Çlirimtari i Izraelit
1 E tani kështu thotë Zoti,
ai që të krijoi, o Jakob,
ai që të dha trajtë, o Izrael:
mos ki frikë, se të kam shpenguar,
të kam thirrur me emër, i imi je ti!
2 Kur të kalosh përmes ujërave, me ty do të jem,
kur të përshkosh lumenjtë, nuk do të mbytesh,
se do të kalosh nëpër zjarr e s'do të digjesh,
flaka ty nuk do të të përvëlojë,
3 se unë jam Zoti, Perëndia yt,
i shenjti i Izraelit, shpëtimtari yt.
Për ty dhashë si peng Egjiptin,
me ty këmbeva Kushin e Sebën.
4 Ti je i çmuar në sytë e mi,
ke vlerë e unë të dua.
I jap njerëzit në këmbim për ty,
popujt në këmbim të jetës sate.
5 Mos ki frikë, se unë jam me ty,
pasardhësit e tu do t'i kthej prej lindjes,
do t'ju mbledh bashkë prej perëndimit.
6 Veriut do t'i them: «Dorëzoma!»
e jugut: «Mos i mbaj!».
Ktheji bijtë e mi prej së largu,
bijat e mia prej skajeve të tokës,
7 tërë ata që thirren me emrin tim,
që i krijova për nderin tim,
që u dhashë trajtë e i bëra.
8 Nxirre jashtë popullin e verbër,
ndonëse ka sy,
popullin e shurdhër,
ndonëse ka veshë.
9 Gjithë kombet le të mblidhen bashkë,
popujt le të bashkohen!
Kush prej tyre e shpalli këtë
apo na i paratha gjërat e kaluara?
Le të sjellin, pra, dëshmi, për t'u përligjur,
le t'i dëgjojnë, që të thonë: «Është e vërtetë!».
10 Ju jeni dëshmitarët e mi, kumton Zoti,
shërbëtorët e mi, që vetë i zgjodha,
që të më njihni e të besoni në mua,
që të kuptoni se unë jam.
Para meje nuk kishte asnjë perëndi
e pas meje tjetër s'do të ketë.
11 Unë e vetëm unë jam Zoti,
veç meje shpëtimtar tjetër s'ka.
12 Unë shpalla e unë shpëtova, unë parathashë
e perëndi tjetër mes jush s'kishte.
Ju jeni dëshmitarët e mi, kumton Zoti,
e unë jam Perëndia.
13 Që prej amshimit unë jam po ai,
asgjë s'i shpëton dorës sime,
çka bëj unë, kush mund ta zhbëjë?
14 Kështu thotë Zoti,
shpenguesi yt, i shenjti i Izraelit:
Për hirin tënd do ta sulmoj Babiloninë
e do t'i rrëzoj të gjithë vargonjtë.
Brohoritjet e kaldenjve
në kujë do t'i kthej.
15 Unë jam Zoti, i shenjti juaj,
krijuesi i Izraelit, mbreti yt.
16 Kështu thotë Zoti, që udhë hapi në det,
shteg kalimi mes ujërave të furishme,
17 që bëri të dalin karroca lufte e kuaj,
ushtri e luftëtarë trima,
që u plandosën e më s'u ngritën,
që u shuan e si kandili u fikën:
18 Mos i kujtoni më ngjarjet e shkuara,
ndodhitë e qëmoçme mos i mendoni.
19 Ja, po bëj një gjë të re,
një gjë që tani po çel!
A nuk e shihni?
Udhën po hap përmes shkretëtirës,
lumenj në vendin e shkretë.
20 Egërsirat do të më japin lavdi,
çakejtë e këlyshët e strucit,
se ujin çova në shkretëtirë,
lumenjtë në vendin e shkretë,
që t'i jap për të pirë popullit tim,
të zgjedhurit tim,
21 popullit që e krijova për vete
e që do të shpallë lavdinë time.
22 Por ti nuk më thirre mua, o Jakob,
përkundrazi, u lodhe me mua, o Izrael.
23 S'më kushtove qengja si fli shkrumbimi,
me flitë e tua nuk më nderove,
s't'u bëra barrë e s'të kërkova fli,
nuk të lodha e s'të kërkova temjan.
24 Për mua s'bleve me para kanellë,
nuk më ngope me dhjamin e flive të tua.
Përkundrazi, më rëndove me mëkatet e tua,
me paudhësitë e tua më lodhe.
25 Unë, unë jam ai që, për hirin tim,
i shlyej paudhësitë e tua,
e mëkatet e tua nuk i kujtoj.
26 Bëmë të kujtohem e le të bëjmë gjyq bashkë,
fol e përligj vetveten.
27 Ati yt i parë mëkatoi,
ndërmjetësit e tu u ngritën kundër meje.
28 Prandaj prijësit e shenjtërores i çnderova,
Jakobin ia dorëzova shfarosjes
dhe Izraelin poshtërimit.
1 וְעַתָּ֞ה כֹּֽה־אָמַ֤ר יְהוָה֙ בֹּרַאֲךָ֣ יַעֲקֹ֔ב וְיֹצֶרְךָ֖ יִשְׂרָאֵ֑ל אַל־תִּירָא֙ כִּ֣י גְאַלְתִּ֔יךָ קָרָ֥אתִי בְשִׁמְךָ֖ לִי־אָֽתָּה׃ 2 כִּֽי־תַעֲבֹ֤ר בַּמַּ֨יִם֙ אִתְּךָ־אָ֔נִי וּבַנְּהָר֖וֹת לֹ֣א יִשְׁטְפ֑וּךָ כִּֽי־תֵלֵ֤ךְ בְּמוֹ־אֵשׁ֙ לֹ֣א תִכָּוֶ֔ה וְלֶהָבָ֖ה לֹ֥א תִבְעַר־בָּֽךְ׃ 3 כִּ֗י אֲנִי֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ קְד֥וֹשׁ יִשְׂרָאֵ֖ל מוֹשִׁיעֶ֑ךָ נָתַ֤תִּי כָפְרְךָ֙ מִצְרַ֔יִם כּ֥וּשׁ וּסְבָ֖א תַּחְתֶּֽיךָ׃ 4 מֵאֲשֶׁ֨ר יָקַ֧רְתָּ בְעֵינַ֛י נִכְבַּ֖דְתָּ וַאֲנִ֣י אֲהַבְתִּ֑יךָ וְאֶתֵּ֤ן אָדָם֙ תַּחְתֶּ֔יךָ וּלְאֻמִּ֖ים תַּ֥חַת נַפְשֶֽׁךָ׃ 5 אַל־תִּירָ֖א כִּ֣י אִתְּךָ־אָ֑נִי מִמִּזְרָח֙ אָבִ֣יא זַרְעֶ֔ךָ וּמִֽמַּעֲרָ֖ב אֲקַבְּצֶֽךָּ׃ 6 אֹמַ֤ר לַצָּפוֹן֙ תֵּ֔נִי וּלְתֵימָ֖ן אַל־תִּכְלָ֑אִי הָבִ֤יאִי בָנַי֙ מֵרָח֔וֹק וּבְנוֹתַ֖י מִקְצֵ֥ה הָאָֽרֶץ׃ 7 כֹּ֚ל הַנִּקְרָ֣א בִשְׁמִ֔י וְלִכְבוֹדִ֖י בְּרָאתִ֑יו יְצַרְתִּ֖יו אַף־עֲשִׂיתִֽיו׃ 8 הוֹצִ֥יא עַם־עִוֵּ֖ר וְעֵינַ֣יִם יֵ֑שׁ וְחֵרְשִׁ֖ים וְאָזְנַ֥יִם לָֽמוֹ׃ 9 כָּֽל־הַגּוֹיִ֞ם נִקְבְּצ֣וּ יַחְדָּ֗ו וְיֵאָֽסְפוּ֙ לְאֻמִּ֔ים מִ֤י בָהֶם֙ יַגִּ֣יד זֹ֔את וְרִֽאשֹׁנ֖וֹת יַשְׁמִיעֻ֑נוּ יִתְּנ֤וּ עֵֽדֵיהֶם֙ וְיִצְדָּ֔קוּ וְיִשְׁמְע֖וּ וְיֹאמְר֥וּ אֱמֶֽת׃ 10 אַתֶּ֤ם עֵדַי֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה וְעַבְדִּ֖י אֲשֶׁ֣ר בָּחָ֑רְתִּי לְמַ֣עַן תֵּ֠דְעוּ וְתַאֲמִ֨ינוּ לִ֤י וְתָבִ֨ינוּ֙ כִּֽי־אֲנִ֣י ה֔וּא לְפָנַי֙ לֹא־נ֣וֹצַר אֵ֔ל וְאַחֲרַ֖י לֹ֥א יִהְיֶֽה׃ ס
11 אָנֹכִ֥י אָנֹכִ֖י יְהוָ֑ה וְאֵ֥ין מִבַּלְעָדַ֖י מוֹשִֽׁיעַ׃ 12 אָנֹכִ֞י הִגַּ֤דְתִּי וְהוֹשַׁ֨עְתִּי֙ וְהִשְׁמַ֔עְתִּי וְאֵ֥ין בָּכֶ֖ם זָ֑ר וְאַתֶּ֥ם עֵדַ֛י נְאֻם־יְהוָ֖ה וַֽאֲנִי־אֵֽל׃ 13 גַּם־מִיּוֹם֙ אֲנִ֣י ה֔וּא וְאֵ֥ין מִיָּדִ֖י מַצִּ֑יל אֶפְעַ֖ל וּמִ֥י יְשִׁיבֶֽנָּה׃ ס
14 כֹּֽה־אָמַ֧ר יְהוָ֛ה גֹּאַלְכֶ֖ם קְד֣וֹשׁ יִשְׂרָאֵ֑ל לְמַעַנְכֶ֞ם שִׁלַּ֣חְתִּי בָבֶ֗לָה וְהוֹרַדְתִּ֤י בָֽרִיחִים֙ כֻּלָּ֔ם וְכַשְׂדִּ֖ים בָּאֳנִיּ֥וֹת רִנָּתָֽם׃ 15 אֲנִ֥י יְהוָ֖ה קְדֽוֹשְׁכֶ֑ם בּוֹרֵ֥א יִשְׂרָאֵ֖ל מַלְכְּכֶֽם׃ ס
16 כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה הַנּוֹתֵ֥ן בַּיָּ֖ם דָּ֑רֶךְ וּבְמַ֥יִם עַזִּ֖ים נְתִיבָֽה׃ 17 הַמּוֹצִ֥יא רֶֽכֶב־וָס֖וּס חַ֣יִל וְעִזּ֑וּז יַחְדָּ֤ו יִשְׁכְּבוּ֙ בַּל־יָק֔וּמוּ דָּעֲכ֖וּ כַּפִּשְׁתָּ֥ה כָבֽוּ׃ 18 אַֽל־תִּזְכְּר֖וּ רִֽאשֹׁנ֑וֹת וְקַדְמֹנִיּ֖וֹת אַל־תִּתְבֹּנָֽנוּ׃ 19 הִנְנִ֨י עֹשֶׂ֤ה חֲדָשָׁה֙ עַתָּ֣ה תִצְמָ֔ח הֲל֖וֹא תֵֽדָע֑וּהָ אַ֣ף אָשִׂ֤ים בַּמִּדְבָּר֙ דֶּ֔רֶךְ בִּֽישִׁמ֖וֹן נְהָרֽוֹת׃ 20 תְּכַבְּדֵ֨נִי֙ חַיַּ֣ת הַשָּׂדֶ֔ה תַּנִּ֖ים וּבְנ֣וֹת יַֽעֲנָ֑ה כִּֽי־נָתַ֨תִּי בַמִּדְבָּ֜ר מַ֗יִם נְהָרוֹת֙ בִּֽישִׁימֹ֔ן לְהַשְׁק֖וֹת עַמִּ֥י בְחִירִֽי׃ 21 עַם־זוּ֙ יָצַ֣רְתִּי לִ֔י תְּהִלָּתִ֖י יְסַפֵּֽרוּ׃ ס
22 וְלֹא־אֹתִ֥י קָרָ֖אתָ יַֽעֲקֹ֑ב כִּֽי־יָגַ֥עְתָּ בִּ֖י יִשְׂרָאֵֽל׃ 23 לֹֽא־הֵבֵ֤יאתָ לִּי֙ שֵׂ֣ה עֹלֹתֶ֔יךָ וּזְבָחֶ֖יךָ לֹ֣א כִבַּדְתָּ֑נִי לֹ֤א הֶעֱבַדְתִּ֨יךָ֙ בְּמִנְחָ֔ה וְלֹ֥א הוֹגַעְתִּ֖יךָ בִּלְבוֹנָֽה׃ 24 לֹא־קָנִ֨יתָ לִּ֤י בַכֶּ֨סֶף֙ קָנֶ֔ה וְחֵ֥לֶב זְבָחֶ֖יךָ לֹ֣א הִרְוִיתָ֑נִי אַ֗ךְ הֶעֱבַדְתַּ֨נִי֙ בְּחַטֹּאותֶ֔יךָ הוֹגַעְתַּ֖נִי בַּעֲוֺנֹתֶֽיךָ׃ ס
25 אָנֹכִ֨י אָנֹכִ֥י ה֛וּא מֹחֶ֥ה פְשָׁעֶ֖יךָ לְמַעֲנִ֑י וְחַטֹּאתֶ֖יךָ לֹ֥א אֶזְכֹּֽר׃ 26 הַזְכִּירֵ֕נִי נִשָּׁפְטָ֖ה יָ֑חַד סַפֵּ֥ר אַתָּ֖ה לְמַ֥עַן תִּצְדָּֽק׃ 27 אָבִ֥יךָ הָרִאשֹׁ֖ון חָטָ֑א וּמְלִיצֶ֖יךָ פָּ֥שְׁעוּ בִֽי׃ 28 וַאֲחַלֵּ֖ל שָׂ֣רֵי קֹ֑דֶשׁ וְאֶתְּנָ֤ה לַחֵ֨רֶם֙ יַעֲקֹ֔ב וְיִשְׂרָאֵ֖ל לְגִדּוּפִֽים׃ ס