Krie e dimbëdhjetëtë
1 Iisui dha më përpara gjashtë ditet së pashkësë erdhi ndë Vithani tek qe Llazari vdekurë më parë, që e pat ngjallturë nga varri.
2 E i bënë atij atje gosti, e Martha shërben ndë mësallë, e Llazari qe një nga ata që rrijnë bashkë me të ndë mësallë.
3 E Maria si mori një litrë miro të nxjerë nga Nardho të qëruarë e të shtrëjtë, leu këmbët’ e Iisuit, e ja fshiu këmbët’ e tij me leshëra të saj, e shtëpia u mbush nga mirodhia e mirosë.
4 Thotë dha një nga mathitit’ e tij, Iudha i Simonit Iskarioti, ai që duaj ta paradhos atë.
5 Pse nuk’ u shit këjo miro treqind dhinarë e t’ipejnë ndë të varfërë?
6 E këtë e tha, jo sepse kish silloi për të varfërë, po sepse qe kusar e kish kuletënë, e mban ato që vijnë brënda.
7 Thot’ adha Iisui: Lirie atë. Për ndë ditë të së kallturit sim ndë varr e ruajti ta bëjë këtë.
8 Sepse të varfëritë kurdo me vetëhe tuaj i kini, po mua s’më kini kurdo.
9 E mpsoi dha shumë turmë nga çifutë që ish mb’atë vënd, e erdhë jo për Iisunë vetëmë, po të shihnë edhe Llazarinë që e ngjalli nga të vdekuritë.
10 E të parët’ e priftëret bënë kuvënd të vrisnë edhe Llazarinë.
11 Sepse shumë nga çifutë për të par’ atë vijnë, e besoijnë nde Iisui.
12 Të nesërmenë shumë turmë, që patn’ ardhurë ndë të krëmpte, si digjuanë që vjen Iisui ndë Ierusalim.
13 Muarrë degat’ e hurmavet, e i duallë atij përpara, e thërrisnë: Osana, i bekuarë ai që vjen mbë ëmër të Zotit, mbreti i Israilit.
14 E Iisui si gjeti një Kroç, ndënji mbi të, sikundr’ është shkruarë:
15 Mos u trëmb, o bijë e Sionit. Ja, mbreti it vjen kaluar mbë një kroç të gomaresë.
16 E mathitit’ e tij nuk’ i kupëtuanë këto herën’ e parë, po kur u nderua Iisui, ahere u kujtuanë që ato qenë shkruarë për atë, e këto i bënë atij.
17 E turma që qe me atë martirisnë, që Llazarinë e thirri nga varri, e e ngjalli atë nga të vdekuritë.
18 Pra andaj i dolli përpara atij turma, sepse digjoi që bëri ai këtë thavmë.
19 E farisejtë thanë njeri me jatërinë: Shihni që nukë bëjmë gjë navet fare? Ja bota venë pas atij.
20 E qenë ca Elinë nga ata që kishnë ardhurë të falishnë ndë të krëmpte.
21 Këta dha ju qasnë Filippoit që qe nga Vithsaidhaja e Galileësë, e i lutejn’ atij, e i thoshnë: Zot, duamë të shohëmë Iisunë.
22 Vjen Filippoi, e i thot’ Andhreasë, e pa Andhrea edhe Filippoi i thon’ Iisuit.
23 Edhe Iisui ju përgjegj ature, e u thotë: Erdhi koha që të nderonetë i biri njeriut.
24 Vërtet, vërtet u thom juvet, ndë mos raftë mbë dhe koqia e grurit e të vdesë, ajo vetëmë mbetetë; ma ndë vdektë bën shumë koqe.
25 Ai që do Shpirtin’ e tij, do ta humbasë atë; e ai që urren Shpirtin’ e tij ndë këtë dinia, do ta shpëtoj’ atë për jetë të pasosurë.
26 Kush më shërben mua, le të vijë pas meje; e atje që jam unë, atje do të jetë edhe ai që shërben mua. E kush të më shërbejë mua, do ta nderojë atë babai.
27 Ndashti Shpirti im m’ u drodh. E ç’të thom? O baba, shpëtomë nga kij sahat. Ma andaj arçë ndë këtë sahat.
28 O baba, ndero ëmërinë tënd. Erdhi ahiere zë nga Qielli: Edhe e nderova edhe pagjene do ta nderoj.
29 E turma që rrijn’ atje e që digjuanë, thoshnë se u bë gjëmim. Të tjerë thoshnë: Ëngjëll’ i foli atij.
30 U përgjegj Iisui, e u thotë: Nuk’ u bë për mua kij zë, po për juvet.
31 Ndashti është gjuq i kësaj diniasë. Ndashti arhondi i kësaj diniasë do të hidhetë jashtë.
32 E unë kur të ngrihem lart nga dheu, gjithë do t’i heq pas vetiut.
33 (E këtë e thosh për të shënuarë me çfarë vdekëjë do të vdis).
34 Ju përgjegj atij turma: Navet digjuam nga nomi që Krishti rron jetë pas jetet. E qish thua ti, që duhetë të ngrihetë i biri i njeriut? Cili është kij i biri i njeriut?
35 U thot’ adha ature Iisui: Akoma pakëzë kohë është me juvet drita. Ecëni ngjera sa keni dritë, të mos u zërë juvet erësira. E ai që ecën nd’erësirë, nukë di se ku vete.
36 Ngjera sa kini dritënë, besoni mbë dritë, që të bëneni të bijt’ e dritësë. Këto tha Iisui e vate e u fsheh prej suresh.
37 E ndonëse bëri kaqë thavmëra të mëdha ai përpara ature, nukë besuanë nde ai.
38 Që të paguhetë fjala e profitit Isaiut, që pat thënë: Zot, kush besoi atë që digjoi nga nesh? E mbë cilinë është zbuluarë fuqia e Zotit?
39 Pra andaj nukë mundnë të besoijnë, sepse pameta tha Isaiu:
40 U verboi ature sitë e u gurëcoi zëmërënë, që të mos shohënë me si, e të mos digjojënë me zëmërë, e të kthenenë e t’i shëroj ata.
41 Këto tha Isaiu kur pa nder’ e tij, e foli për të.
42 Ndonëse edhe nga arhondëtë besuanë shumë nde ai, po nga frik’ e farisejet nuk’ e molloisnë, që të mos i nxirë jashtë nga Sinagoji.
43 Sepse deshnë më tepër nder’ e njerëzet, se nder’ e Perndisë.
44 E Iisui thirri më fort, e tha: Ai që beson mbë mua, nukë beson mbë mua, po mb’atë që më dërgoi mua.
45 Edhe ai që sheh mua, sheh atë që më dërgoi mua.
46 Unë arçë dritë ndë dinia, që kush të besojë mbë mua, të mos mbetetë ndë mes t’erësirësë.
47 E cilido që të më digjojë fjalëtë e të mos besojë, unë nuk’ e gjukoj atë, sepse nuk’ arçë për të gjukuarë botënë, po për të sosurë botënë.
48 Ai që shtie poshtë mua e nukë dheks fjalët’ e mia, ka kush ta gjukojë atë. Fjala ime që thaçë, ajo do ta gjukojë atë mbë ditë të pastajme.
49 Se unë prej vetiut nukë thaçë gjë, po babai që më dërgoi mua, ai më porsiti mua ç’të thom, e ç’të kuvëndoj.
50 E e di që porsi e tij është jet’ e pasosurë. Ato adha që thom unë, sikundrë më tha mua babai, ashtu ua thom.
1 Jisuj pra gjashtë dit përpara pashkësë erdhi ndë Vithani, atie ku ishte Llazari që pat vdekurë, të cilin’ e ngjalli prej së vdekurish.
2 Edhe i bënë darkë atie; edhe Martha shërbente; edhe Llazari ishte një prej atyre që rrininë ndë mësallë bashkë me atë.
3 Atëhere Maria mori një litrë vaj ere prej nardhi të papërzierë shumë të shtrenjtë, edhe leu këmbët’ e Jisujt, edhe fshiu këmbët’ e ati me flokët’ e saj; edhe shtëpia u mbush me erën’ e vajit erësë.
4 Një pra nga të dy-mbë-dhietë nxënësit’ e ati, Judhë Iskarioti, i biri Simonit, ay që do ta trathtonte, thotë:
5 “Përse të mos shitej kyj vaj ere tre qint dhinarë, e të epej ndëpër të vobeq?”
6 Edhe këtë e tha, jo se kishte kujdes ay për të vobeqit, po sepse ishte viedhës, edhe kishte kuletën’ e aspravet, edhe mbante ç’viheshinë nd’atë .
7 Jisuj tha pra: “Lëre, se e ruajti për ditën’ e të kallurit tim ndë varr.
8 Sepse të vobeqtë i keni përherë bashkë me vetëhenë tuaj, po mua nukë më keni përherë.”
9 Shumë gjëndëje pra prej Judhenjet muarnë vesh se ësht’ atie; edhe erthnë jo për Jisunë vetëmë, po që të shohën’ edhe Llazarinë, të cilin’ e ngjalli prej së vdekurish.
10 Po kryepriftëritë bënë këshillë, që të vrasën’ edhe Llazarrë;
11 Sepse shumë vetë prej Judhenjet shkoninë për atë, edhe i besoninë Jisujt.
12 Mbë të nesërmet shumë gjëndëje që kishin’ ardhurë për të kremtenë, kur dëgjuanë se vien Jisuj ndë Jerusalim,
13 Muarnë dega hurmash, edhe duallnë përpara ta presënë, edhe thërrisninë: “Hosanna, i bekuar’ ësht’ ay që vien mb’ emërë të Zotit, mbëreti i Israilit.”
14 Edhe Jisuj gjeti një pulisht, edhe ndenji mbi atë, sikundrë është shkruarë:
15 “Mos ki frikë, bij’ e Sionësë; na mbëreti yt tek po vien ndenjurë mbi pulisht gomareje.”
16 Edhe nxënësitë nukë kupëtuanë këto herën e parë, po kur u lavdua Jisuj, atëhere u ranë ndër mënt atyre, se këto ishinë shkruarë për atë, edhe këto ia bënë ati.
17 Gjëndëja pra që ishte bashkë me atë martiriste, se thirri Llazarinë nga varri, edhe e ngjalli nga të vdekuritë.
18 Përandaj edhe gjëndëja i dolli përpara, sepse dëgjoj, se ay kishte bërë këtë çudi.
19 Farisenjtë pra thanë njëri tiatrit: “A shihni ju, se nukë bëni gjë të mirë? Na bota te vate prapa ati.”
20 Edhe ishinë ca Grekë ndërmest atyreve që kishinë hipurë të falenë për të kremtenë.
21 Këta pra erthnë te Filippi që ishte prej Vithsajdhasë Galilesë, edhe i luteshinë, tuke thënë: “Zot, duamë të shohëmë Jisunë.”
22 Filippi vien e i thot’ Andhreut; edhe përsëri Andhreu edhe Filippi i thonë Jisujt.
23 Edhe Jisuj u përgjeq atyre, tuke thënë: “Erdhi ora që të lavduronet’ i bir’ i njeriut.
24 Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve: Ndë mos rëntë koqeja e grurit ndë dhet e të vdesë, mbet vetëmë; po ndë vdektë, bie shumë pemë.
25 Ay që do jetën’ e ti, do ta humbasë; edhe ay që mërzit jetën’ e ti ndë këtë botë, do ta ruanjë për jetën’ e pasosurë.
26 Ndë më shërben ndonjë, le të më vinjë pas; edhe ku të jem unë, atie do të jetë edhe shërbëtori im; edhe ndë qoftë se më shërben ndonjë, Ati do ta nderonjë.
27 Ndashti shpirti im ësht’ përzierë; edhe ç’të them? Atë, shpëtomë nga këjo orë. Po përandaj erdha ndë këtë orë.
28 Atë, lavduro emërinë t’ënt.
Erdhi pra një zë nga qielli, Edhe lavdurova, edhe përsëri do ta lavduronj.”
29 Gjëndëja pra që kishte ndenjurë, edhe dëgjoj zënë , thoshte, se u bë bumbullimë; të tierë thoshinë, se: “I foli ëngjëllë.”
30 Jisuj u përgjeq e tha: “Kyj zë nuk’ u bë për mua, po për ju.
31 Ndashti është gjyqi i kësaj bote; ndashti urdhërtari i kësaj bote do të hidhetë jashtë.
32 Edhe unë nd’ u ngriça nga dheu, do të heq të gjithë pas vetëhesë sime.”
33 — (Edhe këtë e thoshte tuke dëftyerë me çfarë vdekëjeje do të vdiste.)
34 Gjëndëja iu përgjeq: “Neve kemi dëgjuarë nga nomi, se Krishti mbet për gjithë jetënë; qysh thua pra ti, se: I bir’ i njeriut duhetë të ngrihetë lart? Cili është kyj i bir’ i njeriut?”
35 Jisuj pra u tha atyre: “Edhe pakëzë kohë është drita bashkë me ju. Ecëni gjersa keni dritënë, që të mos u zërë juve errësira; sepse ay që ecën nd’ errësirët, nukë di se ku vete.
36 Gjersa të keni dritënë, i besoni dritësë, që të bëneni të bijt’ e dritësë.” – Këto foli Jisuj, edhe iku e u fsheh prej atyreve.
37 Po ndonëse bëri kaqë çudira përpara atyreve, nuk’ i besuanë;
38 Që të mbushetë fjal’ e profitit Isaj që tha: “Zot, kush i besoj mësimit tënë? Edhe mbë cilinë u sbulua krahu i Zotit?”
39 Përandaj nukë munt të besoninë, sepse Isaia tha përsëri:
40 “Verboj syt’ e atyreve, edhe ashpëroj zemërën’ e atyreve, që të mos shohënë me sytë, edhe të mos kupëtonjënë me zemërënë, edhe të këthehenë e t’i shëronj”.
41 Këto tha Isaja, kur pa lavdin’ e ati, edhe foli për atë.
42 Po shumë vetë edhe prej të parëvet besuanë; po nga frik’ e Farisevet nukë rrëfeninë, që të mos bënenë jashtë sinagogjisë;
43 Sepse deshnë lavdin’ e njerëzet më tepërë se lavdin’ e Perëndisë.
44 Edhe Jisuj bërtiti e tha: “Ay që më beson mua, nukë më beson mua, po ati që më dërgoj;
45 Edhe ay që më vë re mua, vë re atë që më dërgoj.
46 Unë kam ardhurë dritë te bota, që të mos mbesë nd’ errësirët kushdo që të më besonjë.
47 Edhe ndë dëgjoftë ndonjë fialët’ e mia, edhe të mos besonjë, unë nuk’ e gjykonj; sepse nuk’ erdha të gjykonj botënë, po që të shpëtonj botënë.
48 Ay që më heth poshtë, edhe nukë pret fialët’ e mia, ka se kush ta gjykonjë; fiala që fola, ajo do ta gjykonjë ndë ditë të pastajme.
49 Sepse unë nukë fola prej vetiu, po Ati që më dërgoj, ay më dha porosi, ç’të them, e ç’të flas;
50 Edhe e di, se porosia e ati është jet’ e pasosurë; unë pra sa flas, sikundrë më ka thënë Ati, kështu flas.”