1 Mjeshtrit të korit. Për Jedutunin. Psalm i Davidit.
2 Veç në Perëndinë prehet shpirti im,
prej tij më vjen shpëtimi.
3 Vetëm ai është shkëmbi e shpëtimi im,
ai është streha ime e më nuk do të trandem.
4 Deri kur do të vërsuleni kundër një njeriu,
që ta hidhni përtokë të gjithë bashkë,
si murin e shtrembët, si gardhin e prishur?
5 Kërkojnë t'ia nëpërkëmbin nderin,
gjejnë kënaqësi në gënjeshtra.
Me gojë bekojnë,
por me zemër mallkojnë. selah
6 Veç në Perëndinë prehu, o shpirti im,
se tek ai kam shpresë.
7 Vetëm ai është shkëmbi e shpëtimi im,
ai është streha ime e nuk do të trandem.
8 Te Perëndia është shpëtimi e nderi im,
te Perëndia, kështjella e fortë dhe streha ime.
9 Ki besim tek ai në çdo kohë, o popull,
hape zemrën përpara tij,
Perëndia është streha jonë. selah
10 Bijtë e njeriut janë veç avull,
kotësi janë bijtë e çdonjërit;
vëri në peshore e do të shohësh
se janë më të lehtë se tymi.
11 Mos kini besim te dhuna,
mos e varni shpresën te grabitja,
edhe kur pasuritë t'ju shtohen,
zemrën mos ua kushtoni.
12 Një herë foli Perëndia,
dy herë unë e dëgjova,
se pushteti i përket Perëndisë;
13 mirësia është e jotja, o Zot,
ti e shpërblen njeriun sipas veprave të tij.
1 לַמְנַצֵּ֥חַ עַֽל־יְדוּת֗וּן מִזְמ֥וֹר לְדָוִֽד׃ 2 אַ֣ךְ אֶל־אֱ֭לֹהִים דּֽוּמִיָּ֣ה נַפְשִׁ֑י מִ֝מֶּ֗נּוּ יְשׁוּעָתִֽי׃ 3 אַךְ־ה֣וּא צ֭וּרִי וִֽישׁוּעָתִ֑י מִ֝שְׂגַּבִּ֗י לֹא־אֶמּ֥וֹט רַבָּֽה׃ 4 עַד־אָ֤נָה ׀ תְּהֽוֹתְת֣וּ עַל אִישׁ֮ תְּרָצְּח֪וּ כֻ֫לְּכֶ֥ם כְּקִ֥יר נָט֑וּי גָּ֝דֵ֗ר הַדְּחוּיָֽה׃ 5 אַ֤ךְ מִשְּׂאֵת֨וֹ ׀ יָעֲצ֣וּ לְהַדִּיחַ֮ יִרְצ֪וּ כָ֫זָ֥ב בְּפִ֥יו יְבָרֵ֑כוּ וּ֝בְקִרְבָּ֗ם יְקַלְלוּ־סֶֽלָה׃ 6 אַ֣ךְ לֵ֭אלֹהִים דּ֣וֹמִּי נַפְשִׁ֑י כִּי־מִ֝מֶּ֗נּוּ תִּקְוָתִֽי׃ 7 אַךְ־ה֣וּא צ֭וּרִי וִֽישׁוּעָתִ֑י מִ֝שְׂגַּבִּ֗י לֹ֣א אֶמּֽוֹט׃ 8 עַל־אֱ֭לֹהִים יִשְׁעִ֣י וּכְבוֹדִ֑י צוּר־עֻזִּ֥י מַ֝חְסִ֗י בֵּֽאלֹהִֽים׃ 9 בִּטְח֘וּ ב֤וֹ בְכָל־עֵ֨ת ׀ עָ֗ם שִׁפְכֽוּ־לְפָנָ֥יו לְבַבְכֶ֑ם אֱלֹהִ֖ים מַחֲסֶה־לָּ֣נוּ סֶֽלָה׃ 10 אַ֤ךְ ׀ הֶ֥בֶל בְּנֵֽי־אָדָם֮ כָּזָ֪ב בְּנֵ֫י אִ֥ישׁ בְּמֹאזְנַ֥יִם לַעֲל֑וֹת הֵ֝֗מָּה מֵהֶ֥בֶל יָֽחַד׃ 11 אַל־תִּבְטְח֣וּ בְעֹשֶׁק֮ וּבְגָזֵ֪ל אַל־תֶּ֫הְבָּ֥לוּ חַ֤יִל ׀ כִּֽי־יָנ֑וּב אַל־תָּשִׁ֥יתוּ לֵֽב׃ 12 אַחַ֤ת ׀ דִּבֶּ֬ר אֱלֹהִ֗ים שְׁתַּֽיִם־ז֥וּ שָׁמָ֑עְתִּי כִּ֥י עֹ֝֗ז לֵאלֹהִֽים׃ 13 וּלְךָֽ־אֲדֹנָ֥י חָ֑סֶד כִּֽי־אַתָּ֨ה תְשַׁלֵּ֖ם לְאִ֣ישׁ כְּֽמַעֲשֵֽׂהוּ׃