Elihui qorton krenarinë e Jobit
1 «Tani, o Job, dëgjo çfarë do të them
e tërë fjalëve të mia vëru vesh!
2 Ja, unë hap gojën
e gjuha nën qiellzë flet.
3 Nga zemra e sinqertë fjalët mua më rrjedhin
e buzët e mia e dinë se flasin me pastri.
4 Shpirti i Perëndisë mua më bëri,
fryma e të gjithëpushtetshmit jetën mua ma dha.
5 Gjegjmu, po qe i zoti,
gatitu para meje e zër vend.
6 Ja, te Perëndia njësoj si ti unë jam,
nga balta edhe unë u nxora.
7 Mos ki, pra, frikë prej meje
e trysnia ime mos të të rëndojë.
8 Ti fole, po, e zërin e fjalëve të tua
me veshët e mi e dëgjova:
9 “Jam i pastër, s'kam bërë shkelje,
nuk kam faj e s'kam ligësi.
10 Ja, Perëndia gjen shkas
për të më bërë armik.
11 Këmbët në pranga m'i vë,
i mbikëqyr tërë shtigjet e mia”.
12 E unë të them: këtu nuk ke të drejtë.
Më i madh se çdo njeri është Perëndia.
13 Pse matesh me të
e thua s'të kthen çdo fjalë?
14 Një herë flet Perëndia
e të dytën herë nuk rroket.
15 Në ëndërr, natën në vegim,
kur mbi njerëzinë kllapia bie,
e ndër shtroja ata dremisin,
16 njerëzve ai veshët ua hap
e ua mbush me udhëzime,
17 për ta kthyer njerëzinë nga zararet
e për ta zhveshur nga krenia,
18 për t'ia shpëtuar shpirtin nga gropa
e jetën nga ushta vringëlluese.
19 Ai e qorton me dhimbje në shtrojë
e me dridhje kockash pa pushim,
20 aq sa në jetë edhe buka i neveritet
e në shpirt edhe gjella më e këndshme.
21 Mishi i tij fishket e s'shihet më
e i dalin kockat që nuk i shiheshin.
22 Gropës shpirti i tij iu qas
e vdekjeprurësve jeta e tij.
23 Ah, sikur të vijë pranë një engjëll,
një ndër një mijë ndërmjetësues,
për t'i treguar njerëzisë të drejtën,
24 për t'i dhënë hir e për të thënë:
“Shpëtoje, o Perëndi, nga gropa ku po bie!
E gjeta unë shpagimin”.
25 Më shumë se në rini do të zhdërvillet mishi i tij
e në ditët e djalërisë prapë do të kthehet.
26 Perëndisë do t'i lutet e ai do ta pranojë,
me galdim fytyrën do t'ia shohë
e njeriut drejtësinë prapë do t'ia kthejë.
27 Do të hasë në njerëz e do t'u thotë:
“Mëkatova, por prapësia që bëra nuk m'u kthye.
28 Ai ma shpëtoi shpirtin nga groposja
e tani, i gjallë, mund të kundroj dritën”.
29 Ja, të gjitha këto i bën Perëndia,
dy-tri herë, për njeriun,
30 për t'ia rinxjerrë nga gropa shpirtin,
jetën me dritë për t'ia shndritur.
31 Ki mendjen, Job, e më dëgjo,
ti hesht e unë do të flas.
32 Nëse ke diçka për të thënë, përgjigjmu,
fol, se të drejtë dua të të jap.
33 Nëse s'ke asgjë, ti më dëgjo,
hesht e unë do të ta mësoj urtinë».
1 וְֽאוּלָ֗ם שְׁמַֽע־נָ֣א אִיּ֣וֹב מִלָּ֑י וְֽכָל־דְּבָרַ֥י הַאֲזִֽינָה׃ 2 הִנֵּה־נָ֭א פָּתַ֣חְתִּי פִ֑י דִּבְּרָ֖ה לְשׁוֹנִ֣י בְחִכִּֽי׃ 3 יֹֽשֶׁר־לִבִּ֥י אֲמָרָ֑י וְדַ֥עַת שְׂ֝פָתַ֗י בָּר֥וּר מִלֵּֽלוּ׃ 4 רֽוּחַ־אֵ֥ל עָשָׂ֑תְנִי וְנִשְׁמַ֖ת שַׁדַּ֣י תְּחַיֵּֽנִי׃ 5 אִם־תּוּכַ֥ל הֲשִׁיבֵ֑נִי עֶרְכָ֥ה לְ֝פָנַ֗י הִתְיַצָּֽבָה׃ 6 הֵן־אֲנִ֣י כְפִ֣יךָ לָאֵ֑ל מֵ֝חֹ֗מֶר קֹרַ֥צְתִּי גַם־אָֽנִי׃ 7 הִנֵּ֣ה אֵ֭מָתִי לֹ֣א תְבַעֲתֶ֑ךָּ וְ֝אַכְפִּ֗י עָלֶ֥יךָ לֹא־יִכְבָּֽד׃ 8 אַ֭ךְ אָמַ֣רְתָּ בְאָזְנָ֑י וְק֖וֹל מִלִּ֣ין אֶשְׁמָֽע׃ 9 זַ֥ךְ אֲנִ֗י בְּֽלִ֫י פָ֥שַׁע חַ֥ף אָנֹכִ֑י וְלֹ֖א עָוֺ֣ן לִֽי׃ 10 הֵ֣ן תְּ֭נוּאוֹת עָלַ֣י יִמְצָ֑א יַחְשְׁבֵ֖נִי לְאוֹיֵ֣ב לֽוֹ׃ 11 יָשֵׂ֣ם בַּסַּ֣ד רַגְלָ֑י יִ֝שְׁמֹ֗ר כָּל־אָרְחֹתָֽי׃ 12 הֶן־זֹ֣את לֹא־צָדַ֣קְתָּ אֶעֱנֶ֑ךָּ כִּֽי־יִרְבֶּ֥ה אֱ֝ל֗וֹהַ מֵאֱנֽוֹשׁ׃ 13 מַ֭דּוּעַ אֵלָ֣יו רִיב֑וֹתָ כִּ֥י כָל־דְּ֝בָרָ֗יו לֹ֣א־יַעֲנֶֽה׃ 14 כִּֽי־בְאַחַ֥ת יְדַבֶּר־אֵ֑ל וּ֝בִשְׁתַּ֗יִם לֹ֣א יְשׁוּרֶֽנָּה׃ 15 בַּחֲל֤וֹם ׀ חֶזְי֬וֹן לַ֗יְלָה בִּנְפֹ֣ל תַּ֭רְדֵּמָה עַל־אֲנָשִׁ֑ים בִּ֝תְנוּמ֗וֹת עֲלֵ֣י מִשְׁכָּֽב׃ 16 אָ֣ז יִ֭גְלֶה אֹ֣זֶן אֲנָשִׁ֑ים וּבְמֹ֖סָרָ֣ם יַחְתֹּֽם׃ 17 לְ֭הָסִיר אָדָ֣ם מַעֲשֶׂ֑ה וְגֵוָ֖ה מִגֶּ֣בֶר יְכַסֶּֽה׃ 18 יַחְשֹׂ֣ךְ נַ֭פְשׁוֹ מִנִּי־שָׁ֑חַת וְ֝חַיָּת֗וֹ מֵעֲבֹ֥ר בַּשָּֽׁלַח׃ 19 וְהוּכַ֣ח בְּ֭מַכְאוֹב עַל־מִשְׁכָּב֑וֹ וְרֹ֖יב עֲצָמָ֣יו אֵתָֽן׃ 20 וְזִֽהֲמַ֣תּוּ חַיָּת֣וֹ לָ֑חֶם וְ֝נַפְשֹׁ֗ו מַאֲכַ֥ל תַּאֲוָֽה׃ 21 יִ֣כֶל בְּשָׂר֣וֹ מֵרֹ֑אִי וְשֻׁפּ֥יּ עַ֝צְמוֹתָ֗יו לֹ֣א רֻאּֽוּ׃ 22 וַתִּקְרַ֣ב לַשַּׁ֣חַת נַפְשֹׁ֑ו וְ֝חַיָּת֗וֹ לַֽמְמִתִֽים׃ 23 אִם־יֵ֤שׁ עָלָ֨יו ׀ מַלְאָ֗ךְ מֵלִ֗יץ אֶחָ֥ד מִנִּי־אָ֑לֶף לְהַגִּ֖יד לְאָדָ֣ם יָשְׁרֽוֹ׃ 24 וַיְחֻנֶּ֗נּוּ וַיֹּ֗אמֶר פְּ֭דָעֵהוּ מֵרֶ֥דֶת שָׁ֗חַת מָצָ֥אתִי כֹֽפֶר׃ 25 רֻֽטֲפַ֣שׁ בְּשָׂר֣וֹ מִנֹּ֑עַר יָ֝שׁ֗וּב לִימֵ֥י עֲלוּמָֽיו׃ 26 יֶעְתַּ֤ר אֶל־אֱל֨וֹהַּ ׀ וַיִּרְצֵ֗הוּ וַיַּ֣רְא פָּ֭נָיו בִּתְרוּעָ֑ה וַיָּ֥שֶׁב לֶ֝אֱנ֗וֹשׁ צִדְקָתֽוֹ׃ 27 יָשֹׁ֤ר ׀ עַל־אֲנָשִׁ֗ים וַיֹּ֗אמֶר חָ֭טָאתִי וְיָשָׁ֥ר הֶעֱוֵ֗יתִי וְלֹא־שָׁ֥וָה לִֽי׃ 28 פָּדָ֣ה נַ֭פְשֹׁי מֵעֲבֹ֣ר בַּשָּׁ֑חַת וְ֝חַיָּתֹי בָּא֥וֹר תִּרְאֶֽה׃ 29 הֶן־כָּל־אֵ֭לֶּה יִפְעַל־אֵ֑ל פַּעֲמַ֖יִם שָׁל֣וֹשׁ עִם־גָּֽבֶר׃ 30 לְהָשִׁ֣יב נַ֭פְשׁוֹ מִנִּי־שָׁ֑חַת לֵ֝א֗וֹר בְּא֣וֹר הַֽחַיִּים׃ 31 הַקְשֵׁ֖ב אִיּ֥וֹב שְֽׁמַֽע־לִ֑י הַ֝חֲרֵ֗שׁ וְאָנֹכִ֥י אֲדַבֵּֽר׃ 32 אִם־יֵשׁ־מִלִּ֥ין הֲשִׁיבֵ֑נִי דַּ֝בֵּ֗ר כִּֽי־חָפַ֥צְתִּי צַדְּקֶֽךָּ׃ 33 אִם־אַ֭יִן אַתָּ֥ה שְֽׁמַֽע־לִ֑י הַ֝חֲרֵ֗שׁ וַאֲאַלֶּפְךָ֥ חָכְמָֽה׃ ס