Krie e tretë
1 O Gallatë të pamënd, kush u bëri të mirri si, kaqë që të mos bindni juvet ndë të vërtetë? Që përpara sivet suaj qe zografisurë më përpara Krishti ndër ju mbërthierë ndë Kruq.
2 Këtë vetëmë dua të mpsoj nga jush: Me anë të punëvet së nomit e kini marrë juvet Shpirtinë, a me anë të gjegjëjësë së besësë?
3 Kaqë të padigjuarë jini? Që si nistë me Shpirt, e sosni ndashti me kurm?
4 Kaqë shumë besuatë mbë të mbrazëtë? Po makar të qe mbë të mbrazëtë.
5 Ai adha që u dha juvet Shpirtinë, e bën ndër ju thavmaturgjitë, për punët’ e nomit e bën ai a për të gjegjurë ndë besë?
6 Sikundr’ është shkruarë: Avraami besoi mbë Perndinë, e ju llois për të drejtë.
7 Dijnie adha që ata që janë nga besa, ata janë të bijt’ e Avraamit.
8 Ma karta si vështroi me t’ardhurënë, që Perndia duaj të bën filitë të drejta me anë të besësë, e vangjelisi më përpara Avraamnë, që: mbë tij do të bekonenë gjithë filitë.
9 Ata dha që janë për besë, do të bekonenë bashkë me Avraamn’ e besësë.
10 Sepse gjith’ ata që janë për punëra të nomit, janë ndë mallëkim, sepse ëshët shkruarë: I mallëkuarë cilido që nukë qëndron pa luajturë mbë të gjitha ato punëra që janë shkruarë ndë kartë të nomit, të bëjë ato.
11 E që ndonjë pa s’është bërë i drejtë mbanë Perndisë me anë të nomit, është çfaqurë, sepse i drejti do të rrojë nga besa.
12 Nomi adha nuk’ është nga besa, po, thotë, ai njeri që të bëjë ato punëra, do të rrojë për to.
13 Krishti na kseshpërbleu nga mallëkimi i nomit, si u bë mallëkim për nevet, sepse është shkruarë: I mallëkuarë është ai që varetë ndë dru.
14 Që të vijë bekimi i Avraamit ndë fili të tjera, mbi Iisu Hristonë, që të marrëmë të taksurit’ e Shpirtit me anë të besësë.
15 Vëllazër, u flas si njeri, ndonjë dhjatë, ndonëse ësht’ e njeriut, ndonjë s’e prish a e çton.
16 Mbë Avraamnë patnë qënë thënurë të taksuratë, edhe ndë farë të tij. Nukë thotë: Ndë farëra, si për shumë, po thotë si për një: Edhe ndë farë tënde, që këjo është Krishti.
17 Ndashti thom u kështu, dhjata e veveosurë më përpara nga Perndia mbë Krishtinë, nukë bënetë e pavëjierë nga ai nom, që u bë katërqind e tridhjetë vjet pastaje, kaqë që të prishetë të taksuritë.
18 Sepse nd’është nga nomi klironomia, nuk’ është më nga të taksuritë, po Perndia me anë të së taksurësë dhëroi (klironominë) mbë Avraamnë.
19 Përse adha u dha nomi? Pat qënë çuarë për sebep të paravasevet, ngjera atëherë që të vin ajo farë, që i qe bërë të taksuritë, edhe qe porsiturë me anë të ëngjëjet mbë dorë të mesitit.
20 Ma mesiti nuk’ ësht’ i njëit vetëmë, e Perndia është një.
21 Nomi adha është kondrë të taksuravet së Perndisë? Jo, kurrë. Sepse të pat qënurë dhënë një nom që të mund të na bën të gjallë, nga nomi do të qe vërtet të drejtëtë.
22 Ma karta i mbilli të gjitha ndënë faj, që t’ua bij të taksuritë ature që besojnë me anë të besësë Iisu Hristoit.
23 Pa ardhurë edhe nomi, ruhishëm ndënë nom, mbuluarë mbë të priturë t’asaj bese, që duhej të çfaqej.
24 Na u bë adha nomi pedhagogoi inë të na bij te Krishti, që të bëneshim të drejtë për besë.
25 Ma si erdhi besa, nukë jemi më ndënë pedhagogonë.
26 Sepse gjithë jini të bijt’ e Perndisë me anë të besësë, mbi Krishtinë Iisunë.
27 Sepse gjithë juvet që jini pagëzuarë mbë Krishtinë, jini veshurë mbë Krishtinë.
28 Nuk’ është Çifut, as Elin, s’është kopil, as eleftero, s’është mashkull a fëmërë, sepse ju të gjithë një vetëmë jini mbë Hristo Iisunë.
29 E ndë jini juvet të Krishtit, adha jini far’ e Avraamit, edhe klironomë sikundrë qe të taksuritë.
KAPTINA III.
1 O të marrë Galatianë, kush u muer mbë sy, për mos me u bintunë mbë të vërtetënë, qi përpara sysh tuei Iesu Krishti qe shkruem ndër ju i kryqëzuem?
2 Veçe këte due me marrë vesht prei jush: Prei punës ligjës’ e muertë Shpirtinë, a prei së ndëgjuemesë besësë?
3 Kaqi të marrë jeni? E filluetë me shpirt, tashti e mbaroni me mish?
4 Kot pësuetë kaqi punë, ndë qoftë se vetëmë kot.
5 Ai pra qi u ep juve Shpirtinë, edhe vepëron fuqia ndër ju, prei punës ligjës’ i ban këto , a prei së ndëgjuemesë besësë?
6 Sikurse “Abrahami i besoi Perëndisë, edhe iu numërue për dreitëni”.
7 Dinia pra, se ata qi janë prei besësë, këta janë të bijt’ e Abrahamit.
8 Edhe shkronja tue pamë çë përpara, se Perëndia nxier kombetë të dreitë prei besësë, i dha za Abrahamit çë përpara: “Se gjithë kombetë kanë me u bekuem mbë tyi”.
9 Përandai ata qi janë prei besësë kanë me u bekuem bashkë me besëtarin’ Abraham.
10 Sepse ata qi janë prei punës ligjësë, janë ndënë mallëkim, sepse ashtë shkruem: “I mallëkuem ashtë cilli-do qi s’qindron mbë gjith’ ato qi janë shkruem ndë libër të ligjësë, për me i bam’ ato”.
11 Edhe se askushi s’del i dreitë me anë të ligjësë përpara Perëndisë, ashtë shpërfaqunë, sepse i dreiti ka me rruem prei besësë;
12 edhe ligja s’ashtë prei besësë, por “ai nieri qi ban ato, ka me rruem prei atyneve”.
13 Krishti na shpërbleu prei mallëkimit ligjësë, mbassi u ba mallëkim për ne. (Sepse ashtë shkruem: “I mallëkuem ashtë cilli-do qi viretë mbi drut”.)
14 Qi të vijë bekimi Abrahamit ndër kombet me anë të Iesu Krishtit, qi të marrinë të zotuemen’ e Shpirtit me anë të besësë.
15 O vëllazën, si nieri flas, por edhe dhiatën’ e nieriut qi ashtë lidhunë, askushi s’e heth poshtë, a shton gja mb’ate.
16 Edhe të zotuemet iu folnë Abrahamit edhe farës’ ati; nukë thotë: Edhe faravet, si për shumë, por si për nji, “Edhe farësë s’ate” qi ashtë Krishti.
17 Edhe këte e thom, se dhiatënë qi qe lidhunë çë përpara prei Perëndisë mbë Krishtinë, ligja qi qe mbas katër qind e tri-dhetë vieç nuk’ e hedh poshtë, për me prishunë të zotuemenë.
18 Sepse ndë qoftë trashigimi prei ligjësë, nuk’ashtë ma prei së zotuemesë, por Perëndia ia fali këte Abrahamit me anë të zotuemesë.
19 Përse u dha pra ligja? U vu për punë të kapërcyemesë porosivet, deri sa të vinte ajo fara qi i qe zotuem, qi qe urdhënuem prei engjujsh n’dorë laimësi.
20 Edhe laimësi s’asht i njianit vetëmë, por Perëndia ashtë nji.
21 Ligja pra qenëka kundrë të zotuemevet Perëndisë? Qoftë lark! Sepse ndë ishte dhanë ligjë qi mundei me dhanë jetë, atëherë dreitënia kishte me qenunë për të vërtetë prei ligjësë,
22 por shkronja i mbylli bashkë të gjitha ndënë fajinë, qi t’u epetë të zotuemitë prei besësë Iesu Krishtit atyneve qi besojnë.
23 Edhe para se të vinte besa, ruheshim ndënë ligjë, mbyllunë mbrenda nd’ate besë qi kishte për me u sbuluem.
24 Përandai ligja qe mieshtri ynë mbë Krishtinë, qi të dilim të dreitë prei besësë,
25 por si erdhi besa, s’jemi ma ndënë mieshtër.
26 Sepse të gjithë jeni të bijt’ e Perëndisë me anë të besësë qi ashtë mbë Iesu Krishtinë,
27 sepse sa jeni pagëzuem mbë Krishtinë, keni veshunë Krishtinë.
28 Nuk’ ashtë ma Iude, as Grek; nuk’ ashtë ma shërbëtuer, as i lirë; nuk’ ashtë ma mashkull’ e femënë, sepse ju të gjithë jeni nji mbë Iesu Krishtinë.
29 Edhe ndë qofshi ju të Krishtit, vallë jeni fara e Abrahamit, edhe trashigimtarë mbas të zotuemesë.