Krie e dimbëdhjetëtë
1 E për dhurëti të Shpirtit, vëllazër, dua që ta diji juvet.
2 Ju ndashti e diji që kur jeshëtë të pëgërë, vejëtë pas idhollëvet së vuvosura, sikundr’ u hiqnë.
3 E andaj ju dëftoj juvet, që ndonjë që flet me Shpirt të Perndisë, thotë: anathema Iisunë. Edhe ndonjë s’mund të thotë Zot Iisunë, përveçme me anë të Shënjtit Shpirt.
4 Të ndara dhurëtivet janë, ma Shpirt një i vetëmë është.
5 E të ndara shërbesavet janë, po një Zot vetëmë është.
6 E të ndara punëravet janë, ma ajo Perndi është vetëmë, që bën mbë gjithë të gjitha punëratë.
7 E mbë cilinëdo pa është dhënë të çfaqurit’ e Shpirtit për mbrodh.
8 Mbë një është dhënë me anë të Shpirtit fjal’ e sofisë, e mbë një tjetër pa fjal’ e së dijturit, sikundr’ është vetë Shpirti.
9 Mbë një tjetër pa, besa me atë Shpirt. E mbë një tjetër pa, dhurëtit’ e shërimevet me atë Shpirt.
10 Mbë tjetër të bërat’ e thavmaturgjivet, e mbë tjetër Profitia, e mbë tjetër të zgjedhurit’ e Shpirtevet, e mbë tjetër çdolloi gjuhëra, e mbë tjetër të mpsuarit’ e gjuhëvet.
11 E të gjitha këto i bën njeri e ai Shpirt i vetëmi, e i ndan veçë-veçë mbë cilëdo sikundr’ i pëlqen atij.
12 Sepse sikundr’ është një kurmi, e ka shumë anë, e gjithë anët’ e njëit kurmit ndonëse janë shumë, është një kurm vetëmë, ashtu edhe Krishti.
13 Sepse gjithë nevet mbë një Shpirt jemi pagëzuarë, që të jemi një kurm, kaqë Çifutë, kaqë Elinëtë, kaqë Roptë, kaqë Elefterotë. E të gjithë mbë një Shpirt u potism.
14 Sepse kurmi nuk’ është një copë, po shumë.
15 Ndë thashtë këmba: Unë nukë jam nga kurmi, sepse nukë jam dorë, mbase për këtë nuk’ është prej kurmit?
16 E ndë thashtë veshi: Nukë jam prej kurmit, sepse nukë jam si, mbase për këtë nuk’ është prej kurmit?
17 Të qe gjithë kurmi një si, ku do t’ish të digjuaritë? Të qe gjithë vesh, ku do t’ish hunda?
18 Po ndashti Perndia i ka vënë anët’ e kurmit, cilëdo nga ato ndë kurm, sikundrë deshi.
19 Ma të qenë të gjitha një anë vetëmë, ku do të qe kurmi?
20 Po ndashti anë janë shumë, e kurmi një.
21 E nukë mund siri t’i thotë dorësë: Unë nukë kam hri nga teje; a krietë pa këmbëvet: Nukë kam hri nga ju.
22 Ma janë më shumë të kërkuara ato anë të kurmit, që gjajënë se janë më të smundura.
23 E ato anë të kurmit që na dukenë se janë më të ksenderçura, nd’ato apëmë më të veshurë me shumë nder; e më të shëmtuaratë tona, ato kanë më shumë të stolisurë.
24 E anëtë tona të nderçuratë, nukë kanë hri për stoli, po Perndia e ka bashkuarë kurmnë, me të dhënë më të shumë nder asaj anet që i lipsej.
25 Që të mos jetë të përçqierë ndë kurm, po anëtë të kenë kujdes njera-jatërënë.
26 E ndë pësoftë gjë një anë, të pësojënë me të bashkë të gjitha anëtë. E ndë gëzoftë një anë, të gëzonenë me të bashkë gjithë anëtë.
27 Juvet ndashti jini kurmi i Krishtit, e anë veçë e veçë mbëjedhurë mbë një.
28 E ca i ka vënë Perndia ndë qishë, ndë vënd të parë apostojtë, ndë të ditinë Profitë, ndë të tretinë dhaskalëtë, pastaje fuqitë, pastaje dhurëtit’ e shërimevet, ndihmëratë, qiveritë, të ksijisurat’ e gjuhëvet.
29 Mos janë gjith’ apostoj? Mos janë gjithë Profitër? Mos janë gjithë Dhaskalë? Mos janë gjithë fuqira?
30 Mos kanë të gjithë dhurëtira të shërojënë? Mos kuvëndojënë gjithë gjuhëratë? Mos i ksijisjënë gjithë?
31 Po dëshëroni dhurëtitë më të miratë, edhe do t’u dëftoj juvet një udhë më të lartë.
1 Edhe për dhuratatë shpirtërishte, o vëllezër, nukë dua të jeni të paditurë.
2 E dini, se ishitë kombe, tuke hequrë sikundrë hiqeshitë pas idhujvet që janë pa gojë.
3 Përandaj u dëftenj juve, se kush flet me Frymë Perëndie, nuk’ i thotë Jisuit qoftë i mallëkuarë; edhe asndonjë s’munt të thotë, se Jisuj është Zot, veçe nga Fryma e Shënjtëruarë.
4 Edhe janë të ndara dhuratash, po Fryma ësht’ ajo vetë.
5 Edhe janë të ndara shërbesash, po Zoti ësht’ ay vetë.
6 Edhe janë të ndara punërash, po Perëndia ësht’ ay vetë, që punon të gjitha mbë të gjitha.
7 Edhe të shpërfaqurit’ e Frymësë i epetë gjithësecilit për të mirënë.
8 Sepse njërit i epetë fialë diturie nga Fryma, e tiatrit fialë mëndëje nga ajo Fryma.
9 E tiatrit besë, nga ajo Fryma vetë; e tiatrit dhurata shërimesh, nga ajo Fryma vetë.
10 E tiatrit të punuara çudirash, e tiatrit profiti, e tiatrit të shquara frymash, e tiatrit çdo farë gjjuhërash, e tiatrit të këthyerë gjjuhërash.
11 Edhe të gjitha këto i punon njëra edhe ajo Fryma vetë, tuke ia ndarë gjithësecilit veç e veç si të dojë.
12 Sepse sikundrë trupi është një, edhe ka shumë anë, edhe gjith’ anët’ e një trupi, ndonëse janë shumë, po është një trup, kështu edhe Krishti.
13 Sepse neve të gjithë jemi pagëzuarë prej njërësë Frymë mbë një trup, a Judhenj a Grekë, a robër a të liruarë; edhe të gjithë jemi ujiturë mbë një Frymë.
14 Sepse edhe trupi nuk’ është një anë, po shumë.
15 Ndë thashtë këmba: Sepse nukë jam dorë, nukë jam nga trupi; përandaj vallë nuk’ është nga trupi?
16 Edhe ndë thashtë veshi: Sepse nukë jam sy, nukë jam nga trupi; përandaj vallë nuk’ është nga trupi?
17 Ndë ishte gjithë trupi sy, ku do t’ishte të dëgjuarëtë? Ndë ishte gjithë të dëgjuarë, ku do t’ishte të marrët’ erë?
18 Po ndashti Perëndia ka vënë anëtë, gjithësecilënë nga ato, ndë trupt, si deshi.
19 Po ndë ishinë të gjitha një anë, kudo t’ishte trupi?
20 Po ndashti janë shumë anë, e një trup.
21 Edhe syri s’munt t’i thotë dorësë: Nukë më duhe; a përsëri krej t’i thotë këmbëvet: Nukë më duhi.
22 Po shumë më tepër’ ato anët’ e trupit që dukenë më të doba, këto janë të nevojëshime.
23 Edhe ato anët’ e trupit që na dukenë se janë më të panderëshime, këtyreve u bëjmë më shumë nderë; edhe ato të shëmtuaratë tona kanë më tepërë hije.
24 Edhe ato të hijeshimetë tona nukë kanë nevojë. Po Perëndia e bashkoj trupinë e i dha më tepërë nderë asaj anësë që ka të shtera, që të mos jetë të çqyerë ndë trupt,
25 Po anëtë të kenë kujdes njëra për tiatrënë.
26 Edhe ndë pësoftë një anë, gjith’ anëtë pësonjënë bashkë me atë; a ndë u nderoftë një anë, gjith’ anëtë gëzonenë bashkë me atë.
27 Edhe ju jeni trupi i Krishtit, edhe anë veç e veç.
28 Edhe Perëndia vuri ca vetë ndë qishët, të parën’ apostoj, të dytënë profitërë, të tretënë mësonjësa, pastaj çudira, pastaj dhurata shërimesh, ndihëma, qiverria, çdo farë gjjuhërash.
29 Mos janë të gjithë apostoj? Mos janë të gjithë profitërë? Mos janë të gjithë mësonjësa? Mos bënjënë çudira të gjithë?
30 Mos kanë dhurata shërimesh të gjithë? Mos flasënë gjjuhëra të gjithë? Mos këthenjënë të gjithë?
31 Po lypni me zemërë të përvëluarë ato dhuratatë më të miratë; edhe do t’u dëftenj juve një udhë shumë më të lartë.