Krie e nëntëtë
1 E Ëngjëlli i pesëti i ra zurnasë. E paçë një ull që ra nga qielli mbi dhe; e ju dha atij quçi i puzit s’Avisit.
2 E hapi puzn’ e avisit, e hipi tim nga puzi, posi tim i një furrësë madhe. E u err dielli edhe era nga timi i puzit.
3 E nga timi duallë karkalecë mbi dhe, e u dha mb’ata urdhër, sikundrë kanë urdhër cfurqet’ e dheut.
4 E u dha porsi mbë ta që të mos dëmëtojënë bar’ e dheut, as ndonjë bimë të njumë, as ndonjë lis, përveçe njerëzitë vetëmë që nukë kanë vulën’ e Perndisë ndë ballëra të ture.
5 E u dha porsi mbë ta, që të mos i vrasën’ ata, po t’i mundojënë pesë muaj, e mundimi i ture të jetë si mundim cfurkut kur cimbis njerinë.
6 E mb’ato dit do të kërkojënë njerëzitë vdekëjënë, e do të mos e gjejënë atë; e do të dëshërojënë të vdesënë, e do të ikëjë morti prej suresh.
7 E të gjarat’ e karkalecëvet, gjajënë mbë kuaj që janë gati për luftë; e mbi krie të ture një lloi kurorë që ka të gjarë me ar, e suratet’ e ture si surate njerëzet.
8 E kishnë leshëra, posi leshërat’ e gravet; e dhëmbët’ e ture qenë si dhëmbët’ e leondarëvet.
9 E kishnë thorake si thorake të hekurta; e zëri krahëvet së ture, si zëri i karrocavet të shumë kuajet që venë ndë luftë.
10 E kanë bisht, e bishtin’ e cfurqet, e ndë bishtëra të ture qenë thumba; e urdhëri i ture qe për të dëmëtuarë njerëzitë pesë muaj.
11 E kishnë për mbret të turënë Ëngjëllinë e Avisit; ëmëri i tij ndë gjuhë të Çifutet Avadhdhon, e ndë gjuhë të Gërqinjet e ka ëmërinë Apolion (Prishësi).
12 Njera ve, shkoi, e ja vijënë edhe di ve, pasandaje.
13 E Ëngjëlli i gjashtëti i ra zurnasë. E digjova një zë nga të katër brit’ e thisiastirit s’artë, që është përpara Perndisë.
14 Që thosh Ëngjëllit së gjashtë, atij që kish zurnanë: Cgjidhi të katër ëngjëjtë që janë lidhurë ndë lumë të madh, ndë Efrat.
15 E u cgjidhnë të katër ëngjëjtë të bërëtë gati mbë sahat, e mbë ditë, e mbë muaj, e mbë vit, që të vrasënë pjesën’ e tretë të njerëzet.
16 E nëmuri i asqerit së kalësisë diqind mijë, sepse e digjova nëmurin’ e ture.
17 E ashtu i paçë mbë të parë kuajtë, edhe ata që rrijnë mbi ta që kishnë thorake të flakta, e që kishnë bojë të rimptë e të shqufurit; e kokët’ e kuajet si kokë liondarëvet, e nga goja e ture dil zjar e tim e shqufur.
18 E nga këto të tre u vra e treta pjesë e njerëzet, nga zjari, edhe timi, edhe nga shqufuri që dilë prej gojësë ture.
19 Sepse fuqit’ e ture gjëndenë ndë gojë të ture; sepse bishtërat’ e ture janë posi të gjërpinjet, e kanë krerëra, e me ato bëjënë dëm.
20 E të tjerëtë njerëz nuk’ u vranë nga këto plagëra, as metanoisnë nga punëtë që bëjënë me duar të ture, për të mos falurë të paudhëvet, e Idhollavet t’arta e t’ërgjëndatë, e të gurtatë, e të drujtatë, ato që as shohënë, as digjojënë, as ecëjnë.
21 E nukë metanoisnë nga vreilat’ e ture, as nga magjit’ e ture, as nga të vjedhurat’ e ture.
1 Edhe ëngjëlli i pestë i ra trumbetësë, edhe pashë një yll nga qielli që po binte mbi dhet, edhe iu dha ati hapësi i pusit avyssit.
2 Edhe hapi pusin’ e avyssit; edhe dolli tym nga pusi, posi tym i një kaminësë madhe; edhe u errësua dielli edhe era nga tymi i pusit.
3 Edhe nga tymi duallë karkaleca mbi dhet, edhe iu dha atyreve pushtet, sikundrë kanë cfurqet’ e dheut.
4 Edhe u thanë atyreve që të mos u bënjënë dëm barit dheut, as çdo ngjomësire, as çdo druri, veçe atyre njerëzet vetëmë që s’kanë vulën’ e Perëndisë ndë ballt të tyre.
5 Edhe u tha atyreve që të mos i vrasënë, po të mundonenë pesë muaj; edhe mundimi i atyreve ishte posi mundim cfurku, kur çupit njerinë.
6 Edhe nd’ ato dit njerëzitë do t’ kërkonjënë vdekëjenë, edhe nukë do ta gjenjënë; edhe do të dëshëronjënë për të vdekurë, edhe vdekëja do t’ikënjë nga ata.
7 Edhe shëmbëllesatë e cfurqevet shëmbëlleninë posi kuaj që janë bërë gati për luftë; edhe mbi krerët t’atyreve kishinë posi kurora që u gjanin’ arit, edhe faqet’ e atyreve ishinë posi faqe njerëzish.
8 Edhe kishinë flokë posi flokë grash; edhe dhëmbët’ e atyreve ishinë posi dhëmbë leonësh.
9 Edhe kishinë thurake posi thurake të hekurta; edhe zëri i fletëvet atyre ishte posi zë qerresh shumë kuajsh kur bredhënë ndë luftë.
10 Edhe kishinë bishtëra që shëmbëlleninë posi të cfurqevet, edhe ndëpër bishtërat t’atyreve kishinë thumba; edhe pushteti i atyreve ishte t’u bënjënë dëm njerëzet pesë muaj.
11 Edhe kishinë mbëret përmbi vetëhet të tyre ëngjëllin’ e avyssit; ay që e ka emërin’ Evraisht Avadhon, edhe mbë gluhë të Grekëvet e ka emërin’ Apolyon [prishës ].
12 Një mjer shkoj; ja tek po vinjën’ edhe dy mjer paskëtaj.
13 Edhe ëngjëlli i gjashttë i ra trumbetësë, edhe dëgjova një zë nga të katrë brinjt’ e therores’ artë që është përpara Perëndisë,
14 Që i thoshte të gjashttit ëngjëll që kishte trumbetënë: “Sgjith të katrë ëngjëjtë që janë lidhurë mbë lumin’ e math Efratinë.
15 Edhe u sgjithnë të katrë ëngjëjtë që ishinë bërë gati për orën’ e për ditën’ e për muajin’ e për vitinë, që të vrasënë të tretën’ e njerëzet.
16 Edhe numëri i ushtëtorëvet kalorisë ishte dy herë nga dhietë milëra dhietë milërash; edhe dëgjova numërin e atyreve.
17 Edhe kështu pashë kuajtë mbë të parët, edhe ata që rrininë mbi ata, se kishinë thurake prej ziarri e prej jaqinthi e prej squfuri; edhe krerët’ e kuajvet ishinë posi krerë leonësh, edhe nga goja e atyreve dilte ziarr e tym e squfur.
18 Nga këta të tre u vranë e treta e njerëzet, nga ziarri e nga tymi e nga squfuri që dilte nga gojat’ e atyreve,
19 Sepse pushtetet’ e atyreve janë ndë gojë t’atyreve; sepse bishtërat’ e atyreve shëmbëllenjënë posi të gjarpinjvet, edhe kishinë krerë, edhe me ata bëninë dëm.
20 Edhe njerëzit’ e tierë, ata që s’u vranë me këto plagë, as nuk’ u penduanë nga punërat’ e duarvet të tyre, që të mos u falenë diajvet, e idhujvet artë e të argjënttë e të ramtë e të gurtë e të drunjtë, të cilëtë s’muntnjën’ as të shohënë, as të dëgjonjënë, as të ecënjënë.
21 Edhe nuk’ u penduanë nga vrasëjet’ e tyre, as nga farmaqiat’ e tyre, as nga kurvëria e tyre, as nga të viedhurat’ e tyre.