Krie e trembëdhjetëtë
1 Mb’atë kohë qen’ atje përpara edhe ca që i thoshn’ atij për ata Galilejtë, që u përzeu Pillatua gjakn’ e ture bashkë me kurbane të ture.
2 E u përgjegj Iisui, e u tha ature: Pandehni ju se këta Galilejtë u bënë më fajëtorë se nga gjithë Galilejtë, sepse besuanë të tilatë?
3 Jo, u thom juvet. Po ndë mos metanoiçi, gjith’ ashtu do të humbisni.
4 A ata të tetëmbëdhjetë, që ra mbi ta taraca ndë Silloam, e i vrau ata, pandehni se këta qenë më fajëtorë nga gjithë njerëzitë që rrinë ndë Ierusalim?
5 Jo, u thom juvet. Po ndë mos metanoiçi, gjith’ ashtu do të humbisni.
6 Edhe u thosh këtë paravoli: Një njeri kish fitepsurë ndë vështë të tij një fik; e erdhi të kërkon mbë të pemmë, e nukë gjeti.
7 E i thot’ atij që punon vështënë: Ja, tri vjet vij tuke kërkuarë pemmë mbë këtë fik, e nukë gjej. Pree atë, pse të lërë edhe vëndnë shkret?
8 Edhe ai u përgjegj, e i tha atij: Zot, lee atë edhe këtë vit, ngjera sa të rrëmoj rrotullë tij, e t’i shtie plehë.
9 E ndë bëftë pemmë, mirë, e ndë mos ta preç atë motnë që vjen.
10 E qe që dhidhakste ndë sinaguaj një të shëtunë.
11 E ja e vjen një grua që kish tetëmbëdhjetë vjet një Shpirt që e mban të sëmurë, e qe kamburjasurë, e nukë mund të ngrij sitë fare së lartit.
12 E si e pa atë Iisui, e thirri afër, e i tha asaj: O grua, je lëshuarë nga sëmunda jote.
13 E vuri duart’ e tij sipër mbi të, e atë çast u ngre lart, e u ndreq, e lëvdon Perndinë.
14 E i pari i sinagojit u përgjegj tuke zëmëruarë, sepse e shëroi Iisui të shëtunë, e thosh ndë turmë: Gjashtë dit janë që mbë këto ësht’ e udhësë të punojëmë. Ndë këto dha ejani, e shërouni, e jo ndë ditë të shëtunë.
15 Edhe Zoti ju përgjegj atij, e i tha: O njeri me di faqe, cilido nga juvet nukë zgjidh kan’ e tij, a gomarë nga grashti të shëtunë, e e shtie t’i apë ujë?
16 E këtë që është e bij’ e Avraamit, që e ka lidhurë satanai ja tetëmbëdhjetë vjet, nukë duhej të zgjidhej nga këta të lidhurë ndë ditë të shëtunë?
17 E kur thoshte ai këto fjalë turpëronishnë ata që i rrijnë kondr’ atij. E gjithë turma gëzonishnë për gjithë punët’ e nderçura që bënishnë prej si.
18 E thoshte: Me çfarë gjëit ka të gjarë mbretëria e Perndisë? E me çfarë punë ta barabaris atë?
19 Ka të gjarë me farë të sinapit, që e mori një njeri, e e mbolli ndë kofshtë të tij, e u rrit, e u bë bim’ e madhe, e erdhë e ndëjnë ndë dega të saj zogjt’ e Qiellit.
20 E pagjene tha: Me çfarë punë të barabaris mbretërin’ e Perndisë?
21 Ka të gjarë me ata brumë që një grua e nakatosi me tre matësë miell, ngjera sa u mbru gjithë.
22 E vij tuke dhidhaksurë qutet mbë qutet, e fshat mbë fshat, e bën udhë prej Ierusalimit.
23 E çocili i tha atij: Zot, ndë janë të pakë ata që sosenë? Edhe ai u tha ature:
24 Forcouni të hini ndëpër derë të ngushtë, sepse u thom juvet, që shumë do të kërkojënë të hijënë, e do të mos mundjënë.
25 Kur të ngrihetë i zoti i shtëpisë e të mbilljë derënë, do të ziri të rriji jashtë, e t’i biri derësë tuke thënë: Zot, o Zot, hapna nevet. E ai do t’u përgjegjetë, e do t’u thotë juvet: Nuk’ u di juvet nga jini.
26 Ahiere do të nisni të thoi: Na hangrëm përpara teje, e pim, edhe ndë rrugëra tona dhidhakse.
27 E do t’u thotë: U thom juvet, që nuk’ u di nga jini juvet. Mërgohuni nga meje juvet që bëjëtë paranomitë.
28 Atje do të jetë të qarëtë e të dredhurit’ e dhëmbëvet, kur të shihni Avraamnë, edhe Isaaknë, edhe Iakovnë, edhe gjithë profitëtë ndë mbretëri të Perndisë, e juvet t’u nxjerënë jashtë.
29 E do të vijënë botë nga del edhe nga perëndon Dielli, e prej veriut e notisë, e do të rrinë ndë mbretëri të Perndisë.
30 E ja, janë të pastajmë, që ata do të jenë të parë, e janë të parë që ata do të jenë të pastajmë.
31 Mb’atë ditë erdhë afër ca nga Farisejtë, e i thon’ atij: Dil, e ikë këteje, se Irodhi do të të vrasë tij.
32 E u thot’ ature: Hajdeni e thoi kësaj dhelpërësë: Ja, që nxjer të paudhëtë, edhe bëj shërime sot edhe nesër, e të tretënë ditë teliosem.
33 Po për sot edhe nesër e për ditënë që vjen duhetë të bëj udhënë time, se nukë mund të vritetë profit përjashta Ierusalimit.
34 Ierusalim, Ierusalim, që vret profitëtë, e që shtip me gurë ata që dërgonenë tek teje, sa herë desha të mbëjedhë djelmt’ e tua, sikundrë mbëjedh pula zogjt’ e saj, ndënë pëndë të saj, e nukë deshtë.
35 Ja që u lihetë shtëpia juaj e shkretë, e u thom juvet me të vërteta, që nukë do të shihni mua më ngjera sa të vijë që të më thoi: I bekuarë ai që vjen mb’ëmër të Zotit.
KAPTINA XIII.
1 Edhe nd’atë kohë ishin’ atie përpara disa vetë tue diftuem ati për Galileanët, se Pilati u përzieu atyne gjakunë bashkë me kurbanet e atyneve.
2 Edhe Iesui u përgjegj, e u tha atyne: Kujtoni se këta Galileanët’ ishinë ma fajtorë se gjithë Galileanëtë, sepse pësuenë të tilla punë ?
3 Jo, po u thom juve, por ndë mos u pendofshi, të gjithë kështu keni me u vdierrë.
4 Apor ata të tetë-mbë-dhetëtë, qi ra pyrgu mbi ata ndë Siloam, edhe i vrau, kujtoni se këta ishinë fajtorë ma tepërë se gjithë nierëzitë qi rrinë ndë Ierusalemë?
5 Jo, po u thom juve, por ndë mos u pendofshi të gjithë kështu keni me u vdierrë.
6 Edhe thoshte këte parabullë: Nji nieri kishte mbiellë nji dru fiku ndë vesht të vet; edhe erdhi me marrë pemë prei asai, por nukë gjeti.
7 Edhe i tha veshtorit: Qe te vij tre viet me marrë prei kësai drusë fikut, edhe nukë gjej: preje; përse të zajë vendinë kot?
8 Por ai u përgjeq, e i tha: Zot, lene edhe këte vit, ngjysh sa të rëmihi rreth asai, e të shtie plehe;
9 edhe ndë baftë pemë mirë , por ndë mos baftë , vitinë qi vien ke me e premë.
10 Edhe ai ishte tue mësuem për të shëtunë mbë nji synagogë;
11 edhe qe tek ishte nji grue qi kishte frymë sëmundjeje tetë-mbë-dhetë viet, edhe ishte kurrusunë, e s’mundei kreit me u ngritunë përpietë.
12 Edhe Iesui kur pa ate, e thirri afër’ edhe i tha: Grue, je lishuem prei sëmundëjesë s’ate.
13 Edhe vini duertë mbi ate; edhe ajo përnjiherë u dreitue, edhe lavdoi Perëndinë.
14 Por i pari synagogës’ u përgjeq me zemërim, sepse Iesui shëndoshi për të shëtunë, e i tha gjindëjesë: Janë gjashtë ditt qi duhetë me punuem ndër ato; ndër këto pra vini e shëndoshuni e jo për ditë të shëtunë.
15 Zoti iu përgjeq pra, e i tha: Hipokrit, gjithë-se-cilli jush të shëtunënë nukë sgjith kan’ e vet, a gomarin’ e vet prei grashtit, edhe e shpie, t’i api ujë?
16 Edhe këjo qi ashtë bij’ e Abrahamit, të cillënë qe tek e pat lidhunë Satanai tetë-mbë-dhetë viet, nukë duhei me u sgjidhunë prei ati të lidhuni për ditë të shëtunë?
17 Edhe ai kur thoshte këto, gjith’ ata qi i dilshinë kundrë u turpënuenë; edhe gjithë gjindëja gëzohei për gjithë punët’ e lavdueshime qi baheshinë prei ati.
18 Edhe ai thoshte: Me ke përgjan mbëretënia e Perëndisë?
19 Edhe me ke ta përgjaj? Përgjan me nji koqe senapi, të cillën’ e muer nji nieri, edhe e hodhi ndë kopësht të vet: edhe u rrit e u ba dru e madhe, edhe shpendët e qiellit erthnë e ndejtnë ndë degat t’asai.
20 Edhe për-së-ri tha: Me ke ta përgjaj mbëretënin’ e Perëndisë?
21 Përgjan me brumë, të cillën’ e muer nji grue, edhe e mpshefi ndë tre matësa mielli, ngjysh sa u ba brumë gjithë.
22 Edhe shkonte ndëpër qytete e ndëpër katunde tue mësuem, edhe tue bamë udhë për Ierusalemë.
23 Edhe nji nieri i tha: Zot, vallë të pakë jan’ ata qi shpëtohenë? Edhe ai u tha atyne:
24 Mundohi me hymë ndëpër derë të ngushtë, sepse shumë vetë , po u thom juve, do të kërkojnë me hymë, edhe s’kanë me muftunë.
25 Mbassi të ngrihet’ i zoti i shtëpisë, e të mbylli derënë, atëherë do të filloni me ndenjunë jashtë, edhe me trokulluem derësë, tue thanë: Zot, zot, çilna; edhe ai ka me u përgjegjun’ e me u thanë juve: Nuk’ e dij juve prei kah jeni.
26 Atëherë do të filloni me thanë: Hangrëm e pim përpara tejet, edhe mësove ndëpër rrugat t’ona.
27 Por ai ka me thanë: Po u thom juve, nuk’ e dij juve prei kah jeni; largohi prei mejet, gjithë ju punëtorët’ e paudhënisë.
28 Atie ka me qenunë të qjamit’ edhe të dridhunit’ e dhambëvet, kur të shifni Abrahamin’ edhe Isaakun’ edhe Iakobin’ edhe gjithë profetënatë ndë mbëretënit të Perëndisë, edhe juve nxierrë jashtë.
29 Edhe do të vinë prei së lemes’ e prei së perënduemësë diellit , edhe prei anësë borës’ e prei anësë shiut, edhe do të ulenë të rrinë ndë mbëretënit të Perëndisë.
30 Edhe qe te janë të mbrapëm, qi kanë me qenunë të parë, edhe janë të parë, qi kanë me qenunë të mbrapëm.
31 Mb’atë ditë erthnë disa Farisei, tue i thanë: Del, e ik prei këndyj, sepse Herodi do me të vramë.
32 Edhe ai u tha atyne: Shkoni, e i thoni kësai dhelpëne - Qe te nxier djemëna, edhe shëndosh sot edhe nesër, edhe të tretënë ditë mbarohem.
33 Por më duhetë me votunë sot edhe nesër edhe mbas-nesër, sepse nukë mundetë me u prishunë profet jashtë Ierusalemit.
34 Ierusalem, Ierusalem, qi vret profetënatë, edhe rref me gur ata qi dërgohenë te ti, sa herë desha me mbëledhunë dielmt’ e tu, porsi pula zoqt’ e vet ndënë fletët, edhe nukë deshët!
35 Qe shtëpia juei te po u lihet’ e shkretë. Edhe për të vërtet po u thom juve, se s’keni me më pamë ngjysh sa të vijë koha , kur të thoni: I bekuem asht’ ai qi vien mb’emënë të Zotit.