1 «Pse i gjithëpushtetshmi nuk e caktoi një kohë
dhe ata që e njohin ditët e tij s'i shohin?
2 Të paudhët lëvizin kufijtë,
rrëmbejnë tufat e i kullotin.
3 Jetimëve ua marrin gomarin,
të vesë kaun i marrin peng.
4 Dëbojnë nga udha nevojtarët
e skamnorët e dheut bashkë fshihen prej tyre.
5 Ja, si gomarët e egër në shkretëtirë
për punë dalin e kërkojnë ushqim
dhe djerrina ushqim u jep për fëmijë.
6 Ndër ara ushqim mbledhin,
ia vjelin të paudhit vreshtin.
7 Cullak e kalojnë natën, pa u veshur,
e në të ftohtë mbulojë nuk kanë.
8 I lag shiu i malit
e shkëmbit i qepen për strehim.
9 Të paudhët nga mëkimi ndajnë jetimët
e gjënë e skamnorit peng e marrin.
10 Pa petka ecin zhveshur
e të uritur duajt mbartin.
11 Në zagna vajin e shtrydhin,
shtrydhin rrush, por të etur mbeten.
12 Rënkojnë nga qyteti të sëmurët për vdekje,
të plagosurit çirren e kërkojnë ndihmë,
por Perëndia nuk i dëgjon këto përçartje.
13 Ata nuk e durojnë dritën,
s'i njohin rrugët e saj,
shtigjet e saj nuk i ndjekin.
14 Me dritë ngrihet vrasësi,
skamnorin vret e mjeranin
e, kur bie nata, është porsi kusar.
15 Syri i kurorëshkelësit përgjon në mugëtirë,
thotë: “Askush s'më sheh”
dhe mbulon fytyrën.
16 Në errësirë shtëpitë dhunon,
por ditën brenda mbyllet, pa e njohur dritën.
17 Për të gjithë ata mëngjesi është terrinë
e tmerret e saj mirë ata i njohin.
18 Pa ujë ata ngelin,
nëmur është toka e tyre
e vreshtat askush s'ua sheh.
19 Siç thajnë ujin e borës thatësira e vapa,
ashtu mëkatarin skëterra e përpin.
20 I harron barku i nënës, por i shijojnë krimbat.
Nuk lënë pas kujtim,
se ligësia këputet, siç këputet pema.
21 Ngacmojnë gruan beronjë
e të vesë s'ia bëjnë të mirën.
22 Por Perëndia të fortët me forcë i mban,
ringrihen kur s'kanë më shpresë për jetë.
23 U jep siguri e ata kanë mbështetje,
sytë hapur i mban mbi udhën e tyre.
24 Lartohen një grimë e pastaj s'janë më,
fundosen e vyshken si të gjithë,
porsi kokrra e grurit thahen.
25 Nëse s'është kështu, kush më përgënjeshtron
e fjalën poshtë ma hedh?».
1 מַדּ֗וּעַ מִ֭שַּׁדַּי לֹא־נִצְפְּנ֣וּ עִתִּ֑ים וְ֝יֹדְעָ֗ו לֹא־חָ֥זוּ יָמָֽיו׃ 2 גְּבֻל֥וֹת יַשִּׂ֑יגוּ עֵ֥דֶר גָּ֝זְל֗וּ וַיִּרְעֽוּ׃ 3 חֲמ֣וֹר יְתוֹמִ֣ים יִנְהָ֑גוּ יַ֝חְבְּל֗וּ שֹׁ֣ור אַלְמָנָֽה׃ 4 יַטּ֣וּ אֶבְיוֹנִ֣ים מִדָּ֑רֶךְ יַ֥חַד חֻ֝בְּא֗וּ עֲנִיֵּי־אָֽרֶץ׃ 5 הֵ֤ן פְּרָאִ֨ים ׀ בַּֽמִּדְבָּ֗ר יָצְא֣וּ בְּ֭פָעֳלָם מְשַׁחֲרֵ֣י לַטָּ֑רֶף עֲרָבָ֥ה ל֥וֹ לֶ֝֗חֶם לַנְּעָרִֽים׃ 6 בַּ֭שָּׂדֶה בְּלִיל֣וֹ יִקְצֹ֑ירוּ וְכֶ֖רֶם רָשָׁ֣ע יְלַקֵּֽשׁוּ׃ 7 עָר֣וֹם יָ֭לִינוּ מִבְּלִ֣י לְב֑וּשׁ וְאֵ֥ין כְּ֝ס֗וּת בַּקָּרָֽה׃ 8 מִזֶּ֣רֶם הָרִ֣ים יִרְטָ֑בוּ וּֽמִבְּלִ֥י מַ֝חְסֶ֗ה חִבְּקוּ־צֽוּר׃ 9 יִ֭גְזְלוּ מִשֹּׁ֣ד יָת֑וֹם וְֽעַל־עָנִ֥י יַחְבֹּֽלוּ׃ 10 עָר֣וֹם הִ֭לְּכוּ בְּלִ֣י לְב֑וּשׁ וּ֝רְעֵבִ֗ים נָ֣שְׂאוּ עֹֽמֶר׃ 11 בֵּין־שׁוּרֹתָ֥ם יַצְהִ֑ירוּ יְקָבִ֥ים דָּ֝רְכ֗וּ וַיִּצְמָֽאוּ׃ 12 מֵ֘עִ֤יר מְתִ֨ים ׀ יִנְאָ֗קוּ וְנֶֽפֶשׁ־חֲלָלִ֥ים תְּשַׁוֵּ֑עַ וֶ֝אֱל֗וֹהַּ לֹא־יָשִׂ֥ים תִּפְלָֽה׃ 13 הֵ֤מָּה ׀ הָיוּ֮ בְּֽמֹרְדֵ֫י־א֥וֹר לֹֽא־הִכִּ֥ירוּ דְרָכָ֑יו וְלֹ֥א יָ֝שְׁב֗וּ בִּנְתִיבֹתָֽיו׃ 14 לָא֡וֹר יָ֘ק֤וּם רוֹצֵ֗חַ יִֽקְטָל־עָנִ֥י וְאֶבְי֑וֹן וּ֝בַלַּ֗יְלָה יְהִ֣י כַגַּנָּֽב׃ 15 וְעֵ֤ין נֹאֵ֨ף ׀ שָׁ֤מְרָֽה נֶ֣שֶׁף לֵ֭אמֹר לֹא־תְשׁוּרֵ֣נִי עָ֑יִן וְסֵ֖תֶר פָּנִ֣ים יָשִֽׂים׃ 16 חָתַ֥ר בַּחֹ֗שֶׁךְ בָּ֫תִּ֥ים יוֹמָ֥ם חִתְּמוּ־לָ֗מוֹ לֹא־יָ֥דְעוּ אֽוֹר׃ 17 כִּ֤י יַחְדָּ֨ו ׀ בֹּ֣קֶר לָ֣מוֹ צַלְמָ֑וֶת כִּֽי־יַ֝כִּ֗יר בַּלְה֥וֹת צַלְמָֽוֶת׃ 18 קַֽל־ה֤וּא ׀ עַל־פְּנֵי־מַ֗יִם תְּקֻלַּ֣ל חֶלְקָתָ֣ם בָּאָ֑רֶץ לֹֽא־יִ֝פְנֶה דֶּ֣רֶךְ כְּרָמִֽים׃ 19 צִיָּ֤ה גַם־חֹ֗ם יִגְזְל֥וּ מֵֽימֵי־שֶׁ֗לֶג שְׁא֣וֹל חָטָֽאוּ׃ 20 יִשְׁכָּ֘חֵ֤הוּ רֶ֨חֶם ׀ מְתָ֘ק֤וֹ רִמָּ֗ה ע֥וֹד לֹֽא־יִזָּכֵ֑ר וַתִּשָּׁבֵ֖ר כָּעֵ֣ץ עַוְלָֽה׃ 21 רֹעֶ֣ה עֲ֭קָרָה לֹ֣א תֵלֵ֑ד וְ֝אַלְמָנָ֗ה לֹ֣א יְיֵטִֽיב׃ 22 וּמָשַׁ֣ךְ אַבִּירִ֣ים בְּכֹח֑וֹ יָ֝ק֗וּם וְֽלֹא־יַאֲמִ֥ין בַּֽחַיִּֽין׃ 23 יִתֶּן־ל֣וֹ לָ֭בֶטַח וְיִשָּׁעֵ֑ן וְ֝עֵינֵ֗יהוּ עַל־דַּרְכֵיהֶֽם׃ 24 ר֤וֹמּוּ מְּעַ֨ט ׀ וְֽאֵינֶ֗נּוּ וְֽהֻמְּכ֗וּ כַּכֹּ֥ל יִקָּפְצ֑וּן וּכְרֹ֖אשׁ שִׁבֹּ֣לֶת יִמָּֽלוּ׃ 25 וְאִם־לֹ֣א אֵ֭פוֹ מִ֣י יַכְזִיבֵ֑נִי וְיָשֵׂ֥ם לְ֝אַ֗ל מִלָּתִֽי׃ ס