Krie e tetëmbëdhjetëtë
1 Si tha këto Iisui, dolli bashkë me mathitit’ e tij përteje nga proi i Qedhronit, tek një kofshtë, e mb’atë hiri ai, edhe mathitit’ e tij.
2 E këtë vënd e dij edhe Iudha që duaj ta prodhos atë, sepse shumë herë kish vaturë Iisui atje bashkë me mathitit’ e tij.
3 E Iudha si mori trimatë, edhe kopij nga të parët’ e priftëret e nga farisejtë, vate atje me fanarë, e me llambadha, e me armë.
4 Ma Iisui që i dij gjith’ ato që do t’i vijnë sipër, dolli përpara, e u thot’ ature: Cilinë kërkoni?
5 Ju përgjegjnë atij: Iisunë Nazarinonë. U thot’ ature Iisui: Unë jam. E qe me ata bashkë edhe Iudha, që e paradhoste atë.
6 E poqë u tha ature, se unë jam, u hoqnë mbë të prapë, e ranë mbë dhe.
7 Përsëri pa i pieti ata: Cilë kërkoni? E ata i thanë: Iisunë Nazarinonë.
8 U përgjegj Iisui: U thaçë juvet, unë jam. Ndë kërkoni adha mua, liri këta të venë.
9 Që të paguhetë fjala që tha, se nga ata që më dhe, nukë humba ndonjë.
10 Ma Simon Petrua si kish thikë, e nxori atë nga milli e goditi kopiln’ e së parit së priftëret, e i preu atij veshn’ e djathëtë. E ëmër’ i kopilit qe Malho.
11 Po Iisui i thotë Petrosë: Vurë thikënë tënde ndë mill. Potirë që më dha mua babai, të mos e pi atë?
12 E trimatë, edhe Hiliarhu, edhe kopijt’ e çifutet e zunë Iisunë e e lidhnë.
13 E protoparë e shpunë atë te Anna, sepse ishte vjehëri i Kaiafësë, e kij qe mb’atë mot i Parë i priftëret.
14 E Kaiafa ishte ai që u dha çifutet nasihat, se është pun’ e vëjierë të humbasë një njeri për gjithë llaonë.
15 E Simon Petrua vij pas Iisuit, edhe tjatëri mathiti. E kij mathiti qe i njohurë me të parin’ e priftëret, e hiri bashkë me Iisunë ndë Avlli të së parit së priftëret.
16 E Petrua qëndroi jashtë afër portësë. Dolli dha mathitiu tjatër, ai që qe i njohurë te i pari i priftëret, e i tha portarësë, e e kalli Petronë brënda.
17 E kopilea portare i tha Petrosë: Mos je vallë edhe tij nga mathitit’ e këtij njeriut? E ai u përgjegj: Nukë jam.
18 E shërbëtorëtë edhe kopijtë panë bërë zjar, e rrijnë e ngrohishnë, sepse qe të ftohëtë. Rrij edhe Petrua me ta bashkë e ngrohej.
19 E pieti adha i pari i priftëret Iisunë për mathitit’ e tij edhe për dhidhahi të tij.
20 E Iisui ju përgjegj atij: Unë faqeza kuvëndova ndë botë, unë dhidhaksa kurdo ndë Sinaguaj edhe ndë Iero tek mbëjidhenë nga çdo anë çifutë, e ndë të fshehurë nukë thaçë ndonjë fjalë.
21 Përse më piet mua? Piet këta që digjuanë se ç’u thaçë ature. Ja, këta e dinë se ç’thaçë unë.
22 E si tha këto, një nga shërbëtorëtë që gjëndeshinë atje i dha një shuplakë Iisuit, e i tha: Kështu përgjegje nde i pari i priftëret?
23 Ju përgjegj atij Iisui: Ndë fola likshtë, dëftomë të ligënë; ma ndë fola mirë, pse më rreh?
24 E Anna pa e dërgoi atë lidhurë te Kaiafa i pari i priftëret.
25 E Simon Petrua rrijte, e ngrohej. I thanë dha atij: Vallë mos je edhe ti nga mathitit’ e tij? E ai e arnisi e tha: Nukë jam.
26 Thotë një nga shërbëtorët’ e priftit së parë, që qe gjëri i atij që i preu veshnë Petrua: Nukë të paçë unë ti me atë bashkë ndë kofshtë?
27 E Petrua e arnisi përsëri, e atë çast këndoi kokoshi.
28 E bienë dha Iisunë nga Kaiafa ndë Pretuar. E qe mëngjes. E ata nukë hinë ndë pretuar, që të mos pëgëhishnë, po që të haijnë pashkënë.
29 Dolli adha Pillatua jashtë mb’ata, e u tha: Ç’kallëzi kini kondrë këtij njeriut?
30 Ju përgjegjnë, e i than’ atij: Të mos qe kij njeri që bën të keq, nukë ta keshëm dhënë mbë duar të tua.
31 U thot’ adha ature Pillatua: Merrie atë juvet e gjukonie atë sikundrë kini nomnë tuaj. Ma çifutë i than’ atij: s’është ndëjierë ndë nevet të vrasëmë ndonjë.
32 Që të paguhej fjala që tha Iisui, që shënon me çfarë vdekëjë duaj të vdis.
33 E Pillatua hiri përsëri ndë pretuar e thirri Iisunë, e i tha atij: Ti je mbreti i çifutet?
34 Ju përgjegj atij Iisui: Nga vetiu e thua ti këtë? A të tjerë të thanë ti për mua?
35 U përgjegj Pillatua: Mos jam unë çifut? Filia ote edhe të parët’ e priftëret të dhanë tij mbë duar të mia. Ç’bëre ti?
36 U përgjegj Iisui: Mbretëria ime s’është nga këjo botë. Të qe nga këjo botë mbretëria ime, trimat’ e mi do të lëftoijnë që të mos bie ndë duar të çifutet, po ndashti mbretëria ime s’është këteje.
37 I thotë dha atij Pillatua: Mbret adha je ti? Ju përgjegj Iisui: Ti e thua që jam unë mbret. Unë për këtë punë u lindçë, e për këtë arçë ndë botë, që t’ap martiri mbë të vërtetë. Ai që është nga e vërteta, digjon zënë tim.
38 I thot’ atij Pillatua: Ç’ësht’ e vërteta? E poqë tha këtë, dolli përsëri të gjen çifutë, e u thot’ ature: Unë nukë gjej ndonjë faj mbë të.
39 Ndashti kini një adet, që t’u lëshoj një njeri ndë pashkë. Doi adha t’u lëshoj juvet Mbretn’ e çifutet?
40 Thirrë pa gjithë njeri pas jatërit, e thanë: Jo këtë, po Varavanë. E Varavai ish një kusar.
1 Jisuj passi tha këto, dolli bashkë me nxënësit’ e ti përtej përrojt të Qedhronit, atie ku ishte një kopësht, ndë atë hyri ay edhe nxënësit’ e ati.
2 Edhe e dinte vëndinë edhe Judha, ay që e tradhtoj; sepse Jisuj shumë herë u mbloth atie bashkë me nxënësit’ e ti.
3 Judha pra, passi mori tufën’ e ushtëtorëvet, edhe shërbëtorë nga kryepriftërit’ edhe nga Farisenjtë, vien atie me fanarë e me pishtarë e me armë.
4 Jisuj pra tuke diturë gjithë ç’do të bëninë mbi atë, dolli, e u tha atyre: “Cilinë kërkoni?”
5 Iu përgjeqnë: “Jisu Nazoreasinë.”
6 Jisuj u thot’ atyre: Unë jam. Edhe bashkë me ata rrinte edhe Judha, ay që e trathtoj.
7 Kur u tha atyre pra, se: “Unë jam”, hoqnë prapa, edhe ranë përdhe.
8 Përsëri pra i pyeti: “Cilinë kërkoni?” Edhe ata thanë: “Jisu Nazoreasinë.”
9 Jisuj u përgjeq: “U thashë juve, se unë jam. Ndë më kërkoni mua pra, lini këta të venë;
10 Që të mbushetë fiala që tha, se: “Prej atyre që më dhe nukë humba asnjë.”
11 Atëhere Simon Pietri kishte një thikë, edhe e hoqi, e i ra shërbëtorit kryepriftit, edhe i preu veshin’ e diathtë; edhe shërbëtori e kishte emërinë Mallho.
12 Jisuj pra i tha Pietrit: “Vëre thikënë tënde ndë millt. Atë kupënë që më dha Ati të mos e pi?”
13 Tufa e ushtëtorëvet pra edhe urdhërmijësi edhe shërbëtorët’ e Judhenjet zunë Jisunë, edhe e lithnë; edhe e shpunë më përpara te Anna, sepse ish i viehërri i Kajafësë, i cili ishte kryeprift i ati viti.
14 Edhe Kajafa ishte ay që mësoj Judhenjtë, se është mirë të humbasë një njeri për llauzinë.
15 Edhe Simon Pietri i vinte prapa Jisujt, edhe ay nxënësi tiatërë; edhe ay nxënësi ishte i njohurë te kryeprifti, edhe hyri bashkë me Jisunë ndë avllit të kryepriftit.
16 Po Pietri rrinte jashtë përanë derësë. Dolli pra ay nxënësi tiatërë, që ishte i njohurë te kryeprifti, edhe i tha portaresë, edhe kalli brënda Pietrinë.
17 Atëhere shërbëtoreja portare i thotë Pietrit: “Mos je edhe ti një prej nxënëset këti njeriu?”
18 Ay i thotë: “Nukë jam.” Edhe punëtorët’ edhe shërbëtorëtë kishin bërë ziarr, sepse ishte ftohëtë, edhe po rrinin’ e po ngroheshinë; edhe bashkë me ata ishte Pietri tuke ndenjur’ e tuke u ngrohurë.
19 Kryeprifti pra pyeti Jisunë për nxënësit’ e ati, edhe për mësimin’ e ati.
20 Jisuj iu përgjeq: “Unë fola ndër sy te bota; unë mësova përherë ndë sinagogjit edhe ndë hieroret, atie ku mbëlidhenë përherë Judhenjtë, edhe fshehurazi nukë fola asgjë.
21 Ç’më pyet? Pyet ata që kanë dëgjuarë ç’u fola atyre; na këta te dinë sa thash’ unë.”
22 Edhe ay kur tha këto, një nga shërbëtorëtë që ishte ndenjurë afër i ra një shuplakë Jisujt, tuke thënë: “Kështu i përgjigje kryepriftit?” Jisuj iu përgjeq:
23 “Ndë fola keq, martiris për të keqenë; po ndë qoftë se mirë, përse më rreh?”
24 Edhe Anna e dërgoj lidhurë te Kajafa kryeprifti.
25 Edhe Simon Pietri ishte tuke ndenjurë edhe tuke ngrohurë; i thanë pra: “Mos je edhe ti nga nxënësit’ e ati?” Ay e mohoj, e tha: “Nukë jam.”
26 Një nga shërbëtorët’ e kryepriftit, që ishte fisi ati, që i preu veshnë Pietri, thotë: “Nukë të pash’ unë ndë kopështt bashkë me atë?”
27 Pietri pra e mohoj përsëri, edhe përnjëherë gjeli këndoj.
28 Bienë pra Jisunë prej Kajafësë ndë vënt të gjyqit; edhe ishte mëngjes; edhe ata nukë hynë ndë vënt të gjyqit, që të mos ndyrenë, po të hanë pashkënë.
29 Pillati pra dolli tek ata, edhe tha: “Çfarë përfolëje bini kundrë këti njeriu?”
30 U përgjeqnë e i thanë: “Kyj ndë mos ishte keqbërës, nukë do ta kishim dhënë tyj ndër duar.”
31 Pillati pra u tha atyre: “Merreni ju edhe gjykoneni pas nomit tuaj.” Judhenjtë pra i thanë: “S’ësht’ e udhësë të vrasëmë neve asnndonjë.”
32 — Që të mbushetë fial’ e Jisujt që tha, tuke shënuarë me çfarë vdekëje kishte për të vdekurë.
33 Pillati pra hyri përsëri ndë vënt të gjyqit, edhe thërriti Jisunë, e i tha: “Ti je mbëreti Judhenjet?”
34 Jisuj u përgjeq: “Prej vetiu thua këtë ti, apo të tierë të thanë për mua?”
35 Pillati u përgjeq: “Mos jam Judhe unë? Kombi yt edhe kryepriftëritë të dhanë ndër duar tek unë; ç’ke bërë?”
36 Jisuj u përgjeq: “Mbëretëria ime nuk’ është prej kësaj bote, mbëretëria ime ndë qoftë se ishte prej kësaj bote, shërbëtorët’ e mi do të përpiqeshinë, që të mos epem ndër duar të Judhenjet. Po tashi mbëretëria ime nuk’ është këtejë.”
37 Pillati pra i tha: “Mbëret je ti pra?” Jisuj u përgjeq: “Ti po thua, se unë jam mbëret. Unë përandaj linda, edhe përandaj erdha ndë botët, që të martiris për të vërtetënë. Kushdo që është prej së vërtetësë, dëgjon zënë tim.”
38 Pillati i thotë: “Ç’ësht’ e vërteta?” Edhe si tha këtë, dolli përsëri te Judhenjtë, e u thot’ atyreve: “Unë nukë gjenj asndonjë faj tek ay.
39 Po është zakon mbë ju, që t’u lëshonj juve një për pashkë; doni pra t’u lëshonj juve mbëretin’ e Judhenjet?”
40 Atëhere të gjithë bërtitnë përsëri, tuke thënë: “Mos këtë, po Varavvanë. – Edhe Varavvaj ishte kursar.