Profeci kundër Damaskut e Samarisë
1 Profeci për Damaskun.
Damasku s'do të jetë më qytet,
grumbull rrënojash do të bëhet.
2 Qytezat e Aroerit do të braktisen,
do të kthehen në kullotë për bagëtitë,
aty do të shtrihen tufat
e askush s'do t'i trazojë.
3 Efraimi do të humbasë fortesat,
Damasku mbretërinë.
Teprica e Aramit
si lavdia e Izraelit do të jetë,
kumton Zoti i ushtrive.
4 Atë ditë lavdia e Jakobit do të mpaket,
dhjami i trupit do t'i tretet.
5 Do të ndodhë si me korrësin
që me një dorë korr grurin
e me tjetrën mbledh kallinjtë.
Do të ndodhë ashtu siç mblidhen kallëzat
në luginën e Refaimit.
6 Do të mbesë ndonjë kallëz në të,
sikurse shkundet pema e ullirit,
që mbesin dy a tre kokrra në majë,
katër a pesë në degët e saj,
kumton Zoti, Perëndia i Izraelit.
7 Atë ditë njeriu do të shikojë nga krijuesi i vet,
sytë e tij do të vështrojnë të shenjtin e Izraelit.
8 Nuk do t'i drejtojë më sytë nga altarët
që punoi me duart e me gishtat e vet,
nuk do të vështrojë më shtyllat e Asherave
apo altarët ku digjet temjani.
9 Atë ditë qytetet e tua të fortifikuara,
do të kthehen në vende të shkreta,
siç i braktisën hivitët e amoritët
për shkak të izraelitëve .
Do të mbetet veç shkretim!
10 Se e harrove Perëndinë, shpëtimtarin tënd,
shkëmbin e strehimit tënd nuk e kujtove.
Prandaj edhe ke mbjellë pemë të këndshme,
ke shartuar me fidanë të huaj.
11 Ditën që i mbjell, i sheh të rriten,
në mëngjes fara që hodhe lulëzon,
por korrja shuhet në ditë të ligë,
prej plagës së pashërueshme.
12 Mjerë! Ja, uturimë popujsh të shumtë;
ushtojnë siç ushtojnë detet.
Ja, ulërima e kombeve;
ulërijnë si oshtima e ujërave të shumtë.
13 Do të gjëmojnë kombet,
ashtu siç buçasin ujërat e shumtë,
por sapo t'i kërcënojë Zoti,
do të marrin arratinë, do të ikin larg,
të dëbuar si kashta kur e merr era maleve,
si pluhuri në vorbullën e stuhishme.
14 Aty nga mbrëmja, u ka hyrë tmerri!
Para agimit, nuk janë më!
Ky është fundi i atyre që na plaçkitën,
ky është fati i atyre që na bastisën.
1 מַשָּׂ֖א דַּמָּ֑שֶׂק הִנֵּ֤ה דַמֶּ֨שֶׂק֙ מוּסָ֣ר מֵעִ֔יר וְהָיְתָ֖ה מְעִ֥י מַפָּלָֽה׃ 2 עֲזֻב֖וֹת עָרֵ֣י עֲרֹעֵ֑ר לַעֲדָרִ֣ים תִּֽהְיֶ֔ינָה וְרָבְצ֖וּ וְאֵ֥ין מַחֲרִֽיד׃ 3 וְנִשְׁבַּ֤ת מִבְצָר֙ מֵֽאֶפְרַ֔יִם וּמַמְלָכָ֥ה מִדַּמֶּ֖שֶׂק וּשְׁאָ֣ר אֲרָ֑ם כִּכְב֤וֹד בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵל֙ יִֽהְי֔וּ נְאֻ֖ם יְהוָ֥ה צְבָאֽוֹת׃ ס
4 וְהָיָה֙ בַּיּ֣וֹם הַה֔וּא יִדַּ֖ל כְּב֣וֹד יַעֲקֹ֑ב וּמִשְׁמַ֥ן בְּשָׂר֖וֹ יֵרָזֶֽה׃ 5 וְהָיָ֗ה כֶּֽאֱסֹף֙ קָצִ֣יר קָמָ֔ה וּזְרֹע֖וֹ שִׁבֳּלִ֣ים יִקְצ֑וֹר וְהָיָ֛ה כִּמְלַקֵּ֥ט שִׁבֳּלִ֖ים בְּעֵ֥מֶק רְפָאִֽים׃ 6 וְנִשְׁאַר־בּ֤וֹ עֽוֹלֵלֹת֙ כְּנֹ֣קֶף זַ֔יִת שְׁנַ֧יִם שְׁלֹשָׁ֛ה גַּרְגְּרִ֖ים בְּרֹ֣אשׁ אָמִ֑יר אַרְבָּעָ֣ה חֲמִשָּׁ֗ה בִּסְעִפֶ֨יהָ֙ פֹּֽרִיָּ֔ה נְאֻם־יְהוָ֖ה אֱלֹהֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ ס
7 בַּיּ֣וֹם הַה֔וּא יִשְׁעֶ֥ה הָאָדָ֖ם עַל־עֹשֵׂ֑הוּ וְעֵינָ֕יו אֶל־קְד֥וֹשׁ יִשְׂרָאֵ֖ל תִּרְאֶֽינָה׃ 8 וְלֹ֣א יִשְׁעֶ֔ה אֶל־הַֽמִּזְבְּח֖וֹת מַעֲשֵׂ֣ה יָדָ֑יו וַאֲשֶׁ֨ר עָשׂ֤וּ אֶצְבְּעֹתָיו֙ לֹ֣א יִרְאֶ֔ה וְהָאֲשֵׁרִ֖ים וְהָחַמָּנִֽים׃ 9 בַּיּ֨וֹם הַה֜וּא יִהְי֣וּ ׀ עָרֵ֣י מָעֻזּ֗וֹ כַּעֲזוּבַ֤ת הַחֹ֨רֶשׁ֙ וְהָ֣אָמִ֔יר אֲשֶׁ֣ר עָזְב֔וּ מִפְּנֵ֖י בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וְהָיְתָ֖ה שְׁמָמָֽה׃ 10 כִּ֤י שָׁכַ֨חַתְּ֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׁעֵ֔ךְ וְצ֥וּר מָעֻזֵּ֖ךְ לֹ֣א זָכָ֑רְתְּ עַל־כֵּ֗ן תִּטְּעִי֙ נִטְעֵ֣י נַעֲמָנִ֔ים וּזְמֹ֥רַת זָ֖ר תִּזְרָעֶֽנּוּ׃ 11 בְּי֤וֹם נִטְעֵךְ֙ תְּשַׂגְשֵׂ֔גִי וּבַבֹּ֖קֶר זַרְעֵ֣ךְ תַּפְרִ֑יחִי נֵ֥ד קָצִ֛יר בְּי֥וֹם נַחֲלָ֖ה וּכְאֵ֥ב אָנֽוּשׁ׃ ס
12 ה֗וֹי הֲמוֹן֙ עַמִּ֣ים רַבִּ֔ים כַּהֲמ֥וֹת יַמִּ֖ים יֶהֱמָי֑וּן וּשְׁא֣וֹן לְאֻמִּ֔ים כִּשְׁא֛וֹן מַ֥יִם כַּבִּירִ֖ים יִשָּׁאֽוּן׃ 13 לְאֻמִּ֗ים כִּשְׁא֞וֹן מַ֤יִם רַבִּים֙ יִשָּׁא֔וּן וְגָ֥עַר בּ֖וֹ וְנָ֣ס מִמֶּרְחָ֑ק וְרֻדַּ֗ף כְּמֹ֤ץ הָרִים֙ לִפְנֵי־ר֔וּחַ וּכְגַלְגַּ֖ל לִפְנֵ֥י סוּפָֽה׃ 14 לְעֵ֥ת עֶ֨רֶב֙ וְהִנֵּ֣ה בַלָּהָ֔ה בְּטֶ֥רֶם בֹּ֖קֶר אֵינֶ֑נּוּ זֶ֚ה חֵ֣לֶק שׁוֹסֵ֔ינוּ וְגוֹרָ֖ל לְבֹזְזֵֽינוּ׃ ס