Krie e katërmbëdhjetëtë
1 Le të mos u trubullonetë zëmëra juaj, besoni mbë Perndinë, edhe mbë mua besoni.
2 Ndë shtëpi të babait sim, shumë nomè janë, e ndë mos, do t’u keshë thënë juvet: Vete të bëj gati vënd për juvet.
3 E kur të vete, e t’u bëj gati juvet vënd, vij përsëri e do t’u marr juvet me vetëhe, që tek të jem unë, të jini edhe juvet.
4 Edhe tek vete unë e diji, edhe udhënë e diji.
5 I thot’ atij Thomai: Zot, nukë dimë ku vete, e qish mundjëmë të dimë udhënë?
6 I thot’ atij Iisui: Unë jam udha, edhe e vërteta, edhe jeta. Ndonjë s’vete te babai, përveçme me anë time.
7 Të njohëtë mua, do të njohëtë edhe babanë tim, edhe që ndashti e njihni atë edhe e kini parë atë.
8 I thot’ atij Filippoi: Zot, dëftona navet babanë, e na është sado.
9 I thot’ atij Iisui: Kaqë kohë jam me juvet bashkë, e nukë më njohe, o Filippo? Ai që pa mua, pa babanë. E qish thua: dëftona navet babanë?
10 Nukë beson që unë jam te babai, e babai është tek u? Fjalëtë që u thom juvet, nuk’ i thom nga vetiu, po babai që është tek u, ai i bën punëtë.
11 Besomëni mua që unë jam te babai, e babai mbë mua është; e ndë mos, silloisni këto punëtë e besomëni mua.
12 Vërtet, vërtet u thom juvet, kush beson mbë mua, punëtë që bëj unë, edhe ai do t’i bëjë; edhe më të mëdha nga këto do të bëjë, sepse unë vete te babai im.
13 E çdo që të kërkoni mbë ëmër tim, do t’ua bëj u këtë, që të nderonetë babai mbë të birë.
14 E ndë kërkofçi ndonjë punë mbë ëmër tim, do t’ua bëj unë.
15 Ndë më doi mua, ruani porsit’ e mia.
16 E unë do t’i lutem babait, e do t’u apë tjetër Paraklito juvet, që të jetë bashkë me juvet ndë jetë të pasosurë.
17 Shpirtin’ e së vërtetësë, që atë bota s’mund ta marrë, sepse nuk’ e sheh atë, as e njeh atë; ma ju e njihni atë, sepse me juvet gjëndetë e mbë ju do t’u jetë.
18 Do të mos u lë juvet të varfërë; kthenem mbë ju.
19 Edhe për një çikë, e bota më nukë më sheh, ma juvet më shihni; sepse unë rroj, e do të rroni edhe juvet.
20 Mb’atë ditë do të njihni juvet, që unë jam mbë babanë, e babai është mbë mua, e unë mbë juvet.
21 Ai që mban porsit’ e mia e i ruan ato, ai është që më do mua. E ai që më do mua, do të duhetë nga babai im, edhe unë do ta dua atë e atij do t’i dëftoj vetëhenë time.
22 I thot’ atij Iudha (jo Iskarioti): Zot, për çfarë punë që do të dëftoç vetëhenë tënde ndë nevet e jo ndë botë?
23 Ju përgjegj Iisui, e i thot’ atij: Kush më do mua, do të ruajë fjalënë time, e babai im do ta dojë atë, e do të vijëmë nde ai e do të bëjëmë të ndënjuritë mbanë tij.
24 Kush nukë më do mua, nukë ruan fjalët’ e mia. E fjala që digjoni nuk’ është imea, po e babait që më ka dërguarë.
25 Këto u thaçë juvet kur gjëndeshë me ju.
26 Ma Paraklitoi, Shënjti Shpirt, që do të dërgojë babai mbë ëmër tim, ai do t’u dhidhaksjë juvet gjithë, e do t’u kujtojë juvet gjith’ ato që u thaçë juvet.
27 Paqnë u lë juvet, paqnë time u ap unë juvet, jo sikundrë e ep bota ua ap juvet. Le të mos dridhetë zëmëra juaj, as të mos trëmbetë.
28 Digjuatë që u thaçë unë juvet: Vete, e vij ndë ju. Ndë më dojëtë, do të gëzonishtë, sepse u thaçë: Vete te babai, sepse babai im është m’i madh se unë.
29 E ndashti u thaçë juvet pa bërë, e kur të bënenë t’i besoni.
30 Nukë do të kuvëndoj më shumë me juvet, sepse vjen arhondi i kësaj diniasë e s’ka të bëjë me mua fare.
31 Po që të njohënë bota që unë dua babanë, e sikundrë më porsiti mua babai, kështu bëj. Ngrihi të ikëjëmë këteje.
1 “Le të mos dridhetë zemëra juaj; besoni Perëndisë, edhe më besoni mua.
2 Ndë shtëpit tim eti ka shumë të ndenjura; edhe ndë mos ishinë , do t’u thoshnjam juve: Vete t’u bënj juve gati vënt.
3 Edhe si të vete e t’u bënj juve gati vënt, vinj përsëri, edhe do t’u marr juve përanë vetëhesë s’ime, që të jeni edhe ju atie ku jam unë.
4 Edhe atie ku vete unë e dini, edhe udhën’ e dini.”
5 Thomaj i thotë: “Zot, nuk’ e dimë se ku vete; edhe si munt ta dimë udhënë?”
6 Jisuj i thotë: “Unë jam udha edhe e vërteta edhe jeta; asndonjë s’vien tek Ati, veç prej anësë sime.
7 Ndë qoftë se më njihnitë mua, do të njihnit’ edhe tem atë: edhe që ndashti e njihni, edhe e keni parë.”
8 Filippi i thotë: “Zot, dëftena Atinë, edhe na është mjaft.”
9 Jisuj i thotë: “Kaqë kohë jam bashkë me ju, edhe s’më ke njohurë, Filipp? Ay që më ka parë mua, ka parë Atinë; edhe qysh thua ti: Dëftena Atinë?
10 Nukë beson se unë jam tek Ati, edhe Ati është tek unë? Fialëtë që u flas unë juve, nuk' i flas prej vetiu; po Ati që mbet tek unë, ay bën punëratë.
11 Besomëni se unë jam tek Ati, edhe Ati është tek unë; po ndë mos, besomëni për ato punëratë.
12 Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, ay që më beson mua, do të bënjë edhe ay ato punëra që bënj unë, edhe do të bënjë edhe më të mëdha se këto; sepse unë vete tek im Atë.
13 Edhe ç’të lypni mb’ emërit’ im, do ta bënj, që të lavdonet’ Ati te Biri.
14 Ndë lypçi gjë mb’ emërit tim, unë do ta bënj.
15 Ndë më doni, ruani porosit’ e mia.
16 Edhe unë do t’i lutem Atit, edhe do t’u apë juve një tiatër Ngushullimtar, që të mbesë bashkë me ju gjithë jetënë,
17 Frymën’ e së vërtetësë, të cilënë bota s’munt ta marrë, sepse nuk’ e sheh, as nuk e njeh; po ju e njihni, sepse mbet përanë jush, edhe do të jetë ndër ju.
18 Nukë do t’u lë juve të varfërë; vinj te ju.
19 Edhe pak herë , edhe bota nukë më sheh më; po ju më shihni; sepse unë rronj, edhe ju do të rroni.
20 Nd’atë ditë ju do ta njihni, se unë jam tek im Atë, edhe ju tek unë, edhe unë te ju.
21 Ay që ka porosit’ e mia edhe i ruan, kyj ësht’ ay që më do, edhe ay që më do, do të duhetë prej tim eti; edhe unë do ta dua, edhe do të dëftenj vetëhenë time tek ay.
22 I thotë Judha (jo Iskarioti): “Zot, ç’u bë që do të dëftenjç vetëhenë tënde te neve, e jo te bota?”
23 Jisuj u përgjeq e i tha: “Ndë më do ndonjë, do të ruanjë fialënë time, edhe im Atë do ta dojë, edhe do të vijmë tek ay, edhe do të bëjmë të ndenjurë tek ay.
24 Ay që s’më do, nukë ruan fialët’ e mia, edhe ajo fialë që dëgjoni, nuk’ ësht’ imeja, po e Atit që më dërgoj.
25 Këto u fola juve, gjersa gjëndem bashkë me ju.
26 Po Ngushullimtari, Frym’ e Shënjtëruarë, që Ati do ta dërgonjë mb’ emërit tim, ay do t’u mësonjë juve të gjitha, edhe do t’u bierë juve ndër mënt gjithë sa u kam thënë juve.
27 Po u lë juve paqtim, po u ap juve paqtimnë tim; jo sikundrë e ep bota, ua ap unë juve. Zemëra juaj le të mos dridhetë, as mos frikësonetë.
28 Dëgjuatë se un’ u thashë juve: Vete edhe vinj te ju. Ndë më donitë, do të gëzoneshitë se (thashë): Vete tek Ati; sepse im Atë është më i math se unë.
29 Edhe ndashti u thashë juve, përpara se të bënetë, që të besoni kur të bënetë.
30 Më nukë do të flas shumë bashkë me ju; sepse po vien urdhërtari i kësaj bote, edhe nukë ka të bënjë asgjë me mua.
31 Po që të njohë bota, se dua Atinë, edhe sikundrë më porositi Ati, kështu bënj. Ngrihi, le të shkojmë këtejë.”