Krie e tetëmbëdhjetëtë
1 Si tha këto Iisui, dolli bashkë me mathitit’ e tij përteje nga proi i Qedhronit, tek një kofshtë, e mb’atë hiri ai, edhe mathitit’ e tij.
2 E këtë vënd e dij edhe Iudha që duaj ta prodhos atë, sepse shumë herë kish vaturë Iisui atje bashkë me mathitit’ e tij.
3 E Iudha si mori trimatë, edhe kopij nga të parët’ e priftëret e nga farisejtë, vate atje me fanarë, e me llambadha, e me armë.
4 Ma Iisui që i dij gjith’ ato që do t’i vijnë sipër, dolli përpara, e u thot’ ature: Cilinë kërkoni?
5 Ju përgjegjnë atij: Iisunë Nazarinonë. U thot’ ature Iisui: Unë jam. E qe me ata bashkë edhe Iudha, që e paradhoste atë.
6 E poqë u tha ature, se unë jam, u hoqnë mbë të prapë, e ranë mbë dhe.
7 Përsëri pa i pieti ata: Cilë kërkoni? E ata i thanë: Iisunë Nazarinonë.
8 U përgjegj Iisui: U thaçë juvet, unë jam. Ndë kërkoni adha mua, liri këta të venë.
9 Që të paguhetë fjala që tha, se nga ata që më dhe, nukë humba ndonjë.
10 Ma Simon Petrua si kish thikë, e nxori atë nga milli e goditi kopiln’ e së parit së priftëret, e i preu atij veshn’ e djathëtë. E ëmër’ i kopilit qe Malho.
11 Po Iisui i thotë Petrosë: Vurë thikënë tënde ndë mill. Potirë që më dha mua babai, të mos e pi atë?
12 E trimatë, edhe Hiliarhu, edhe kopijt’ e çifutet e zunë Iisunë e e lidhnë.
13 E protoparë e shpunë atë te Anna, sepse ishte vjehëri i Kaiafësë, e kij qe mb’atë mot i Parë i priftëret.
14 E Kaiafa ishte ai që u dha çifutet nasihat, se është pun’ e vëjierë të humbasë një njeri për gjithë llaonë.
15 E Simon Petrua vij pas Iisuit, edhe tjatëri mathiti. E kij mathiti qe i njohurë me të parin’ e priftëret, e hiri bashkë me Iisunë ndë Avlli të së parit së priftëret.
16 E Petrua qëndroi jashtë afër portësë. Dolli dha mathitiu tjatër, ai që qe i njohurë te i pari i priftëret, e i tha portarësë, e e kalli Petronë brënda.
17 E kopilea portare i tha Petrosë: Mos je vallë edhe tij nga mathitit’ e këtij njeriut? E ai u përgjegj: Nukë jam.
18 E shërbëtorëtë edhe kopijtë panë bërë zjar, e rrijnë e ngrohishnë, sepse qe të ftohëtë. Rrij edhe Petrua me ta bashkë e ngrohej.
19 E pieti adha i pari i priftëret Iisunë për mathitit’ e tij edhe për dhidhahi të tij.
20 E Iisui ju përgjegj atij: Unë faqeza kuvëndova ndë botë, unë dhidhaksa kurdo ndë Sinaguaj edhe ndë Iero tek mbëjidhenë nga çdo anë çifutë, e ndë të fshehurë nukë thaçë ndonjë fjalë.
21 Përse më piet mua? Piet këta që digjuanë se ç’u thaçë ature. Ja, këta e dinë se ç’thaçë unë.
22 E si tha këto, një nga shërbëtorëtë që gjëndeshinë atje i dha një shuplakë Iisuit, e i tha: Kështu përgjegje nde i pari i priftëret?
23 Ju përgjegj atij Iisui: Ndë fola likshtë, dëftomë të ligënë; ma ndë fola mirë, pse më rreh?
24 E Anna pa e dërgoi atë lidhurë te Kaiafa i pari i priftëret.
25 E Simon Petrua rrijte, e ngrohej. I thanë dha atij: Vallë mos je edhe ti nga mathitit’ e tij? E ai e arnisi e tha: Nukë jam.
26 Thotë një nga shërbëtorët’ e priftit së parë, që qe gjëri i atij që i preu veshnë Petrua: Nukë të paçë unë ti me atë bashkë ndë kofshtë?
27 E Petrua e arnisi përsëri, e atë çast këndoi kokoshi.
28 E bienë dha Iisunë nga Kaiafa ndë Pretuar. E qe mëngjes. E ata nukë hinë ndë pretuar, që të mos pëgëhishnë, po që të haijnë pashkënë.
29 Dolli adha Pillatua jashtë mb’ata, e u tha: Ç’kallëzi kini kondrë këtij njeriut?
30 Ju përgjegjnë, e i than’ atij: Të mos qe kij njeri që bën të keq, nukë ta keshëm dhënë mbë duar të tua.
31 U thot’ adha ature Pillatua: Merrie atë juvet e gjukonie atë sikundrë kini nomnë tuaj. Ma çifutë i than’ atij: s’është ndëjierë ndë nevet të vrasëmë ndonjë.
32 Që të paguhej fjala që tha Iisui, që shënon me çfarë vdekëjë duaj të vdis.
33 E Pillatua hiri përsëri ndë pretuar e thirri Iisunë, e i tha atij: Ti je mbreti i çifutet?
34 Ju përgjegj atij Iisui: Nga vetiu e thua ti këtë? A të tjerë të thanë ti për mua?
35 U përgjegj Pillatua: Mos jam unë çifut? Filia ote edhe të parët’ e priftëret të dhanë tij mbë duar të mia. Ç’bëre ti?
36 U përgjegj Iisui: Mbretëria ime s’është nga këjo botë. Të qe nga këjo botë mbretëria ime, trimat’ e mi do të lëftoijnë që të mos bie ndë duar të çifutet, po ndashti mbretëria ime s’është këteje.
37 I thotë dha atij Pillatua: Mbret adha je ti? Ju përgjegj Iisui: Ti e thua që jam unë mbret. Unë për këtë punë u lindçë, e për këtë arçë ndë botë, që t’ap martiri mbë të vërtetë. Ai që është nga e vërteta, digjon zënë tim.
38 I thot’ atij Pillatua: Ç’ësht’ e vërteta? E poqë tha këtë, dolli përsëri të gjen çifutë, e u thot’ ature: Unë nukë gjej ndonjë faj mbë të.
39 Ndashti kini një adet, që t’u lëshoj një njeri ndë pashkë. Doi adha t’u lëshoj juvet Mbretn’ e çifutet?
40 Thirrë pa gjithë njeri pas jatërit, e thanë: Jo këtë, po Varavanë. E Varavai ish një kusar.
KAPTINA XVIII.
1 Iesui mbassi tha këto, duel bashkë me dishepujt’ e vet përtej purroit Kedronvet, atie ku ishte nji kopësht, nd’ate hyni ai edhe dishepujt’ e ati.
2 Edhe e dinte vendin’ edhe Iuda, ai qi e trathtoi, sepse Iesui shumë herë u mbëloth atie bashkë me dishepujt’ e vet.
3 Iuda pra, mbassi muer tufën’ e ushtëtorëvet, edhe shërbëtorë prei Krye-priftënavet e prei Farisevet, vien atie me fënerë e me pishtarë e me armë.
4 Iesui pra, tue ditunë gjithë qish do të vijshinë mbi ate, duel, e u tha atyne: Cillinë kërkoni?
5 Iu përgjeqnë: Iesu Nazoreasinë. Iesui u thot’ atyne: Unë jam. Edhe bashkë me ata rrinte edhe Iuda, ai qi e trathtoi.
6 Kur u tha atyne pra, se: Unë jam, u tërhoqnë mbrapa, edhe ranë për dhe.
7 Prap pra i pyeti: Cillinë kërkoni? Edhe ata thanë: Iesu Nazoreasinë.
8 Iesui u përgjeq: U thashë juve se unë jam; ndë më kërkoni pra, leni këta me votunë,
9 për me u mbushunë fjala qi tha, se - Prei atyneve qi më dhe, nukë hupa askend.
10 Atëherë Simon Pietri kishte nji thikë, edhe e tërhoq’ e i ra shërbëtorit Krye-priftit, edhe i preu veshin’ e diathtë. Edhe shërbëtori e kishte emninë Malh.
11 Iesui pra i tha Pietrit: Ve thikënë tande ndë millt; ate potirinë qi më dha Ati, të mos e pij?
12 Tufa e ushtëtorëvet pra edhe kapidani edhe shërbëtorët’ e Iudevet zunë Iesunë, edhe e lithnë,
13 edhe e shpunë ma para tek Anna; sepse ishte i vieherri Kaiafësë, i cilli ishte Krye-prifti i ati viti.
14 Edhe Kaiafa ishte ai qi mësoi Iudeitë, se ashtë mirë me hupunë nji nieri për popullinë.
15 Edhe Simon Pietri merrte mbrapa Iesunë, edhe dishepulli tietër; edhe ai dishepulli ishte i ngjofunë te Krye-prifti, edhe hyni bashkë me Iesunë ndë oborr të Krye-priftit.
16 Por Pietri rrinte jashtë për-anë derësë. Duel pra ai dishepulli tietër, qi ishte i ngjofunë te Krye-prifti, edhe i tha portaresë, edhe shtiu përmbrenda Pietrinë.
17 Atëherë shërbëtoreja portare i thotë Pietrit: Mos je edhe ti prei dishepujvet këti nieriut? Ai thotë: Nukë jam.
18 Edhe punëtorët’ e shërbëtorëtë kishinë bamë ziarrm, e po rrijshinë; sepse ishte ftofëtë, edhe po ngrofeshinë; edhe bashkë me ata ishte Pietri tue ndenjunë, e tue u ngrofunë.
19 Krye-prifti pra pyeti Iesunë për dishepujt’ e ati, edhe për mësimin’ e ati.
20 Iesui i u përgjeq: Unë fola mballa-faqe te bota; unë mësova përherë ndë synagogë, edhe ndë tempull, atie ku mblidhenë përherë Iudeitë; edhe pshefas nukë fola asgja.
21 Qish më pyet? Pyet ata qi më kanë ndëgjuem, qish u fola atyne; qe këta të dinë se qish thash’ unë.
22 Edhe ai kur tha këto, nji prei shërbëtorësh qi ishte ndenjunë ngjat i ra nji shuplakë Iesuit, tue thanë: Kështu i përgjegje Krye-priftit?
23 Iesui i u përgjeq: Ndë fola keq, deshmo për të keqenë, por ndë qoftë se mirë, përse më rref?
24 Edhe Anna e dërgoi lidhunë te Kaiafa Krye-prifti.
25 Edhe Simon Pietri ishte tue ndenjunë, e tue u ngrofunë. I thanë pra: Mos je edhe ti prei dishepujvet ati? Ai e mohoi, e tha: Nukë jam.
26 Nji prei shërbëtorëvet Krye-priftit, qi ishte fisi i ati qi i preu veshinë Pietri thotë: Nukë të pash’ unë ndë kopësht bashkë me ate?
27 Pietri pra e mohoi për-së-ri; edhe përnjiherë gjeli këndoi.
28 Bijenë pra Iesunë prei Kaiafësë ndë vend të gjukatësë; edhe ishte mëngjes; edhe ata nukë hynë ndë vend të gjukatësë, qi të mos ndyhenë; por të hanë pashkënë.
29 Pilati pra duel tek ata, edhe tha: Çfarë të përfoluni bini kundrë këtij nieriu?
30 U përgjeqnë e i thanë: Kyi ndë mos ishte keq-bamës, nukë do ta kishim dhanë tyi ndë duer.
31 Pilati pra u tha atyneve: Merrnia ju, edhe gjukonia mbas ligjësë tuei. Iudeitë pra i thanë: S’asht’ e udhësë me vramë na askend,
32 për me u mbushunë fjala e Iesuit, qi tha, tue shënuem me çfarë vdeke kishte me vdekunë.
33 Pilati pra hyni prap ndë vend të gjukatësë, edhe thërriti Iesunë, e i tha: Ti je Mbëreti i Iudevet?
34 Iesui iu përgjeq: Prei vetiut thue këte ti, apor të tierë të thanë për mue?
35 Pilati u përgjeq: Mos jam Iude unë? Kombi yt, edhe Krye-priftënitë të dhanë ndë duer tek unë; qish ke bamë?
36 Iesui u përgjeq: Mbëretënia eme nuk ashtë prei kësai bote; mbëretënia eme ndë ishte prei kësai bote shërbëtorët’ e mi kishinë me u munduem, qi të mos ipem ndër duer te Iudevet, por tashti mbëretënia eme nuk’ ashtë prei këndyj.
37 Pilati pra i tha: Mbëret je ti pra? Iesui u pergjeq: Ti po thue, se unë jam mbëret. Unë përandai leva, edhe përandai erdha te bota, qi të deshmoj për të vërtetënë. Kushdo qi ashtë prei së vërtetësë, ndëgjon zaninë t’em.
38 Pilati i thotë: Qish asht’ e vërteta? Edhe si tha këte, duel prap te Iudeit, edhe u thot’ atyneve: Unë nukë gjej as ndonji faj tek ai,
39 por ashtë zakon mbë ju, qi t’u lishoj juve nji për pashkë; doni pra t’u lishoj juve Mbëretin’ e Iudevet?
40 Atëherë të gjithë gërthitnë prap, tue thanë: Mos këte, por Barabbanë. - Edhe Barabbai ishte kursar.