I dërguari i Zotit
1 Shpirti i Zotit, Zotit tim, është mbi mua,
se vetë Zoti më ka vajosur,
më ka dërguar t'u shpall lajmin e mirë të vobektëve,
t'u lidh plagët zemërthyerve,
t'u shpall çlirimin të robëruarve,
të burgosurve, daljen nga burgu,
2 të shpall vitin e hirit të Zotit
dhe ditën e hakmarrjes së Perëndisë tonë,
t'u jap ngushëllim të gjithë atyre që vajtojnë,
3 të ngushëlloj ata që vajtojnë në Sion,
t'u vë kësula mbi kokë në vend të hirit,
vajin e gëzimit, në vend të zisë,
petkun e lavdit, në vend të shpirtit të thyer,
që lisa drejtësie të quhen,
mbëltim i Zotit, për lavdi të tij.
4 Rrënojat e lashta do t'i ndërtojnë sërish,
gërmadhat e vjetra do t'i ngrenë,
do të përtërijnë qytetet e shkretuara,
të shkatërruara prej shumë breznish.
5 Të huaj do të vijnë për t'jua kullotur tufat,
bij të huajsh do të jenë bujqit e vreshtarët tuaj.
6 E ju do të quheni «priftërinj të Zotit».
«Shërbëtorë të Perëndisë tonë», do të thonë për ju.
Do të gëzoni të mirat e kombeve,
me pasurinë e tyre do të krenoheni.
7 Dyfish të turpëruar keni qenë,
«Çnderimi është fati i tyre!», për ju bërtitën,
prandaj tokën tuaj dyfish do ta trashëgoni
e gëzim të përhershëm do të keni.
8 Se unë, Zoti, që e dua drejtësinë
dhe e urrej plaçkitjen e paudhësinë,
unë do t'ju jap shpërblimin me besnikëri
e do të bëj me ju një besëlidhje të amshuar.
9 Fara juaj do të jetë e njohur mes kombeve,
pasardhësit tuaj mes popujve.
Kushdo që do t'i shohë, do t'i njohë,
ata janë fara e bekuar prej Zotit.
10 I madh është gëzimi im në Zotin,
shpirti im ngazëllen në Perëndinë tim,
se më veshi me rrobat e shpëtimit,
me petkun e drejtësisë më mbuloi,
si një dhëndër stolisur me kësulë,
si një nuse zbukuruar me stoli.
11 Siç bën toka të mbijë bimësia,
si kopshti që rrit farën e mbjellë,
ashtu do ta rritë Zoti, Zoti im, drejtësinë
dhe lavdërimin përpara gjithë kombeve.
1 ר֛וּחַ אֲדֹנָ֥י יְהוִ֖ה עָלָ֑י יַ֡עַן מָשַׁח֩ יְהוָ֨ה אֹתִ֜י לְבַשֵּׂ֣ר עֲנָוִ֗ים שְׁלָחַ֨נִי֙ לַחֲבֹ֣שׁ לְנִשְׁבְּרֵי־לֵ֔ב לִקְרֹ֤א לִשְׁבוּיִם֙ דְּר֔וֹר וְלַאֲסוּרִ֖ים פְּקַח־קֽוֹחַ׃ 2 לִקְרֹ֤א שְׁנַת־רָצוֹן֙ לַֽיהוָ֔ה וְי֥וֹם נָקָ֖ם לֵאלֹהֵ֑ינוּ לְנַחֵ֖ם כָּל־אֲבֵלִֽים׃ 3 לָשׂ֣וּם ׀ לַאֲבֵלֵ֣י צִיּ֗וֹן לָתֵת֩ לָהֶ֨ם פְּאֵ֜ר תַּ֣חַת אֵ֗פֶר שֶׁ֤מֶן שָׂשׂוֹן֙ תַּ֣חַת אֵ֔בֶל מַעֲטֵ֣ה תְהִלָּ֔ה תַּ֖חַת ר֣וּחַ כֵּהָ֑ה וְקֹרָ֤א לָהֶם֙ אֵילֵ֣י הַצֶּ֔דֶק מַטַּ֥ע יְהוָ֖ה לְהִתְפָּאֵֽר׃ 4 וּבָנוּ֙ חָרְב֣וֹת עוֹלָ֔ם שֹׁמְמ֥וֹת רִֽאשֹׁנִ֖ים יְקוֹמֵ֑מוּ וְחִדְּשׁוּ֙ עָ֣רֵי חֹ֔רֶב שֹׁמְמ֖וֹת דּ֥וֹר וָדֽוֹר׃ 5 וְעָמְד֣וּ זָרִ֔ים וְרָע֖וּ צֹאנְכֶ֑ם וּבְנֵ֣י נֵכָ֔ר אִכָּרֵיכֶ֖ם וְכֹרְמֵיכֶֽם׃ 6 וְאַתֶּ֗ם כֹּהֲנֵ֤י יְהוָה֙ תִּקָּרֵ֔אוּ מְשָׁרְתֵ֣י אֱלֹהֵ֔ינוּ יֵאָמֵ֖ר לָכֶ֑ם חֵ֤יל גּוֹיִם֙ תֹּאכֵ֔לוּ וּבִכְבוֹדָ֖ם תִּתְיַמָּֽרוּ׃ 7 תַּ֤חַת בָּשְׁתְּכֶם֙ מִשְׁנֶ֔ה וּכְלִמָּ֖ה יָרֹ֣נּוּ חֶלְקָ֑ם לָכֵ֤ן בְּאַרְצָם֙ מִשְׁנֶ֣ה יִירָ֔שׁוּ שִׂמְחַ֥ת עוֹלָ֖ם תִּֽהְיֶ֥ה לָהֶֽם׃ 8 כִּ֣י אֲנִ֤י יְהוָה֙ אֹהֵ֣ב מִשְׁפָּ֔ט שֹׂנֵ֥א גָזֵ֖ל בְּעוֹלָ֑ה וְנָתַתִּ֤י פְעֻלָּתָם֙ בֶּאֱמֶ֔ת וּבְרִ֥ית עוֹלָ֖ם אֶכְר֥וֹת לָהֶֽם׃ 9 וְנוֹדַ֤ע בַּגּוֹיִם֙ זַרְעָ֔ם וְצֶאֱצָאֵיהֶ֖ם בְּת֣וֹךְ הָעַמִּ֑ים כָּל־רֹֽאֵיהֶם֙ יַכִּיר֔וּם כִּ֛י הֵ֥ם זֶ֖רַע בֵּרַ֥ךְ יְהוָֽה׃ ס
10 שֹׂ֧ושׂ אָשִׂ֣ישׂ בַּֽיהוָ֗ה תָּגֵ֤ל נַפְשִׁי֙ בֵּֽאלֹהַ֔י כִּ֤י הִלְבִּישַׁ֨נִי֙ בִּגְדֵי־יֶ֔שַׁע מְעִ֥יל צְדָקָ֖ה יְעָטָ֑נִי כֶּֽחָתָן֙ יְכַהֵ֣ן פְּאֵ֔ר וְכַכַּלָּ֖ה תַּעְדֶּ֥ה כֵלֶֽיהָ׃ 11 כִּ֤י כָאָ֨רֶץ֙ תּוֹצִ֣יא צִמְחָ֔הּ וּכְגַנָּ֖ה זֵרוּעֶ֣יהָ תַצְמִ֑יחַ כֵּ֣ן ׀ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֗ה יַצְמִ֤יחַ צְדָקָה֙ וּתְהִלָּ֔ה נֶ֖גֶד כָּל־הַגּוֹיִֽם׃