Krie e nëntëtë
1 Thom të vërtetënë mbë Krishtinë, e nukë flas rrem (sepse m’ep martiri mua fiqiri im me anë të Shënjtit Shpirt).
2 Që unë kam helm të madh e shtrëngim të paçqiturë ndë zëmërë time.
3 Se unë dojë të jeshë ndarë (larg) nga Krishti për vëllazër të mi, që janë nga gjaku im prej anësë kurmit.
4 Që ata janë Israilit, e ature është Iothesia, edhe nderi, edhe dhjatatë, edhe takset’ e nomit, edhe të falatë, edhe të taksuratë.
5 T’ature janë baballarëtë, që nga ata ësht’ edhe Krishti nga an’ e kurmit, që është mbë gjithë punëra Perndi e bekuarë ndë gjithë jetëra. Kështu qoftë!
6 E nukë mund të bjerë mbë dhe fjal’ e Perndisë, sepse jo gjith’ ata që janë nga filia e Israilit, këta janë Israilit.
7 As sepse janë far’ e Avraamit, janë gjithë djelmt’ e Avraamit. Po thotë: Mbë Isaaknë do të jetë fara ote.
8 Domethënë, jo djelmt’ e kurmit, këta janë djelmt’ e Perndisë, po djelmt’ e të taksurit do të nëmëronenë se janë farë.
9 Sepse fjal’ e së taksurësë ësht’ e tila: Do të vij mbë këtë kohë, e Sarra do të ketë djalë.
10 E jo vetëmë këjo, po edhe Reveka si pat zënë mbë një stromë (di djelm) prej Isaakut babait sonë.
11 Sepse pa edhe lerë ata, e pa bërë dhe as të mirë, as të lig, që të mbetetë pa luajturë skopoi i Perndisë, që është me të zgjedhurë, jo nga punëtë, po nga ai që thërret.
12 Ju tha asaj, që m’i madhi do të shërbejë më të vogëlinë.
13 Sikundr’ është shkruarë: Iakovnë e desha, e Isafnë e urreva.
14 Ç’të thomi adha? Mos ësht’ adhiqi ndaje Perndisë? Jo, kurrë.
15 Sespe ai thotë mbë Moisinë: Do të eleimonis atë që për atë kam lejmoni, e do të bëj lejmoni mb’atë që për atë do të kem lejmoni.
16 Nuk’ ësht’ adha (këjo) as e atij që e do, as e atij që ecën, po e Perndisë që bën lejmoni.
17 Sepse thotë karta mbë Faraonë, që për këtë punë të ngrijta ti, që të bëj të duketë fuqia ime mbë tij, e të çfaqetë ëmëri im ndë gjithë dhe.
18 Ajo ka adha lejmoninë mbë cilëdo, e bën të gurëconetë cilinëdo.
19 Ma do të më thuaç mua: E pse gjithënjë po qërton? Sepse kush mund të rrijë kondrë thelimësë saj?
20 Ma, o njeri, cili je ti që rri e flet një për një me Perndinë? Mos do të thotë bardhaku bardhakçiut: Përse më bëre kështu?
21 A s’është nd’urdhër të bardhakçiut bajta, që nga ajo lucë të bëjë një enë të nderçurë, e një enë të ndierë?
22 E ndë deshi Perndia të dëfton urgjin’ e saj, e të bën që të njihej fuqia e saj, i duroi me shumë durim enët’ e urgjisë që qenë bërë për të humburë?
23 E të bëjë të njihetë haxineja e nderit së saj mbë enë të lejmonisë, që i ka bërë gati për nder?
24 Nevet më tepër që na ka thirrë, jo nga çifutë vetëmë, po edhe nga filit’ e tjera.
25 Sikundrë thot’ ajo edhe ndë profitnë Osienë: Do të quaj llao timnë, atë që s’është llao im; e të dashurë, atë që s’ësht’ e dashurë.
26 E do të gjajë, nd’atë vënd tek u është thën’ ature: Juvet s’jini llaoi im, - atje do të quhenë djelmt’ e Perndisë gjallë.
27 E Isaia pa thërret për Israilnë: Ndë qoftë numeri i bijet së Israilit si rëra e detit, do të shpëtojënë ata që mbetenë.
28 Sepse do të përmbëjedhë (Perndia) e do të shkurtojë llogorinë me të drejtë, sepse një fjalë të shkurtuarë do të bëjë Zoti mbi dhe.
29 E sikundrë tha Isaia më përpara: Të mos paskish lënë Zoti i asqerëvet farë mbë nevet, do të jeshëm bërë si Sodhoma, e do të keshëm gjajturë si Gomorra.
30 Ç’kemi më dha për të thënë? Që filit’ e tjera që s’patnë vaturë pas së drejtësë, e pushtruanë të drejtënë thom që vjen nga besa.
31 Po Israili që kërkon nomn’ e së drejtësë, nuk’ arriu ndë nom të së drejtësë.
32 E përse? Se nuk’ e kërkon nga besa, po sikur nga punët’ e nomit; sepse u përpoqnë ndë gur të skandalisë.
33 Sikundr’ është shkruarë: Na që vë ndë Sion gur të mbodhisurit’ e gur të skandalisurit, e cilido që të besojë mb’atë, do të mos turpëronetë.
KAPTINA IX.
1 Thom të vërtetënë mbë Krishtinë, nukë rrej. (Sepse KAM ndërgjegjëjenë t’eme qi deshmon bashkë me mue mbë Shpirtinë Shenjt),
2 se kam idhënim të madh, edhe të dhimtunë qi s’mengon ndë zemërët t’eme.
3 Sepse unë vetë lutesh të ishiem i mallëkuem [damë ] prei Krishtit për vëllazënit e mi, qi janë prei gjakut t’em mbas mishit,
4 të cillëtë janë Israelitë, të cillëvet ashtë birënia e zanë, edhe lafti, edhe dhiatatë, edhe e vumeja e ligjësë, edhe lutëja, edhe të zotuemitë,
5 të cillavet jan’ atënitë, edhe prei atyneve leu Krishti mbas mishit, i cilli ashtë përmbi të gjitha Perëndi i bekuem për gjithë jetët. Amen.
6 Por nukë mundetë me ranë poshtë fjala e Perënditë. Sepse jo gjith’ ata qi janë prei kombit Israelit, këta janë Israelitë.
7 As sepse janë fara e Abrahamit, janë gjithë dielm, por “fara jote ka me u queitunë mbë Isaakunë”.
8 Do me thanë, jo këta dielmt’ e mishit, janë dielmt’ e Perëndisë, por dielmt’ e të zotuemesë numërohenë për farë.
9 Sepse fara e të zotuemes’ ashtë këjo: “Kam me ardhunë mbë këte kohë, edhe Sarra ka me pasunë bir”.
10 Edhe jo vetëmë këjo , por edhe Rebekka, kur u gjind me barrë prei nji burri , Isaakut atit t’ynë.
11 (Sepse para se të lejinë dy dielmtë , edhe para se të bajinë ndonji punë të mirë, a të keqe, për me mbetun’ urdhëni parë i Perëndisë qi ishte mbas të sgjedhunit, jo prei vepërash, por prei të thirrunit),
12 iu tha asai: “Se ma i madhi ka me i shërbyem ma të vogëlit”.
13 Sikurse ashtë shkruem: “Iakobin’ e desha, por Esaun’ e pata mëni”.
14 Qish kemi me thanë pra? Mos ashtë shtrembëni te Perëndia? Qoftë lark,
15 sepse ai i thotë Moiseut: “Kam me përdëllyem ate qi kam me përdëllyem, edhe kam me pasunë të dhimtunë për ate qi kam me pasunë të dhimtunë”.
16 Pra këjo nuk’ asht’ e ati qi e do, as e ati qi ecën, por e Perëndisë qi përdëllen.
17 Sepse shkronja i thotë Faraonit: “Se për këte punë të ngrita, për me të diftuem fuqinë t’eme, edhe për me u rrëfyem emëni em mbë gjithë dhenë”.
18 Ate qi të detë pra, e përdëllen, edhe ai qi të detë, e ashpëron.
19 Do të më thuesh pra: Përse anëkohe ma? Cilli i duel kundrë dashunimit ati? Por cilli je ti, o nieri, qi i përgjegje kundrë Perëndisë?
20 Mos ka me i thanë gatesa gatestarit: Përse më bane kështu?
21 Apor s’ka pushtet tiegullari mbi baltënë me bamë prei nji balte nji anë për nder, e nji tietërë për shpërnderim?
22 Ndë deshi Perëndia me diftuem zemërimin’ e vet , edhe me bamë të ngjofunë fuqin’ e vet, duroi me shumë zemërë të gjanë enët’ e zemërimit qi qenë bamë për të viderrë?
23 Edhe për me bamë të ngjofunë pasëjen’ e laftit,
24 por edhe neve qi na thirri, jo vetëmë prei Iudeish, por edhe prei kombesh.
25 Sikurse i thot’ edhe Oseesë: “Kam me queitunë popullinë t’em, ate qi s’ashtë populli em, edhe të dashime, ate qi s’asht’ e dashime”.
26 “Edhe ka me qenunë nd’ate vend qi ashtë thanë atyne: Nukë jeni ju populli em, atie kanë me u queitunë bijt’ e Perëndisë gjallë”.
27 Edhe Isaia bërtet për Israelinë: “Ndë qoftë numëri i të bijvet Israelit porsi rana e detit, kanë me shpëtuem ata qi mbesinë,
28 sepse do të mbarojë, a do të shkurtojë llogari me dreitëni, sepse Zoti ka me bamë llogari të shkurtueme mbi dhet”.
29 Edhe sikurse tha çë përpara Isaia: “Zoti Sabaoth [Zoti i ushtëriavet ] ndë mos kishte lanë farë mbë ne, do t’ishim bamë porsi Sodomat’, edhe do t’ishim përgjaitunë me Gomorat”.
30 Qish kemi me thanë pra? Se ato kombetë qi nukë ndoqnë dreitëni, ia mbërrinë dreitënisë, edhe asai dreitënisë qi ashtë prei besësë.
31 Por Israeli tue ndiekunë ligjën’ e dreitënisë, nuk’ ia mbërrini ligjësë dreitënisë.
32 Përse? Sepse nuk’ e ndiqte mbas besësë, por mbas vepërash ligjësë. Sepse shqitnë mbë gur të shqitësë,
33 sikurse ashtë shkruem: “Qe te ve nji gur shqite ndë Sionë, edhe nji shkamp guri të shkandalit, edhe gjithë-kush t’i besojë ati, s’ka me u turpëruem”.