Shpëtimi i popujve
1 Kështu thotë Zoti:
Mbajeni të drejtën,
zbatojeni drejtësinë,
se shpëtimi im po afron,
drejtësia ime po shfaqet.
2 Lum njeriu që vepron kështu
dhe biri i njeriut që i përmbahet kësaj,
që e mban të shtunën pa e përdhosur,
që i ruan duart nga çdo ligësi.
3 Biri i të ardhurit, që është bashkuar me Zotin,
të mos thotë:
«Zoti do të më ndajë patjetër nga populli i vet»
e as eunuku të mos thotë:
«Ja, unë jam një pemë e tharë».
4 Se kështu u thotë Zoti:
«Eunukëve që i mbajnë të shtunat e mia,
që zgjedhin të plotësojnë dëshirën time
e që ruajnë besëlidhjen time,
5 do t'u jap në shtëpinë time,
brenda mureve të mia,
një vend përkujtimi
dhe një emër më të mirë
se të kenë bij e bija.
Do t'u jap një emër të amshuar,
që s'do të shuhet kurrë.
6 Ndërsa bijtë e të ardhurve
që janë bashkuar me Zotin
e që i shërbejnë atij,
që e duan emrin e Zotit
e janë vënë në shërbim të tij,
të gjithë sa e mbajnë të shtunën pa e përdhosur
e që e ruajnë besëlidhjen time,
7 do t'i shpie në malin tim të shenjtë
e do t'u jap gëzim në shtëpinë time të lutjes.
Flitë e tyre të shkrumbimit e theroret e tyre
do të pranohen në altarin tim,
se shtëpia ime do të quhet shtëpi lutjesh
për të gjithë popujt».
8 Kështu kumton Zoti, Zoti im,
ai që i mbledh të degdisurit e Izraelit:
përveç atyre që kam mbledhur,
do të mbledh edhe të tjerë përreth tyre.
9 Mbarë ju, o egërsirat e fushës,
ejani të hani,
të gjitha ju, o kafshët e pyllit!
10 Të gjithë rojtarët e tij janë verbuar,
të paditur janë të tërë.
Janë të gjithë qen të pagojë,
të paaftë për të lehur.
Shohin ëndrra, rrinë shtrirë,
u pëlqen të dremitin.
11 Janë qen grykës, që s'dinë të ngopen,
janë barinj, që s'kuptojnë asgjë.
Secili prej tyre endet udhës së vet,
secili synon përfitimin e vet.
12 «Ejani», thonë, «Të pimë verë,
të dendemi me pije të forta.
E nesërmja do të jetë si sot,
madje edhe më mirë».
1 כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה שִׁמְר֥וּ מִשְׁפָּ֖ט וַעֲשׂ֣וּ צְדָקָ֑ה כִּֽי־קְרוֹבָ֤ה יְשֽׁוּעָתִי֙ לָב֔וֹא וְצִדְקָתִ֖י לְהִגָּלֽוֹת׃ 2 אַשְׁרֵ֤י אֱנוֹשׁ֙ יַעֲשֶׂה־זֹּ֔את וּבֶן־אָדָ֖ם יַחֲזִ֣יק בָּ֑הּ שֹׁמֵ֤ר שַׁבָּת֙ מֵֽחַלְּל֔וֹ וְשֹׁמֵ֥ר יָד֖וֹ מֵעֲשֹׂ֥ות כָּל־רָֽע׃ ס
3 וְאַל־יֹאמַ֣ר בֶּן־הַנֵּכָ֗ר הַנִּלְוָ֤ה אֶל־יְהוָה֙ לֵאמֹ֔ר הַבְדֵּ֧ל יַבְדִּילַ֛נִי יְהוָ֖ה מֵעַ֣ל עַמּ֑וֹ וְאַל־יֹאמַר֙ הַסָּרִ֔יס הֵ֥ן אֲנִ֖י עֵ֥ץ יָבֵֽשׁ׃ ס
4 כִּי־כֹ֣ה ׀ אָמַ֣ר יְהוָ֗ה לַסָּֽרִיסִים֙ אֲשֶׁ֤ר יִשְׁמְרוּ֙ אֶת־שַׁבְּתוֹתַ֔י וּבָֽחֲר֖וּ בַּאֲשֶׁ֣ר חָפָ֑צְתִּי וּמַחֲזִיקִ֖ים בִּבְרִיתִֽי׃ 5 וְנָתַתִּ֨י לָהֶ֜ם בְּבֵיתִ֤י וּבְחֽוֹמֹתַי֙ יָ֣ד וָשֵׁ֔ם ט֖וֹב מִבָּנִ֣ים וּמִבָּנ֑וֹת שֵׁ֤ם עוֹלָם֙ אֶתֶּן־ל֔וֹ אֲשֶׁ֖ר לֹ֥א יִכָּרֵֽת׃ ס
6 וּבְנֵ֣י הַנֵּכָ֗ר הַנִּלְוִ֤ים עַל־יְהוָה֙ לְשָׁ֣רְת֔וֹ וּֽלְאַהֲבָה֙ אֶת־שֵׁ֣ם יְהוָ֔ה לִהְי֥וֹת ל֖וֹ לַעֲבָדִ֑ים כָּל־שֹׁמֵ֤ר שַׁבָּת֙ מֵֽחַלְּל֔וֹ וּמַחֲזִיקִ֖ים בִּבְרִיתִֽי׃ 7 וַהֲבִיאוֹתִ֞ים אֶל־הַ֣ר קָדְשִׁ֗י וְשִׂמַּחְתִּים֙ בְּבֵ֣ית תְּפִלָּתִ֔י עוֹלֹתֵיהֶ֧ם וְזִבְחֵיהֶ֛ם לְרָצ֖וֹן עַֽל־מִזְבְּחִ֑י כִּ֣י בֵיתִ֔י בֵּית־תְּפִלָּ֥ה יִקָּרֵ֖א לְכָל־הָעַמִּֽים׃ 8 נְאֻם֙ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֔ה מְקַבֵּ֖ץ נִדְחֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל ע֛וֹד אֲקַבֵּ֥ץ עָלָ֖יו לְנִקְבָּצָֽיו׃ 9 כֹּ֖ל חַיְת֣וֹ שָׂדָ֑י אֵתָ֕יוּ לֶאֱכֹ֥ל כָּל־חַיְת֖וֹ בַּיָּֽעַר׃ ס
10 צֹפָ֞ו עִוְרִ֤ים כֻּלָּם֙ לֹ֣א יָדָ֔עוּ כֻּלָּם֙ כְּלָבִ֣ים אִלְּמִ֔ים לֹ֥א יוּכְל֖וּ לִנְבֹּ֑חַ הֹזִים֙ שֹֽׁכְבִ֔ים אֹהֲבֵ֖י לָנֽוּם׃ 11 וְהַכְּלָבִ֣ים עַזֵּי־נֶ֗פֶשׁ לֹ֤א יָֽדְעוּ֙ שָׂבְעָ֔ה וְהֵ֣מָּה רֹעִ֔ים לֹ֥א יָדְע֖וּ הָבִ֑ין כֻּלָּם֙ לְדַרְכָּ֣ם פָּנ֔וּ אִ֥ישׁ לְבִצְע֖וֹ מִקָּצֵֽהוּ׃ 12 אֵתָ֥יוּ אֶקְחָה־יַ֖יִן וְנִסְבְּאָ֣ה שֵׁכָ֑ר וְהָיָ֤ה כָזֶה֙ י֣וֹם מָחָ֔ר גָּד֖וֹל יֶ֥תֶר מְאֹֽד׃