Kënga e të çliruarve
1 Atë ditë në tokën e Judës
kjo këngë do të këndohet:
qytetin e kemi të fortë,
të ndërtuar për shpëtimin tonë,
me mure e me bedena.
2 Hapini dyert,
që të hyjë kombi i drejtë,
kombi që qëndron besnik.
3 Synimet e tij nuk luhaten
dhe ti e mban në paqe,
e mban në paqe,
se ka shpresuar te ti.
4 Kini përherë shpresë te Zoti,
se Zoti, Zoti
është shkëmbi i amshuar.
5 Ai i përuli ata që rrinin lart,
qytezën që ndodhej në lartësi e rrëzoi,
e plandosi përtokë, në pluhur e hodhi.
6 E shkelin me këmbë,
e shkelmojnë këmbët e skamnorëve,
e shtypin hapat e të varfërve.
7 Udha e të drejtit është e sheshtë;
ti ia sheshon udhën të drejtit, o i drejtë!
8 Kemi pritur udhën e gjykimeve të tua, o Zot,
shpirti ynë ka dëshiruar emrin e kujtimin tënd!
9 Të dëshiron shpirti im natën,
fryma ime përbrenda të kërkon.
Kur të zbatohen gjykimet e tua në tokë,
banorët e botës do të mësojnë drejtësinë.
10 Po t'i jepet mëshirë të paudhit,
drejtësinë s'ka për ta mësuar,
në një vend të ndershëm
të keqen do të bëjë,
madhështinë e Zotit
s'ka për ta parë.
11 Dora jote është ngritur, o Zot,
por ata s'e shohin.
Do të shohin zellin tënd për popullit tënd
e do të turpërohen,
zjarri i armiqve të tu
ka për t'i përpirë.
12 O Zot, ti do të na japësh paqen,
se çdo vepër tonën, ti e ke kryer.
13 O Zot, Perëndia ynë,
të tjerë sundues, e jo ti, na kanë sunduar,
por ne kujtojmë vetëm emrin tënd.
14 Të vdekurit nuk do të jetojnë më,
hijet më nuk do të ngrihen,
prandaj ti i ndëshkove e i zhbive,
kujtimin e tyre e shkatërrove.
15 E ke shtuar kombin, o Zot,
kombin e ke shtuar;
u bëre i lavdishëm,
tërë kufijtë e vendit i zgjerove.
16 Ty, o Zot, të kërkuan në fatkeqësi,
ty t'u përgjëruan, kur i ndëshkoje.
17 Si shtatzëna, kur i vjen koha për të lindur,
kur përpëlitet e bërtet nga dhimbjet,
ashtu kemi qenë para teje, o Zot.
18 Ishim ngjizur, kishim dhimbje,
si të ishim gati për të lindur,
por pollëm erë, tokës shpëtim s'i sollëm
e as banorë të tjerë botës nuk i lindëm.
19 Por të vdekurit e tu do të jetojnë sërish,
kufomat do të ringjallen.
Ngrihuni e brohoritni,
o ju që dergjeni në pluhur!
Se vesa jote është vesë drite
dhe tokën e hijeve ti e sjell në jetë.
20 Përpara, o populli im,
hyr në dhomat e tua!
Mbylle derën pas teje
e fshihu për pak kohë,
sa të kalojë zemërimi.
21 Se, ja, Zoti po del prej banesës,
për të ndëshkuar paudhësinë
që bënë kundër tij banorët e tokës.
Do ta nxjerrë në shesh toka gjakun e derdhur
e më s'do t'i fshehë të vrarët e saj.
1 בַּיּ֣וֹם הַה֔וּא יוּשַׁ֥ר הַשִּׁיר־הַזֶּ֖ה בְּאֶ֣רֶץ יְהוּדָ֑ה עִ֣יר עָז־לָ֔נוּ יְשׁוּעָ֥ה יָשִׁ֖ית חוֹמ֥וֹת וָחֵֽל׃ 2 פִּתְח֖וּ שְׁעָרִ֑ים וְיָבֹ֥א גוֹי־צַדִּ֖יק שֹׁמֵ֥ר אֱמֻנִֽים׃ 3 יֵ֣צֶר סָמ֔וּךְ תִּצֹּ֖ר שָׁל֣וֹם ׀ שָׁל֑וֹם כִּ֥י בְךָ֖ בָּטֽוּחַ׃ 4 בִּטְח֥וּ בַֽיהוָ֖ה עֲדֵי־עַ֑ד כִּ֚י בְּיָ֣הּ יְהוָ֔ה צ֖וּר עוֹלָמִֽים׃ 5 כִּ֤י הֵשַׁח֙ יֹשְׁבֵ֣י מָר֔וֹם קִרְיָ֖ה נִשְׂגָּבָ֑ה יַשְׁפִּילֶ֤נָּה יַשְׁפִּילָהּ֙ עַד־אֶ֔רֶץ יַגִּיעֶ֖נָּה עַד־עָפָֽר׃ 6 תִּרְמְסֶ֖נָּה רָ֑גֶל רַגְלֵ֥י עָנִ֖י פַּעֲמֵ֥י דַלִּֽים׃ 7 אֹ֥רַח לַצַּדִּ֖יק מֵֽישָׁרִ֑ים יָשָׁ֕ר מַעְגַּ֥ל צַדִּ֖יק תְּפַלֵּֽס׃ 8 אַ֣ף אֹ֧רַח מִשְׁפָּטֶ֛יךָ יְהוָ֖ה קִוִּינ֑וּךָ לְשִׁמְךָ֥ וּֽלְזִכְרְךָ֖ תַּאֲוַת־נָֽפֶשׁ׃ 9 נַפְשִׁ֤י אִוִּיתִ֨יךָ֙ בַּלַּ֔יְלָה אַף־רוּחִ֥י בְקִרְבִּ֖י אֲשַֽׁחֲרֶ֑ךָּ כִּ֞י כַּאֲשֶׁ֤ר מִשְׁפָּטֶ֨יךָ֙ לָאָ֔רֶץ צֶ֥דֶק לָמְד֖וּ יֹשְׁבֵ֥י תֵבֵֽל׃ 10 יֻחַ֤ן רָשָׁע֙ בַּל־לָמַ֣ד צֶ֔דֶק בְּאֶ֥רֶץ נְכֹח֖וֹת יְעַוֵּ֑ל וּבַל־יִרְאֶ֖ה גֵּא֥וּת יְהוָֽה׃ ס
11 יְהוָ֛ה רָ֥מָה יָדְךָ֖ בַּל־יֶחֱזָי֑וּן יֶחֱז֤וּ וְיֵבֹ֨שׁוּ֙ קִנְאַת־עָ֔ם אַף־אֵ֖שׁ צָרֶ֥יךָ תֹאכְלֵֽם׃ ס
12 יְהוָ֕ה תִּשְׁפֹּ֥ת שָׁל֖וֹם לָ֑נוּ כִּ֛י גַּ֥ם כָּֽל־מַעֲשֵׂ֖ינוּ פָּעַ֥לְתָּ לָּֽנוּ׃ 13 יְהוָ֣ה אֱלֹהֵ֔ינוּ בְּעָל֥וּנוּ אֲדֹנִ֖ים זֽוּלָתֶ֑ךָ לְבַד־בְּךָ֖ נַזְכִּ֥יר שְׁמֶֽךָ׃ 14 מֵתִים֙ בַּל־יִחְי֔וּ רְפָאִ֖ים בַּל־יָקֻ֑מוּ לָכֵ֤ן פָּקַ֨דְתָּ֙ וַתַּשְׁמִידֵ֔ם וַתְּאַבֵּ֥ד כָּל־זֵ֖כֶר לָֽמוֹ׃ 15 יָסַ֤פְתָּ לַגּוֹי֙ יְהוָ֔ה יָסַ֥פְתָּ לַגּ֖וֹי נִכְבָּ֑דְתָּ רִחַ֖קְתָּ כָּל־קַצְוֵי־אָֽרֶץ׃ 16 יְהוָ֖ה בַּצַּ֣ר פְּקָד֑וּךָ צָק֣וּן לַ֔חַשׁ מוּסָרְךָ֖ לָֽמוֹ׃ 17 כְּמ֤וֹ הָרָה֙ תַּקְרִ֣יב לָלֶ֔דֶת תָּחִ֥יל תִּזְעַ֖ק בַּחֲבָלֶ֑יהָ כֵּ֛ן הָיִ֥ינוּ מִפָּנֶ֖יךָ יְהוָֽה׃ 18 הָרִ֣ינוּ חַ֔לְנוּ כְּמ֖וֹ יָלַ֣דְנוּ ר֑וּחַ יְשׁוּעֹת֙ בַּל־נַ֣עֲשֶׂה אֶ֔רֶץ וּבַֽל־יִפְּל֖וּ יֹשְׁבֵ֥י תֵבֵֽל׃ 19 יִֽחְי֣וּ מֵתֶ֔יךָ נְבֵלָתִ֖י יְקוּמ֑וּן הָקִ֨יצוּ וְרַנְּנ֜וּ שֹׁכְנֵ֣י עָפָ֗ר כִּ֣י טַ֤ל אוֹרֹת֙ טַלֶּ֔ךָ וָאָ֖רֶץ רְפָאִ֥ים תַּפִּֽיל׃ ס
20 לֵ֤ךְ עַמִּי֙ בֹּ֣א בַחֲדָרֶ֔יךָ וּֽסְגֹ֥ר דְּלָתְיךָ֖ בַּעֲדֶ֑ךָ חֲבִ֥י כִמְעַט־רֶ֖גַע עַד־יַעֲבָור ־זָֽעַם׃ 21 כִּֽי־הִנֵּ֤ה יְהוָה֙ יֹצֵ֣א מִמְּקוֹמ֔וֹ לִפְקֹ֛ד עֲוֺ֥ן יֹֽשֵׁב־הָאָ֖רֶץ עָלָ֑יו וְגִלְּתָ֤ה הָאָ֨רֶץ֙ אֶת־דָּמֶ֔יהָ וְלֹֽא־תְכַסֶּ֥ה ע֖וֹד עַל־הֲרוּגֶֽיהָ׃ ס