Ai
1 Hyra në kopshtin tim,
o motërza ime, nuse,
mblodha mirrën time e vajin erëmirë,
nga hualli im mjaltin hëngra
e verën time piva
bashkë me qumështin tim.
Hani ju, o miq,
pini e dehuni, o të dashur.
Poema e katërt
Ajo
2 Flija unë, por zemra s'po më flinte.
Trokëllimë! I shtrenjti im troket!
«Hapma derën, motra ime, mikja ime,
pëllumbesha ime, e përkryera ime,
se plot vesë unë kokën kam,
me lagshtën e natës dredhat më janë mbushur!».
3 «Po unë këmishën e kam zhveshur,
si ta vesh unë prapë?
Po unë këmbët i kam larë,
si t'i ndot unë prapë?».
4 I shtrenjti im dorën në vrimë e shtiu
e krejt u meka unë.
5 U ngrita, të shtrenjtit derën t'i hap,
e duart mirrë më rridhnin,
gishtat mirrë më pikonin
përmbi vegët e kajnacës.
6 Të shtrenjtit tim ia hapa,
por kish shkuar i shtrenjti im,
gjetiu ai kish ikur
e sa s'më la fryma, që kish ikur .
E kërkova, por s'e gjeta,
i bëzajta, por nuk më gjegji.
7 Rojtarët, që qytetit enden,
më kapën mua e më rrahën,
më lënduan e më zhveshën
rojtarët e mureve.
8 Ju përbej, o bijat e Jerusalemit,
po e gjetët të shtrenjtin tim,
ja se ç'do t'i thoni:
më ligu dashuria.
Mikeshat
9 Ç'ka më shumë i shtrenjti yt,
o e bukura ndër gra?
Ç'ka më shumë i shtrenjti yt,
që kështu po na përben?
Ajo
10 Shndrin e kuqëlon i shtrenjti im,
ai spikat ndër një mijë vetë.
11 Kryet e tij, ar i kulluar,
flokët e tij, dredha-dredha,
janë të zinj si penda e korbit,
12 sytë e tij porsi pëllumbat
ndanë çurgut të ujërave,
larë në qumësht
e ndenjur shtruar.
13 Faqet e tij si lehe erëzash,
pirgje erëmirë buzët e tij,
lilakë që vesojnë, mirrë që çurgon.
14 Duart e tij si rrathë të artë,
me margaritarë dendur.
Barku i tij enë fildishi,
mbuluar me safirë.
15 Këmbët e tij shtylla mermeri,
mbi themele ari të pastër.
Nga të pamët është si Libani,
si cedrat më të mirë.
16 Ëmbëltim prej goje i del
e është i tëri i dëshirueshëm.
Ja, ky është i shtrenjti im,
o bijat e Jerusalemit,
e ky është miku im.
1 בָּ֣אתִי לְגַנִּי֮ אֲחֹתִ֣י כַלָּה֒ אָרִ֤יתִי מוֹרִי֙ עִם־בְּשָׂמִ֔י אָכַ֤לְתִּי יַעְרִי֙ עִם־דִּבְשִׁ֔י שָׁתִ֥יתִי יֵינִ֖י עִם־חֲלָבִ֑י אִכְל֣וּ רֵעִ֔ים שְׁת֥וּ וְשִׁכְר֖וּ דּוֹדִֽים׃ ס
2 אֲנִ֥י יְשֵׁנָ֖ה וְלִבִּ֣י עֵ֑ר ק֣וֹל ׀ דּוֹדִ֣י דוֹפֵ֗ק פִּתְחִי־לִ֞י אֲחֹתִ֤י רַעְיָתִי֙ יוֹנָתִ֣י תַמָּתִ֔י שֶׁרֹּאשִׁי֙ נִמְלָא־טָ֔ל קְוֻּצּוֹתַ֖י רְסִ֥יסֵי לָֽיְלָה׃ 3 פָּשַׁ֨טְתִּי֙ אֶת־כֻּתָּנְתִּ֔י אֵיכָ֖כָה אֶלְבָּשֶׁ֑נָּה רָחַ֥צְתִּי אֶת־רַגְלַ֖י אֵיכָ֥כָה אֲטַנְּפֵֽם׃ 4 דּוֹדִ֗י שָׁלַ֤ח יָדוֹ֙ מִן־הַחֹ֔ר וּמֵעַ֖י הָמ֥וּ עָלָֽיו׃ 5 קַ֥מְתִּֽי אֲנִ֖י לִפְתֹּ֣חַ לְדוֹדִ֑י וְיָדַ֣י נָֽטְפוּ־מ֗וֹר וְאֶצְבְּעֹתַי֙ מ֣וֹר עֹבֵ֔ר עַ֖ל כַּפּ֥וֹת הַמַּנְעֽוּל׃ 6 פָּתַ֤חְתִּֽי אֲנִי֙ לְדוֹדִ֔י וְדוֹדִ֖י חָמַ֣ק עָבָ֑ר נַפְשִׁי֙ יָֽצְאָ֣ה בְדַבְּר֔וֹ בִּקַּשְׁתִּ֨יהוּ֙ וְלֹ֣א מְצָאתִ֔יהוּ קְרָאתִ֖יו וְלֹ֥א עָנָֽנִי׃ 7 מְצָאֻ֧נִי הַשֹּׁמְרִ֛ים הַסֹּבְבִ֥ים בָּעִ֖יר הִכּ֣וּנִי פְצָע֑וּנִי נָשְׂא֤וּ אֶת־רְדִידִי֙ מֵֽעָלַ֔י שֹׁמְרֵ֖י הַחֹמֽוֹת׃ 8 הִשְׁבַּ֥עְתִּי אֶתְכֶ֖ם בְּנ֣וֹת יְרוּשָׁלִָ֑ם אִֽם־תִּמְצְאוּ֙ אֶת־דּוֹדִ֔י מַה־תַּגִּ֣ידוּ ל֔וֹ שֶׁחוֹלַ֥ת אַהֲבָ֖ה אָֽנִי׃ 9 מַה־דּוֹדֵ֣ךְ מִדּ֔וֹד הַיָּפָ֖ה בַּנָּשִׁ֑ים מַה־דּוֹדֵ֣ךְ מִדּ֔וֹד שֶׁכָּ֖כָה הִשְׁבַּעְתָּֽנוּ׃ 10 דּוֹדִ֥י צַח֙ וְאָד֔וֹם דָּג֖וּל מֵרְבָבָֽה׃ 11 רֹאשֹׁ֖ו כֶּ֣תֶם פָּ֑ז קְוּצּוֹתָיו֙ תַּלְתַּלִּ֔ים שְׁחֹר֖וֹת כָּעוֹרֵֽב׃ 12 עֵינָ֕יו כְּיוֹנִ֖ים עַל־אֲפִ֣יקֵי מָ֑יִם רֹֽחֲצוֹת֙ בֶּֽחָלָ֔ב יֹשְׁב֖וֹת עַל־מִלֵּֽאת׃ 13 לְחָיָו֙ כַּעֲרוּגַ֣ת הַבֹּ֔שֶׂם מִגְדְּל֖וֹת מֶרְקָחִ֑ים שִׂפְתוֹתָיו֙ שֹֽׁושַׁנִּ֔ים נֹטְפ֖וֹת מ֥וֹר עֹבֵֽר׃ 14 יָדָיו֙ גְּלִילֵ֣י זָהָ֔ב מְמֻלָּאִ֖ים בַּתַּרְשִׁ֑ישׁ מֵעָיו֙ עֶ֣שֶׁת שֵׁ֔ן מְעֻלֶּ֖פֶת סַפִּירִֽים׃ 15 שׁוֹקָיו֙ עַמּ֣וּדֵי שֵׁ֔שׁ מְיֻסָּדִ֖ים עַל־אַדְנֵי־פָ֑ז מַרְאֵ֨הוּ֙ כַּלְּבָנ֔וֹן בָּח֖וּר כָּאֲרָזִֽים׃ 16 חִכּוֹ֙ מַֽמְתַקִּ֔ים וְכֻלּ֖וֹ מַחֲמַדִּ֑ים זֶ֤ה דוֹדִי֙ וְזֶ֣ה רֵעִ֔י בְּנ֖וֹת יְרוּשָׁלִָֽם׃