1 «Efraimi më rrethon me rrena,
me mashtrime, shtëpia e Izraelit,
por Juda endet me Perëndinë,
me të Shenjtin është besnik ».
Faji i Izraelit
2 «Efraimi kullot erën, ndjek tufanin,
tërë ditën shumon mashtrimin e dhunën.
Bën marrëveshje me Asirinë,
vajin në Egjipt e çon.
3 E padit Zoti Judën,
Jakobin e ndëshkon për udhët e tij
e veprat do t'ia shpërblejë.
4 Që në bark e kapi të vëllanë prej thembre,
me Perëndinë u ndesh kur u bë burrë.
5 U rrok me engjëllin e fitoi,
vajtoi e mëshirë kërkoi.
Në Betel Perëndia e gjeti
e me të atje foli.
6 Zot, Perëndia i ushtrive,
Zot është emri i tij.
7 Kthehu, pra, te Perëndia yt,
mbaje mirësinë e drejtësinë
e prit gjithmonë për Perëndinë tënd.
8 Tregtar me peshore që rren në dorë,
mashtrimin dëshiron.
9 Por Efraimi thotë:
“U bëra pasanik,
pasuri gjeta për vete.
E në asnjë prej punëve të mia,
s'do të gjendet faj a mëkat”.
10 Por unë, Zoti, jam Perëndia yt,
që në tokën e Egjiptit.
Do të të vendos sërish në tendë,
si në ditët e të kremtes.
11 Unë u fola profetëve,
vegimet i shumova unë.
Me shëmbëlltyra fola përmes tyre.
12 Sa për Gileadin, ai është fajtor,
ata janë krejt të pavlerë.
Në Gilgal flijojnë qe,
altarët e tyre janë si pirgje gurësh
nëpër hullitë e arës.
13 Ia mbathi Jakobi për në tokën e Aramit,
Izraeli u bë shërbëtor për një grua,
për një grua u bë bari.
14 Me anë të një profeti
Zoti e nxori Izraelin nga Egjipti,
me anë të një profeti edhe e ruajti.
15 Efraimi nxori vrer,
ndaj gjakun e derdhur
Zoti i tij do t'ia kërkojë
e poshtërsinë do t'ia shpërblejë».
1 סְבָבֻ֤נִי בְכַ֨חַשׁ֙ אֶפְרַ֔יִם וּבְמִרְמָ֖ה בֵּ֣ית יִשְׂרָאֵ֑ל וִֽיהוּדָ֗ה עֹ֥ד רָד֙ עִם־אֵ֔ל וְעִם־קְדוֹשִׁ֖ים נֶאֱמָֽן׃ 2 אֶפְרַ֜יִם רֹעֶ֥ה ר֨וּחַ֙ וְרֹדֵ֣ף קָדִ֔ים כָּל־הַיּ֕וֹם כָּזָ֥ב וָשֹׁ֖ד יַרְבֶּ֑ה וּבְרִית֙ עִם־אַשּׁ֣וּר יִכְרֹ֔תוּ וְשֶׁ֖מֶן לְמִצְרַ֥יִם יוּבָֽל׃ 3 וְרִ֥יב לַֽיהוָ֖ה עִם־יְהוּדָ֑ה וְלִפְקֹ֤ד עַֽל־יַעֲקֹב֙ כִּדְרָכָ֔יו כְּמַעֲלָלָ֖יו יָשִׁ֥יב לֽוֹ׃ 4 בַּבֶּ֖טֶן עָקַ֣ב אֶת־אָחִ֑יו וּבְאוֹנ֖וֹ שָׂרָ֥ה אֶת־אֱלֹהִֽים׃ 5 וָיָּ֤שַׂר אֶל־מַלְאָךְ֙ וַיֻּכָ֔ל בָּכָ֖ה וַיִּתְחַנֶּן־ל֑וֹ בֵּֽית־אֵל֙ יִמְצָאֶ֔נּוּ וְשָׁ֖ם יְדַבֵּ֥ר עִמָּֽנוּ׃ 6 וַֽיהוָ֖ה אֱלֹהֵ֣י הַצְּבָא֑וֹת יְהוָ֖ה זִכְרֽוֹ׃ 7 וְאַתָּ֖ה בֵּאלֹהֶ֣יךָ תָשׁ֑וּב חֶ֤סֶד וּמִשְׁפָּט֙ שְׁמֹ֔ר וְקַוֵּ֥ה אֶל־אֱלֹהֶ֖יךָ תָּמִֽיד׃ 8 כְּנַ֗עַן בְּיָד֛וֹ מֹאזְנֵ֥י מִרְמָ֖ה לַעֲשֹׁ֥ק אָהֵֽב׃ 9 וַיֹּ֣אמֶר אֶפְרַ֔יִם אַ֣ךְ עָשַׁ֔רְתִּי מָצָ֥אתִי א֖וֹן לִ֑י כָּל־יְגִיעַ֕י לֹ֥א יִמְצְאוּ־לִ֖י עָוֺ֥ן אֲשֶׁר־חֵֽטְא׃ 10 וְאָנֹכִ֛י יְהוָ֥ה אֱלֹהֶ֖יךָ מֵאֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם עֹ֛ד אוֹשִֽׁיבְךָ֥ בָאֳהָלִ֖ים כִּימֵ֥י מוֹעֵֽד׃ 11 וְדִבַּ֨רְתִּי֙ עַל־הַנְּבִיאִ֔ים וְאָנֹכִ֖י חָז֣וֹן הִרְבֵּ֑יתִי וּבְיַ֥ד הַנְּבִיאִ֖ים אֲדַמֶּֽה׃ 12 אִם־גִּלְעָ֥ד אָ֨וֶן֙ אַךְ־שָׁ֣וְא הָי֔וּ בַּגִּלְגָּ֖ל שְׁוָרִ֣ים זִבֵּ֑חוּ גַּ֤ם מִזְבְּחוֹתָם֙ כְּגַלִּ֔ים עַ֖ל תַּלְמֵ֥י שָׂדָֽי׃ 13 וַיִּבְרַ֥ח יַעֲקֹ֖ב שְׂדֵ֣ה אֲרָ֑ם וַיַּעֲבֹ֤ד יִשְׂרָאֵל֙ בְּאִשָּׁ֔ה וּבְאִשָּׁ֖ה שָׁמָֽר׃ 14 וּבְנָבִ֕יא הֶעֱלָ֧ה יְהוָ֛ה אֶת־יִשְׂרָאֵ֖ל מִמִּצְרָ֑יִם וּבְנָבִ֖יא נִשְׁמָֽר׃ 15 הִכְעִ֥יס אֶפְרַ֖יִם תַּמְרוּרִ֑ים וְדָמָיו֙ עָלָ֣יו יִטּ֔וֹשׁ וְחֶ֨רְפָּת֔וֹ יָשִׁ֥יב ל֖וֹ אֲדֹנָֽיו׃