Krie e njëmbëdhjetëtë
1 E u bë kur ishte ai ndë një vënd e falej, poqë sosi të falëtë, të i thotë një nga mathitit’ e tij: Zot, dëftona navet të falemi, sikundrë u dëftoi edhe Ioanni mathitivet së tij.
2 E u thot’ ature: Kur të faleni thuajni: Babai inë që je ndër Qiell, qoftë lëvduarë ëmëri it, ardhtë mbretëria jote, u bëftë thelima jote, si ndër Qiell, edhe ndë dhe.
3 Bukënë tonë që na mban epna ngaditë navet.
4 E lena navet fajetë tona, sepse edhe navet lëmë cilitdo që na ka nevet; e mos na kallë navet ndë piraksi, po shpëtona navet nga i ligu.
5 E u thot’ ature: Cili nga juvet do të ketë një mik, edhe do të vejë tek ai ndë mes të natësë, e t’i thotë: Mik, huajmë tri bukë.
6 Se një miku im nga udha erdhi tek u, e s’kam se ç’t’i vë atij përpara.
7 E ai do të përgjegjetë brëndazi, e t’i thotë: Mos më ep zahmet se ndashti është porta mbillturë, e djelmt’ e mi kanë rarë me mua bashkë ndë stromë, nukë mund të ngrihem të t’i ap tij.
8 U thom juvet: Edhe ndë mos u ngreftë t’i apë atij, sepse është mik’ i tij, ndonëse, do të ngrihetë t’i apë atij sa i duhetë, sepse ësht’ i paturpçim.
9 Edhe unë u thom juvet: Lipëni, e do t’u ipetë juvet. Kërkoni, e do të gjeni. Çokanisni, e do t’u hapetë juvet.
10 Se cilido që lipën merr. E ai që kërkon gjen. E atij që çokanis, do t’i hapetë.
11 E ndë kërkoftë ndonjë djalë nga tuajtë jatit së tij bukë, mos do t’i apë atij gur? E nd’i kërkoftë pishk, mos do t’i apë atij ndë vënd të pishkut gjarpër?
12 A nd’i kërkoftë ve, mos do t’i apë atij sfurk?
13 E nd’është që juvet ndonëse ini të këqinj, dini të ipni ndë djelm tuaj të dhëna të mira, sa më tepër jati juaj i Qiellit, do të apë Shpirt Shënjt mb’ata që ja kërkojënë atij.
14 E atëherë kish nxjerë një të paudhë, që qe vuvak, e kur dolli i paudhi, foli vuvi, e turmëtë u çuditnë.
15 E ca nga ata thanë: Me fuqi të Verzevulit, të së parit së djajet, i nxjer djajtë.
16 E të tjerë për të piraksurë, kërkoijnë prej si nishan nga Qielli.
17 E ai si u njih llogjismot’ e ture, u thot’ ature: Çdo mbretëri kur të ndahetë mbë shumë pjesë humbet. Edhe çdo shtëpi ndë u ndaftë nga vetiu gremisetë.
18 E nd’është që u nda satanai nga vetëh’ e tij, qish do të qëndrojë mbretëria e tij? Sepse thoi, që me fuqi të Verzevulit nxjer unë të paudhëtë.
19 E nd’është që unë i nxjer të paudhëtë me fuqi të Verzevulit, bijtë tuaj me ç’fuqi i nxjerënë? Pra andaj ata do të jenë gjukatësitë tuaj.
20 E nd’është që me gjisht të Perndisë nxjer unë të paudhëtë, arriu adha mbretëria e Perndisë mbë juvet.
21 Kur i forti armatosurë ruan shtëpin’ e tij, janë sigurë gjithë plaçkat’ e tij që ka.
22 Ma ndë u ndodhtë të vijë mbi të m’i forti, e ta mundjë atë, i merr armëtë që kish omuthnë mbë to, e ndan pren’ e tij.
23 Ai që s’është me mua, ëshë kondrë mua, e ai që nukë mbëjedh me mua, përhap.
24 Kur të dalë Shpirti i pëgërë nga njeriu, vete ndëpër vënde të thata, e kërkon të prëjturë; e si nukë gjen, thotë: Le të kthenem ndë shtëpi time nga dolla.
25 E si vjen, e gjen të fshirë e të pastruarë.
26 Ahiere vete e merr me vetëhe edhe shtatë të tjera Shpirtëra më të këqinj se vetëhen’ e tij, e hijënë e rrinë atje; e bënenë të pastajmet’ e atij njeriut më të liga se të paratë.
27 E gjau kur u thoshte ai këto, një grua brënda nga turma ngrijti një zë, e i tha atij: Lum barku që të ka mbajturë tij, edhe sisëtë që thithe.
28 Edhe ai tha: Më tepër janë të lumturë ata që digjojënë fjalën’ e Perndisë, e e ruajën’ atë.
29 E kur u mbëjuadhë turmatë, nisi t’u thosh: Këjo fili ësht’ e shtrëmbërë. Nishan kërkon, e nishan do të mos i ipetë asaj, po nishani i profitit Ionait.
30 Se sikundr’ u bë nishan i Ninevitet Ionai, kështu do të jetë edhe i biri i njeriut mbë këtë fili.
31 Mbretëresha e Notisë do të ngrihetë ndë gjuq kondrë njerëzet së kësaj filiet, e do t’i dëmëtojë ata; sepse ajo erdhi nga an’ e dheut, për të digjuarë sofin’ e Sollomoit, e ja këtu është më shumë se Sollomoi.
32 Njerëzit e Ninevisë do të ngrihenë mbë gjuq kondrë kësaj filiet, e do ta dëmëtojënë atë, sepse metanoisnë mbë dhidhahi të Ionait, e ja më shumë se Ionai këtu.
33 E ndonjë kur dhez fotinë nuk’ e vë ndë vënd të fshehurë, as ndënë shinik, po mbi sambdan, që të shohënë dritënë ata që hijënë brënda.
34 Foti e kurmit është siri, e kur të jetë siri it i pastruarë, gjithë kurmi it do të jetë i ndriturë; e kur të jetë i lig, edhe kurmi it do të jetë i errëtë.
35 Vështro dha të mos jetë drita jote skotadh.
36 E ndë qoftë gjithë kurmi it i ndriturë, e të mos ketë ndonjë anë t’errëtë, do të jetë i ndriturë gjithë, posi fotia kur të ndrit tij me dritë të saj.
37 E kur kuvëndonte i lutej atij një Fariseo, që të vij të drekej me të. E si hiri mbë shtëpi, ndënji ndë mësallë.
38 E Fariseua si pa që nuk’ u la përpara bukësë, u çudit.
39 Edhe Zoti i tha atij: Ndashti juvet farisejtë lani të përjashtësmen’ e kupësë e të skuresë, e e brëndësmeja juaj është plot nga të rrëmbiera e djallëzira.
40 Të pamënd, kush bëri të përjashtësmenë, nukë ka bërë ai edhe të brëndësmenë?
41 Ndonëse ipni eleimosin nga ato që u tepërojënë, e pastaj gjithë janë të pastruara për juvet.
42 Po ve mbë juvet farisejtë, se ipni të dhjetën’ e dhjosmosë, e të piganoit, e të gjithë lakëravet, e lini gjuqnë edhe dashurin’ e Perndisë; duhej të bëjëtë këto, edhe ato të mos i lërëtë.
43 Ve mbë juvet farisejtë, se doi vëndn’ e parë ndë sinagoje, edhe t’u përshëndetjënë mb’udhëra.
44 Ve mbë juvet grammatej e farisej me di faqe, sepse ini posi varretë që nukë dukenë, e njerëzitë ecëjënë mbi to, e nuk’ i dinë.
45 E një nga dhaskalët’ e nomit u përgjegj, e i tha atij: Dhaskal, me këto që thua na shan edhe nevet.
46 Edhe ai i thotë: Ve edhe mbë juvet dhaskalët’ e nomit, se ngarkoni njerëzitë barrë që nukë ngrihenë, e juvet këto barrë nukë doi t’i ngisni as me gjisht tuaj.
47 Ve mbë juvet sepse dërtoni varret’ e profitet, e baballarëtë tuaj i vranë ata.
48 Me të vërteta u thom juvet, bëni t’u njohënë bota që veveosni punët’ e baballarëvet suaj, se ata i vranë ata, e juvet u dërtoni varret’ e ture.
49 Pra andaj edhe sofia e Perndisë tha: Do të dërgoj mb’ata profitër edhe Apostollë, e nga ata ca do të vrasënë, e ca do t’i ndjekënë.
50 Që të kërkonetë gjaku i gjithë profitëret, që është derdhurë që ndë të nisurë të jetësë, nga këjo fili.
51 Që nga gjaku i Avelit ngjera mbë gjak të Zaharisë, që u vra ndë mes të thisiastirit e të shtëpisë (Perndisë). Vërtet u thom juvet, do të kërkonetë nga këjo fili.
52 Ve mbë juvet dhaskalët’ e nomit, sepse muartë quçnë e së dijturit, e as juvet nukë hini, edhe mbodhistë ata që hijnë.
53 E kur thoshte ai këto mb’ata, nisnë grammatejtë edhe farisejtë të rrijnë kondrë me shumë fuqi, e ta andrallosnë atë tuke pieturë për shumë punëra.
54 E e përgjoijnë atë, e kërkoijnë të nxirë gjë nga goj’ e tij, që ta kallëzoijnë atë.
1 Edhe ay kur po falej ndë një vënt, si pushoj, një nga nxënësit’ e ti i tha: “Zot, mësona të falemi, sikundrë edhe Joanni mësoj nxënësit’ e ti.”
2 Edhe ay u tha atyre: “Kur të faleni, thoni:
Ati ynë që je ndë qiejet, u shënjtëroft’ emëri yt; arthtë mbëretëria jote; u bëftë dashurimi yt, si ndë qiell, edhe mbë dhet.
3 Bukënë tonë të përditëshmen’ epna neve përditë.
4 Edhe falna fajetë tanë, sepse edhe neve ia falmë kujdo që na fëjen; edhe mos na shtierë ndë gucim, po shpëtona prej të ligut.”
5 Pastaj u tha atyre: “Cili prej jush do të ketë një mik, edhe do të vejë tek ay ndë mest të natësë, e t’i thotë: Mik, më huaj tri bukë;
6 Sepse erdhi një miku im prej udhësë tek unë edhe s’kam ç’t’i vë përpara.
7 Edhe ay do të përgjigjetë përbrënda e t’i thotë: Mos më ep mundim; sepse dera është mbyllurë tashti, edhe çunat’e mi kanë rënë ndë shtrat bashkë me mua; s’munt të ngrihem e të t’ap.
8 Po u them juve: Edhe ndë mos u ngritë t’i apë, sepse është miku i ati, po nga të paturpëruarët’ e ati do të ngrihetë t’i apë sa t’i duhenë.
9 Edhe unë po u them juve: Lypni, edhe do t’u epetë juve; kërkoni edhe do të gjeni; trokollini, edhe do t’u hapetë juve.
10 Sepse kushdo që lypën merr; edhe kushdo që kërkon gjen; edhe ati që trokollin do t’i hapetë.
11 Edhe ndë është ndonjë prej jush atë, edhe ndë i kërkoftë bukë i biri, sos do t’i apë gur? Apo ndë i lyptë peshk, sos do t’i apë gjarpërë ndë vënt të peshkut?
12 Apo ndë i kërkoftë ve, sos do t’i apë sfurk?
13 Kur ju pra që jeni të liq dini t’u epni bijvet tuaj të dhëna të mira, sa më teprë Ati që është prej qielli do t’apë Frymë të Shënjtëruarë atyre që të lypënjënë prej ati?”
14 Edhe po nxirte një diallë, edhe ay ish i shurdhurë; edhe dialli kur dolli, i shurdhuri foli; edhe gjëndëja u çuditnë.
15 Po ca nga ata thanë, se : “Nxier diajtë me anë të Veelzevulit të parit diajvet.”
16 Edhe ca të tierë tuke gucitur’ atë kërkoninë prej ati shënjë nga qielli.
17 Po ay si kupëtoj mendimet’ e atyre, u tha: “Çdo mbëretëri ndë u ndaftë kundrë vetëhesë saj, shkretonetë; edhe një shtëpi, ndë u ndaftë kundrë vetëhesë saj, rrëzonetë.
18 Edhe Satanaj pra ndë qoftë se u nda kundrë vetëhesë ti, qysh do të qëndronjë mbëretëri’ e ati? Sepse thoni se unë nxier diajtë me anë të Veelzevulit.
19 Po unë ndë nxier diajtë me anë të Veelzevulit, bijtë tuaj me anë të cilit i nxierënë? Përandaj ata do të jenë gjyqtarëtë tuaj.
20 Po ndë nxier unë diajtë me gishtin’ e Perëndisë, vallë mbëretëri’ e Perëndisë hariu mbë ju?
21 I forti kur ruan armatosurë avllin’ e ti, gjithë gjëj’ e ati është ndë paqtim.
22 Po kur të vinjë më i forti se ay, e t’e muntnjë, merr gjith’ armët’ e ati, që shpërente mb’ ato, edhe ndan plaçkat’ e ati.
23 Kush nuk’ është me mua, është kundrë meje; edhe kush nukë mbëleth bashkë me mua, përndan.
24 Frym’ e ndyrë kur del prej njeriut, vete ndëpër vënde të thatë, pa ujë , edhe kërkon të prejturë; edhe kur të mos gjenjë, thotë: Le të këthenem ndë shtëpit time, andej nga dolla.
25 Edhe kur vien, e gjen fshir’ e stolisurë.
26 Atëhere vete e merr me vetëhe shtatë fryma të tiera më të këqia se vetëhen’ e saj, edhe hynjën’ e rrinë atie; edhe të pastajmet’ e ati njeriu bënenë më të këqia se të paratë.”
27 Edhe ay kur po thoshte këto, një grua ngriti zë prej gjëndëjesë e i tha: “Lum ay bark që të ka mbarturë, edhe ato gjij që ke thithurë.”
28 Po ay tha: “Lum më fort ata që ndigjonjënë fialën’ e Perëndisë edhe e ruanjënë.”
29 Edhe gjëndëja kur po mbëlidhej, zuri të thotë: Kyj bres ësht’ i lik; kërkon shënjë; edhe shënjë nukë do t’i epetë përveç shënjësë profitit Jona.
30 Sepse sikundrë Jonaj u bë shënjë ndë Ninevitët, kështu edhe i bir’ i njeriut do të jetë mbë këtë bres.
31 Mbëretëresha e mesditësë do të ngrihetë ndë ditë të gjyqit bashkë me njerëzit’ e këti brezi, edhe do t’i gjykonjë për të keq; sepse erdhi nga an’ e së mbaruarit dheut të ndigjonjë diturin’ e Sollomonit; edhe na ku është këtu më teprë se Sollomoni.
32 Burrat’ e Ninevisë do të ngjallenë ndë gjyq bashkë me këtë bres, edhe do t’e gjykonjënë për të keq, sepse u penduanë nga të leçiturit’ e Jonajt; edhe na ku është këtu më teprë se Jonaj.
33 Edhe asnjë, kur ndes kandilenë, nuk’ e vë ndë vënt të fshehurë, as ndënë shënik, po mbi kandilerinë, që të shohënë dritënë ata që hynjënë brënda.
34 Kandil’ i trupit është syri: syri yt pra kur të jet’ i qëruarë, edhe gjithë trupi yt është’ i ndriturë; po kur’ të jet’ i keq, edhe trupi yt ësht’ i errëtë.
35 Vështro pra drita që është te ti mos jetë errësirë.
36 Ndë qoftë pra gjithë trupi yt i ndriturë, pa pasurë ndonjë anë t’errëtë, do të jet’ i ndriturë gjithë, posi kandileja kur të ndrit me të ndriturë.”
37 Edhe si foli këto , një Farise i lutej të vejë për drekë tek ay; edhe ay hyri e ndenji ndë mësallë.
38 Edhe Fariseu u çudit, kur pa, se nukë lau më përpara duartë para drekësë.
39 Edhe Zoti i tha: “Tashi ju Farisenjtë qëroni të përjashtëmen’ e qeftit e të kupësë; po e përbrëndëshmeja juaj është plot me rrëmbim e me të keq.
40 Të marrë, ay që bëri të përjashtëmenë, a nukë bëri edhe të përbrëndëshmenë?
41 Veç epni elejmosinë gjënë tuaj, edhe na të gjitha te janë të qëruara te ju.
42 Po mierëtë ju Farisenjtë! Sepse epni të dhietën’ e mëndrës’ e të piganit e gjithë lakravet, edhe liri mbë nj’anë gjyqinë edhe dashurin’ e Perëndisë. Këto duhej të bënitë edhe ato të mos i liritë.
43 Mierëtë ju Farisenjtë! Sepse doni vëndin’ e parë ndëpër sinagogjit, edhe të përshëndeturatë ndëpër tregjet.
44 Mierëtë ju shkronjësit’ edhe Farisenjtë, ipokritinj! Se jeni posi ata varretë që s’dukenë, edhe njerëzitë që ecënjënë përsiprë nukë dinë.”
45 Edhe një nga nomtarët’ u përgjeq e i tha: “Mësonjës, tuke thënë këto shan edhe neve.”
46 Edhe ay tha: “Mierëtë ju nomtarëtë përsëri! Sepse ngarkoni njerëzitë me barrë të rënda që s’mbarenë, edhe ju nuk’ i prekni barrëtë me majët të gishtrëvet tuaj.
47 Mierët ju! Sepse ndërtoni varret’ e profitëvet, edhe atëritë tuaj i vranë.
48 Vallë martirisni edhe pëlqeni punët’ e atëravet tuaj; sepse ata i vranë, edhe ju ndërtoni varret’ e atyreve?
49 Përandaj edhe dituri’ e Perëndisë tha: Do të dërgonj ndër ata profitë edhe apostoj, edhe disa prej atyreve do t’i vrasënë, edhe do t’i ndiekënë.
50 Që të kërkonetë prej këti brezi gjaku i gjithë profitëvet që është derdhurë që kur se është ngrehurë bota,
51 Që prej gjakut t’Avelit e gjer mbë gjak të Zaharisë, që u vra ndërmest të theroresë edhe të tempullit; vërtet, po u them juve, do të kërkonetë prej këti brezi.
52 Mierëtë ju nomtarëtë! Sepse ngrittë hapësin’ e mëndëjesë; ju nukë hytë, po ndaluat’ edhe ata që hynjënë.”
53 Edhe kur u thoshte atyre këto, shkronjësit’ edhe Farisenjtë zunë t’e ndizinë teprë, edhe t’e shtrëngoninë të fliste për shumë punë ,
54 Sepse kishinë ngrehurë lak për atë, edhe kërkoninë t’i rrëmbeninë ndonjë fialë prej gojës’ ati, që ta përflasënë.