Krie e njëzetekatërtë
1 E si dolli Iisui e iku nga Qisha, i vanë pranë mathitit’ e tij, të dëftojënë nde ai të dërtuarat’ e Qishësë.
2 Edhe Iisui u tha ature: Nuk’ i shihni gjithë këto? Me të vërteta u thom juvet, do të mos mbetetë gur mbi gur, ai që të mos gremisetë.
3 E si rrij ai sipër ndë mal të ullinjet, erdhë nde ai mathititë vetëmë, e i thanë: Thuajna nevet kur do të jenë këto? Edhe cili është nishani të s’ardhurit sate, edhe të së sosurësë jetësë?
4 Edhe Iisui u përgjegj, e u tha ature: Shihni se mos u qeshjë njeri.
5 Se do të vijënë shumë ndë ëmër tim, e do të thonë: Unë jam Krishti. Edhe shumë do të qeshjënë.
6 E do të digjoni luftëra, edhe zëra të luftëravet; vështroni e mos u frikoni, se duhenë të bënenë gjithë këto, po akoma nuk’ është të sosurit’ e jetësë.
7 Sepse do të ngrihetë fili mbi fili, e mbretëri mbi mbretëri, e do të jetë uri, edhe murtajë ndë vënde-vënde.
8 E gjithë këto janë të nisurat’ e së dhëmburavet.
9 Ahiere do t’u apënë juvet ndë shtrëngime, e do t’u vrasënë, e do të jeni të mçuarë nga gjithë filitë për ëmër tim.
10 E atëherë do të skandhalisenë shumë, e do të paradhosjënë njëri-jatërinë, e do të mçojënë njëri-jatërinë.
11 E do të ngrihenë shumë profitër të rrem, e do të qeshjënë shumë.
12 Edhe sepse do të tepërojë e keqia, do të ftohetë dashuria e së shumëvet.
13 E ai që të durojë ngjera nd’anë, ai do të sosetë.
14 E do të dhidhaksetë kij Ungjill i mbretërisë mbë gjithë dhe që janë njerëz, për martiri ndë gjithë milete, e ahiere do të vijë të sosurit’ e jetësë.
15 E pa kur të shihni idhollënë që dëfton të shkretuaritë, që është thënë nga profiti Dhaniil, të rrijë ndë vënd të shënjtëruarë (ai që dhiavas le të kupëtojë).
16 Ahiere ata që janë ndë Iudheë, le të ikëjënë ndë male.
17 Ai që gjëndetë mbi shtëpi, le të mos zbritjë të marë gjë nga shtëpi e tij.
18 Edhe ai që është nd’arë, le të mos kthenetë prapa të ngrërë rrobat’ e tij.
19 Edhe ve mb’ato që janë të mbarsura, e mb’ato që kanë djelm mbë sisë nd’ato dit ahiere.
20 Po lutuni të mos bënetë të ikuritë tuaj ndë dimër, as ndë të shëtunë.
21 Sepse ahiere do të jetë shtrëngim i madh, që i tilli nuk’ u bë kurrë që kur u bë bota, ngjera ndashti, edhe as do të bënetë.
22 Edhe të mos qenë shkurtuarë ato dit, s’mund të sosej çdo kurm, po për të zgjedhuritë do të shkurtonenë ato dit.
23 Ahiere ndë thashtë njeri juvet: Këtu është Krishti, a këtu, mos besoni.
24 Sepse do të ngrihenë Krishtër të rrem, edhe profitër të rrem, e do të apënë nishane të mëdha, edhe çudira, ngjera sa të qeshjënë ndë mundçinë, edhe të zgjedhuritë.
25 Ja, që u thaçë juvet më përpara.
26 E pa ndë u thafçinë juvet: Ja, nd’erimi është, mos dili jashtë; ja, ndë qelira është, të mos besoni.
27 Se sikundrë del vetëtima nga del Dielli, e duketë ngjer atje që perëndon, ashtu do të jetë edhe t’ardhurit e birit së njeriut.
28 Sepse atje që është leshi, atje do të mbëjidhenë edhe Shqiponjatë.
29 E paravta, pas shtrëngimit s’ature ditet, do të mos ndritjë Dielli edhe hënëza do të mos apë dritën’ e saj, edhe ulletë do të bienë nga Qielli, edhe të fortat’ e Qiellvet do të tundenë.
30 Ahiere do të duketë nishani i birit së njeriut ndë Qiell; e atëherë do të qajënë gjithë filit’ e dheut, e do të shohënë të bir’ e njeriut që do të vijë sipër mbi re të Qiellit me fuqi, edhe me shumë lëvdim.
31 E do të dërgojë Ëngjëllit’ e tij me zurna që ka zë të madh, e do të mbëjedhënë të zgjedhurit’ e tij nga të katër erëtë, nga anët’ e Qiellvet, ngjera ndë tjetërat’ anët’ e ture.
32 E nga fiku kupëtoni paravolinë: Kur dha bënetë dega e tij e butë, e i dalënë fletëtë, e digjoni se afër është të korrëtë.
33 Ashtu edhe juvet, kur të shihni gjithë këto, digjoni se afër është mbë dier.
34 Me të vërteta u thom juvet, do të mos shkojë kij brez i njerëzet, ngjera sa të bënenë gjithë këto.
35 Qielli edhe dheu do të ndërronenë, e fjalëtë e mia do të mos ndëronenë.
36 Po për atë ditë edhe sahat njeri nukë di, as Ëngjëllit’ e Qiellvet, përveçme jati im vetëmë.
37 E sikundrë qenë ditët’ e Noesë, ashtu do të jetë edhe t’ardhurit’ e birit së njeriut.
38 Se sikundrë qenë ndë dit përpara kataklismoit, tuke ngrënë, e tuke pirë, martoneshinë, e maritoijnë, ngjera nd’atë ditë që hiri Noea ndë Qivoto.
39 E nukë digjuanë ngjera sa erdhi kataklismoi, e i ngrijti të gjithë. Ashtu do të jetë edhe t’ardhurit’ e birit së njeriut.
40 Ahiere di do të jenë nd’arë, njëri mirretë, e njëri lihetë.
41 Di që bluajënë ndë mulli, njëra mirretë, e njëra lihetë.
42 Rrini zgjuarë dha, se nuk’ e dini mbë ç’sahat vjen zoti juaj.
43 Edhe atë të dini, se që të dij i zoti shtëpisë ndë ç’kohë të natësë vjen kusari, do të mos flijte, e do të mos lijte t’i shponej shtëpi e tij.
44 Pra andaj edhe juvet bënuni hazër, se mb’atë sahat që nukë pandehni i biri njeriut vjen.
45 Cili vallë është ai kopil i besuarë edhe i mënçurë, që atë e vu pitrop zot’ i tij ndë kopij të tij, të ju apë të ngrënët’ e ture ndë kohë të së ngrënit?
46 I lumuri ësht’ ai kopil, që atë kur të vijë zot’ i tij, do ta gjejë që bën kështu.
47 Me të vërteta u thom juvet, se mbë gjithë gjën’ e tij do ta vërë atë pitrop.
48 Ma ndë thashtë ai kopil i keq ndë zëmërë të tij, se zoti im mënon të vijë.
49 E të nisjë të rrahë kopijtë shokët’ e tij, e të hajë, e të pijë bashkë me të dejmitë.
50 Do të vijë zoti i atij kopilit, ndë një ditë që s’e pret, e ndë një sahat që nuk’ e di.
51 E do ta ndajë mbë di, edhe vënd’ i tij do të jetë bashkë me Ipokritejtë. Atje është të qarëtë edhe të dredhurit’ e dhëmbëvet.
KAPTINA XXIV.
1 Edhe Iesui duel, e iku prei tempullit; edhe dishepujt’ e ati i erthnë përanë për me i diftuem ndërtesat’ e tempullit.
2 Por Iesui u tha atyneve: Nukë shifni gjithë këto? Për të vërtet po u thom juve, se s’ka me mbetunë këtu gur mbi gur qi të mos rrenohetë.
3 Edhe ai tue ndenjunë mbi Mal’ të Ullivet, dishepujt’ iu afruenë mbë-nj-anë, tue thanë: Na thuei, kurë kanë me u bamë këto? Edhe cilli ashtë shenji i të ardhunit tand, edhe të mbaruemit’ e jetësë?
4 Edhe Iesui u përgjeq, e u tha atyneve: Shikoni mos u gënjejë juve kushi.
5 Sepse shumë vetë kanë me ardhunë mb’emënit t’em, tue thanë, se - Unë jam Krishti; edhe kanë me gënjyem shumë vetë .
6 Edhe keni me ndëgjuem luftëna, edhe zana luftënash; shikoni mos frikohi, sepse të gjitha këto duhenë me u bamë, por e mbrapmeja edhe s’ashtë.
7 Sepse ka me u ngritunë komp kundrë kombi, edhe mbëretëni kundrë mbëretënie; edhe kanë me qenë zina, e sëmundëje, e tërmetëna vend mbë vend.
8 Por gjithë këto janë të filluem të dhimptunash.
9 Atëherë kanë me u dhanë juve ndër duer për shtrëngim, edhe kanë me u vramë juve; edhe keni me u marrë mëni prei gjithë kombesh për emëninë t’em.
10 Edhe atëherë kanë me u shkandalizuem shumë vetë , edhe kanë me dhanë ndër duer njiani tietrinë, edhe kanë me marrë mëni njiani tietrinë.
11 Edhe shumë profet-rrenësa kanë me u çuem, edhe kanë me gënjyem shumë vetë.
12 Edhe mbassi të shumohetë paligjënia, dashunia e të shumëvet ka me u ftofunë.
13 Por kush të durojë deri së mbrapmi, kyi ka me shpëtuem.
14 Edhe kyi ungjilli i mbëretënisë ka me u predikuem ndëpër gjithë botënë, për dëshmi mbë kombet; edhe atëherë ka me ardhun’ e mbrapmeja.
15 Kur të shifni pra “të ndytët’ e shkretisë”, qi ashtë thanë prei profetit Daniel, ndenjunë ndë vend të shenjtënuem (ai qi këndon, le ta marri vesht),
16 atëherë ata qi janë ndë Iude, le t’ikinë ndëpër malet;
17 kush të jetë mbi kulmit, le të mos sdrypi me marrë gja prei shtëpisë vet;
18 edhe kush të jetë nd’arë, le të mos këthehetë mbrapa me marrë petkat’ e veta.
19 Edhe mjer ato qi janë të mbarsëme, e ato qi kanë foshnje për gji nd’ato ditt!
20 Edhe fali mos me u bam’ e ikmeja juei ndë dimënë, as për të shëtunë,
21 sepse atëherë ka me qenë shtrëngim i math, qi aso faret nuk’ ashtë bamë çë kurë se ashtë zanë fillë bota deri tashti, as ka me u bamë.
22 Edhe ndë mos shkurtoheshin’ ato ditt, s’kishte me shpëtuem as ndonji korp, por ato ditt kanë me u shkurtuem për të sgjedhunit.
23 Atëherë ndë u thashtë juve kushi: Qe ku ashtë këtu Krishti, a aty, mos zini besë.
24 Sepse kanë me u çuem Krisht-rrënësa, e profet-rrenësa, edhe kanë me diftuem shenje të mëdha, edhe mërekullia; kaqi sa me gënjyem edhe të sgjedhunitë, ndë qoftë se mundetë.
25 Qe tek u thashë juve ma përpara.
26 Ndë u thançinë juve pra: Qe ku ashtë ndë shkreti, mos dilni. Qe ndë dhomatë, - mos zini besë.
27 Sepse sikurse vetima del prei së lemit diellit , edhe duketë mbë të perënduemit, kështu ka me qen’ edhe të ardhunit’ e të birit nieriut.
28 Sepse kudo me qenë stërvina, atie kanë me u mbëledhunë shqipetë.
29 Edhe përnjiherë mbas shtrëngimit atyne ditve, dielli ka me u errunë, edhe hana s’ka me dhanë të shëndritunit’ e vet, edhe yjtë kanë me ranë prei qiellit, edhe fuqiat’ e qillvet kanë me u tundunë;
30 edhe atëherë ka me u dukunë shenji të birit nieriut ndë qiell; edhe atëherë gjithë farat’ e dheut kanë me bamë vaje, edhe kanë me pamë të birin’ e nieriut tue ardhunë përmbi ret’ e qiellit me fuqi, e me laft shumë.
31 Edhe ka me dërguem engjujt’ e vet me buri qi nxier za të math, edhe kanë me mbëledhunë të sgjedhunit’ e ati prei së katër erënash, prei anësh qillvet deri prei të tierash anësh atyne.
32 Edhe merrni vesht parabullënë prei drusë fikut: Kur të bahetë tashti dega e asai e butë, edhe të nxierri gjethetë, ta dini se të korrët’ ashtë ngjat;
33 kështu edhe ju, kur të shifni gjithë këto, ta dini se ashtë ngjat ndër dyer.
34 Për të vërtet po u thom juve: Kyi bres s’ka me shkuem, deri sa të bahenë këto të gjitha.
35 Qielli edhe dheu kanë me shkuem, por fjalët’ e mia s’kanë me shkuem.
36 Edhe për ate ditë, e ate orë kurkush s’e di, as engjujt’ e qillvet, veç em Atë vetëmë.
37 Edhe sikurse ishinë ditt’ e Noesë, kështu ka me qen’ edhe të ardhunit’ e të birit nieriut.
38 Sepse sikurse ishinë nierëzitë nd’ato ditt përpara përmbytëjesë tue ngran’ e tue pimë, tue martuem e tue u martuem, deri mb’ate ditë qi hyni Noeja ndë arkë.
39 Edhe s’e ngjofnë, deri sa erdhi përmbytëja, edhe ngriti të gjithë; kështu ka me qen’ edhe të ardhunit’ e të birit nieriut.
40 Atëherë dy vetë kanë me qenë nd’arë; njiani merretë, edhe tietri lehetë.
41 Dy veta kanë me blueitunë ndë mulli; njiana merretë, edhe tietra lehetë.
42 Rrini qutë pra, sepse nukë dini mbë ç’orë vien zoti juei.
43 Por këte e merrni vesht, se ndë e dinte i zoti shtëpisë mbë çfarë kohëje të natësë vien viedhësi, kishte me ndenjunë qutë,
44 edhe s’kishte me lanë me u shpuem shtëpia e vet. Përandai edhe ju bahi gati, sepse i bir’ i nieriut vien mb’atë orë qi nuk’ ua pret juve mendia.
45 Vallë cilli asht’ ai shërbëtuer besëtar, edhe i mençim, të cillin’ i zoti e vu përmbi punëtorët e vet, për me u dhan’ atyneve ushqiminë ndë kohë?
46 Lum ai shërbëtuer, kur të vijë i zoti, ta gjejë tue bamë kështu.
47 Për të vërtet po u thom juve, se ka me e vumë përmbi gjithë gjan’ e vet.
48 Edhe ai shërbëtori keq ndë thashtë ndë zemërë të vet: Em zot vonohetë me ardhunë,
49 edhe fillon me rrafunë shërbëtorëtë shokët’ e vet, edhe me ngran’ e me pimë bashkë me të deitunit;
50 i zoti ati shërbëtorit ka me ardhunë mb’atë ditë qi s’e pret, edhe mb’atë orë qi s’e di;
51 edhe ka me e damë mbë-nj’-anë, edhe ka me vumë piesën’ e ati bashkë me hipokritënat; atie ka me qenë të qjamit’ edhe të dridhunit’ e dhambëvet.