Ngushëllim për Izraelin
1 Ngushëllojeni, ngushëllojeni popullin tim,
thotë Perëndia juaj.
2 Flitini zemrës së Jerusalemit,
i shpallni atij,
se mori fund thirrja nën armë,
paudhësia e tij u shlye,
se dyfish u ndëshkua prej dorës së Zotit
për gjithë mëkatet e tij.
3 Ja, një zë thërret:
«Bëni gati në shkretëtirë
një udhë për Zotin,
rrafshoni nëpër stepë
një shteg për Perëndinë tonë.
4 Le të ngrihet lart çdo luginë,
le të ulet poshtë çdo mal e kodër,
rruga dredha-dredha le të drejtohet,
rrëpira le të bëhet e rrafshët.
5 Lavdia e Zotit do të shfaqet
e atëherë çdo qenie njëherësh do të shohë,
se foli vetë goja e Zotit».
6 Ja, një zë thotë: «Shpall!».
E pyeta: «Çfarë të shpall?».
«Se çdo njeri është si bari,
e mirësia e tij si lulja e fushës.
7 Bari thahet e lulja vyshket,
kur fryma e Zotit puhat mbi të,
e vërtet, populli është si bari.
8 Thahet bari, vyshket lulja,
por fjala e Perëndisë tonë
mbetet në amshim».
9 Ngjitu mbi një mal të lartë,
ti që i sjell lajmin Sionit!
Ngrije sa më fort zërin,
ti që i sjell lajmin Jerusalemit!
Ngrije zërin e mos ki frikë,
qyteteve të Judës thuaju:
«Ja, Perëndia juaj!».
10 Ja, Zoti Perëndi, po vjen me fuqi,
e krahu i tij do të sundojë.
Ja, me vete sjell shpagimin,
në prani të tij është shpërblimi.
11 Si bariu do ta kullotë kopenë e tij,
me krahun e vet do t'i mbledhë qengjat,
në gji do t'i mbajë,
deleve pjellake me kujdes do t'u prijë.
Madhështia e Zotit
12 Kush e ka matur me shuplakë detin
apo me pëllëmbë qiellin?
Kush e mati me masë pluhurin e tokës
apo i vuri në peshore malet e në kandar kodrat?
13 Kush e drejtoi shpirtin e Perëndisë
apo i dha ndonjëherë këshilla?
14 Me kë u këshillua e mësoi prej tij
apo kush ia mësoi shtegun e drejtësisë?
Kush i dha atij dije
apo i tregoi udhën e mençurisë?
15 Ja, kombet janë si pika e ujit në kovë,
çmohen sa pluhuri në peshore.
Ja, ujdhesat i ngre
si të ishin kokërr pluhuri.
16 Libani s'do të mjaftonte për të ndezur zjarrin,
kafshët e tij s'do të dilnin për flinë e shkrumbimit.
17 Kombet mbarë s'janë asgjë para tij,
si një hiç e kotësi vlerësohen prej tij.
18 Me kë, pra, ta krahasoni Perëndinë?
Ç'shëmbëllesë do të vini përballë tij?
19 Idhullin e shkrin farkëtari,
me fletë ari e vesh argjendari,
vargje prej argjendi i derdh përreth.
20 Më i varfri zgjedh dru që s'kalbet
e kërkon mandej një mjeshtër të ditur,
që idhullin atij t'ia punojë,
një idhull që nuk lëviz.
21 A nuk e ditkeni vallë?
A nuk e paskeni dëgjuar?
A nuk ju është thënë qëmoti?
Themelimin e tokës a s'e paskeni kuptuar?
22 Ai rri ulur mbi kubenë e tokës,
banorët e saj si karkaleca duken,
ai i shpalos qiejt porsi vel,
i shtrin si tendë për të banuar.
23 Ai i kthen princat në hiç,
të kotë i bën gjyqtarët e tokës.
24 Të porsambjellë, të porsahedhur në tokë,
pa zënë rrënjë ende kërcelli,
ai u fryn e ata thahen,
stuhia i rrëmben porsi kashtën.
25 «Me kë do të më krahasoni?», pyet i Shenjti.
«Me kë vallë qenkam i ngjashëm?».
26 Ngrini sytë lart e shikoni!
Kush i krijoi çka shihni?
Ai që i radhit të gjitha si ushtri,
që e thërret secilin me emër.
E madhe është fuqia e tij,
e vrullshme forca e tij,
prandaj dhe nuk mungon
asnjë prej tyre.
27 Pse flet kështu, o Jakob?
Përse thua, o Izrael:
«Udha ime është e fshehur për Zotin,
Perëndia im s'kujdeset për të drejtën time?».
28 A thua nuk e ditke vallë?
A thua s'e paske dëgjuar?
Zoti është Perëndia i amshimit,
ai i krijoi skajet e tokës.
As lodhet, as mundohet,
dija e tij është e pagjurmueshme.
29 Ai i jep fuqi të lodhurit,
të këputurit ia shton fuqitë.
30 Të rinjtë lodhen e këputen,
më të rriturit pengohen e bien.
31 Por ata që shpresojnë te Zoti
përtërihen në fuqi,
marrin krahë si të shqiponjës,
vrapojnë e nuk lodhen,
ecin e nuk këputen.
1 נַחֲמ֥וּ נַחֲמ֖וּ עַמִּ֑י יֹאמַ֖ר אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 2 דַּבְּר֞וּ עַל־לֵ֤ב יְרֽוּשָׁלִַ֨ם֙ וְקִרְא֣וּ אֵלֶ֔יהָ כִּ֤י מָֽלְאָה֙ צְבָאָ֔הּ כִּ֥י נִרְצָ֖ה עֲוֺנָ֑הּ כִּ֤י לָקְחָה֙ מִיַּ֣ד יְהוָ֔ה כִּפְלַ֖יִם בְּכָל־חַטֹּאתֶֽיהָ׃ ס
3 ק֣וֹל קוֹרֵ֔א בַּמִּדְבָּ֕ר פַּנּ֖וּ דֶּ֣רֶךְ יְהוָ֑ה יַשְּׁרוּ֙ בָּעֲרָבָ֔ה מְסִלָּ֖ה לֵאלֹהֵֽינוּ׃ 4 כָּל־גֶּיא֙ יִנָּשֵׂ֔א וְכָל־הַ֥ר וְגִבְעָ֖ה יִשְׁפָּ֑לוּ וְהָיָ֤ה הֶֽעָקֹב֙ לְמִישֹׁ֔ור וְהָרְכָסִ֖ים לְבִקְעָֽה׃ 5 וְנִגְלָ֖ה כְּב֣וֹד יְהוָ֑ה וְרָא֤וּ כָל־בָּשָׂר֙ יַחְדָּ֔ו כִּ֛י פִּ֥י יְהוָ֖ה דִּבֵּֽר׃ ס
6 ק֚וֹל אֹמֵ֣ר קְרָ֔א וְאָמַ֖ר מָ֣ה אֶקְרָ֑א כָּל־הַבָּשָׂ֣ר חָצִ֔יר וְכָל־חַסְדּ֖וֹ כְּצִ֥יץ הַשָּׂדֶֽה׃ 7 יָבֵ֤שׁ חָצִיר֙ נָ֣בֵֽל צִ֔יץ כִּ֛י ר֥וּחַ יְהוָ֖ה נָ֣שְׁבָה בּ֑וֹ אָכֵ֥ן חָצִ֖יר הָעָֽם׃ 8 יָבֵ֥שׁ חָצִ֖יר נָ֣בֵֽל צִ֑יץ וּדְבַר־אֱלֹהֵ֖ינוּ יָק֥וּם לְעוֹלָֽם׃ ס
9 עַ֣ל הַר־גָּבֹ֤הַ עֲלִי־לָךְ֙ מְבַשֶּׂ֣רֶת צִיּ֔וֹן הָרִ֤ימִי בַכֹּ֨חַ֙ קוֹלֵ֔ךְ מְבַשֶּׂ֖רֶת יְרוּשָׁלִָ֑ם הָרִ֨ימִי֙ אַל־תִּירָ֔אִי אִמְרִי֙ לְעָרֵ֣י יְהוּדָ֔ה הִנֵּ֖ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 10 הִנֵּ֨ה אֲדֹנָ֤י יְהוִה֙ בְּחָזָ֣ק יָב֔וֹא וּזְרֹע֖וֹ מֹ֣שְׁלָה ל֑וֹ הִנֵּ֤ה שְׂכָרוֹ֙ אִתּ֔וֹ וּפְעֻלָּת֖וֹ לְפָנָֽיו׃ 11 כְּרֹעֶה֙ עֶדְר֣וֹ יִרְעֶ֔ה בִּזְרֹעוֹ֙ יְקַבֵּ֣ץ טְלָאִ֔ים וּבְחֵיק֖וֹ יִשָּׂ֑א עָל֖וֹת יְנַהֵֽל׃ ס
12 מִֽי־מָדַ֨ד בְּשָׁעֳל֜וֹ מַ֗יִם וְשָׁמַ֨יִם֙ בַּזֶּ֣רֶת תִּכֵּ֔ן וְכָ֥ל בַּשָּׁלִ֖שׁ עֲפַ֣ר הָאָ֑רֶץ וְשָׁקַ֤ל בַּפֶּ֨לֶס֙ הָרִ֔ים וּגְבָע֖וֹת בְּמֹאזְנָֽיִם׃ 13 מִֽי־תִכֵּ֥ן אֶת־ר֖וּחַ יְהוָ֑ה וְאִ֥ישׁ עֲצָת֖וֹ יוֹדִיעֶֽנּוּ׃ 14 אֶת־מִ֤י נוֹעָץ֙ וַיְבִינֵ֔הוּ וַֽיְלַמְּדֵ֖הוּ בְּאֹ֣רַח מִשְׁפָּ֑ט וַיְלַמְּדֵ֣הוּ דַ֔עַת וְדֶ֥רֶךְ תְּבוּנ֖וֹת יוֹדִיעֶֽנּוּ׃ 15 הֵ֤ן גּוֹיִם֙ כְּמַ֣ר מִדְּלִ֔י וּכְשַׁ֥חַק מֹאזְנַ֖יִם נֶחְשָׁ֑בוּ הֵ֥ן אִיִּ֖ים כַּדַּ֥ק יִטּֽוֹל׃ 16 וּלְבָנ֕וֹן אֵ֥ין דֵּ֖י בָּעֵ֑ר וְחַיָּת֔וֹ אֵ֥ין דֵּ֖י עוֹלָֽה׃ ס
17 כָּל־הַגּוֹיִ֖ם כְּאַ֣יִן נֶגְדּ֑וֹ מֵאֶ֥פֶס וָתֹ֖הוּ נֶחְשְׁבוּ־לֽוֹ׃ 18 וְאֶל־מִ֖י תְּדַמְּי֣וּן אֵ֑ל וּמַה־דְּמ֖וּת תַּ֥עַרְכוּ לֽוֹ׃ 19 הַפֶּ֨סֶל֙ נָסַ֣ךְ חָרָ֔שׁ וְצֹרֵ֖ף בַּזָּהָ֣ב יְרַקְּעֶ֑נּוּ וּרְתֻק֥וֹת כֶּ֖סֶף צוֹרֵֽף׃ 20 הַֽמְסֻכָּ֣ן תְּרוּמָ֔ה עֵ֥ץ לֹֽא־יִרְקַ֖ב יִבְחָ֑ר חָרָ֤שׁ חָכָם֙ יְבַקֶּשׁ־ל֔וֹ לְהָכִ֥ין פֶּ֖סֶל לֹ֥א יִמּֽוֹט׃ 21 הֲל֤וֹא תֵֽדְעוּ֙ הֲל֣וֹא תִשְׁמָ֔עוּ הֲל֛וֹא הֻגַּ֥ד מֵרֹ֖אשׁ לָכֶ֑ם הֲלוֹא֙ הֲבִ֣ינֹתֶ֔ם מוֹסְד֖וֹת הָאָֽרֶץ׃ 22 הַיֹּשֵׁב֙ עַל־ח֣וּג הָאָ֔רֶץ וְיֹשְׁבֶ֖יהָ כַּחֲגָבִ֑ים הַנּוֹטֶ֤ה כַדֹּק֙ שָׁמַ֔יִם וַיִּמְתָּחֵ֥ם כָּאֹ֖הֶל לָשָֽׁבֶת׃ 23 הַנּוֹתֵ֥ן רוֹזְנִ֖ים לְאָ֑יִן שֹׁ֥פְטֵי אֶ֖רֶץ כַּתֹּ֥הוּ עָשָֽׂה׃ 24 אַ֣ף בַּל־נִטָּ֗עוּ אַ֚ף בַּל־זֹרָ֔עוּ אַ֛ף בַּל־שֹׁרֵ֥שׁ בָּאָ֖רֶץ גִּזְעָ֑ם וְגַם־נָשַׁ֤ף בָּהֶם֙ וַיִּבָ֔שׁוּ וּסְעָרָ֖ה כַּקַּ֥שׁ תִּשָּׂאֵֽם׃ ס
25 וְאֶל־מִ֥י תְדַמְּי֖וּנִי וְאֶשְׁוֶ֑ה יֹאמַ֖ר קָדֽוֹשׁ׃ 26 שְׂאוּ־מָר֨וֹם עֵינֵיכֶ֤ם וּרְאוּ֙ מִי־בָרָ֣א אֵ֔לֶּה הַמּוֹצִ֥יא בְמִסְפָּ֖ר צְבָאָ֑ם לְכֻלָּם֙ בְּשֵׁ֣ם יִקְרָ֔א מֵרֹ֤ב אוֹנִים֙ וְאַמִּ֣יץ כֹּ֔חַ אִ֖ישׁ לֹ֥א נֶעְדָּֽר׃ ס
27 לָ֤מָּה תֹאמַר֙ יַֽעֲקֹ֔ב וּתְדַבֵּ֖ר יִשְׂרָאֵ֑ל נִסְתְּרָ֤ה דַרְכִּי֙ מֵֽיְהוָ֔ה וּמֵאֱלֹהַ֖י מִשְׁפָּטִ֥י יַעֲבֽוֹר׃ 28 הֲל֨וֹא יָדַ֜עְתָּ אִם־לֹ֣א שָׁמַ֗עְתָּ אֱלֹהֵ֨י עוֹלָ֤ם ׀ יְהוָה֙ בּוֹרֵא֙ קְצ֣וֹת הָאָ֔רֶץ לֹ֥א יִיעַ֖ף וְלֹ֣א יִיגָ֑ע אֵ֥ין חֵ֖קֶר לִתְבוּנָתֽוֹ׃ 29 נֹתֵ֥ן לַיָּעֵ֖ף כֹּ֑חַ וּלְאֵ֥ין אוֹנִ֖ים עָצְמָ֥ה יַרְבֶּֽה׃ 30 וְיִֽעֲפ֥וּ נְעָרִ֖ים וְיִגָ֑עוּ וּבַחוּרִ֖ים כָּשֹׁ֥ול יִכָּשֵֽׁלוּ׃ 31 וְקוֹיֵ֤ יְהוָה֙ יַחֲלִ֣יפוּ כֹ֔חַ יַעֲל֥וּ אֵ֖בֶר כַּנְּשָׁרִ֑ים יָר֨וּצוּ֙ וְלֹ֣א יִיגָ֔עוּ יֵלְכ֖וּ וְלֹ֥א יִיעָֽפוּ׃ פ