Krie e njëzetetretë
1 E si u ngrenë gjithë turm’ e ature, e prunë atë te Pillatua.
2 E nisnë ta kallëzoijnë atë, e të thoshnë: Këtë e gjem që na nakatos filinë tënë e mbodhis të paguajmë Qesarit të dhënëtë, e që thotë vetëhen’ e tij se është Krisht mbret.
3 Edhe Pillatua e pieti atë, e i tha: Ti je Mbreti i Çifutet? Edhe ai ju përgjegj atij, e i tha: Ti e thua.
4 Edhe Pillatua u tha të parëvet së priftëret edhe turmëvet: Nukë gjej ndonjë faj mbë këtë njeri.
5 E ata shtrëngonishnë më fort, e thoshnë, që nakatos llaonë, tuke dhidhaksurë ndëpër gjith’ Iudheë, si nisi nga Galilea, ngjera këtu.
6 E Pillatua si digjoi Galileë, pieti pa nd’është njeriu nga Galilea.
7 E si mpsoi se është ndënë urdhër t’Irodhit, e dërgoi atë përsëri te Irodhi, që gjëndej ahiere edhe ai ndë Ierusalim mb’ato dit.
8 E Irodhi si e pa Iisunë, u gëzua shumë, sepse shumë kohë dëshëron ta shih atë, sepse kish digjuarë që thoshnë shumë për të, e shpëren të shih që të bënej ndonjë thavmë nga ai.
9 E pieti atë shumë të pietura. E ai nukë ju përgjegj atij as ndë ndonjë.
10 E qenë përpara të parët’ e priftëret edhe grammatejtë, që e kallëzoijnë atë shumë fort.
11 E Irodhi me asqer’ e tij, si e ksenderoi atë e e përqeshi, porsiti t’i vishnë atij rroba të mira, e e dërgoi atë te Pillatua.
12 E atë ditë u bënë miq Pillatua me Irodhnë njëri me jatërinë; se më përpara qenë ndë hasmëri.
13 E si mbëjodhi Pillatua të parët’ e Priftëret, edhe arhondëtë, edhe llaonë.
14 U tha ature: Më prutë mua përpara këtë njeri, posi nakatoshiar të llaoit. E ja unë e pieta përpara juvet, e nukë gjeçë mbë këtë njeri ndonjë faj nga ato që e kallëzoni juvet.
15 E as Irodhi gjeti gjë, sepse tek ai u dërgova juvet, e ja që nukë pat bërë ndonjë faj që t’i bjerë vdekëjë.
16 Do ta rrah adha atë, pra do ta lëshoj.
17 E kishte edhe shtrëngim të ju lëshon ature nga hapsana një njeri ndë ditë të së krëmptesë.
18 E gjithë turmëtë mbëjedhurë bashkë thirrë, e thanë: Ngrena këtë nga mesi, e lëshona nevet Varavanë.
19 Kij ishte vënë ndë hapsanë për një nakatosi që qe bërë ndë qutet, e për një vrejëlë.
20 E përsëri u tha Pillatua, se duan të lëshon Iisunë.
21 E ata bërtitnë, e thoshnë: Mbërthee ndë Kruq, mbërthee ndë Kruq atë.
22 Edhe Pillatua u tha ature për së tretit, se: Ç’të keq ka bërë kij? Nukë gjej tek ai ndonjë faj për vdekëjë. Ta rrah adha atë, pra ta lëshoj.
23 E ata e shtrëngoijn’ atë më tepër me të thirrë të fortë e kërkoijnë që të mbërthenej ndë Kruq. E sa vijnë po shtonejnë të thirturat’ e së parëvet së priftëret edhe të turmësë.
24 Edhe Pillatua apofasisi që t’u bënej ajo që duajnë.
25 E u lëshoi ature atë që qe vënë ndë hapsanë për nakatosi e për vrejëlë, që i kërkoijn’ ata; e Iisunë e dha ndë thelimë të ture.
26 E kur e shpijnë atë zunë një Simon nga Qirini që kthenej nga ara, e i vunë atij mbë krahë Kruqnë ta bij pas Iisuit.
27 E vijnë pas tij shumë turmë llaoit e gravet. E ato e qaijnë e priteshinë për të.
28 E Iisui si u kthie mb’ato, u tha: Bijat’ e Ierusalimit, mos qaji për mua, po qaji për vetëhe tuaj edhe për djelm tuaj.
29 Sepse ja vijënë dit që do të thonë: Lum shterpatë e barqetë që nukë kanë pjellë, e sisëtë që nukë janë thithurë.
30 Ahiere do të zënë të thonë malevet: Biri mbi nevet. E brigjevet: Mbulonani navet.
31 Sepse ndë bëjënë të tila punëra ndë dru të njomë, ndë të thatënë ç’do të bënetë?
32 E vijnë bashkë me të edhe di të tjerë që qenë gjakëtorë, të vriteshinë bashkë me të.
33 E kur vanë ndë vënd që quhej i krerëvet, atje e mbërthienë atë ndë Kruq, edhe gjakëtorëtë, njerinë mb’anë të djathëtë, e njerinë mb’anë të mëngjërë.
34 E Iisui thosh: Baba, ndëjei ata, sepse nukë dinë se ç’bëjënë. E si ndajtinë rrobat’ e tij, shtijnë shorte.
35 E llaoi rrijte e vështron. E bashkë me ata edhe arhondëtë e përqeshnë, e thoshnë: Të tjerë shpëtoi, le të shpëtojë edhe vetëhen’ e tij, nd’është kij Krishti, i zgjedhuri i Perndisë.
36 E qeshnë me atë edhe trimatë, e i qasejnë afër e i ipnë atij uthullë.
37 E i thoshnë: Ndë je ti mbreti i Çifutet, shpëto vetëhenë tënde.
38 E kishnë vënë mbi të një të shkruarë Gërqishte, Llatinërishte, edhe Çifutërishte: Kij është mbreti i Çifutet.
39 E njeri nga gjakëtorëtë që qenë varturë, e vllasfimis atë, e thosh: Ndë je ti Krishti, shpëto vetëhenë tënde edhe navet.
40 E tjetëri ju përgjegj me të qërtuarë, e i tha: As ti nukë i trëmbe Perndisë që gjënde ndë të tillë mundim?
41 E sa për nevet qe me hakë, sepse marrëmë ato që punuam, e kij nukë bëri ndonjë të keq.
42 E i thosh Iisuit: Zot, kujtomë mua, kur të viç ndë mbretëri tënde.
43 E i thot’ atij Iisui: Vërtet të thom tij, që sot do të jeç bashkë me mua ndë paradhis.
44 E qe ngjera mbë gjashtë sahati, e u bë skotadh mbë gjithë dhe ngjera mbë nëntë sahat.
45 E Dielli u err, e qulm’ e Naoit u çuar ndë mes.
46 E Iisui si thirri me zë të madh, tha: Baba, ndë duar të tua do të lë Shpirtinë tim. E tek thosh këto dha Shpirtinë.
47 E si pa Qindësi atë që u bë, lëvdoi Perndinë, e tha: Vërtet kij njeri qe i drejtë.
48 E gjithë turmëtë që kishnë ardhurë atje për të parë këtë punë, si panë këto që bënejnë, kthenishnë prapë tuke rrahurë gjoksn’ e ture.
49 E gjithë të njohurit’ e tij rrijnë për së mërguarit, si edhe gratë që kishn’ ardhurë pas si nga Galilea, e shihnë këto punëra.
50 E ja një njeri që quhej Iosif, që qe një nga gjukatësitë, njeri i mirë edhe i drejtë.
51 (Kij nukë qe ndë mushavere e ndë praks të ture) nga Arimathia, qutet i Iudheësë, që shpëren edhe kij mbretërin’ e Perndisë.
52 Kij dolli përpara Pillatosë e kërkoi kurmin’ e Iisuit.
53 E si e zbriti atë, e pështolli me një çarçaf e e vuri atë ndë një varr të peleqisurë, që nukë qe vënë nd’atë ndonjë njeri kurrë.
54 E ajo qe ditë e prëmpte, e mënjët nisej e Shëtuna.
55 E si erdhë pas si edhe gratë, që kishnë ardhurë bashkë me të nga Galilea, panë varrë edhe ku kallë kurmin’ e tij.
56 E mbë të kthierë bënë gati aromëtë e miratë; e sepse qe e Shëtunë nukë luajtinë sikundrë thosh nomi.
1 Atëherë gjithë shumica e atyreve u ngrenë, edhe e prunë te Pillati.
2 Edhe zunë t’e përflasënë, tuke thënë, se: Këtë e gjetëm tuke këthyerë prapë kombinë, edhe tuke përmbajturë t’i apënë Qesarit paga, tuke thënë për vetëhen’ e ti se është Krishti mbëret.”
3 Edhe Pillati e pyeti, tuke thënë: “Ti je mbëreti i Judhenjet?” Edhe ay u përgjeq e i tha: “Ti po thua.”
4 Edhe Pillati u tha kryepriftëret edhe gjëndëjesë: “Nukë gjenj ndonjë faj te kyj njeri.”
5 Po ata qëndroninë mbë fialët, tuke thënë, se: “Trazon llauzinë, tuke mësuarë ndëpër gjithë Judhenë, tuke zënë që nga Galilea gjer këtu.”
6 Edhe Pillati kur ndigjoj Galilenë, pyeti ndë ësht’ ay njeri Galileas.
7 Edhe kur e mori vesh se ishte prej vëndit pushtetit Irodhit, e dërgoj te Irodhi, sepse edhe ay ishte ndë Jerusalim ato dit.
8 Edhe Irodhi kur pa Jisunë, u gëzua fort, se kish mjaft kohë që doj t’e shihte, sepse kishte ndigjuarë shumë punë për atë; edhe shpërente të shihte ndonjë shenjë të bënej prej ati.
9 Edhe e pyeste me shumë fialë; po ay nuk’ i përgjigjej asgjë.
10 Edhe kryepriftërit’ e shkronjësitë rrininë tuke përfolur’ atë fort shumë.
11 Edhe Irodhi bashkë me ushtëtorët’ e ti e bëri për asgjë, edhe e përqeshi; edhe i veshi një rrobe të ndriçime, edhe e dërgoj përsëri te Pillati.
12 Edhe nd’ atë ditë Pillati edhe Irodhi u bënë miq njëri me jatrinë; sepse përpara ishinë nd’arëmiqësi njëri me jatrinë.
13 Edhe Pillati si thirri bashkë kryepriftërit’ edhe të parët’ e llauzit, u tha atyre:
14 “Prutë këtë njeri tek unë, se trazon llauzë; edhe na unë tek e gjykova përpara jush, edhe nukë gjeta ndonjë faj te kyj njeri për sa të përfolura thoni kundrë ati.
15 Po as Irodhi; sepse u dërgova juve tek ay, edhe na te s’ka bërë ndonjë punë me udhë për vdekëje.
16 Passi ta mundonj pra, do t’e lëshonj.”
17 Edhe ishte nevojë për të lëshuarë një një njeri prej burgut për të kremte.
18 Edhe gjithë shumica bërtitnë, tuke thënë: “Ngreje këtë, edhe na lësho Varavanë”;
19 I cili ishte hedhurë ndë burk për një trazim që kishte bërë ndë qytet, edhe për vrasëje.
20 Përsëri pra Pilati u foli atyre , sepse donte t’e lëshonte Jisunë.
21 Po ata thërritinë, tuke thënë:
22 “Kryqëzoje, kryqëzoje!” Edhe ay për së treti u tha atyre: “Përse, ç’të keqe bëri kyj? Nukë gjeta asndonjë faj tek ay për vdekëje; passi ta mundonj pra, do t’e lëshonj.”
23 Po ata qëndroninë me zë të math, tuke kërkuarë të kryqëzonetë; edhe zëret’ e atyreve edhe të kryepriftëret zijnë vënt.
24 Edhe Pillati e gjykoj me udhë të bënej ç’kërkonin ata.
25 Edhe u lëshoj atyre atë që ishte hedhurë ndë burk për trazim e për vrasëje, të cilin’ e kërkoninë, edhe u dha atyre ndër duar Jisunë t’i bëninë si të dojnë.
26 Edhe si u nxuarnë jashtë, zunë një farë Simon Qirineas, tuke ardhë nga ara, edhe i vunë kryqnë mbë krahë, që t’e sillte prapa Jisujt.
27 Edhe i vininë prapa shumë shumicë llauzi, e grash, të cilatë edhe ndukeshin’ e qjaninë për atë.
28 Po Jisuj u këthye e u tha atyre: “Bijat e Jerusalimit, mos qjani për mua, po qjani për vetëhenë tuaj edhe për djemt tuaj.
29 Sepse na te po vinjënë dit, që të thoni: Lum shterpatë, edhe ata barqe që nukë puallnë, edhe ata gjij që nukë dhanë sisë.
30 Atëherë do të zënë t’u thonë malevet: Biri mbi ne; edhe kodravet: Na mbuloni.
31 Sepse ndë qoftë se mbë drun’ e njomë bënjënë këto, mbë të thatënë ç’do të bënetë?”
32 Po silleshin’ edhe dy të tierë keq-bërës, të vriteshinë bashkë me atë.
33 Edhe kur erdhë ndë vënt që qjuhet’ i Kresë, atie kryqëzuan’ atë, edhe ata keqbërësitë, njërinë mbë të diathtë, edhe tiatrinë mbë të mëngjërë. Edhe Jisuj thoshte:
34 “O Atë, ndëjei ata; sepse nukë dinë se ç’bënjënë.” Edhe ata si ndanë rrobet’ e ati, shtynë shortë.
35 Edhe llauzi rrij e po vështronte. Edhe të parët’ e përqeshinë bashkë me ata, tuke thënë: “Të tierë shpëtoj; le të shpëtonjë veten’ e ti, ndë qoftë kyj Krishti, i sgjedhuri i Perëndisë.”
36 Edhe e përqeshin’ atë edhe ushtëtorëtë, edhe afroneshin’ e i bijnë uthullë, edhe thoshinë:
37 “Ndë je ti mbëreti i Judhenjet, shpëto vetenë tënde.”
38 Edhe ishte shkruarë mbi atë edhe një përmbishkronjë me shkronja greqishte e Romanishte e Evraishte: K y j ë s h t ë m b ë r e t i i J u d h e n j e t.
39 Edhe një nga ata keqbërësitë që ishinë varë, vllasfimiste atë, tuke thënë: “Ndë je ti Krishti, shpëto vetëhenë tënde edhe neve.”
40 Po tiatri u përgjeq, edhe qërtoj atë, tuke thënë: “As po s’i ke frikë Perëndisë ti, se je ndë një mundim me atë?
41 Edhe nave me udhëvuajmë ; sepse marrmë shpagim sikundrë na vëjen për sa punuam; po kyj nukë punoj ndonjë gjë pa vënt.”
42 Pastaj i thoshte Jisujt: “Kujtomë, o Zot, kur të vinç ndë mbëretërit tënde.”
43 Edhe Jisuj i tha: “Me të vërtetë po të them, Sot do të jesh bashkë me mua ndë paradhis.”
44 Edhe ishte sindonja gjashtë orë, edhe u bë errësirë mbë gjithë dhenë gjer mbë nëntë orë.
45 Edhe dielli u err; edhe kurtina e tempullit u çqye për mesi.
46 Edhe Jisuj thirri me zë të math, e tha: “O Atë, ndër duar të tua ap shpirtinë tim.” Edhe si tha këto, dha shpirtinë.
47 Edhe kryeqindësi, kur pa se ç’u bë, lavduroj Perëndinë, tuke thënë: “Me të vërtetë kyj njeri pasëka qënë i drejtë.”
48 Edhe gjithë gjëndëja që kishin’ ardhurë bashkë për të vënë re, kur panë se ç’u bë, këtheheshinë tuke rrahurë krahërorët’ e tyre.
49 Edhe gjith’ ata që e njihin’ atë kishinë ndënjurë për së largu, edhe ato gra që kishin’ ardhurë bashkë pas ati nga Galilea, tuke vështruarë këto punë.
50 Edhe navoka një burrë që qjuhej Josif, i cili ishte gjykatës, njeri i mirë e i drejtë,
51 (Kyj nukë pat ndenjurë bashkë ndë këshillët e ndë punët t’atyreve) nga Arimathea, qyteti i Judhenjet, edhe priste mbëretërin’ e Perëndisë edhe ay,
52 Kyj erdhi përanë Pillatit, edhe lypi trupin’e Jisujt.
53 Edhe si e sbriti, e pshtolli me pëlhurë, edhe e vuri ndë një varr të gdhëndurë, që aty asnjë s’ishte vënë kurrë ndonjë herë.
54 Edhe ishte dit’ e prëmte, edhe gdhihej e shëtunë.
55 E i vanë prapa edhe gra, të cilatë kishin’ ardhurë bashkë me atë nga Galilea, e panë varrinë, edhe se si u vu trupi ati atie .
56 Edhe u këthyen’ e bënë gati erëra të mira e vajëra ere; edhe të shëtunë u prëjtnë pas porosisënomit.