Krie e ditë
1 Ma ti dhidhaks sikundrë ka hie ndë dhidhaskali të shëndoshë.
2 Që pleqtë të jenë t’esëllë, të turpçim, të përmbjedhurë, të shëndoshë ndë besë, ndë dashuri, ndë durim.
3 Ashtu edhe plakatë të jenë me rroba sikundrë ka hie ndë Shënjtëri, të mos jenë korkosure, të mos jenë dhënë ndë shumë verë, të jenë dhaskale ndë të bërë të mirënë.
4 Që të mpsojënë të ratë të jenë të mbëjedhura, të duanë burrat’ e ture, të duanë djelmt’ e ture.
5 Të jenë t’urta, të qëruara, të ruajnë shtëpinë, të jenë të mira, të bindenë ndë burra të ture, që të mos shahetë fjal’ e Perndisë.
6 Ashtu mpso edhe të ritë që të jenë t’urtë.
7 Mbë të gjithë bën vetëhenë tënde ksomblë të punëravet së mira. Ndë dhidhahi të jeç i paluajturë e i nderçim.
8 Fjala të jetë e shëndoshë e e pasharë, kaqë që të turpëronetë ai që rri kondrë e të mos mundjë të thotë likshtë për juvet.
9 Kopijtë të bindenë ndë zotërinj të ture, mbë të gjitha të jenë të pëlqierë, të mos thonë fjalënë kondrë.
10 Të mos vjedhënë, po mbë çdofarë punë të dëftojënë besë të ture, kaqë që të bëjënë nder ndë dhidhaskali të Perndisë sonë mbë gjithë njerëz.
11 Sepse u duk dhurëti e Perndisë sotirit sonë mbë gjithë njerëz.
12 Që na dhidhaks nevet të arnisjëmë të pabesllëknë edhe dëshërimet’ e jetësë, e të rrojmë ndë këtë jetë me urtëci, me të drejtë, e me besë të mirë.
13 Tuke priturë atë të lumurënë shpëresë, e ata të dukuritë të nderit të Perndisë së madhe e sotirit sonë Iisu Hristoit.
14 Ai që dha vetëhen’ e tij për nevet, që të na shpëton nevet nga çdofarë paranomie, e të na qëron mbë vetëhe të tij, një llao të cgjedhurë, e ziliar mbë punëra të mira.
15 Këto dhidhaks e mpsoi e qërto me çdofarë urdhëri. Ndonjë le të mos të shtjerë poshtë tij.
KAPTINA II.
1 Por ti fol sa duhenë për mësimin’ e shëndoshë.
2 - Pleqtë të jenë të esullë, të hieshim, të urtë, të shëndoshë ndë besët, ndë dashunit, ndë durimt.
3 Kështu edhe plakatë të bihenë sikurse u ka hie shenjtënavet, mos jenë kallëzimtore, mos jenë dhanë mbas venësë shumë,
4 të jenë mësimtorë të mira, qi të mësojënë të ratë, të kenë dashuni mbë burrat, e dashuni mbë dielmt,
5 të urta, të qiruta, shtëpiare, të mira, krye-ulta mbë burrat e veta, qi të mos nemetë fjala e Perëndisë.
6 Kështu porosit edhe të ritë të jenë të urtë.
7 Mbë të gjitha punët të diftojsh vetëhenë tande për figure të vepëravet mira, tue rueitunë ndë mësimt pa prishie e hieshim,
8 fjalë të shëndoshë e të pazanë me faj, qi të turpënohet’ ai qi ashtë kundrë, a të mos ketë me folunë për ju as ndonji të keqe.
9 Shërbëtorëtë t’u ulinë kryetë zotënivet vet, mbë gjithë punët të jenë të pëlqyeshim, të mos dalinë kundrë me fjalë.
10 Të mos viedhinë, por të diftojënë qish do besë të mirë, qi të stolisinë ndër gjithë punët mësimin’ e Shëlbyesit t’ynë Perëndisë.
11 Sepse u duk i shpëtueshimi hir i Perëndisë mbë gjithë nierëzit,
12 qi na mëson neve me mohuem pabesëninë edhe dëshërimet’ e botësë, e të rroimë ndë këte jetë me urti e me dreitëni, e me besë të mirë,
13 tue pritunë të lumenë shpëresë, edhe të dukunit’ e laftit të madhit Perëndi, edhe Shëlbyesit t’ynë Iesu Krishtit,
14 i cilli dha vetëvetëhenë për ne, qi të na shpërblejë prei qish do farë paligjënie, edhe të na qirojë për vetëhen’ e ati popullë të sgjedhunë, zemër-përvëlutë për vepëra të mira.
15 Këto fol, e porosit, e qarto me qish do farë urdhëni, askushi le të mos të hedhi poshtë.