Krie e dimbëdhjetëtë
1 Ndë duhetë të lëvdonem me të vërtetë, këjo nukë më vëjen, sepse do të vij pa ndë të para, e ndë të zbuluara të Zotit.
2 Njoh një njeri mbë Krishtinë, ai katërmbëdhjetë vjet janë (nuk’ e di se me kurm, nuk’ e di se jashtë nga kurmi. Perndia e di.), që u rrëmbie kij njeri ngjera mbë të tretënë Qiell.
3 E e di të tilinë njeri (se ndë kurm, se jashtë kurmit, nuk’ e di. Perndia e di).
4 Që u rrëmbie ndë Paradhis, e digjoi fjalë të parrëfiera, që s’i është ndënjurë njeriu të flasë.
5 Për këtë njeri mundjë u të lëvdonishë. Ma sa për vetëhe time për farëgjë do të mos mburrem, përveçe ndë sëmundëra të mia.
6 Sepse ndë daça unë të mburrem, nukë do të jem i pamënd, sepse do të thom të vërtetënë, ma ruhem mos ndodhetë ndonjë e sillois për mua se jam më tepërë nga ajo që sheh mbë mua, a më tepërë nga ajo që digjon prej meje.
7 E që të mos para më ngrërë lart madhëcia e së lëvduaravet, më pat dhënë hell ndë kurm tim, një Ëngjëll’ i Satanait që të m’ ip shuplaka, që të mos Perifanepsem.
8 Për këtë tri herë ju lutçë Zotit të hiqej nga meje.
9 E më tha: Sado t’është dhurëtia ime, sepse fuqia ime vjen ndë të sosurë me anë të sëmundëjësë. Me gëzim adha do të mburrem ndë smundëja të mia, që të rrijë tek unë fuqia e Krishtit.
10 Pra andaj prëhem ndë sëmundëra, ndë të shara, ndë shtrëngime, ndë të ndjekura, ndë gulçime, që bënenë për Krishtinë, sepse kur jam i sëmurë, atëherë jam i fortë.
11 U bëçë i pamënd tuke mburturë. Juvet më shtrënguatë, sepse unë desha të jeshë prej jush lëvduarë, sepse mbë ndonjë punë nukë jeshë m’i poshtërë nga ata që janë fort të mëdhinj Apostoj, ndonëse nukë jam gjë fare.
12 Ma nishanet’ e Apostolisë sime janë të lidhura ndër juvet, ndë çdofarë durim, ndë thavmëra, ndë çudira, ndë fuqira.
13 Sepse ç’patë marrë juvet më pak nga të tjeratë Qishëra, përveçe që unë paçë rënduarë juvet? Ndëjemëni mua këtë adhiqi.
14 Ja, që këjo ësht’ e treta herë që jam gati të vij ndër juvet, e do të mos u rëndoj juvet, sepse nukë kërkoj unë punëtë tuaj, po juvet, sepse nukë duhetë të mbëjedhënë djelmtë për baballarë, po baballarëtë për djelm.
15 E unë me shumë gëzim do të prish nga imea, e më shumë më tepërë do të ksodheps vetëhenë time për Shpirtëra tuaj, ndonëse kur u dua unë më shumë, juvet më doi më pak.
16 Po le të jetë kështu, unë nuk’ u rëndova juvet, po si dinak që qeshë, u zura me gënjeshtrë.
17 Mbase me anë të ndonjëit nga ata që dërgova ndër ju u kam bërë gënjeshtrë juvet?
18 Ju lutçë Titosë, e dërgova me të një vëlla. Mos u ka vallë gënjierë juvet Titua? Nukë kemi ecurë nevet me atë të tillë Shpirt? Nukë kemi ecurë mb’ato të tila gjurmë?
19 Silloisni juvet pa se bëjmë të përgjegjuritë tanë mbanë jush? Përpara Perndisë, mbë Krishtinë flasëmë e gjithë, o të dashurë, për dërtesë tuaj.
20 Sepse trëmbem, mos nuk’ u gjej juvet sikundrë dua mbë t’ardhurë, e juvet mos nukë më gjeni sikundrë më doi, se mos gjëndenë ndër ju filloniqira, zilira, zëmërime, qartëra, katigorira, kallëzime, të mbajturë mbë të madh, të paqëndruarë.
21 E mos pa kur të vij ndër ju, më ujnjë mua Perndia ime, e të qaj shumë nga ata që fëjienë më përpara, e nukë metanoisnë prej të papastruaritë, pornia, e kurvëria, që kanë bërë.
KAPTINA XII.
1 Të mburrem për të vërtetë s’më bije mirë, sepse kam me ardhunë ndë të pame andërrash e ndë të sbulueme të Zotit.
2 Dij nji nieri mbë Krishtinë para dy-mbë-dhetë vieç (a se me korp, s’e dij; a se jashtë korpit, s’e dij, Perëndia e di), se kyi nieri u rrëmbye deri mbë të tretinë qiell,
3 edhe e dij të tillinë nieri (a se me korp, a se jashtë korpit, s’e dij, Perëndia e di),
4 se u rrëmbye ndë paradis, edhe ndëgjoi fjalë të pafoluna me gojë , të cillatë s’mundetë me ia folunë nieriut.
5 Për këte nieri kam me u mburrunë, por për vetëhenë t’eme s’kam me u mburrunë, veç për dobësinat e mia.
6 Sepse ndë paça me u mburrunë, s’do të jemi i marrë, sepse kam me thanë të vërtetënë, por rrudhem, mos kuitojë kushi për mue ma tepërë prei asai qi më shef, a ma tepërë prei asai qi ndëgjon prei meje.
7 Edhe qi të mbahem mbë të math për të sbuluemët, m’u dha nji hell ndë misht, engjulli Satan qi të më binte me shuplaka, qi të mos mbahem mbë të math.
8 Për këte tri herë iu luta Zotit, qi të largohetë prei meje,
9 edhe më tha: Mëjaft ashtë hiri em për tyi, sepse fuqia eme mbarohetë ndë dobësinë. Me gëzim të math pra kam me u mburrunë ma tepërë për dobësinat e mia, qi të rrijë tek unë fuqia e Krishtit.
10 Përandai më ka anda dobësina, të shame, nevoja, të ndiekuna, shtrëngime për Krishtinë, sepse kur jam i dobë, atëherë jam i fortë.
11 U bash i marrë tue u mburrunë; ju më shtrënguetë, sepse duhei unë me u rakumanduem prei jush, sepse mbë nji gja s’mbeta mbrapa prei ma të mëdhejvet apostuj, ndonëse s’jam gja.
12 Shenjet’ e apostullit u punuenë ndër ju me qish do durim, me shenje e me mërekullia e me fuqia.
13 Sepse mbë qish punë mbetët poshtë prei kishavet tiera, përveç se unë vetë nuk’ u bashë barrë juve; ma falni këte punë pa udhë.
14 Qe e treta herë te jam gati për me ardhunë te ju, e nukë due me u bamë barrë juve, sepse s’kërkoj të tuejatë, por juve, sepse dielmtë s’kanë detyrë me mbëledhunë gja për përint, por përintë për dielmt.
15 Por unë kam me prishunë me gëzim të math, edhe kam me u prishunë për shpirtënat tuei, ndonëse tue u dashunë juve ma tepërë, duhem ma pak.
16 Por le të jetë kështu , unë s’u bashë barrë juve, por si dinak qi qeshë, u zuna juve me gënjim.
17 Mos lakëmova gja prei jush me anë të ndonjianit prei atyneve qi dërgova te ju?
18 Iu luta Titosë, edhe bashkë me ate dërgova vëllanë, mos lakëmoi gja prei jush Titua? Nuk’ ecëm na me ate shpirt? Nuk’ ecëm na me ato gjurma?
19 Për-së-ri u duketë se u apimë fjalë juve? Flasimë përpara Perëndisë mbë Krishtinë, edhe të gjitha i baim’ , o të dashunë, për të ndërtuemit tuei.
20 Sepse kam frikë, druese kur të vij, nuk’ u gjej juve asish qi due, edhe ju s’më gjeni asi qi doni; druese janë ndër ju qarta, zmire, zemërime, të zana, të përfoluna keq, pishtëllime, të mbaituna me të math, të përzieme.
21 Druese për-së-ri kur të vij te ju, ka me më përvumë Perëndia, edhe kam me bamë vajë për shumë vetë prei atyneve qi kanë fëjyem përpara, edhe s’u penduenë për puganësinën’ e për kurvënin’ e për ndynësinënë qi punuenë.