Krie e tretë
1 E qe një njeri nga eresi i Farisejet, që quhej Nikodhimo, nga të parët’ e Çifutet.
2 Kij erdhi natënë tek Iisui, e i thot’ atij: Dhaskal, e dimë që je dërguarë nga Perndia për të dhidhaksurë, sepse ndonjë s’mund të bëjë këto thavmëra që bën ti, ndë mos paftë Perndinë me vetëhe.
3 E ju përgjegj Iisui, e i thot’ atij: Vërtet, vërtet të thom tij, ndë mos leftë njeri sipërit, nukë mund të shohë mbretërin’ e Perndisë.
4 I thot’ atij Nikodhimoi: Qish mund kurrë një njeri të lejë për së ditit kur është plak? Mos mund ai të hijë për së ditit ndë bark të mëmësë tij e të lejë përsëri?
5 Ju përgjegj Iisui: Vërtet, vërtet të thom tij, kush nukë len për së ditit prej ujit e prej Shpirtit Shënjtit, nukë mund të hijë ndë mbretëri të Perndisë.
6 Çdo që është lerë prej kurmit, kurm është, e çdo që është lerë prej Shpirtit, Shpirt është.
7 Mos u çudit ndë të thaçë tij, që duhetë të leheni juvet sipërit.
8 Era tek do frin, edhe zën’ e saj ja digjon, po nukë di nga vjen, edhe ku vete. Kështu është edhe cilido që është lerë prej Shpirtit.
9 Ju përgjegj Nikodhimoi, e i thot’ atij: Qish mundjënë të bënenë këto?
10 Ju përgjegj Iisui, e i thot’ atij: Ti je dhaskali i Israilit, e nukë kupëton këto?
11 Vërtet, vërtet të thom tij, se navet ato që dimë kuvëndojëmë, e ato që kemi parë martirisjëmë, e ju nuk’ ipni besë ndë martiri tonë.
12 E nd’është që u thaçë juvet për punëra të dheut, e nukë më besuatë, nd’u thafça juvet punërat’ e Qiellit do të besoni?
13 E ndonjë nukë hipi ndër Qiell, përveçme atij që zbriti nga Qielli, i biri njeriut, që është ndër Qiell.
14 E sikundrë ngrijti Moisiu gjarpërinë nd’erimi, kështu duhetë të ngrihetë edhe i biri njeriut.
15 Që të mos humbasë cilido që të besojë tek ai, po të ketë jetën’ e pasosurë.
16 Sepse Perndia kaqë e deshi botënë, saqë dha të bir’ e tij të vetëminë, që cilido që të besojë nde ai të mos humbasë, po të ketë jetën’ e pasosurë.
17 Sepse nukë dërgoi Perndia të bir’ e tij ndë botë, që të dëmëtojë botënë, po që të sosetë bota me anë të tij.
18 Ai që beson tek ai, nuk’ është dëmëtuarë; e ai që nukë beson, që ndashti është dëmëtuarë, sepse nukë besoi mbë ëmër të birit së Perndisë së vetëmit.
19 E të dëmëtuaritë është ndë këtë, se drita erdhi ndë botë, e njerëzitë deshnë më shumë erësirënë se dritënë, sepse qenë të këqia punërat’ e ture.
20 Sepse cilido që punon punëra të liga, nukë do dritënë, e nukë vjen afër dritësë, që të mos çfaqenë punërat’ e tij.
21 E ai që punon sikundrë ësht’ e vërteta, vjen afër dritësë, që të dukenë punërat’ e tij, që janë bërë si do Perndia.
22 Pasandaj vate Iisui edhe mathitit’ e tij ndë Iudheë, e atje ndënji bashkë me ta, e pagëzon.
23 Ishte edhe Ioanni që pagëzon mbë Enon, afër Salimit, sepse atje qenë ujëra shumë, e vijnë e pagëzonishnë.
24 Sepse nuk’ ish vënë edhe ndë hapsanë Ioanni.
25 E u bë qartë për të larë ndë mes të mathitivet së Ioannit edhe çifutet.
26 E vanë nde Ioanni, e i than’ atij: Dhaskal, ai që qe bashkë me ti përtej Iordhanit, që për atë dhe martiri ti, ja, kij pagëzon, e gjithë bota venë tek ai.
27 E u përgjegj Ioanni, e tha: Nukë mund të marrë njeriu ndonjë punë, ndë mos i është dhënë atij nga Qielli.
28 Juvet vetë më jini martirë, që thaçë, se: Nukë jam unë Krishti, po jam i dërguarë të shkoj përpara tij.
29 Ai që ka nusenë, dhëndër është; ma miku i dhëndërit që rri mbë këmbë për të digjuarë atij, mbushetë me gëzim për zë të dhëndërit. Kij adha gëzimi im ësht’ i sosurë.
30 Ai duhetë të rritetë, e unë të unjem.
31 Ai që vjen lartazit, është sipër mbi gjithë të tjerëtë. E ai që vjen nga dheu, ësht’ i dheut, e nga të dheut kuvëndon. Ai që vjen nga Qielli, është sipër mbi gjithë të tjerëtë.
32 E atë që ka parë e ka digjuarë, atë martiris; e ndonjë nukë ep besë ndë martiri të tij.
33 Ai që beson martirin’ e tij, dëfton që Perndia ësht’ e vërtetë.
34 Sepse ai që u dërgua nga Perndia, fjalët’ e Perndisë thotë; sepse Perndia nukë ja ep Shpirtinë me merë.
35 Babai e do të birë, e ja dha gjithë punëratë ndë dorë të tij.
36 Ai që beson nde i biri ka jetë të pasosurë, ma kush nukë ep besë mbë të birë, do të mos shohë jetë, po urgji e Perndisë mbetetë mbi të.
1 Edhe ishte një njeri nga Farisenjtë, që e kishte emërinë Nikodhim, i pari Judhenjet.
2 Kyj erdhi natënë te Jisuj, edhe i tha: “Ravvi, e dimë, se ke ardhurë nga Perëndia Mësonjës; sepse asndonjë s’munt të bënjë këto shenje që bën ti, ndë mos qoftë Perëndia bashkë me atë.”
3 Jisuj u përgjeq e i tha: “Me të vërtetë, me të vërtetë po të them: ndë mos linttë njeriu prej së larti, s’munt të shohë mbëretërin’ e Perëndisë.”
4 Nikodhimi i thotë: “Qysh munt të lintnjë njeri tuke qënë plak? Mos munt të hynjë për së dyti ndë barkt të s’ëmësë ti e të lintnjë?”
5 Jisuj u përgjeq: “Me të vërtetë, me të vërtetë po të them, ndë mos linttë njeri prej ujit e prej Frymësë, s’munt të hynjë ndë mbëretërit të Perëndisë.
6 Ç’është lindurë prej mishit, është mish, edhe ç’është lindurë prej Frymësë, është frymë.
7 Mos u çudit sepse të thashë, se : Duhetë të lintni ju prej së larti.
8 Era fryn kudo, edhe i dëgjon zënë, po s’di nga vien, e ku vete; kështu ësht’ edhe kushdo që është lindurë prej Frymësë.”
9 Nikodhimi u përgjeq e i tha: “Qysh munt të bënenë këto?”
10 Jisuj u përgjeq e i tha: “Ti je Mësonjës’ i Israilit, edhe nukë di këto?
11 Me të vërtetë, me të vërtetë po të them, se atë që dimë flasëmë, edhe për atë që pam martirisëmë, po martirinë tonë nuk’ e prisni.
12 Ndë u thashë juve punërat’ e dheut, edhe nukë besoni, qysh do të besoni, ndë u thënça juve punërat’ e qiellit?
13 Edhe asndonjë s’ka hipurë ndë qiell, veç ay që ka sbriturë nga qielli, i bir’ i njeriut, që është ndë qiell.
14 Edhe sikundrë Mojsiu ngriti lart gjarpërinë ndë shkretërirët, kështu duhetë të ngrihetë lart edhe i bir’ i njeriut;
15 Që të mos humbasë kushdo t’i besonjë, po të ketë jetë të pasosurë.
16 Sepse Perëndia kaqë e deshi botënë, sa dha Birin’ e ti të vetëmlindurinë, që të mos humbasë kushdo t’i besonjë ati, po të ketë jetë të pasosurë.
17 Sepse Perëndia nukë dërgoj të Birrë te bota, të gjykonjë botënë, po të shpëtonjë bota prej anës’ ati.
18 Ay që i beson ati, nukë gjykonetë; po ay që nukë beson ndashti është gjykuarë, sepse nukë besoj mb’emërit të vetëmlindurit Birit të Perëndisë.
19 Edhe kyj është gjyqi, se drita erdhi ndë botët, edhe njerëzitë deshnë me tepërë errësirënë se dritënë; sepse punërat’ e atyreve ishin të liga.
20 Sepse kushdo që punon punëra të këqia, i ka mëri dritësë, edhe nukë vien te drita, që të mos sbulonenë punërat’e ati.
21 Po ay që bën të vërtetënë, vien te drita, që të dëftenjë punërat’ e ati, se janë punuarë mbë Perëndinë.”
22 Pastaj erdhi Jisuj edhe nxënësit’ e ati ndë dhe të Judhesë, edhe shkonte kohënë atie bashkë me ata, edhe pagëzonte.
23 Ishte edhe Joanni tuke pagëzuarë nd’ Enon, afërë Salimit, sepse atie ishinë shumë ujëra; edhe vininë e pagëzoneshinë.
24 Sepse Joanni edhe s’ishte hedhë ndë burkt.
25 U bë pra një të kërkuarë për punë pastrimi prej nxënëset Joannit me ca Judhenj.
26 Edhe erthnë te Joanni edhe i thanë: “Ravvi, ay që ishte bashkë me tyj përtej Jordhanit, për të cilinë ti martirise, shih kyj te po pagëzon, edhe të gjithë vinë tek ay.”
27 Joanni u përgjeq e tha: “Njeriu nukë munt të marrë asgjë, ndë mos i është dhënë nga qielli.
28 Ju vetë martirisni për mua se thashë: Unë nukë jam Krishti, po se jam dërguarë përpara ati.
29 Ay që ka nusenë, është dhëndërri; edhe miku i dhëndërrit, ay që rri edhe dëgjon atë, gëzonetë me gëzim të math për zërin’ e dhëndërrit. Kyj gëzimi im pra u mbush.
30 Ay duhetë të shtonetë, e unë të pakësonem.
31 Ay që vien prej së larti, është sipër të gjithave. Ay që është prej dheut, është prej dheut, edhe flet prej dheut; ay që vien prej qiellit, është sipër të gjithave.
32 Edhe atë që pa edhe dëgjoj, martiris për këtë; po asndonjë nuk’ pret martirin’ e ati.
33 Ay që pret martirin’ e ati, ka vënë vulë se Perëndia ësht’ i vërtetë.
34 Sepse ay që është dërguarë prej Perëndisë, flet fialët’ e Perëndisë; sepse Perëndia nuk’ ep Frymën’ ati me masë.
35 Ati do Birinë, edhe ia ka dhënë ndë dorë të gjitha.
36 Ay që i beson të Birit ka jetë të pasosurë; po ay që nuk’ i dëgjon të Birit, nukë do të shohë jetë, po zemërata e Perëndisë mbet mb’atë.”