Krie e parë
1 Nisëjë e Ungjillit e Iisuit Krishtit Birit së Perndisë.
2 Sikundrë është shkruarë ndë profitër: Na, unë dërgoj Ëngjëllinë tim përpara faqesë sate, atë që do të dërtojë udhënë tënde përpara teje.
3 Zë njeriut që thërret nd’erimi: Bëni gati udhën’ e Zotit, bëni të shtruara monopatet’ e tij.
4 U bë si pagëzonte Joanni mb’erimi, e qiriks pagëzim të metanisë, për të ndëjierë fajetë.
5 E vijnë nde ai gjithë vëndi Iudheësë, edhe Ierosolimitë, e pagëzoneshinë gjithë prej sij mbë lumë të Iordhanit, e rrëfeijnë fajet’ e ture.
6 E Ioanni ishte veshurë me lesh të Gamilësë, edhe brez të lëkurtë mbë mes të tij, edhe hajte vllastare, edhe mjaltë t’egrë.
7 E qiriks, e thoshte: Vjen pas meje ai që është m’i fuqiçim se unë, që atij nukë jam unë i zoti të unjem e t’i sgjidh rripn’ e këpucëvet së tij.
8 Se unë pagëzova juvet me ujë, po ai do t’u pagëzojë juvet me Shpirt Shënjt.
9 E u bë mb’ato dit, erdhi Iisui nga Nazareti Galileësë, e u pagëzua prej Ioannit mbë Iordhan.
10 E atë çast si dolli nga ujëtë, pa Qielltë që u hapnë, edhe Shpirtinë që zbriti mbë të posi Pëllumbë.
11 E u bë zë nga Qielltë: Ti je biri im i dashuri, që mbë tij prëhem.
12 E atë çast e ngrijti atë Shpirti mb’erimi.
13 E ishte atje mb’erimi dizet dit, e gucitej nga satanai, e ishte bashkë me egrësira, e e shërbeijn’ atë ëngjëjtë.
14 E pasandaj, si u paradhos Ioanni, erdhi Iisui mbë Galileë, e qiriks Ungjill’ e mbretërisë Perndisë.
15 E thoshte se: Koha u sos, e mbretëria e Perndisë afër është. Metanoisni, e besoni mbë Ungjill.
16 E tek ecënte mbanë detit së Galileësë, pa Simonë, edhe Andhreanë vëllan’ e tij, që shtijnë rrjetëtë mbë det (sepse qenë pishkëtorë).
17 E u tha ature Iisui: Ejani pas meje, e do t’u bëj juvet të bëneni pishkëtorë të njerëzet.
18 E atë çast lanë rrjetët’ e ture, e vanë pas sij.
19 E poqë vate pakëzë më teje, pa Iakovonë të birë e Zevedheosë, edhe Ioannë të vëllan’ e tij, që mballosnë edhe ata rrjetëtë mbë varkë.
20 E atë çast i thirri ata, e si lanë baban’ e ture Zevedheonë mbë varkë bashkë me ergatë, i van’ atij pas.
21 E hinë brënda ndë Kapernaum. E atë çast të shëtunë hiri mbë Sinagoj, e dhidhakste.
22 E çuditejnë mbë dhidhahi të tij, se i dhidhaks ata si një që ka urdhër, e jo si Grammatejtë.
23 E ishte ndë sinaguaj të ture një njeri që kish Shpirt të pëgërë, e thërrit.
24 E thoshte: Lena, ç’ke me nevet, o Iisu Nazariot? Erdhe të na priç navet? Unë të di tij se cili je - Shënjti i Perndisë.
25 E e qërtoi atë Iisui, e i tha: Vuvosu, e dil nga ai.
26 E si e drodhi atë Shpirti i pëgërë, dolli nga ai tuke ulërijturë.
27 E u çuditnë gjithë kaqë që pietishnë njëri me tjatërinë, e thoshnë: Ç’është këjo? Ç’është këjo dhidhahi e re që me urdhëri porsit edhe Shpirtërat’ e pëgëra, e digjojënë porsin’ e tij?
28 E zëri i tij u digjua atë ças ndëpër gjithë vënde që janë afër Galileësë.
29 E atëherë si duallë nga sinagoji, vanë mbë shtëpi të Simonit e të Andhreasë, bashkë me Iakovonë edhe me Ioannë.
30 E vjehëra e Simonit dergjej nga ethetë, e atë çast i than’ atij për atë.
31 E si ju qas afër, e zuri atë nga dora, e e ngrijti, e atë çast e la atë ethea, e zu e shërben mb’ata.
32 E si perëndoi Dielli e u err, prunë nde ai gjithë të sëmurëtë edhe të dhemonisuritë.
33 E gjithë quteti qenë mbëjedhurë mbanë derësë.
34 E shëroi shumë të sëmurë nga çdolloi sëmundë, edhe shumë të paudhë kreu, e nuk’ i lij të paudhëtë të thoshnë për atë se e dijnë.
35 E si u ngre nesëret shumë mëngjes, dolli jashtë, e vate ndë një vënd që nukë qenë njerëz, e atje falej.
36 E vanë pas sij Simoni, edhe gjith’ ata që qenë bashkë me të.
37 E si e gjenë i thanë atij, që të kërkojënë gjithë.
38 U thot’ ature: Ejani të vemi mbë fshatëra t’afëra, që të qiriks edhe atje, se unë për këtë (punë) dolla.
39 E qirikste mbë sinagoje të ture, edhe mbë gjithë Galileë, e kren të paudhëtë.
40 E vjen nde ai një njeri i leprosurë, e i lutej, e bijte mbë këmbë të tij, e i thoshte, që: Ndë daç, mund të më shëroç.
41 E si i erdhi keq Iisuit, ndëri dorënë, e e zuri atë, e i thotë: Dua, shërou.
42 E me të thën’ ai, atë çast iku prej sij lepra, e u qërua.
43 E si e porsiti atë me kanosí, atëherë e kreu atë jashtë.
44 E i thot’ atij: Vështro mirë, të mos i thuaç njeriut fare gjë, po hajde e dëfto vetëhenë tënde nde prifti, e shpjerë për të qëruaritë tat, ato që porsiti Moisiu, për martirí të ture.
45 E ai si dolli jashtë, nisi të qiriks shumë, e të mbill fjalënë, kaqë që nukë mund të hinte ai nde ndonjë qutet faqeza, po rrijte jashtë mbë vënd që s’qenë njerëz, e vijnë nde ai nga çdo anë të vëndit.
1 Të nisurit’ e ungjillit të Jisu Krishtit, të Birit Perëndisë;
2 Sikundrë është shkruarë ndë profitërit: “Na unë te po dërgonj ëngjëllinë tim përpara faqesë sate, ay do të ndreqjë udhënë tënde përpara teje”.
3 “Zëri ati që bërtet ndë shkretëtirët: Bëni gati udhën’ e Zotit, bëni rrugat’ e ati të drejta.”
4 Joanni ishte tuke pagëzuarë ndë shkretëtirët, edhe tuke leçiturë pagëzim pendimi për ndëlesën’ e falevet.
5 Edhe gjithë vëndi i Judhesë edhe Jerosolimitëtë dilninë tek ay, edhe të gjithë pagëzoneshinë nga ay ndë lumë të Jordhanit, tuke rrëfyerë falet’ e tyre.
6 Edhe Joanni ishte veshurë me qime kamilleje, edhe ngjeshurë me bres të lëkurtë ndë mes të ti, edhe hante karkaleca e mialtë t’egërë.
7 Edhe leçiste, tuke thënë: “Prapa meje vien më i forti se unë, të cilit s’jam i zoti të unjem e t’i sgjith rrypin’ e këpucëvet.
8 Un’ u pagëzova juve me ujë; po ay do t’u pagëzonjë juve me Frymë të Shënjtëruarë.”
9 Edhe nd’ato dit Jisuj erdhi nga Nazareti i Galilesë, edhe u pagëzua nga Joanni ndë Jordhan.
10 Edhe përnjëherë, tuke dalë nga ujëtë, pa qiejetë hapurë, edhe Frymën’e Shënjtëruarë posi pëllump tuke sbriturë mbi atë.
11 Edhe erdhi një zë nga qiejetë, tuke thënë : “Ti je Biri im i dashuri, që pëlqeva.”
12 Edhe përnjëherë Fryma e nxier ndë shkretëtirët.
13 Edhe ish atie ndë shkretëtirët dyzet dit, e ngitej nga Satanaj; edhe ish bashkë me egërsirat, edhe ëngjëjt’ i shërbeninë.
14 Edhe Joanni passi u dha ndër duar, Jisuj erdhi ndë Galilet, tuke leçitur’ ungjillin’e mbëretërisë Perëndisë, e tuke thënë:
15 “Se u mbush koha, edhe u afrua mbëretëria e Perëndisë; pendohi, edhe i besoni ungjillit.”
16 Edhe tuke ecurë ndaj detit Galilesë, pa Simonë edhe Andrenë, të vëllan’ e ati, tuke hedhurë rrietë ndë det; sepse ishinë peshkatorë.
17 Edhe Jisuj u tha atyre: :Ejani pas meje, edhe do t’u bëj juve të bëneni peshkatorë njerëzish.”
18 Edhe ata përnjëherë lanë rrietat’ e tyre, edhe vanë pas ati.
19 Edhe posa vate prej andej pak më tej , pa Jakovinë, të birr ë e Zevedheut, edhe Joanninë, të vëllan’ e ati, edhe ata ishinë ndë lundrët tuke ndrequrë rrietat.
20 Edhe përnjëherë thirri ata, edhe ata lanë tatën’ e tyre Zevedhenë ndë lundrët bashkë me punëtorëtë, e vanë pas ati.
21 Edhe shkojënë brënda ndë Kapernaum; edhe Jisuj përnjëherë për të shëtunë hyri ndë sinagogji, e mësonte.
22 Edhe çuditeshinë për mësimin’ e ati; sepse ishte tuke mësuar’ ata sikur kish urdhër, edhe jo posi shkronjësitë.
23 Edhe ishte ndë sinagogjit t’atyreve një njeri që kish frymë të ndyrë, edhe bërtiti tuke thënë:
24 “Mjer! Ç’ke me ne edhe ti, Jisu Nazarinas? Erdhe të na humbaç? Të di cili je, Shënjti i Perëndisë.”
25 Po Jisuj e qërtoj, tuke thënë: “Mbëçil golënë, edhe dil nga ay.”
26 Edhe frym’ e ndyrë, si e shkleu, edhe bërtiti me zë të math, dolli nga ay.
27 Edhe të gjithë u habitnë, kaqë sa pyesninë njëri tiatrinë, tuke thënë: “Ç’është këjo punë ? Ç’është kyj mësim i ri? Sepse urdhëron me pushtet edhe frymat’ e ndyra, edhe i dëgjojënë.”
28 Edhe përnjëherë i dolli zëri ndëpër gjith’ atë vënt rreth Galilesë.
29 Edhe përnjëherë si duallnë nga sinagogjia, erthnë ndë shtëpit të Simonit e të Andhreut, bashkë me Jakovin’ e më Joanninë.
30 Edhe e viehërra e Simonit po dirgjej ndër ethe; edhe ata përnjëherë i thonë për atë.
31 Edhe ay u afrua, edhe e rroku për dore, edhe e ngriti; edhe e lanë ethetë përnjëherë, edhe u shërbente atyre.
32 Edhe si u ngrys, mbë të perënduarët të diellit, prunë tek ay gjith’ ata që kishinë keq edhe të diallosuritë.
33 Edhe gjithë qyteti ish mbëledhurë te dera.
34 Edhe ay shëroj shumë nga ata që kishinë keq prej gjithë çfarë sëmundëjesh; edhe kërreu shumë diaj, edhe s’linte diajtë të flasënë, sepse e njihninë.
35 Edhe u ngre me natie fort shpejt, e dolli, edhe vate ndë një vënt të shkretë, edhe falej atie.
36 Edhe Simoni, edhe ata që ishinë bashkë me atë, e ndoqnë prapa.
37 Edhe kur e gjetnë, i thonë se: “Të gjithë po të kërkojënë.”
38 Edhe ay u thotë atyre: “Le të vemi ndër kryefshatra të afëra, që të leçis edhe atie; sepse për këtë punë kam dalurë.
39 Edhe ishte tuke leçiturë ndëpër sinagogjit t’atyre, ndëpër gjithë Galilenë, edhe tuke kërryerë diajtë.
40 Edhe një i krromosur’ vien tek ay, e i lutetë, edhe bie ndë gjunj përpara ati, e i thotë, se: “Ndë daç, munt të më qërojç.”
41 Edhe Jisujt iu dhëmp, ngjati dorënë, edhe e preku e i thotë: “Dua, qërohu.”
42 Edhe ay posa tha këtë , përnjëherë i shkoj krroma, edhe u qërua.
43 Edhe si e porositi me shtrëngim, përnjëherë e kërreu jashtë, Edhe i thotë:
44 “Vështro mos i thuaç gjë ndonjërit, po shko, e dëfto vetëhenë tënde te prifti, edhe bierë për të qëruarëtë tat ato që ka urdhëruarë Mojsiu për martiri mb’ata.”
45 Po ay si dolli nisi të leçisë shumë, edhe të hapë fialënë, kaqë sa ay s’munt të hynte më faqeza ndë qytet; po ish jashtë ndëpër vënde të shkretë, edhe vijnë atie tek ay nga gjith’ anëtë.