Krie e ditë
1 Vëllazërit’ e mi, mos doi të kini besënë të nderçurit Zotit sonë Iisu Hrishtoit me të cgjedhura të faqevet.
2 Sepse ndë riftë ndë mbëjedhëjë tuaj një njeri që ka unazë t’artë me rroba të llampsura, e të hijë edhe një i varfërë me rroba të lerosura.
3 E do të vështroni mb’atë që ka veshurë rrobën’ e llampsurë, e do t’i thoi atij: Rri ti këtu mirë me të prëjturë. E të varfërit pa do t’i thoi: Ti qëndro atje, a rri këtu përpara fronit të këmbëvet së mia.
4 E nukë bëtë juvet të shquarë mbë ta, e u bëtë gjukatës mbë të menduara të liga?
5 Digjoni, o vëllazërit’ e mi të dashuritë, nukë ka cgjedhurë Perndia të varfërit’ e kësaj jetet, të pasurë ndë besë e klironomë të mbretërisë që ka taksurë ature që e duanë atë?
6 Ma juvet ksenderuatë të varfërinë. Nukë janë të pasuritë ata që u shtridhjënë juvet me zotëri, e ju heqëjnë juvet ndë gjuqëra?
7 Nukë jan’ ata që shajënë atë ëmërin’ e mirë, që me ata thirri juvet?
8 Ndë ruani pa juvet nomnë e mbretit, sikundrë thotë karta, të duaç gjitonë tënd si edhe vetëhenë tënde, mirë bëni.
9 Ma ndë jini nga ata që cgjedhënë faqera, bëni faj, e jini qërtuarë nga nomi si paranomë.
10 Sespse ai që do të ruajë gjithë nomnë e të fëjejë mbë një, u bë fajëtuar mbë të gjitha.
11 Sepse ai që tha: Mos miheps, tha, edhe, mos vraç. E ndë mos kurvërofç, po të vraç, u bëre prishësi i nomit.
12 Kështu kuvëndoni, e kështu bëni, sikur jini për të gjukuarë me nom t’elefterisë.
13 Sepse gjuqi ësht’ i pandëjesë mb’atë që nukë bëri ndëjesë, ma ndëjesa mburretë kondrë gjuqit.
14 Ç’është mbrodhi, o vëllazërit’ e mi, ndë thashtë njeri që ka besë, e nukë ka punëtë, mos mund besa të sosjë atë?
15 Nd’është vëllai a motra cveshurë, e u lipsetë buk’ e sorme.
16 E t’u thotë ndonjë nga juvet ature: Hajdeni ndë të mirë, ngrohi, e ngosi, e të mos u epni ature, ato që u duhenë për kurm, ç’është mbrodhi?
17 Kështu edhe besa, ndë mos pastë punëratë, ësht’ e vdekurë mbë vetëhë të saj.
18 Mbase do të thotë ndonjë: Ti që ke besë, e unë kam punëra, dëftomë ti mua besënë tënde nga punërat’ e tua, e unë do të të dëftoj tij besënë nga punërat’ e mia.
19 Ti beson që Perndia është një, mirë bën; edhe të paudhëtë besojënë, edhe dridhenë.
20 Ma do të njohç, o njeriu i mbrazëtë, se besa pa punëratë ësht’ e vdekurë?
21 Avraami, Babai inë, nuk’ u bë i drejë nga punëratë, tuke prurë Isaaknë të bir’ e tij kurban mbë thisiastir?
22 Ti e sheh që besa punon bashkë me punëra të tij, e nga punëtë besa ju bë e sosurë.
23 E u pogua karta që thotë: Besoi Avraami mbë Perndinë, e ju zu nde ai për të drejtë, e është quajturë miku i Perndisë.
24 E shihni juvet adha që për punëratë bënetë i drejtë njeriu, e jo nga besa vetëmë?
25 Kështu lloi edhe kurva Rahavi, nuk’ u bë e drejtë nga punëtë, kur priti ëngjëjtë e i nxori nga tjetër udhë?
26 Sepse sikundr’ është kurmi i vdekurë pa Shpirt, kështu edhe besa është e vdekurë pa punëra.
KAPTINA II.
1 Vëllazënit’ e mi, mos kini besën’ e të lavdueshimit Zotit t’ynë Iesu Krishtit me të mbaitëme anë.
2 Sepse ndë hyftë ndë përmbëledhëjet tuei ndonji nieri qi ka unazë t’artë me petëka të shkëlqyeme, e të hyjë edhe nji i vobek me petëka të shgryeme,
3 edhe do të veni ore ate qi vesh petëkun’ e shkëlqytë, edhe të thoni: Ti rri këtu mirë, edhe të vobegut t’i thoni: Ti rri atie; a: Rri këtu përposh vendit kambëvet mia,
4 a s’jeni ju pra asish qi mbani anë, edhe u batë gjyqëtarë mendimesh të këqia?
5 Ndëgjoni, o vëllazënit’ e mi të dashunë. Nukë sgjodhi Perëndia të vobegjit’ e kësai bote të pasunë ndë besët, edhe trashigimtarë t’asai mbëretënisë qi u zotue atyne qi duen’ate?
6 Por ju shpërnderuetë të vobegunë. Nuk’ u shtrëngojënë juve të pasunitë, edhe ata u tërhiekinë juve ndëpër gjukatat?
7 Nukë nemin’ ata emënin’ e mirë qi jeni qjueitunë me ate?
8 Ndë rueitshi ligjën’ e mbëretit, mbas shkronjësë: “Të duesh t’afërminë tat porsi vetëhenë tate”, mirë bani,
9 por ndë mbani anë, bani faj, e qartohi prei ligjësë si asish qi kapërceni porosinë.
10 Sepse ai qi të ruejë gjithë ligjënë, edhe të fëjejë mbë nji punë , ashtë bamë fajtuer i të gjithave.
11 Sepse ai qi tha: “Mos kurvënojsh”, tha edhe: “Mos vrasish”. Por ndë mos kurvënofsh, por të vrasish, ke kapërcyem ligjënë.
12 Kështu flitni edhe kështu bani, sikur keni me u gjukuem prei ligjësë së lirësë,
13 sepse gjyqi ka me qenun’ i papërdëllyeshim mb’ate qi s’bani përdëllim, edhe përdëllimi mburretë kundrë gjyqit.
14 Qish dobi asht’, o vëllazënit’ e mi, ndë thashtë kushi se ka besë, e të mos ketë vepëra? Mos mundetë besa me shpëtuem ate?
15 Ndë qoftë se vëllai a motëra janë lakuriq, edhe u mengon ushqimi i përditëshim,
16 edhe t’u thot’ atyne ndonji prei jush: Shkoni ndë paqtim, ngrofi e ngihi; e të mos u epni ato qi kanë nevojë për korpinë, qish dobi ashtë?
17 Kështu edhe besa, ndë mos pastë vepëra, asht’ e vdekëtë prei vetiut.
18 Por do të thotë kushi: Ti ke besë, e unë kam vepra, difto-më besënë tate prei vepëravet tua, edhe unë kam me të diftuem besënë t’eme prei vepravet mia.
19 Ti beson se Perëndia ashtë nji, mirë ban; edhe diajtë besojën’ edhe dridhenë.
20 Por a don me e marrë vesht, o nieri i kotë, se besa pa vepëratë asht’ e vdekëtë?
21 Abrahami ati ynë a s’duel i dreitë prei vepërash, kur pru Isaakunë të birin’ e vet mbi therorenë?
22 Shef se besa vepëronte bashkë me vepërat’ e ati, edhe besa u ba e kullutë prei vepëravet?
23 Edhe u mbush shkronja qi thotë: “Edhe Abrahami i besoi Perëndisë, edhe iu ngjef për dreitëni”, edhe u qjueit “miku i Perëndisë”.
24 Shfini pra se nieriu del i dreitë prei vepërash, edhe jo prei besës vetëmë?
25 Por kështu edhe Raaba kurva a nukë duel e dreitë prei vepërash, kur priti të laimitë, edhe i nxuer prei nji tietër udhe?
26 Sepse sikurse korpi pa frymë asht’ i vdekëtë, kështu edhe besa pa vepërat’ ashtë e vdekëtë.