Thëniet e Lamuelit
1 Fjalët e Lamuelit, mbretit të Masës, që ia mësoi e ëma.
2 Si vallë, biri im, si vallë, biri i barkut tim?
Si vallë, biri i betimeve të mia?
3 Mos ua jep grave fuqinë tënde
e jetën tënde atyre që shfarosin mbretërit.
4 Nuk u shkon mbretërve, o Lamuel,
nuk u shkon mbretërve të pinë verë,
as prijësve të dëshirojnë pije të forta,
5 se, po të pinë, harrojnë rregullat
e shtrembërojnë çështjen e tërë të mjeruarve.
6 Jepini pije të fortë tatëpjetësit
e verë zemërplasurve.
7 Të pinë e të harrojnë varfërinë e vet,
të mos e kujtojnë më brengën e vet.
8 Fol për memecin,
mbroje çështjen e tërë të mbaruarve.
9 Hape gojën për të gjykuar drejt
e mbro të varfrin e nevojtarin.
Gruaja e mbarë
Alef
10 A ka kush e gjen një grua të zonjën?
Më e çmuar se margaritarët vlera e saj.
Bet
11 Besim ka tek ajo zemra e burrit të saj
e nuk do t'i mungojë fitimi.
Gimel
12 Gëzim i jep ajo e jo hidhërim,
në të gjitha ditët e jetës së saj.
Dalet
13 Del e gjen li e lesh,
duart i vë në punë me zell.
He
14 Hiqet porsi anije tregtare
që sjell ushqim së largu.
Vau
15 Vetë zgjohet që me natë,
për t'i dhënë ushqim shtëpisë
e detyrat shërbëtoreve.
Zain
16 Zë e mendon për një arë dhe e blen,
me çfarë ka fituar, mbjell vreshtin.
Het
17 Hedh brezin ijëve tërë fuqi,
fort u jep krahëve.
Tet
18 Të mbarën e punës së vet shikon
e natën llamba e saj nuk shuhet.
Jod
19 Ja, shtrin dorën e merr furkën,
boshtin në pëllëmbë e mban.
Kaf
20 Kundrejt skamnorit hap krahët,
kundrejt nevojtarit shtrin dorën.
Lamed
21 Le të mos trembet nga dëbora,
se e gjithë familja ka nga dy petka.
Mem
22 Mbulojë thur për vete,
vishet me li e mëndafsh.
Nun
23 Njeri i njohur është i shoqi në qytet,
kur rri me krerët e vendit.
Samek
24 Sajon petka liri për të shitur,
u jep tregtarëve breza.
Ain
25 Ajo është veshur me forcë e nder,
e pret të ardhmen buzagaz.
Pe
26 Përherë gojën me urti e hap
e gjuha e saj është mësim mirësie.
Cade
27 Caqet e shtëpisë së vet vëzhgon
e nuk ha bukën e përtacisë.
Kof
28 Qëndrojnë lart bijtë e saj dhe e lavdërojnë,
i shoqi e përlëvdon kështu:
Resh
29 «Rangë kanë bërë shumë gra,
por të gjithave ua ke kaluar!».
Sin
30 Shtirake është hijeshia dhe e kotë bukuria,
por gruaja që druan Zotin do të lavdërohet.
Tau
31 Thurin lavde veprat e saj për të në qytet.
Jepini asaj nga frytet e duarve të veta.
1 דִּ֭בְרֵי לְמוּאֵ֣ל מֶ֑לֶךְ מַ֝שָּׂ֗א אֲֽשֶׁר־יִסְּרַ֥תּוּ אִמּֽוֹ׃ 2 מַה־בְּ֭רִי וּמַֽה־בַּר־בִּטְנִ֑י וּ֝מֶה בַּר־נְדָרָֽי׃ 3 אַל־תִּתֵּ֣ן לַנָּשִׁ֣ים חֵילֶ֑ךָ וּ֝דְרָכֶ֗יךָ לַֽמְח֥וֹת מְלָכִֽין׃ 4 אַ֤ל לַֽמְלָכִ֨ים ׀ לְֽמוֹאֵ֗ל אַ֣ל לַֽמְלָכִ֣ים שְׁתוֹ־יָ֑יִן וּ֝לְרוֹזְנִ֗ים אֵ֣ו שֵׁכָֽר׃ 5 פֶּן־יִ֭שְׁתֶּה וְיִשְׁכַּ֣ח מְחֻקָּ֑ק וִֽ֝ישַׁנֶּה דִּ֣ין כָּל־בְּנֵי־עֹֽנִי׃ 6 תְּנוּ־שֵׁכָ֣ר לְאוֹבֵ֑ד וְ֝יַיִן לְמָ֣רֵי נָֽפֶשׁ׃ 7 יִ֭שְׁתֶּה וְיִשְׁכַּ֣ח רִישֹׁ֑ו וַ֝עֲמָל֗וֹ לֹ֣א יִזְכָּר־עֽוֹד׃ 8 פְּתַח־פִּ֥יךָ לְאִלֵּ֑ם אֶל־דִּ֝֗ין כָּל־בְּנֵ֥י חֲלֽוֹף׃ 9 פְּתַח־פִּ֥יךָ שְׁפָט־צֶ֑דֶק וְ֝דִ֗ין עָנִ֥י וְאֶבְיֽוֹן׃ פ
10 אֵֽשֶׁת־חַ֭יִל מִ֣י יִמְצָ֑א וְרָחֹ֖ק מִפְּנִינִ֣ים מִכְרָֽהּ׃ 11 בָּ֣טַח בָּ֭הּ לֵ֣ב בַּעְלָ֑הּ וְ֝שָׁלָ֗ל לֹ֣א יֶחְסָֽר׃ 12 גְּמָלַ֣תְהוּ ט֣וֹב וְלֹא־רָ֑ע כֹּ֝֗ל יְמֵ֣י חַיֶּֽיה׃ 13 דָּ֭רְשָׁה צֶ֣מֶר וּפִשְׁתִּ֑ים וַ֝תַּ֗עַשׂ בְּחֵ֣פֶץ כַּפֶּֽיהָ׃ 14 הָ֭יְתָה כָּאֳנִיּ֣וֹת סוֹחֵ֑ר מִ֝מֶּרְחָ֗ק תָּבִ֥יא לַחְמָֽהּ׃ 15 וַתָּ֤קָם ׀ בְּע֬וֹד לַ֗יְלָה וַתִּתֵּ֣ן טֶ֣רֶף לְבֵיתָ֑הּ וְ֝חֹ֗ק לְנַעֲרֹתֶֽיהָ׃ 16 זָמְמָ֣ה שָׂ֭דֶה וַתִּקָּחֵ֑הוּ מִפְּרִ֥י כַ֝פֶּ֗יהָ נָ֣טְעָ כָּֽרֶם׃ 17 חָֽגְרָ֣ה בְע֣וֹז מָתְנֶ֑יהָ וַ֝תְּאַמֵּ֗ץ זְרֹעוֹתֶֽיהָ׃ 18 טָ֭עֲמָה כִּי־ט֣וֹב סַחְרָ֑הּ לֹֽא־יִכְבֶּ֖ה בַלַּ֣יְלָ נֵרָֽהּ׃ 19 יָ֭דֶיהָ שִׁלְּחָ֣ה בַכִּישֹׁ֑ור וְ֝כַפֶּ֗יהָ תָּ֣מְכוּ פָֽלֶךְ׃ 20 כַּ֭פָּהּ פָּרְשָׂ֣ה לֶעָנִ֑י וְ֝יָדֶ֗יהָ שִׁלְּחָ֥ה לָֽאֶבְיֽוֹן׃ 21 לֹא־תִירָ֣א לְבֵיתָ֣הּ מִשָּׁ֑לֶג כִּ֥י כָל־בֵּ֝יתָ֗הּ לָבֻ֥שׁ שָׁנִֽים׃ 22 מַרְבַדִּ֥ים עָֽשְׂתָה־לָּ֑הּ שֵׁ֖שׁ וְאַרְגָּמָ֣ן לְבוּשָֽׁהּ׃ 23 נוֹדָ֣ע בַּשְּׁעָרִ֣ים בַּעְלָ֑הּ בְּ֝שִׁבְתּ֗וֹ עִם־זִקְנֵי־אָֽרֶץ׃ 24 סָדִ֣ין עָ֭שְׂתָה וַתִּמְכֹּ֑ר וַ֝חֲג֗וֹר נָתְנָ֥ה לַֽכְּנַעֲנִֽי׃ 25 עֹז־וְהָדָ֥ר לְבוּשָׁ֑הּ וַ֝תִּשְׂחַ֗ק לְי֣וֹם אַחֲרֽוֹן׃ 26 פִּ֭יהָ פָּתְחָ֣ה בְחָכְמָ֑ה וְתֽוֹרַת־חֶ֝֗סֶד עַל־לְשׁוֹנָֽהּ׃ 27 צ֭וֹפִיָּה הֲלִיכ֣וֹת בֵּיתָ֑הּ וְלֶ֥חֶם עַ֝צְל֗וּת לֹ֣א תֹאכֵֽל׃ 28 קָ֣מוּ בָ֭נֶיהָ וַֽיְאַשְּׁר֑וּהָ בַּ֝עְלָ֗הּ וַֽיְהַֽלְלָֽהּ׃ 29 רַבּ֣וֹת בָּ֭נוֹת עָ֣שׂוּ חָ֑יִל וְ֝אַ֗תְּ עָלִ֥ית עַל־כֻּלָּֽנָה׃ 30 שֶׁ֣קֶר הַ֭חֵן וְהֶ֣בֶל הַיֹּ֑פִי אִשָּׁ֥ה יִרְאַת־יְ֝הוָ֗ה הִ֣יא תִתְהַלָּֽל׃ 31 תְּנוּ־לָ֭הּ מִפְּרִ֣י יָדֶ֑יהָ וִֽיהַלְל֖וּהָ בַשְּׁעָרִ֣ים מַעֲשֶֽׂיהָ׃