Krie e ditë
1 Sepse u dua që të diji juvet, sa shtrëngim kam unë për juvet, edhe për ata të Llaodhiqisë, edhe për gjith’ ata që nukë kanë parë faqenë time të kurmit.
2 Që të jenë parigorisurë zëmërat’ e ature, mbëjedhurë bashkë ndë dashuri, e ndë gjithë zotëri të së mbushurit së mëndiesë, për të njohurë të mistirioit të Perndisë babait, edhe të Krishtit.
3 Mb’atë janë fshehurë gjithë hazinet’ e sofisë edhe të mëndiesë.
4 E këtë u thom që të mos u gënjejë njeri juvet me fjalë të holla e gënjeshtra.
5 Sepse edhe ndë jam larg me trup, ma me Shpirt jam me juvet bashkë, tuke gëzuarë me të parë taksn’ e mirë tuajnë, e të storsosurit’ e besësë suaj mbë Krishtinë.
6 Sikundrë e kini marrë adha Krishtinë Iisunë Zotnë, kështu ecëni mbë të.
7 Rrënjosurë e ktisurë mbë të, e forcuarë mbë besë, sikundrë jini dhidhaksurë, tuke shtuarë mbë të me efharisti.
8 Vështroni se mos u gënjejë juvet njeri me anë të fillosofisë e pavëjierë, e gënjeshtjaresë, sikundr’ është të paradhosurit’ e njerëzet, sikundrë janë stihit’ e botësë, e jo sikundr’ është Krishti.
9 Sepse tek ai rri të mbushurit’ e Perndisë kurmërisht.
10 Mb’atë jini mbushurë, që ai është kreu i çdo zotëriet e urdhërit.
11 Mb’atë jini edhe prerë, jo me të prerë të dorësë, sepse jini të veshurë kurmn’ e fajevet të mishit, po ndë të prerë të Krishtit.
12 U kalltë ndë varr bashkë me të ndë pagëzim, mb’atë jini edhe ngjallturë me anë të besësë të punësë Perndisë, që ajo e ngrijti nga të vdekuritë.
13 E kur jeshëtë juvet të vdekurë ndë faje, e nd’akrovisti të kurmit suaj, u ngjalli bashkë me atë, tuke dhëruarë juvet gjithë fajetë.
14 Tuke shuarë të ligënë hirografonë për nevet ndë dhogmëra, që qe kondrë nevet, e ai e hoqi atë nga mesi tuke mbërthierë atë ndë Kruq.
15 Tuke rjepurë Arhitë edhe Eksusitë, i pombepsi faqeza, e i thriamvevsi ato mbë vetëhe të tij.
16 Ndonjë adha le të mos dëmëtojë për të ngrënë, a për të pirë, a për ditë të së Krëmptesë, a për Hënë të re, a për të Shëtuna.
17 Këto punëra janë hiera t’ature që do të vijënë, ma kurmi është i Krishtit.
18 Mos u gucitjë juvet njeri me kshill të tij me anë të së tapinosurit, me të falë të pavëjierë t’Ëngjëjet, tuke kallëzuarë juvet mb’ato që nuk’ i pa, tuke frijturë nga mëndia e kurmit së tij mbë të mbrazëtë.
19 E nukë mbahetë nga krei (Krishti) që nga ai gjithë kurmi, tuke bashkuarë me quçe e me të lidhura, e tuke marrë t’ushqieritë rritetë të rriturë të Perndisë.
20 Ndë jini adha vdekurë bashkë me Krishtinë, ndë stihi të kësaj jetet, pse ndashti sikur rroni ndë jetë qëndroni për rito?
21 Të mos zëç me dorë, të mos haç, të mos ngaç.
22 Gjithë këto punëra për të tillë hri humbasënë, sikundrë janë porsitë e dhidhaskalitë e njerëzet.
23 Ato punëra kanë me të vërtetë llogori të sofisë, ndë ethellothrisqi e ndë të tapinosurë, e të pakurcierë të kurmit, me të papasurë silloi për të frijturë kurminë.
1 Sepse dua ta dini sa luftë të madhe kam për ju edhe për ata që janë ndë Llaodhiqi, edhe për gjithë sa s’kanë parë faqenë time me trup,
2 Që të ngushullonenë zemërat’ e atyreve, tuke bashkuarë ndë dashuri, edhe mbë çdo farë pasëje të mbushurit mëndëjesë, që të njohënë fshehësirën’ e Perëndisë edhe Atit edhe të Krishtit;
3 Ndë të cilinë janë fshehurë gjithë thesarët’ e diturisë edhe të mëndëjesë.
4 Edhe them këtë, që të mos u gënjenjë juve ndonjë me fialë të holla.
5 Sepse ndonëse nukë përpara jush me trup, po me shpirt jam bashkë me ju, tuke gëzuarë e tuke parë taksinë tuaj, edhe qëndresën’ e besësë mbë Krishtinë.
6 Sikundrë pra e keni marrë Zotinë Jisu Krisht, kështu ecëni mb’ atë,
7 Tuke zënë rrënjë e tuke ndërtuarë mb’atë, edhe tuke forcuarë ndë besët, sikundrë u mësuatë, tuke tepruarë mb’ atë me të falurë ndersë.
8 Vështroni mos u gënjenjë ndonjë me anë të fillosofisë edhe të kobimit kotë, pas fialëvet njerzet, që kanë lënë pas stiqiavet botësë, e jo pas Krishtit.
9 Sepse tek ay rri gjithë të mbushurit’ e hierisë trupërisht;
10 Edhe jeni mbushurë tek ay, i cili është kryet’ e çdo urdhëri e çdo pushteti;
11 Ndë të cilin’ edhe jeni rrethprerë me rrethpresje që s’bënetë me dorë, tuke sveshurë trupin’ e fajevet të mishit me rrethpresëje pa bërë me dorë, sepse keni sveshurë trupin e fajevet’ mishit me anë të rrethpresëjesë Krishtit.
12 Jeni kallurë ndë varr bashkë me atë ndë pagëzimt, prej ati edhe jeni ngjallurë me anë të besësë vepërimit Perëndisë, i cili ngjalli atë nga të vdekuritë.
13 Edhe juve, tuke qënë të vdekurë ndë fajet e ndë parrethpresëjet të mishit tuaj, u bëri të gjallë bashkë me atë, passi u fali juve gjithë fajetë;
14 Edhe passi shoj dorëshkronjën’ e porosivet që ishte kundrë nesh, edhe e hoqi atë nga mezi, si e mbërtheu mbë kryqt;
15 Edhe passi sveshi urdhërat’ edhe pushtetetë, i dëfteu ndër sy, passi thriamvepsi kundrë atyre mbi atë.
16 Le të mos u gjykonjë juve pra asndonjë për të ngrënë a për të pirë, a për dica dit të së kremtesë, a për hëna të ra, a për të shëtuna;
17 Të cilatë janë hijeja e punëravet që do të vinjënë, po trupi ësht’ i Krishtit.
18 Asndonjë le të mos u marrë juve bravurënë me të shtyrë urtësie, edhe me të lutur’ ëngjëjsh, tuke hyrë mbë ato punë që s’ka parë, tuke fryturë vetëhenë kot nga mëndeja e mishit ti,
19 Edhe nukë mban kryetë, Krishtinë, që ruhetë gjithë trupi prej ati, edhe është lidhurë me nyejet e me të lidhurat, rritetë pas të rriturit Perëndisë.
20 Ndë qoftë pra se vdiqtë bashkë me Krishtinë nga këto stiqiat’ e botësë, përse sikur jeni të gjallë ndë botët, kështu rrini ndën’ urdhërat,
21 (Mos pieksh me dorë, mos ngjëronesh, mos rroksh,
22 Që gjith’ ato prishenë nga të përndoruritë); sikundrë se jan’ urdhëratat’ edhe mësimet’ e njerëzet?
23 Të cilatë punëra dukenë se kanë dituri mbë lutëjenë prej vetiu e mbë urtësi, e mbë të pakurcyerë të trupit, sepse s’kanë për ndonjë farë nderi mishinë, po e kujtonjënë për tepëricë.