Krie e katërtë
1 Nga janë luftëratë e qartatë ndër juvet? Jo këteje, nga dëshërimetë tuaj që ecëjnë si trima ndë mele tuaj?
2 Dëshëroni, e nukë kini. Vritni, e zilepsni. E nukë mundni të gjeni. Qërtoni e lëftoni e nukë mundni të gjeni skoponë, sepse nuk’ e kërkoni juvet.
3 Kërkoni e nuk’ mirri, sepse kërkoni likshtë që të prishni ndë të pëlqiera tuaj.
4 Kurvjarë e kurvjare, nuk’ e diji juvet se miqësia e kësaj jetet është hasmëri e Perndisë? Cilido që të jetë miku i kësaj jetet, bënetë armiku i Perndisë.
5 A mejtoni që thotë mbë të mbrazëtë karta: Shpirti që ndënji mbë nevet u do me dashuri të zilisë?
6 E ai ep një dhurëti më të madhe, pra andaj thotë: Perndia mb’ata që mbahenë mbë të madh, u rri kondrë, e së unjëvet u ep dhurëti.
7 Binduni adha te Perndia, rrini kondrë të paudhit, e do të ikëjë prej jush.
8 Afëroni Perndisë, e do të afëronetë mbë juvet. Pastroni duartë, o fajëtorë, e kërkoni zëmëratë tuaj, o njerëz me di faqe.
9 Pikëlloni, e rriji mbë të zi, e qai. Gazi juaj le të kthenetë mbë zi, e gëzimi mbë helm.
10 Unjuni përpara Zotit, e do t’u ngrërë juvet.
11 Mos thoi të keq njeri për jatërinë, o vëllazër. Ai që flet likshtë për vëllanë, a gjukon vëllan’ e tij, ai gjukon nomnë. Nukë je ruajtësi nomit, po gjukatasi.
12 Një është nomotheti, ai që mund të sosjë, edhe të humbasë. Ma ti që gjukon tjatërinë, cili je?
13 Ejani juvet adha ndashti që thoi: Sot a nesëret do të vemi ndë këtë qutet e do të mbillemi atje një motëmot, e do të reshperojëmë edhe do të fitojëmë.
14 Juvet që nuk’ e diji atë që do të jetë nesër, sepse ç’është jeta juaj? Ajo është një avull që për një çikë duketë, e pastaje humbetë.
15 Ndaje të thoshetë juvet: Ndë dashtë Zoti, e do të rrojmë, e të bëjmë këtë, edhe atë.
16 Ma ndashti mburri mbë të mbajturë të madh tuaj. Çdo të mburrurë të tillë është të liga.
17 Cilido adha njeh të bëjë të mirënë, e nuk’ e bën, ai është mbë faj.
1 Nga janë luftërat’ e qartatë ndër ju? Jo këtejë, nga dëshërimetë që lëftonjënë ndër anët të mishit tuaj.
2 Dëshëroni, e nukë keni; vritni e keni cmir, edhe nukë munt të fitoni; zihi e lëftoni, po nukë keni; sepse nukë lypni.
3 Lypni, e nukë merrni, sepse lypni keq, që të prishni ndë dëshërimet tuaja.
4 O kurvarë e kurva, nuk’ e dini se miqësia e botësë ësht’ arëmiqësia e Perëndisë? Ay që të dojë pra të jetë miku i botësë, bënet’ arëmiku i Perëndisë.
5 Apo kujtoni se shkronja thotë kot: Ajo fryma që ndënji ndër ju mallngjen për cmir?
6 Po Perëndia ep një hirë më të math, përandaj thotë: “Perëndia rri kundrë madhështorëvet e u ep hirë kryeunjurëvet.”
7 Binduni pra te Perëndia; i rrini kundrë diallit, edhe do të ikënjë nga ju.
8 Iu afrohuni Perëndisë, edhe do t’ u afronetë juve. Pastroni duartë, o fajtorë, edhe qjëroni zemëratë, o njerës me dy mëndëje.
9 Hiqni keq e bëni vajë e qjani; gazi juaj le të këthenetë mbë vajë; edhe gëzimi juaj mbë hidhërim.
10 Unji përpara Zotit, edhe do t’ u ngrejë juve.
11 Mos flisni keq njëri për tiatrinë, o vëllezër; ay që flet për vëllanë, edhe gjukon të vëllanë, flet keq për nomnë, edhe gjukon nomnë; edhe ndë gjukofsh nomnë, nukë je ruajtës i nomit, po gjyqëtar.
12 Një është nom-dhënës, ay që munt të shpëtonjë edhe të humbasë; kush je ti që gjukon tiatrinë?
13 Ejani tashti ju që thoni: Sot a nesër do të vemi ndë këtë qytet, edhe do të bëjmë atie një vit, edhe do të tregëtojmë e do të fitojmë;
14 Ju që nuk’ e dini se çdo të jetë nesër, sepse ç’është jeta juaj? Është një avullë që duketë për pak kohë , e pastaj humbet.
15 Ndë vënt që të thoni: Ndë dashtë Perëndia, edhe ndë rrofshim, do të bëjmë këtë a atë.
16 Po tashti mburreni mbë madhështiat tuaja; çdo të tillë të mburrurë është të lik.
17 Kush di pra të bënjë të mirë, e nukë bën, është faj për atë.