Krie e gjashtëmbëdhjetëtë
1 E si shkoi e Shëtuna, Magdhalini Maria, edhe Maria, mëm’ e Iakovoit edhe Sallomi, blenë miro, të vijnë, e ta lieijnë atë.
2 E ditën’ e parë të javësë shumë mëngjes vijënë mbë varr, kur leu Dielli.
3 E thoshnë njëra-jatërësë: Kush do të na rrukullisjë navet gurë nga der’ e varrit?
4 E kur vështroijnë shohënë që guri qe shtëmëngurë, sepse qe shum’ i madh.
5 E si hinë brënda ndë varr, shohënë një djalosh, që rrijte mb’anë të djathëtë, veshurë me rroba të bardha, e u çuditnë.
6 E ai u thot’ ature: Mos u çuditni. Iisunë Nazarinonë, të mbërthierinë ndë Kruq kërkoni, u ngjall, s’është këtu. Ja vëndi tek’ e kishnë kallturë.
7 Po hajdeni e thoi mathitivet së tij edhe Petrosë, se arriu përpara juvet, e u pret ndë Galileë. Atje do ta shihni atë, sikundr’ u tha juvet.
8 E si duall ato nga varri me të shpejtë, iknë; po i mori ato frikë edhe çudi, e nukë thanë njeriut gjë, sepse trëmbejnë.
9 E si u ngjall ndë mëngjes të parënë ditë të javësë, u duk herën’ e parë Magdhalini Mariasë, që i kish krierë të shtatë djajtë.
10 E ajo vate e u dha haber ature që ishnë bashkë me të, që qenë të helmuarë, e qaijnë.
11 Edhe ata si digjuanë se ai rron, e u duk tek’ ajo, nukë dhanë besë.
12 Pastaj u dëftua me tjatër surat mbë di nga ata që ecëijnë, e vijnë ndë arë.
13 Edhe ata si vanë u rrëfienë së tjerëvet, e as ature nuk’ u dhanë besë.
14 E pasandaj u duk mb’ata të njëmbëdhjetë, atje tek rrijnë, e i qërtoi sepse nukë besuanë mb’ata që e panë atë të ngjallturë, edhe për zëmërën’ e ture të pakthierë.
15 E u tha ature: Haideni ndë gjithë botë, e qiriksni Ungjillë ndë gjithë dinia.
16 Ai që të besojë e të pagëzonetë, do të sosetë, e ai që të mos besojë, do të kollasetë.
17 E këto janë thavmëtë që do të venë pas ature që besojënë: ndë ëmër tim do të zbojënë të paudhëtë, gjuhë të ra do të flasënë.
18 Gjërpinjtë do t’i zënë me dorë; edhe ndonjë të helmuarë ndë pifçinë, do të mos i dëmëtojë; mbi të sëmurë do të vënë duartë, e do të shëronenë.
19 E pas këture kuvëndevet, që u tha ature Zoti, hipi ndër Qiell, e ndënji mb’anë të djathëtë të Perndisë.
20 E ata si duallë qiriksnë mbë çdo vënd, si i ndih e punon bashkë me ata Zoti, e u veveos fjalënë me thavmëra që bënejnë.
1 Edhe si shkoj e shëtuna, Maria Magdhalini, edhe Maria, e ëm’ e Jakovit, edhe Salloma, blenë erëra, që të vinë e ta lyejënë.
2 Edhe shumë shpejt ndë mëngjest të parënë ditën ’ e javësë vinë mbi varrt, tuke lerë dielli.
3 Edhe thoshinë ndë vetëhe të tyre: “Cili do të na rrukullisjë gurinë prej derësë varrit?”
4 Edhe kur shtynë sytë, shohënë se guri ish rrukullisurë; sepse ish fort i math.
5 Edhe si hynë ndë varrt, panë një dialosh tuke ndenjurë mb’anë të diathtë, veshurë me rrobe të bardha; edhe ato u trempnë.
6 Edhe ay u thot’ atyre: “Mos u trëmpni; kërkoni Jisu Nazarinasinë, që qe kryqëzuarë? U ngjall, nuk’ është këtu; na vëndi ku e patnë vënë.
7 Po shkoni, e u thoni nxënëset ati, edhe Pietrit, se ay vete më përpara se ju ndë Galilet; atie do ta shihni, sikundrë u pat thënë juve.”
8 Edhe ato duallnë [shpejt], e iknë nga varri; edhe ato ishinë trembur’ e habiturë; edhe s’i thanë gjë asndonjërit; sepse kishinë frikë.
9 Edhe si u ngjall ndë mëngjes të parënë ditën’ e javësë, iu duk të parënë herë Marisë Magdhalinisë, që kish kërryerë shtatë diaj prej asaj.
10 Ajo vate, e u dha zë atyreve që kishinë ndenjurë bashkë me atë, atie ku ishinë tuke bërë vajë e tuke klarë.
11 Edhe ata kur dëgjuanë, se rron, edhe se u pa nga ajo, nukë zunë besë.
12 Edhe pastaj u dëftye me tiatërë formë mbë dy vetë nga ata, që ishinë tuke ecur’ e tuke vaturë nd’ arë.
13 Edhe ata vanë e u dhanë zë të tierëvet; po as atyreve s’u zunë besë.
14 Pastaj u dëftye mbë të një-mbë-dhietetë, atie ku ishinë tuke ndenjurë ndë mësallë, edhe i shau për pabesërin’ e atyreve, edhe për zemërën’ e ashpërë, sepse nuk’ u zunë besë atyreve, që e panë ngjallurë.
15 Edhe u tha atyre: “Shkoni ndëpër gjithë botënë, e leçitni ungjillinë ndëpër gjithë kriesënë.
16 Kush të besojë edhe të pagëzonetë, do të shpëtojë. Po kush të mos besojë, do të gjukonetë për mundim .
17 Edhe këto shenje do t’u bënenë prapa atyreve që do të besojënë. Mb’ emërit tim do të kërrejënjë diaj; do të flasënë gluhëra të ra; do të zënë gjarpinj.
18 Edhe ndë pifshinë ndonjë farë gjëje që mbyt, nukë do t’u bëjë keq atyre; do të vënë duartë përmbi të sëmurë, edhe do t’i shërojënë.
19 Zoti pra, passi u foli atyre, hipi ndë qiell, edhe ndenji mbë anë të diathtë të Perëndisë.
20 Edhe ata duallë e leçitnë mbë gjithë vëndet, tuke u ndihur’ atyre bashkë Zoti, edhe tuke u vërtetuar’ atyre fialënë me ato çudia që u ngjiteshinë prapa. Amin.