Elifazi qorton Jobin
1 Elifaz Temaniti u përgjigj e tha:
2 «A përgjigjet i urti me fjalë që i merr era?
A e mbush barkun me erën e lindjes?
3 A mbrohet me fjalë të kota
e me shprehje pa dobi?
4 Por ti po e çart drojen,
po shpërfill lutjen para Perëndisë,
5 se faji yt e mëson gojën tënde
e ti zgjedh gjuhën e dinakëve.
6 Goja jote të dënon e jo unë,
buzët e tua dëshmojnë kundër teje.
7 A je ti njeriu i parë që u lind?
A para kodrave u përftove?
8 Mos ke përgjuar shestimet e Perëndisë
dhe e mban urtinë për vete?
9 Çfarë di ti, që ne s'e dimë?
Çfarë kupton ti, që ne s'e marrim vesh?
10 Ka ndër ne të thinjur e pleq,
më të moçëm se yt atë.
11 A pak janë për ty ngushëllimet e Perëndisë
e fjala e butë që të drejtohet?
12 Pse të gulçon zemra
e të flakërojnë sytë,
13 kur kthehesh kundër Perëndisë
e fjalët nga goja të rrjedhin?
14 Çfarë është njeriu që të jetë i pastër?
A është i drejtë kush lindi prej gruaje?
15 Perëndia s'beson as te shenjtorët e vet
e para tij as qielli s'është i pastër,
16 pale njeriu i pështirë e i çartur,
që e pi ligësinë si ujë.
17 Ta shpjegoj unë, më dëgjo!
Do të të tregoj ç'kam parë,
18 çfarë rrëfyen të urtët,
që të parët e tyre nuk ua fshehën.
19 Vetëm atyre u qe dhënë toka
e asnjë i huaj nuk kaloi mes tyre.
20 Keqbërësin e kaplon ankthi përditë
e mujshari i ka vitet të numëruara.
21 Klithma e tmerrit i gjëmon në veshë
e kur është i qetë e sulmon kusari.
22 Ai nuk shpreson se mund të dalë nga terri
dhe e di se shpata e pret.
23 Bredh e kërkon bukë: “Ku ka?”,
por e di se i erdhi dita e zezë.
24 Ankthi e mundimi e tmerrojnë
dhe e mposhtin, si mbreti i gatshëm për sulm.
25 Ngre dorë kundër Perëndisë,
krekoset kundër të gjithëpushtetshmit,
26 sulet kundër tij kryeneç,
i mbrojtur me shqyt të trashë,
27 me fytyrë të majme
e me dhjamë në ijë.
28 Banonte në qytetin plojë,
në shtëpi të shkretuara, kthyer në rrënoja.
29 Nuk do të pasurohet e nuk do t'i zgjasë fati,
as do të zërë rrënjë në dhe .
30 Nuk do t'i shpëtojë errësirës,
sythat zjarri do t'ia thajë
e lulet era do t'ia marrë.
31 Të mos i zërë besë kotësisë e të mos gënjehet,
se me kotësi do të shpërblehet.
32 Pa i ardhur dita do të vyshket
e nuk do të harliset dega e tij.
33 Do të shkundet si hardhia para se të piqet rrushi,
e si ulliri në lule do të harret.
34 Shoqëria e të pafeve është shterpë
dhe shtëpinë e mitëmarrësit zjarri e përlan.
35 Kush ngjiz trazirë, pjell ligësi
e në barkun e tyre gatitet mashtrimi».
1 וַ֭יַּעַן אֱלִיפַ֥ז הַֽתֵּימָנִ֗י וַיֹּאמַֽר׃ 2 הֶֽחָכָ֗ם יַעֲנֶ֥ה דַֽעַת־ר֑וּחַ וִֽימַלֵּ֖א קָדִ֣ים בִּטְנֽוֹ׃ 3 הוֹכֵ֣חַ בְּ֭דָבָר לֹ֣א יִסְכּ֑וֹן וּ֝מִלִּ֗ים לֹא־יוֹעִ֥יל בָּֽם׃ 4 אַף־אַ֭תָּה תָּפֵ֣ר יִרְאָ֑ה וְתִגְרַ֥ע שִׂ֝יחָ֗ה לִפְנֵי־אֵֽל׃ 5 כִּ֤י יְאַלֵּ֣ף עֲוֺנְךָ֣ פִ֑יךָ וְ֝תִבְחַ֗ר לְשֹׁ֣ון עֲרוּמִֽים׃ 6 יַרְשִֽׁיעֲךָ֣ פִ֣יךָ וְלֹא־אָ֑נִי וּ֝שְׂפָתֶ֗יךָ יַעֲנוּ־בָֽךְ׃ 7 הֲרִאישֹׁ֣ון אָ֭דָם תִּוָּלֵ֑ד וְלִפְנֵ֖י גְבָע֣וֹת חוֹלָֽלְתָּ׃ 8 הַבְס֣וֹד אֱל֣וֹהַ תִּשְׁמָ֑ע וְתִגְרַ֖ע אֵלֶ֣יךָ חָכְמָֽה׃ 9 מַה־יָּ֭דַעְתָּ וְלֹ֣א נֵדָ֑ע תָּ֝בִ֗ין וְֽלֹא־עִמָּ֥נוּ הֽוּא׃ 10 גַּם־שָׂ֣ב גַּם־יָשִׁ֣ישׁ בָּ֑נוּ כַּבִּ֖יר מֵאָבִ֣יךָ יָמִֽים׃ 11 הַמְעַ֣ט מִ֭מְּךָ תַּנְחֻמ֣וֹת אֵ֑ל וְ֝דָבָ֗ר לָאַ֥ט עִמָּֽךְ׃ 12 מַה־יִּקָּחֲךָ֥ לִבֶּ֑ךָ וּֽמַה־יִּרְזְמ֥וּן עֵינֶֽיךָ׃ 13 כִּֽי־תָשִׁ֣יב אֶל־אֵ֣ל רוּחֶ֑ךָ וְהֹצֵ֖אתָ מִפִּ֣יךָ מִלִּֽין׃ 14 מָֽה־אֱנ֥וֹשׁ כִּֽי־יִזְכֶּ֑ה וְכִֽי־יִ֝צְדַּ֗ק יְל֣וּד אִשָּֽׁה׃ 15 הֵ֣ן בִּ֭קְדֹשָׁו לֹ֣א יַאֲמִ֑ין וְ֝שָׁמַ֗יִם לֹא־זַכּ֥וּ בְעֵינָֽיו׃ 16 אַ֭ף כִּֽי־נִתְעָ֥ב וְֽנֶאֱלָ֑ח אִישׁ־שֹׁתֶ֖ה כַמַּ֣יִם עַוְלָֽה׃ 17 אֲחַוְךָ֥ שְֽׁמַֽע־לִ֑י וְזֶֽה־חָ֝זִ֗יתִי וַאֲסַפֵּֽרָה׃ 18 אֲשֶׁר־חֲכָמִ֥ים יַגִּ֑ידוּ וְלֹ֥א כִֽ֝חֲד֗וּ מֵאֲבוֹתָֽם׃ 19 לָהֶ֣ם לְ֭בַדָּם נִתְּנָ֣ה הָאָ֑רֶץ וְלֹא־עָ֖בַר זָ֣ר בְּתוֹכָֽם׃ 20 כָּל־יְמֵ֣י רָ֭שָׁע ה֣וּא מִתְחוֹלֵ֑ל וּמִסְפַּ֥ר שָׁ֝נִ֗ים נִצְפְּנ֥וּ לֶעָרִֽיץ׃ 21 קוֹל־פְּחָדִ֥ים בְּאָזְנָ֑יו בַּ֝שָּׁל֗וֹם שׁוֹדֵ֥ד יְבוֹאֶֽנּוּ׃ 22 לֹא־יַאֲמִ֣ין שׁ֭וּב מִנִּי־חֹ֑שֶׁךְ וְצָפ֖וּ ה֣וּא אֱלֵי־חָֽרֶב׃ 23 נֹ֘דֵ֤ד ה֣וּא לַלֶּ֣חֶם אַיֵּ֑ה יָדַ֓ע ׀ כִּֽי־נָכ֖וֹן בְּיָד֣וֹ יֽוֹם־חֹֽשֶׁךְ׃ 24 יְֽ֭בַעֲתֻהוּ צַ֣ר וּמְצוּקָ֑ה תִּ֝תְקְפֵ֗הוּ כְּמֶ֤לֶךְ ׀ עָתִ֬יד לַכִּידֽוֹר׃ 25 כִּֽי־נָטָ֣ה אֶל־אֵ֣ל יָד֑וֹ וְאֶל־שַׁ֝דַּ֗י יִתְגַּבָּֽר׃ 26 יָר֣וּץ אֵלָ֣יו בְּצַוָּ֑אר בַּ֝עֲבִ֗י גַּבֵּ֥י מָֽגִנָּֽיו׃ 27 כִּֽי־כִסָּ֣ה פָנָ֣יו בְּחֶלְבּ֑וֹ וַיַּ֖עַשׂ פִּימָ֣ה עֲלֵי־כָֽסֶל׃ 28 וַיִּשְׁכּ֤וֹן ׀ עָ֘רִ֤ים נִכְחָד֗וֹת בָּ֭תִּים לֹא־יֵ֣שְׁבוּ לָ֑מוֹ אֲשֶׁ֖ר הִתְעַתְּד֣וּ לְגַלִּֽים׃ 29 לֹֽא־יֶ֖עְשַׁר וְלֹא־יָק֣וּם חֵיל֑וֹ וְלֹֽא־יִטֶּ֖ה לָאָ֣רֶץ מִנְלָֽם׃ 30 לֹֽא־יָס֨וּר ׀ מִנִּי־חֹ֗שֶׁךְ יֹֽ֭נַקְתּוֹ תְּיַבֵּ֣שׁ שַׁלְהָ֑בֶת וְ֝יָס֗וּר בְּר֣וּחַ פִּֽיו׃ 31 אַל־יַאֲמֵ֣ן בַּשָּׁ֣ו נִתְעָ֑ה כִּי־שָׁ֝֗וְא תִּהְיֶ֥ה תְמוּרָתֽוֹ׃ 32 בְּֽלֹא־י֭וֹמוֹ תִּמָּלֵ֑א וְ֝כִפָּת֗וֹ לֹ֣א רַעֲנָֽנָה׃ 33 יַחְמֹ֣ס כַּגֶּ֣פֶן בִּסְר֑וֹ וְיַשְׁלֵ֥ךְ כַּ֝זַּ֗יִת נִצָּתֽוֹ׃ 34 כִּֽי־עֲדַ֣ת חָנֵ֣ף גַּלְמ֑וּד וְ֝אֵ֗שׁ אָכְלָ֥ה אָֽהֳלֵי־שֹֽׁחַד׃ 35 הָרֹ֣ה עָ֭מָל וְיָלֹ֣ד אָ֑וֶן וּ֝בִטְנָ֗ם תָּכִ֥ין מִרְמָֽה׃ ס