Zoti mbron Sionin
1 Mjerë ata që zbresin në Egjipt për ndihmë,
që shpresën e kanë varur te kuajt,
që shpresojnë te qerret e shumta të luftës
dhe te kalorësit e shumtë në numër.
Nuk kthehen nga i shenjti i Izraelit,
Zotin nuk e kërkojnë.
2 Por edhe ai është i aftë
e do të sjellë fatkeqësi.
Fjalën e vet nuk do ta kthejë pas,
por do të ngrihet kundër shtëpisë së keqbërësve,
kundër ndihmës së atyre që bëjnë paudhësi.
3 Egjiptiani është njeri e jo Perëndi,
kuajt e tyre janë prej mishi e jo prej shpirti.
Kur ta shtrijë Zoti krahun e vet,
do t'i merren këmbët atij që do të jepte ndihmë,
ai që do të merrte ndihmë do të bjerë përtokë,
të gjithë së bashku do të marrin fund.
4 Sepse kështu më ka thënë Zoti:
Siç ulërin mbi prenë luani apo këlyshi i luanit,
kur i vërsulet turma e barinjve,
siç nuk tutet prej zërit të tyre
e as nuk struket prej zhurmës që bëjnë,
ashtu do të zbresë edhe Zoti i ushtrive,
për të luftuar në malin e Sionit
e në kodrinën e tij.
5 Siç fluturojnë zogjtë,
ashtu do ta mbrojë Zoti i ushtrive Jerusalemin,
do ta mbrojë e do ta çlirojë,
do ta kursejë e do ta shpëtojë.
6 Kthehuni sërish tek ai, o bij të Izraelit,
prej të cilit kaq shumë u larguat!
7 Atë ditë gjithkush do të flakë
idhujt e vet prej argjendi,
idhujt e vet prej ari,
që me duart tuaja mëkatare i punuat.
8 Asiria do të bjerë prej shpatës,
por jo prej shpatës së njeriut,
do ta përpijë shpata,
por jo shpata e vdekatarit.
Arratinë do të marrë para shpatës,
të rinjtë e saj skllevër pune do të bëhen.
9 Fortesën e saj do ta braktisin nga frika,
krerët e saj do të tmerrohen prej flamurit,
kumton Zoti, flaka e të cilit është në Sion,
furrnalta e të cilit, në Jerusalem.
1 ה֣וֹי הַיֹּרְדִ֤ים מִצְרַ֨יִם֙ לְעֶזְרָ֔ה עַל־סוּסִ֖ים יִשָּׁעֵ֑נוּ וַיִּבְטְח֨וּ עַל־רֶ֜כֶב כִּ֣י רָ֗ב וְעַ֤ל פָּֽרָשִׁים֙ כִּֽי־עָצְמ֣וּ מְאֹ֔ד וְלֹ֤א שָׁעוּ֙ עַל־קְד֣וֹשׁ יִשְׂרָאֵ֔ל וְאֶת־יְהוָ֖ה לֹ֥א דָרָֽשׁוּ׃ 2 וְגַם־ה֤וּא חָכָם֙ וַיָּ֣בֵא רָ֔ע וְאֶת־דְּבָרָ֖יו לֹ֣א הֵסִ֑יר וְקָם֙ עַל־בֵּ֣ית מְרֵעִ֔ים וְעַל־עֶזְרַ֖ת פֹּ֥עֲלֵי אָֽוֶן׃ 3 וּמִצְרַ֤יִם אָדָם֙ וְֽלֹא־אֵ֔ל וְסוּסֵיהֶ֥ם בָּשָׂ֖ר וְלֹא־ר֑וּחַ וַֽיהוָ֞ה יַטֶּ֣ה יָד֗וֹ וְכָשַׁ֤ל עוֹזֵר֙ וְנָפַ֣ל עָזֻ֔ר וְיַחְדָּ֖ו כֻּלָּ֥ם יִכְלָיֽוּן׃ ס
4 כִּ֣י כֹ֣ה אָֽמַר־יְהוָ֣ה ׀ אֵלַ֡י כַּאֲשֶׁ֣ר יֶהְגֶּה֩ הָאַרְיֵ֨ה וְהַכְּפִ֜יר עַל־טַרְפּ֗וֹ אֲשֶׁ֨ר יִקָּרֵ֤א עָלָיו֙ מְלֹ֣א רֹעִ֔ים מִקּוֹלָם֙ לֹ֣א יֵחָ֔ת וּמֵֽהֲמוֹנָ֖ם לֹ֣א יַֽעֲנֶ֑ה כֵּ֗ן יֵרֵד֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת לִצְבֹּ֥א עַל־הַר־צִיּ֖וֹן וְעַל־גִּבְעָתָֽהּ׃ 5 כְּצִפֳּרִ֣ים עָפ֔וֹת כֵּ֗ן יָגֵ֛ן יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת עַל־יְרֽוּשָׁלִָ֑ם גָּנ֥וֹן וְהִצִּ֖יל פָּסֹ֥חַ וְהִמְלִֽיט׃ 6 שׁ֗וּבוּ לַאֲשֶׁ֛ר הֶעְמִ֥יקוּ סָרָ֖ה בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 7 כִּ֚י בַּיּ֣וֹם הַה֔וּא יִמְאָס֗וּן אִ֚ישׁ אֱלִילֵ֣י כַסְפּ֔וֹ וֶאֱלִילֵ֖י זְהָב֑וֹ אֲשֶׁ֨ר עָשׂ֥וּ לָכֶ֛ם יְדֵיכֶ֖ם חֵֽטְא׃ 8 וְנָפַ֤ל אַשּׁוּר֙ בְּחֶ֣רֶב לֹא־אִ֔ישׁ וְחֶ֥רֶב לֹֽא־אָדָ֖ם תֹּֽאכֲלֶ֑נּוּ וְנָ֥ס לוֹ֙ מִפְּנֵי־חֶ֔רֶב וּבַחוּרָ֖יו לָמַ֥ס יִהְיֽוּ׃ 9 וְסַלְעוֹ֙ מִמָּג֣וֹר יַֽעֲב֔וֹר וְחַתּ֥וּ מִנֵּ֖ס שָׂרָ֑יו נְאֻם־יְהוָ֗ה אֲשֶׁר־א֥וּר לוֹ֙ בְּצִיּ֔וֹן וְתַנּ֥וּר ל֖וֹ בִּירוּשָׁלִָֽם׃ ס