Krie e njëzetme
1 Se mbretëria e Qiellvet ka të gjarë me një njeri zot shtëpiet, që ai dolli që ndë mëngjes të zij punëtorë ndë vështë të tij.
2 E si bëri pazar me punëtorë nga një dhinar ditënë, i dërgoi ndë vështë të tij.
3 E pasi dolli ndë tre sahat, pa të tjerë që rrijnë ndë pazar pa punë.
4 Edhe ature u tha: Hajdeni edhe juvet ndë vështë, e ajo që të jetë e udhësë, do t’u ap edhe juvet.
5 Edhe ata vanë. E pameta si dolli ndë gjashtë e ndë nëntë sahat, bëri ashtu si tham.
6 E si dolli ndë të njëmbëdhjetëtinë sahat, gjeti të tjerë, që rrijnë pa punë e u thot’ ature: Pse rrini këtu gjithë ditënë pa punë?
7 I than’ atij, se nukë na mbloi njeri. U thot’ edhe ature: Haideni edhe juvet ndë vështë, e ajo që të jet’ e udhësë do të mirri.
8 E si u err thot’ i zoti vështit pitropit së tij: Thirrë punëtorëtë, e epu ature pagënë, e nis nga të pastajmëtë, ngjera ndë të parëtë.
9 E si erdhë ata që kishnë ardhurë ndë të njëmbëdhjetinë sahat, muarrë nga një dhinar.
10 E si erdhë edhe të parëtë, pandehnë se do të mirrë më tepër, e muarrë edhe ata nga një dhinar.
11 E si e muarrë qaheshinë nga zoti shtëpisë.
12 E thoshnë, se këta të pastajmëtë një sahat punuanë, e bara me nevet i bëre ata, që duruam mundimn’ e ditësë, edhe vapënë.
13 Edhe ai u përgjegj, e i tha njëit nga ata: Mik, s’të dëmëtoj ti. Nukë bëtë me mua pazar për një dhinar?
14 Merr tëndenë e hajde, dua t’i ap edhe këtit së pastajmit si edhe ti.
15 A nukë mund të bëj unë atë që dua ndë të miatë, a siu it ësht’ i keq, sepse unë jam i mirë?
16 Kështu do të jenë të pastajmëtë të parë, e të parëtë të pastajmë. Shumë janë të thirturë, e të pakë janë të zgjedhuritë.
17 E kur hipi Iisui ndë Ierusalim, mori të dimbëdhjetë mathititë mbënjanë ndë udhë, e u tha ature:
18 Ja që hipëjëmë ndë Ierusalim e i biri njeriut do të paradhosetë ndë të parët’ e Priftëret, e ndë të Grammatepsuritë, e do ta gjukojënë atë për vdekëjë.
19 E do ta apënë ndë fili të tjera për të përqeshurë, e për të rrahurë me kamçi, e për të mbërthierë ndë kruq, e të tretënë ditë do të ngjalletë.
20 Ahiere erdhi pran’ atij ëmma e bijet së Zevedheosë, bashkë me djelmt’ e saj, t’i falej, e t’i kërkon ndonjë të kërkuarë prej sij.
21 Edhe ai i tha asaj: Ç’do? I thot’ atij: Porsit, që të rrinë këta djelmt’ e mi të di, njëri mb’anë të djathëtë tënde, e tjatëri mb’anë të mëngjërë, ndë mbretëri tënde.
22 Edhe Iisui u përgjegj, e i tha: Nukë dini se ç’kërkoni. Mundni të pini potirë që do të pi unë, edhe pagëzimnë, që do të pagëzonem unë, të pagëzoneni edhe juvet? I than’ atij: Mun(d)jëmë.
23 E u thot ature: Potirë tim do ta pini, edhe pagëzimnnë, atë që pagëzonem unë do të pagëzoneni, ma të rrini mb’anë të djathëtë time, edhe mb’anë të mëngjërë time, nuk’ është imea t’u ap, po është për ata që ju është bënë gati nga babai im.
24 E si digjuanë të dhjetë, u zëmëruanë për të di vëllazër.
25 E Iisui i thirri ata, e u tha: E dini që arhondëtë e së tjeravet fili, i urdhërojënë ata, e të mëdhinjtë i mundojënë ata.
26 Ma ndë juvet nukë do të jetë kështu, po ai që do të bënetë i madh ndë ju, le të jetë husmeqari juaj.
27 Edhe ai që do të jetë i parë, le të jetë kopili juaj.
28 Si edhe i biri i njeriut, që s’erdhi të shërbenetë, po të shërbejë, edhe të apë shpirtin’ e tij kseshpërblim për shumë.
29 E si duallë ata nga Ierihoja, vanë pas sij shumë turmë njerëzet.
30 E na di të verbërë rrijnë afër udhësë, e si digjuanë se Iisui shkon, i thirrë, e i thoshnë: Eleisna nevet, Zot, bir’ i Dhavidhit.
31 E turm’ e njerëzet i kërkoijn’ ata që të mos thërisnë, e ata më fort thërisnë e thoshnë: Eleisna nevet, Zot, bir’ i Dhavidhit.
32 E si qëndroi Iisui i thirri ata, e u tha: Ç’doni të ju bëj juvet?
33 E i than’ atij: Zot, të na hapenë sitë tona.
34 E si i erdhi keq Iisuit, zu me dorë sit’ e ture, e panë larg sit’ e ture, e vanë pas sij.
KAPTINA XX.
1 Sepse mbretënia e qillvet përgjan me nji nieri zot shtëpie, i cilli duel heret me nadie me zanë punëtorë për veshtin’ e vet.
2 Edhe si bani fjalë me punëtorët ka nji dinar ndë ditët, i dërgoi ndë vesht të vet.
3 Mbasandai si duel mbë tri orë, pa të tierë tue ndenjunë pa punë ndë tregt;
4 u tha edhe atyneve: Shkoni edhe ju ndë vesht, edhe kam me u dhanë juve qish të jetë me udhë. Edhe ata shkuenë.
5 Përsëri duel mbë gjashtë, edhe mbë nand’orë, edhe bani ashtu.
6 Edhe si duel mbë nji-mbë-dhet’ orë, gjeti të tierë tue ndenjunë pa punë, u thot’ edhe atyneve: Përse keni ndenjunë këtu gjithë ditënë pa punë?
7 I thonë: Sepse kurkushi s’na ka zanë. U thot’ atyneve: Shkoni edhe ju ndë vesht, edhe keni me marrë qish të jetë me udhë.
8 Edhe si u ngrys, i zot’ i veshtit i thotë kujdestarit vet: Thirrë punëtorëtë, edhe laiu pagënë, tue zanë fillë prei së mbrapmish, deri mbë të parët.
9 Edhe erthnë ata qi ishinë zanë ndë nji-mbë-dhet’ orë, e muernë ka nji dinar.
10 Edhe kur erthnë të parëtë, kujtuenë se kanë me marrë ma shumë, por edhe ata muernë ka nji dinar.
11 Edhe si muernë, murmuruenë kundrë të zotit shtëpisë,
12 thue thanë se: Këta të mbrapmitë banë nji orë, edhe i banë si nji-nji me ne qi bartëm të randën’ e ditësë, edhe vapënë.
13 Por ai u përgjeq, e i tha njanit prei atyneve: Mik, nukë të baj keq; nukë bane fjalë me mue ka nji dinar?
14 Merr tandinë, edhe ikë, edhe kam me i dhanë këti të mbrapmit sikurse edhe tyi.
15 Apor s’mundem unë me banë qish të demi ndë gja t’eme? Apor syni yt asht’ i keq, sepse unë jam i mirë?
16 Kështu kanë me qenë të mbrapmitë të parë, edhe të parëtë të mbrapëm, sepse shumë vete janë të thirrunë, por pak të sgjedhunë.
17 Edhe Iesui tue hipunë ndë Ierusalem, muer me vetëhe të dy-mbë-dhetë dishepujtë mbë-nj’-anë mb’udhë, edhe u tha atyneve:
18 Qe te po hipimë ndë Ierusalem, edhe i bir’ i nieriut ka me u dhanë ndër duer të Krye-priftënavet, edhe të Shkruisavet, edhe kanë me e gjukuem për vdekë;
19 edhe kanë me e dhanë ndër duer të kombevet për me e qeshun, e me e rrafunë ndë felak, e me e kryqëzuem, edhe të tretënë ditë ka me u ngjallë.
20 Atëherë i erdhi përanë e ama të bijvet Zebedeut bashkë me të bijt’ e vet, tue adhuruem, e tue lypunë nji gja prei ati.
21 Edhe ai i tha: Qish do? Ajo i thotë: Thuei me ndenjunë këta të dy bijt’ e mi, nji prei së diathtësë s’ate, edhe nji prei së rrëmaktësë, ndë mbretënit tande.
22 Por Iesui u përgjeq, e tha: Nukë dini se qish lypni - mundeni me pimë potirinë qi kam me pimë unë, edhe me u pagëzuem me pagëziminë qi kam me u pagëzuem unë? Ata i thonë: Mundena.
23 Edhe ai u thot’ atyneve: Potirinë t’em keni me e pimë, edhe me pagëziminë qi pagëzohem unë, keni me u pagëzuem, por me ndenjunë prei së diathtësë s’eme edhe prei së rrëmaktësë s’eme, nuk’ ashtë puna eme me e dhanë, por ka me u dhanë atyneve qi ashtë bamë gati për ata prei t’im et.
24 Edhe të dhetëtë kur ndëgjuenë, u zemëruenë për ata dy vëllazënit.
25 Por Iesui i thirri, e tha: E dini se të parët’ e kombevet pushtojn’ ata, edhe të mëdhejt’ urdhënojn’ ata.
26 Por kështu s’ka me qenë ndër ju, por kush të detë me u bam’ i math ndër ju, le të jetë shërbëtori juei.
27 Edhe kush të detë me qen’ i parë ndër ju, le të jetë shërbëtori juei.
28 Sikurse i bir’ i nieriut nuk’erdhi me u shërbyem, por me shërbyem, edhe me dhanë jetën’ e vet shpërblim për shumë vetë .
29 Edhe ata tue dalë prei Ierihosë, e muernë nbrapa shumë gjindëje.
30 Edhe qe dy të verbëtë tue ndenjunë mb’udhë, kur ndëgjuenë se po shkonte Iesui, bërtitnë, tue thanë: Përdëlle-na, o Zot, i bir’ i Davidit.
31 Edhe gjindëja i qirtoi mos me pëzaitunë, por ata bërtitshinë ma fort, tue thanë: Përdëllena, o Zot, i bir i Davidit.
32 Edhe Iesui ndenji, e i thërriti, edhe tha: Qish doni t’u baj juve?
33 Ata i thonë: Zot, të na çilenë sytë t’anë.
34 Edhe Iesui, si iu dhimpt, preku syt’ e atyneve; edhe syt’ e atyneve përnjiherë panë përsëri, edhe e muernë mbrapa.