Krie e tretë
1 Fjala është’ e vërtetë. Ndë do njeri Piskopnë, të mirë punë dëshëron.
2 Duhetë adha që Piskopi të jetë i pasharë, burrë i një gruasë, i cgjuarë, i esëlltë, i ujturë, i nderçurë, miku i së huajet, i zoti të dhidhaksjë.
3 Të mos jetë dhënë ndë verë, jo rrahës, të mos dojë të fituarit’ e lig, po të jetë i butë, pa gricmë, të mos jetë lakëmeës.
4 Të qivernisjë mirë shtëpin’ e tij, të ketë djelmt’ e tij ndënë vetëhe, me çdofarë urtëcie.
5 (Ndë mos dijtitë ndonjë të qivernisjë shtëpin’ e tij, qish do të ketë silloi për qishë të Perndisë)?
6 Të mos jetë i katiqisurë i ri, se mos mburretë, e bjerë ndë dëm të së paudhit.
7 E duhetë që të ketë ai edhe martiri të mirë nga të jashtësmitë, që të mos bjerë ndë dhunë, e ndë dhokan të së paudhit.
8 Ashtu duhetë të jenë edhe dhiakonët’ e tij, të nderçurë, jo me di faqe ndër fjalë, të mos kenë mëntë ndë shumë verë, të mos jenë dhënë ndë fitim të lig.
9 Të kenë mistir’ e besësë ndë fiqir të mirë.
10 Këta le të dhoqimasenë përpara, pra pastaje le të shërbejënë, ndë qofinë të pasharë.
11 Ashtu edhe gratë duhetë të jenë të nderçura, jo kallëzesha, t’esëlla, të besuara ndë çdofarë punë.
12 Dhiakonëtë të kenë marrë një grua vetëmë, e të qivernisjënë mirë djelmt’ e ture edhe shtëpit’ e ture.
13 Sepse ata që qivernisjënë mirë punën’ e ture, poktisjënë ndë vetëhe të ture një shkallë të nderçurë e një tharos të madh ndë besë të Krishtit Iisuit.
14 Të shkruaj këto punëra tij, se kam shpëresë të vij shpejt tek ti.
15 E ndë mënofça unë, të diç qish të rroç ndë shtëpi të Perndisë, që është qishë e Perndisë gjallë, kollonë e t’akumbisuritë të së vërtetësë.
16 E me të vërtetë pajetërë i madh është mistiri i besësë. Perndia u çfaq ndë kurm, u gjukua me anë të Shpirtit, u njoh nga Ëngjëjtë, u qiriks ndë filira të tjera, u besua ndë botë, hipi lart mbë nder.
1 Për të zënë besë është fiala; ndë i ka ënda ndonjërit episkopi, dëshëron punë të mirë.
2 Duhetë pra episkopi të jetë i pazënë me faj, burr i një gruaje, i esulltë të jetë, i urtë, i hieshim, miku i të huajvet, i zoti për të mësuarë;
3 Jo pianec, jo rrahës (jo të dojë fitim të lik); po të jetë i butë, asi që s’do të zihetë, asi që s’lakëmon për argjënt;
4 Të qiverrisnjë mirë shtëpin’ e ti, të ketë dielm të dëgjuarshim me çdo farë urtësie;
5 (Sepse ndë qoftë se ndonjë nukë di të qiverrisnjë shtëpin’ e ti, qysh do t’i ketë kujdes qishësë Perëndisë?).
6 Të mosjetë i mësuarë rishtazi, që të mos mbahetë mbë të math e të bierë ndë dëm të diallit.
7 Edhe ay duhetë edhe të ketë martiri të mirë edhe nga të përjashtëmit, që të mos bierë ndë turp e ndë lak të diallit.
8 Dhiakëritë po kështu, duhetë të jenë të hieshim, jo me dy faqe ndë fialët, jo të vënë re ndë shumë verë, as mbë fitimi të lik;
9 Të kenë fshehësirën’ e besësë me ndërgjegjëje të këthiellëtë.
10 Edhe këta le të provonenë më përpara, pastaj le të bënenë dhiakërë, ndë qofshinë stë pagjëndurë mbë faj.
11 Gratë po kështu të jenë të hieshime, jo kallzimtare, të esullta, besëtare mbë të gjitha.
12 Dhiakëritë le të jenë burra të një gruaje, që qiverrisënjë mirë dielmt’ edhe shtëpiat’ e tyre.
13 Sepse ata që kanë shërbyerë mirë, fitonjënë shkallë të mirë për vetëhen’ e tyre, edhe kanë shumë sy e faqe ndë besët që është mbë Jisu Krishtinë.
14 Këto po të shkruanj, tuke shpëryerë të vinj për së shpejti te ti;
15 Po ndë mënofsha, që të dish qysh duhetë të bihesh ndë shtëpi të Perëndisë, e cila është qisha e Perëndisë gjallë, shtylla edhe të pështetuir e të së vërtetësë.
16 Edhe pa ndonjë fialë kundrë e madhe është fshehësira e besësë; Perëndia u çfaq ndë mish, dolli i drejtë ndë Frymë, u duk ndër ëngjëj, u leçit ndër kombe, u zu besë ndë botët, hipi lart me lavdi.