua.
35 Gjithë punërat ua dëfteva juve, se kështu tuke munduarë duhetë të ndihni të pafuqishëmitë, edhe të kujtoni fialët’ e Zotit Jisu, se ay vetë tha: “Më mirë është të apç se të marrç”.
36 Edhe si tha këto, u unjq mbë gjunj, e u fal bashkë me ata të gjithë.
37 Edhe ata të gjithë qjanë mjaft, edhe ranë mbë qafë të Pavlit, edhe e puthninë.
38 Edhe hidhëroneshinë fort për atë fialë që kishte thënë,
39 Se s’kanë për të parë më faqen’ e ati. Edhe e përcillninë ndë lundrët.