Krie e gjashtëtë
1 E paçë kur hapi qengji një nga të shtatë vulatë, e digjova një nga të katër kafshëtë që thosh me zë si të gjëmimit: Eja e shih.
2 E vura re e ja një kalë i bardhë; e ai që kish hipurë mbë të, mban një hark; e ju dha atij një kurorë, e dolli mundësh, për të mundurë.
3 E kur hapi vulën’ e ditë, digjova kafshn’ e ditë që thosh: Eja e shih.
4 E dolli tjetër kalë i kuq; e atij që qe hipurë mbë të, ju dha të ngrij paqnë nga dheu, për të therturë njeri-jatërinë, e ju dha atij një thikë e madhe.
5 E kur hapi vulën’ e tretë, digjova kafshën’ e tretë që thosh: Eja e shih. E vështrova, e ja një kalë i zi, e ai që qe hipurë mbë të, kish një zigare mbë dorë të tij.
6 E dëgjova një zë ndë mes të katër kafshëvet që thosh: Shiniku i grurit një dhinar, e tre shinikë elbit një dhinar; e vajtë edhe verënë mos i dëmëto.
7 E kur hapi vulën’ e katërtë, digjova zën’ e kafshësë katërtë, që thosh: Eja e shih.
8 E vështrova, e ja një kalë i gjelbërë, e ai që qe hipurë mbë të kish ëmërinë Mort; e vij pas si pisa; e u dha mb’ata urdhër mbi të katërtën’ e dheut të vrisnë me anë të kordhësë, e me anë të usë, e me anë të vdekëjësë, e të bishëvet së dheu(t).
9 E kur hapi vulën’ e pesëtë, paçë përposh thisiastirit shpirtëret’ e ature që janë therturë për fjalë të Perndisë, e për martiri që patnë.
10 E thërrisnë me zë të madh, e thoshnë: Ngjera kur, o Zoti Shënjt e i vërteti, nukë gjukon e nukë merr hakë për gjak tënë nga ata që rrinë mbi dhe?
11 E u dhanë rroba të bardha mbë cilëdo asuresh, e u tha ature që të prëhenë edhe pakëzë kohë, ngjera sa të mbushetë nemuri i shokëvet së ture, edhe vëllazëret së ture, që duanë të vritenë si edhe ata.
12 E paçë kur hapi vulën’ e gjashtëtë, e ja, e u bë tërmet i madh, e dielli u errëcua posi thes prej qimevet, edhe hënëza u bë posi gjak.
13 E ullt’ e qiellit ranë mbë dhe, sikundrë hedh fiku i egrë fiqtë kur shkundenë ngaha er’ e keqe.
14 E Qielli u përmbëjuadh posi karta që përmbëjidhetë e mbilletë, e çdo mal, e çdo nisi luajtinë nga vëndet’ e ture.
15 E mbretëret’ e dheut, e të mëdhenjtë e të pasuritë, e hiliarhëtë, e të fortëtë, e çdo kopil, e çdo zot, fshehnë vetëhen’ e ture ndëpër shpella e ndëpër vëra të malevet.
16 E thonë malevet e shpellavet: Biri mbi nevet, e fshihnani nevet nga faqea e atij që rri mbë fron edhe nga urgjia e qengjit.
17 Sepse erdhi dita e madhe e urgjisë ti. E kush mund të rrijë kondrë?
1 Edhe pashë, kur hapi Qëngji njërënë vulë, edhe dëgjova një nga të katrë shtësëtë që thoshte, posi zë bumbullime:
2 “Eja edhe shih.” Edhe pashë, edhe ja një kal’ i bardhë; edhe ay që kishte ndenjurë mbi atë kishte një hark; edhe iu dha një kurorë, edhe dolli mundës, edhe që të muntnjë.
3 Edhe kur hapi vulën’ e dytë, dëgjova shtësën’ e dytë, që thoshte: “Eja (edhe shih).”
4 Edhe dolli një tiatërë kal i kuq; edhe ati që ishte ndenjurë mbi atë iu dha të ngrerë paqtimnë nga dheu, edhe të therënë njëri tiatrinë, edhe iu dha një thikë e madhe.
5 Edhe kur hapi vulën’ e tretë, dëgjova të tretënë shtësë që thoshte: “Eja edhe shih.” Edhe pashë, edhe ja një kal i zi, edhe ay që ishte ndenjurë mbi atë kishte një zigare ndë dorë të ti.
6 Edhe dëgjova një zë ndë mes të katrë shtësëvet që thoshte: “Një shënik gruri për një dinar; edhe tre shënikë elbi për një dinar; edhe mos i bëj dëm valit edhe verësë.”
7 Edhe kur hapi vulën’ e katrëtë, dëgjova zën’ e të katrësë shtësë që thoshte:
8 “Eja edhe shih.” Edhe pashë, edhe ja një kal i gjelbëtë, edhe ay që ishte ndenjurë sipër ati e kishte emërinë Mortje, edhe Hadhi i vinte prapa bashkë, edhe u dha atyreve pushtet përmbi të katrën’ e dheut të vrasënë me shpatë e me zi buke e me vdekëje, edhe me bishat’ e dheut.
9 Edhe kur hapi vulën’ e pestë, pashë përposh theroresë shpirtërat’ e atyreve që janë therurë për fialën’ e Perëndisë, edhe për martirinë që kishinë.
10 Edhe thërrisninë me zë të math, tuke thënë: “Gjer kurë, o Zotëria i shënjtëruar’ e i vërtetë, nukë gjukon edhe nukë merr shpagiminë për gjakunë tënë nga ata që rrinë mbi dhet?”
11 Edhe iu dha gjithësecilit stolia të bardha, edhe u tha atyreve të prëhen’ edhe për pak kohë, gjersa të mbushen’ edhe shërbëtorëtë shokët’ e atyreve, edhe vëllezërit’ e atyreve, që janë për të vrarë sikundrë edhe ata.
12 Edhe pashë, kur hapi vulën’ e gjashttë; edhe ja tek u bë një tërmet i math, edhe dielli u bë i zi posi thes i leshtë, edhe hëna u bë posi gjak.
13 Edhe yjet’ e qiellit ranë përdhe, posi druri fikut që heth fiqt’ e papiekurë, kur tundetë nga er’ e madhe.
14 Edhe qielli u t-hoq “posi karta kur pështilletë”, edhe çdo mal e ujdhësë luajtnë nga vëndet’ e tyre.
15 Edhe mbëretërit’ e dheut, e njerëzit’ e mëdhenj, e të pasuritë, e urdhëmilësatë, e të fortëtë, edhe çdo shërbëtuar, e çdo i lirë, fshehnë vetëhen’ e tyre ndëpër shpellat’ e ndëpër shkrepat’ e malevet.
16 Edhe u thoshinë malevet e shkrepavet: “Bini mbi ne, edhe na fshihni nga faqeja e ati që është ndenjurë mbi front, edhe nga zemërata e Qëngjit;
17 Sepse erdhi dit’ e madhe e zemëratës’ati; edhe cili munt t’i qëndronjë?”