Krie e nëntëmbëdhjetëtë
1 E pas kësuresh digjova zë të madh si një turmësë madhe ndër qiell, që thosh: Allilluia. Shpëtimi, edhe lëvdimi, edhe nderi, edhe fuqia mbë Perndinë tënë.
2 Sepse të vërteta e të drejta janë gjuqërat’ e saj; se gjukoi kurvën’ e madhe, atë që prishi dhenë me kurvërin’ e saj, e mori hakë për gjak të ropet së tij (që u derdh) nga dor’ e asaj.
3 E thanë për së ditit: Allilluia. E timi i saj hipi ndë jetë të jetëvet.
4 E ranë të njëzet e katër pleqtë, e të katër kafshëtë, e u falë Perndisë që rrij mbi fron, tuke thënë: Amin. Allilluia.
5 E dolli një zë nga froni që thosh: Epni lëvdim Perndisë sanë gjithë juvet ropt’ e tij, edhe juvet të vegjëj e të mëdhinj që i trëmbi atij.
6 E digjova një zë posi një turmësë madhe, e si gjëmim ujëravet shumë; e si një zë gjëmimevet së mëdha, që thoshnë: Allilluia; sepse mbretëroi Zoti Perndia fuqimadhi.
7 Le të gëzonemi, e le të hidhemi, e le t’apëmë lëvdim atij; sepse erdhi dasma e qengjit, e gruaja e tij është bërë gati.
8 E ju dha asaj të vishetë me vishnje të qëruarë e të llampsurë; sepse vishnja është punërat’ e mira të shënjtorëvet.
9 E më thotë mua: Shkruaj: Lum ata që janë ftuarë ndë gosti të dasmësë qengjit. E më thotë mua: Këto fjalët’ e Perndisë janë të vërteta.
10 E raçë përpara këmbëvet së tij të falishë, po ai më tha mua: Ruaju të mos e bëç. Unë jam rop si edhe ti, e si vëllazërit’ e tu ata që kanë martirin’ e Iisuit. Nde Perndia falu, sepse martiria e Iisuit është Shpirti i profitisë.
11 E paçë qiellinë hapurë, e ja një kalë i bardhë; e ai që ish hipurë mbi të, quhej i besësë e i vërtetës, e gjukon me të drejtë, e lëfton.
12 E sit’ e tij qenë posi flakë zjarit, e mbi krie të tij shumë korona; e kish shkruarë një ëmërë që s’e dij njeri, përveçme atij.
13 E qe veshurë me një të veshurë ngjierë ndë gjak; e ëmërit’ e tij thërret: Fjala e Perndisë.
14 E asqerëtë që janë ndër qiell i vijnë pas atij, hipurë ndë kuaj të bardhë, veshurë me vishnjë të bardhë e të qëruarë.
15 E nga goja e tij dil një kordhë e prëhurë, që të plagosjë me të filitë, e ai do t’i qiverrisjë ata me shkop të hekurtë. Ai shkel patitirn’ e verësë të zëmërimit e urgjisë Perndisë fuqimadhit.
16 E ka shkruarë mbi rrobë të tij edhe mbi kordhë të tij ëmërinë: Mbreti i mbretëret, e Zoti i zotërinjet.
17 E paçë një ëngjëll, që rrij ndë diell, e thirri me zë të madh, e tha gjithë shpezet që fluturojnë ndë mes të qiellit: Ejani e përmbëjidhi ndë darkë të Perndisë madhe.
18 Të hai mishëra të mbretëret, e mishëra të hiliarhëvet, e mishëra të së fortëvet, e kufoma kuajet, e t’ature që janë hipurë mbi ta, e kufomat’ e gjithëvet zotërinjet e kopijet, të vogjëjet e të mëdhinjet.
19 E paçë bishënë, edhe mbretëret’ e dheut, edhe asqerët’ e ture mbëjedhurë të bëijnë luftë me atë që qe hipurë ndë kalë, edhe me asqer të tij.
20 E u zu bisha, e bashkë me të edhe profiti gënjeshtjar, ai që pat bërë çuditë përpara asaj; me ato pat gënjierë ata që muarrë nishanë bishësë, edhe ata që falishnë ikonën’ e saj. Të di u vunë të gjallë ndë gjol të flakësë që digjetë me shqufur.
21 E të tjerëtë u vranë me kordhë t’atij që qe hipurë mbi kalë; ajo kordhë dilte nga goja e tij e gjithë shpeztë u ngosnë nga kufomat’ e ture.
KAPTINA XIX.
1 Edhe mbasandai ndëgjova porsi nji za të math shumë gjindie ndë qiell, qi thoshte: Alleluia, shpëtimi e lavdia e nderi e fuqia qoftë mbë Zotinë Hyjinë t’anë,
2 se gjyqet’ e ati janë të vërteta edhe të dreita, sepse gjukoi kurvën’ e madhe, qi vduer dhenë me kurvënin’ e vet, edhe muer shpagim prei dorës’ asai për gjakun’ e shërbëtorëvet vet.
3 Edhe për së dyti thanë: Alleluia. Edhe tymi i asai hypën ndë jetët të jetëvet.
4 Edhe ranë të njizet e katër pleqtë, edhe të katër shtazëtë, e adhuruenë Hyjinë qi rrinte mbë shkampt, tue thanë: Amen. Alleluia.
5 Edhe duel nji za prei shkambit, tue thanë: Lavdoni Hyjinë t’anë gjithë shërbëtorët’ e ati, edhe ata qi kanë frikë ate, edhe të vegjël’ e të mëdhej.
6 Edhe ndëgjova porsi nji za shumë gjindie, edhe porsi nji za shumë ujënash, edhe porsi nji za bumbullimash të forta, qi thoshinë: Alleluia, se regjënoi Hyji Gjithë-pushtetësi.
7 Le të gëzohemi e le të gazmohemi, edhe le t’i apimë lavdi ati, sepse erdhi darsëma e Qengjit, edhe grueja e ati bani gati vetëvetëhenë.
8 Edhe iu dha asai qi të vishetë me vishnje të pastër e të ndritshime, sepse vishnja ashtë dreitëniat’ e shenjtënavet.
9 Edhe më thotë: Shkruei, lum ata qi janë thirrunë ndë darkë të darsmësë Qengjit. Edhe më thotë: Këto janë fjalët’ e vërteta të Hyjit.
10 Edhe rashë ndër kambë t’ati për me e adhuruem, edhe ai më thotë: Shiko mos bajsh këte , sepse unë jam nji shërbëtuer shoqi yt edhe i vëllazënëvet tu qi kanë deshmin’ e Iesuit, por adhuro Hyjinë, sepse deshmia e Iesuit ashtë shpirti i profezisë.
11 Edhe pashë qiellinë hapunë, edhe nje nji kal i bardhë, edhe ai qi rrinte mb’atë qjuhei Besëtar edhe i Vërtetë, edhe gjukon e lufton me dreitëni.
12 Edhe syt’ e ati ishinë porsi flakë ziarrmi, edhe mbi krye t’ati kishte shumë kunora; edhe kishte shkruem nji emënë, të cillin’ askushi s’e di, veç ati.
13 Edhe ishte veshunë me nji petkë ngjyem ndë gjak; edhe emëni i ati qjuhetë Fjala e Hyjit.
14 Edhe ushtëriatë qi ishinë ndë qiell e merrshinë mbrapa hipunë mbi kual të bardhë, e veshunë me vishnje të bardhë edhe të pastër.
15 Edhe prei gojës’ ati dilte nji shpat’ e prefëtë, qi t’u bierë kombevet me ate; edhe ai “ka me kullotun’ ata me shkop të hekurtë”. Edhe ai shkel gaviçin’ e venësë zemërimit edhe mënisë Hyjit Gjithë-pushtetësit.
16 Edhe mbi petëkun’ e mbi kofshët të vet ka shkruem emëninë: Riga i rigavet edhe Zoti i zotënavet.
17 Edhe pashë nji engjullë qi rrinte ndë diellt; edhe thërriti me za të math, e u tha shpendëvet qi fluturojinë ndë miedis të qiellit: Eni edhe u mbëlithni ndë darkë të Hyjit math,
18 qi të hani mishna rigash, e mishna urdhën-mijësh, e mishna të fortësh, e mishna kualsh, edhe atyneve qi janë ndenjunë mb’ata, edhe mishna qish-do farë njerëzish të lirësh e shërbëtorësh, edhe të vegjëlish e të mëdhejsh.
19 Edhe pashë bishën’ edhe rigat’ e dheut, edhe ushtëriat’ e atyneve mbëledhunë qi të bajënë luftë me ate qi rrinte mbi kalt, edhe me ushtërin’ e ati.
20 Edhe u zu bisha, edhe bashkë me ate profet-rrenësi, ai qi bani shenjetë përpara asai, me të cillatë gënjeu ata qi muernë shenjën’ e bishësë, edhe adhuruenë figuren’ e asai; të dy u hothnë të gjallë ndë kënetë të ziarrmit qi digjetë me surfullë.
21 Edhe të tietër’ u vranë me shpatën’ e ati qi rrinte mbi kalt, qi dilte prei gojës’ ati; edhe gjithë shpendët’ u nginjë prei mishnash atyneve.