Jobit i duket Perëndia larg
1 Jobi u përgjigj e tha:
2 «Edhe sot e kësaj dite ankoj i acaruar,
mbi rënkimin tim rëndon dora e tij .
3 Ah, sikur ta dija ku ta gjeja,
sikur të arrija te banesa e tij!
4 Para tij do ta shtroja çështjen time
e me plot të drejtë do ta hapja gojën.
5 Do të merrja vesh përgjigjen e tij
e do të kuptoja çfarë do të më thoshte.
6 A do të grindej me mua me tërë madhështinë e tij?
Jo, vërtet do të më dëgjojë!
7 Atje me të do të fliste një njeri i drejtë
e gjykatësi im përgjithmonë do të më shfajësonte.
8 Ja, shkoj më tej e ai nuk gjendet,
kthehem pas e nuk e pikas.
9 Po të sillem majtas askund nuk e shoh,
po të kthehem djathtas nuk ma kap dot syri.
10 E, pra, ai e di si sillem unë;
le të më vërë në provë e porsi ar do të dal.
11 Gjurmëve të tij shkeli këmba ime,
udhën e tij e mbajta pa dredhuar.
12 Urdhrit të buzëve të tij unë nuk iu shmanga,
fjalët e gojës së tij në zemër i mbajta.
13 Por ai është i vetëm e kush mund ta kundërshtojë?
Çfarë ai dëshiron, atë edhe e bën.
14 Çfarë caktoi për mua, ai do ta përmbushë,
e shumë gjëra të tjera që i ka në mendje.
15 Prandaj më zë tmerri në praninë e tij,
mendohem e dridhem prej tij.
16 Perëndia ma molisi zemrën
më tmerroi ai, i gjithëpushtetshmi.
17 Se nuk po më rrënon errësira,
as po më mbulon terri».
1 וַיַּ֥עַן אִיּ֗וֹב וַיֹּאמַֽר׃ 2 גַּם־הַ֭יּוֹם מְרִ֣י שִׂחִ֑י יָ֝דִ֗י כָּבְדָ֥ה עַל־אַנְחָתִֽי׃ 3 מִֽי־יִתֵּ֣ן יָ֭דַעְתִּי וְאֶמְצָאֵ֑הוּ אָ֝ב֗וֹא עַד־תְּכוּנָתֽוֹ׃ 4 אֶעֶרְכָ֣ה לְפָנָ֣יו מִשְׁפָּ֑ט וּ֝פִ֗י אֲמַלֵּ֥א תוֹכָחֽוֹת׃ 5 אֵ֭דְעָה מִלִּ֣ים יַעֲנֵ֑נִי וְ֝אָבִ֗ינָה מַה־יֹּ֥אמַר לִֽי׃ 6 הַבְּרָב־כֹּ֖חַ יָרִ֣יב עִמָּדִ֑י לֹ֥א אַךְ־ה֝֗וּא יָשִׂ֥ם בִּֽי׃ 7 שָׁ֗ם יָ֭שָׁר נוֹכָ֣ח עִמּ֑וֹ וַאֲפַלְּטָ֥ה לָ֝נֶ֗צַח מִשֹּׁפְטִֽי׃ 8 הֵ֤ן קֶ֣דֶם אֶהֱלֹ֣ךְ וְאֵינֶ֑נּוּ וְ֝אָח֗וֹר וְֽלֹא־אָבִ֥ין לֽוֹ׃ 9 שְׂמֹ֣אול בַּעֲשֹׂת֣וֹ וְלֹא־אָ֑חַז יַעְטֹ֥ף יָ֝מִ֗ין וְלֹ֣א אֶרְאֶֽה׃ 10 כִּֽי־יָ֭דַע דֶּ֣רֶךְ עִמָּדִ֑י בְּ֝חָנַ֗נִי כַּזָּהָ֥ב אֵצֵֽא׃ 11 בַּ֭אֲשֻׁרוֹ אָחֲזָ֣ה רַגְלִ֑י דַּרְכּ֖וֹ שָׁמַ֣רְתִּי וְלֹא־אָֽט׃ 12 מִצְוַ֣ת שְׂ֭פָתָיו וְלֹ֣א אָמִ֑ישׁ מֵ֝חֻקִּ֗י צָפַ֥נְתִּי אִמְרֵי־פִֽיו׃ 13 וְה֣וּא בְ֭אֶחָד וּמִ֣י יְשִׁיבֶ֑נּוּ וְנַפְשֹׁ֖ו אִוְּתָ֣ה וַיָּֽעַשׂ׃ 14 כִּ֭י יַשְׁלִ֣ים חֻקִּ֑י וְכָהֵ֖נָּה רַבּ֣וֹת עִמּֽוֹ׃ 15 עַל־כֵּ֭ן מִפָּנָ֣יו אֶבָּהֵ֑ל אֶ֝תְבּוֹנֵ֗ן וְאֶפְחַ֥ד מִמֶּֽנּוּ׃ 16 וְ֭אֵל הֵרַ֣ךְ לִבִּ֑י וְ֝שַׁדַּ֗י הִבְהִילָֽנִי׃ 17 כִּֽי־לֹ֣א נִ֭צְמַתִּי מִפְּנֵי־חֹ֑שֶׁךְ וּ֝מִפָּנַ֗י כִּסָּה־אֹֽפֶל׃