Krie e ditë
1 E kur erdhi dita e Pendikostisë, rrijnë mbë një vënd të gjithë bashkë.
2 E vjen aksafna nga Qielltë një zë sikur u ngre një erë e keqe, e mbushi gjithë shtëpinë, atje tek rrijnë.
3 E u duknë ature gjuhëra ndajturë nd’ata posi të zjarta, e ndëjnë mbi cilëdo nga ata.
4 E u mbushnë të gjithë prej Shpirtit Shënjt, e nisnë të flisnë të tjera lloi gjuhëra sikundrë u ip ature Shënjti Shpirt të kuvëndoijnë.
5 E qenë që rrijnë ndë Ierusalim çifut, njerëz me frikë të Perndisë, nga çdo fili që janë ndënë Qiell.
6 E si u bë kij zë u mbëjodh turma, e u trazuanë; sepse digjoijnë sicilido që kuvëndoijnë ndë gjuhë të ture.
7 E çuditishnë gjithë, e lijnë mëntë, e thoshnë njeri me jatërinë: Nukë janë gjithë këta që flasënë nga Galilea?
8 E po qish navet digjojëmë cilido gjuhënë tonë që kemi lerë ndë të?
9 Parthëtë, edhe Midhëtë, edhe Ellamitë, edhe ata që rrinë ndë Mesopotami, e nd’Iudheë, e Kapadhoqi, ndë Pondo, edhe ndë Asi.
10 Ndë Frigji, e ndë Pamfili, nd’Egjipto, e mb’anët’ e Liviesë, që është prej Qirinit; edhe Romanët e ardhurë, çifutë e prosilitë.
11 Kritikotë, edhe arapëtë, digjojëmë këta që kuvëndojënë ndë gjuhëra tona punët’ e mëdha të Perndisë.
12 E lijnë mëntë gjithë e çuditishnë, e thoshnë njeri me jatërinë: Ç’do të jetë këjo?
13 E të tjerë pa i përqeshnë, e thoshnë që janë mbushurë me musht.
14 E si u ngre Petrua mbë këmbë bashkë me të njëmbëdhjetë, ngrijti zën’ e tij, e u thot’ ature: Njerëz çifut, edhe gjithë juvet që rriji ndë Ierusalim, le të jetë këjo ndë juvet e njohurë, e biri ndë vesh fjalët’ e mia.
15 Se këta nukë janë të dejturë, sikundrë mëndoneni juvet; sepse tre është sahati i ditësë.
16 Po këjo ësht’ ajo që qe thënë nga profiti Ioili:
17 Do të jetë ndë të pastajmetë dit (thotë Perndia) do të derdh unë nga Shpirti im mbi gjithë njerëz; e do të profitepsjënë bijtë tuaj edhe bijatë tuaj; e trimshorëtë tuaj do të shohënë të para, e pleqtë tuaj do të ëndërronenë ëndërra.
18 E mbi ropt’ e mi e mbi robinja të mia mb’ato dit do të derdh nga Shpirti im, e do të profitepsjënë.
19 E do të bëj çudira lart ndë Qiell e nishane poshtë mbi dhe, gjak e flakë zjarit edhe avull timit.
20 Dielli do të kthenetë mb’erësirë, e Hënëza mbë gjak, pa ardhurë edhe dita e Zotit, e madhia, e llampsura.
21 E do të jetë, që cilido që të thërresë ëmërin’ e Zotit, do të shpëtojë.
22 Njerëz Israilit, digjoni këto fjalët’ e mia: Iisunë Nazoreonë, njeri dëftuarë ndë juvet nga Perndia me punëra të mëdha, e me çudira që bëri Perndia me anë të tij, përpara sivet suaj, sikundrë e dini edhe juvet.
23 Këtë që qe dhënë me thelimë të parë e me të dijturë të Perndisë, si zutë juvet e e mbërthietë mbë Kruq me duar të panomet, e vratë.
24 Atë Perndia e ngjalli, si e lëshoi nga të dhëmburat’ e vdekëjësë, sepse s’mund të mbahej ai nga vdekëja.
25 Sepse thotë Dhavidhi për atë: Unë gjithënjë shohë Zotnë përpara meje; sepse ai rri mb’anë time të djathëtë, që të mos loz.
26 Andaj u gëzua zëmëra ime, e gjuha ime mburi; edhe kurmi im do të rrijë me omuth.
27 Sepse do të mos lëç Shpirtinë tim ndë pisë, as Shënjtinë tënd do të ndëjeç të kalbetë.
28 Më dëftove mua udhët’ e jetësë; do të më mbloç mua me gëzim të faqesë sate.
29 O vëllazër, na është nevet ndëjierë të thomi me lefteri ndë ju për Patriarhnë Dhavidh, që edhe vdiqi edhe u kall ndë varr, edhe varr’ i tij është mbanë nevet ngjera sot e kësaj ditet.
30 Sepse ai ish profit e e dij që Perndia i taksi atij me be, që nga far’ e mesit së tij do të ngrërë Krishtinë nga an’ e kurmit, e do ta vërë të rrijë mbi fron të tij.
31 Profitërisht tha për të ngjallturë të Krishtit, që nukë mbeti Shpirt’ i tij ndë pisë, as kurm’ i tij pa të kalburë.
32 Këtë Iisunë e ngjalli Perndia, kësaj punet jemi martirë navet të gjithë.
33 E si hipi ai adha mb’anë të djathëtë të Perndisë, e si mori të taksurit’ e Shënjtit Shpirt nga babai, e derdhi këtë që shihni juvet ndashti e digjoni dhurëti.
34 Sepse nukë hipi Dhavidhi ndër Qiell, po thot’ ai: Tha Zoti mbë Zotnë tim: Rri mb’anë time të djathëtë.
35 Ngjera sa të vë armiqt’ e tua fron ndënë këmbë të tua.
36 Le të dijë dha patjatër gjithë shtëpia e Israilit, se atë Iisunë që e mbërthietë juvet ndë Kruq, Perndia e ka bërë Zot edhe Hrishto.
37 E si digjuanë, u lutnë ndë zëmërë të ture, e i thanë Petrosë edhe apostojet së tjerë: Ç’të bëjëmë, o vëllazër?
38 E u thot’ ature Petrua: Metanoisni, e le të pagëzonetë cilido nga jush, mb’ëmër të Iisuit Krishtit, për të ndëjierë fajetë, e do të merri dhurëtin’ e Shënjtit Shpirt.
39 Sepse për juvet është të taksuritë, e për djelm tuaj, edhe për gjithë të largëtë, cilitëdo që do të thërresë Zoti Perndia onë.
40 E me shumë fjalë të tjera u mbush ature kokënë e i mpson, e u thosh: Shpëtoni nga kij brez i shtrëmbërë.
41 E ata që muarë fjalën’ e tij me gëzim, u pagëzuanë; e u shtuanë atë ditë ndë qishë ngjera tri mijë shpirt.
42 E rrijnë e pritnë mbë dhidhahi t’aturevet, e ndë të ndarë, e të ngrënë të bukësë bashkë, edhe ndë të faltura.
43 E gjithë njerëzitë qenë mbë frikë, e shumë thavmëra e nishane bënishnë nga apostojtë.
44 E gjith’ ata që besoijnë qenë gjithë bashkë, e gjithëçdo kishnë, i kishnë bashkuarë.
45 E shitnë të pasuratë edhe plaçkat’ e ture e i ndaijnë ato gjithëvet, çdo që i duhej gjithëkujt.
46 E ngaditë prisnë gjithë bashkë shumë kohë ndë Iero; e tuke thierë bukënë shtëpi mbë shtëpi, haijnë me gëzim e me zëmërë të drejtë.
47 E lëvdoijnë Perndinë, e shihnë gjithë llaonë me si të mirë. E Zoti pa shton ngadita mb’atë shoqëri ata që besoijnë e shpëtoijnë.
KAPTINA II.
1 Edhe kur erdhi dita e Pentekostisë, ishinë të gjithë me nji zemërë mbi nji vend.
2 Edhe befas u ba nji za prei qiellit, porsi nji er’ e fortë kur fryen, edhe mbushi gjithë shtëpinë ku ishinë ndenjunë.
3 Edhe u duknë mb’ata gjuhëna të dame, porsi të ziarrmta, edhe ndejnë mbë gjithë-se-cillinë prei atyneve.
4 Edhe të gjithë u mbushnë me Shpirtinë Shenjt, e filluenë me folunë gjuhëna të tiera, sikurse Shpirti Shenjt ua epte me lëgjiruem.
5 Edhe ishinë tue ndenjunë ndë Ierusalem Iude, burra besëtarë, prei çdo kombi qi gjindetë ndënë qiell.
6 Edhe kur u ba kyi za, u mbëloth gjindëja, edhe u përzie, sepse gjithë-se-cilli prei atyne ndëgjojin’ ata tue folunë ndë gjuhë të vet.
7 Edhe të gjithë delinë jashtë menç e mërekulloheshinë tue i thanë njiani tietrit: Qe, nukë janë Galileanë gjithë këta qi flasinë?
8 E si gjithë-se-cilli prei nesh ndëgjojmë ndë gjuhët t’onë, qi kemi lemë mb’ate?
9 Parthë, e Medë, e Elamitë, e ata qi rrinë ndë Mesopotami, e ndë Iude, e ndë Kappadoki ndë Pont, e ndë Asi,
10 e ndë Frygi, e ndë Pamfyli, ndë Egjyptë, e ndë anët e Libysë qi ashtë prei Kyrenësë, e Romanët’ e ardhun’, e Iude, e të këthyemitë,
11 Kretas’ e Arabë, ndëgjojm’ ata tue folunë ndë gjuhënat t’ona madhënin’ e Perëndisë!
12 Edhe të gjithë delinë jashtë menç, edhe vritshinë mendienë, tue i thanë njiani tietrit: Qish do me qenunë këjo?
13 Edhe të tierë tue përqeshunë thoshinë, se janë mbushunë me musht vene .
14 Por Pietri qindroi mbë kambë bashkë me të nji-mbë-dhetët, edhe ngriti zanin’ e vet, e lëgjiroi: O burra Iude, edhe gjithë sa rrini ndë Ierusalem, qoft’ e ditunë këjo te ju, edhe mbaniu vesh fjalëvet mia,
15 sepse këta nukë janë të deitunë, sikurse kujtoni ju, sepse tashti asht’ e treta orë e ditësë.
16 Por këjo asht’ ajo qi ashtë thanë prei anësë profetit Ioel:
17 “Edhe ndë ditt e mbrapëme, - thotë Perëndia, - kam me derdhunë prei Shpirtit t’em mbë çdo mish; edhe bijtë tuei edhe bijatë tueja kanë me profetizuem, edhe dialoshëtë tuei kanë me pamë të pame, edhe pleqtë tuei kanë me u andërruem andërra;
18 edhe mbi shërbëtorët e mi edhe mbi shërbëtoret e mia kam me derdhunë prei Shpirtit t’em nd’ato ditt; edhe kanë me profetizuem;
19 edhe kam me dhanë mërekullia nalt ndë qiell, edhe shenje poshtë mbi dhet; gjak, e ziarrm, e avullë tymi;
20 dielli ka me u këthyem mbë errësinë, edhe hana mbë gjak, para se të vijë dita e Zotit e madheja edhe e ndriçimeja;
21 edhe gjithë-se-cilli qi të thërrasi mb’emënit të Zotit ka me u shpëtuem”.
22 O burra Israelitë, pa ndëgjoni këto fjalë: Iesu Nazoreasinë, nieri diftuem prei Perëndisë mbë ju me fuqia e me mërekullia e me shenje, qi bani Perëndia me anë t’ati ndërmiet jush, sikurse e dini edhe ju,
23 këte qi qe dhanë mbas andës’ urdhënueme edhe mbas të para-ngjofëmesë Perëndisë, e zutë, edhe me duer të paligja e mbërthyetë, edhe e vratë,
24 të cillinë Perëndia e ngjalli, mbassi sgjidhi të dhimptunat’ e vdekësë, sepse s’mundei me u mbaitunë prei asai.
25 Sepse Davidi thotë për ate: “Gjithënji shifiem Zotinë përpara mejet, sepse ashtë prei së diathtësë s’eme, qi të mos tundem,
26 përandai u gëzue zemra eme, edhe u gazmue gjuha eme; por edhe mishi em ka me u prajtunë mbë shpëresë,
27 sepse s’ke me lanë shpirtinë t’em ndë ferr, edhe s’ke me lishuem shenjtinë tand me pamë të vdierrë.
28 Më bane me ngjofun’ udhë jete; ke me më mbushunë me gëzim prei faqesë s’ate”.
29 O burra vëllazën, mundem me u thanë juve ndër sy për krye-atinë David, se ai edhe vdiq edhe u vorrue, edhe vorri i ati ashtë ndër ne deri mbë këte ditë.
30 Por mbassi ishte profet, edhe tue ditunë se Perëndia iu përbetue me be, se prei pemësë miedizit ati, qi ashtë mbas mishit, ka me ngjallunë Krishtinë, qi ta vejë me ndenjunë mbë shkampt t’ati;
31 mbassi e pa çë përpara, foli për të ngjallunit’ e Krishtit, se shpirti i ati nuk’ u la ndë ferr, as mishi i ati nukë pa të vdierrë.
32 Këte Iesun’ e ngjalli Perëndia, të cillit na të gjithë jemi deshmitarë.
33 Mbassi u ngrit nalt pra me të diathtënë dorën ’ e Perëndisë, edhe muer prei Atit të zotuemen’ e Shpirtit Shenjt , e derdhi këte qi ju tashti shifni e ndëgjoni.
34 Sepse Davidi nukë hypi ndë qillt, por ai thotë: “I tha Zoti Zotit t’em: Rri prei së diathtësë s’eme,
35 deri sa të ve anëmiqt’ e tu përposh kambëvet tua”.
36 Le ta dijë pra fort mirë gjithë shtëpia e Israelit, se Perëndia e bani këte Iesunë, qi ju kryqëzuetë, Zot edhe Krisht.
37 Edhe mbassi ndëgjuenë këto , u këthyenë zemërat’ e atyneve , e i thonë Pietrit edhe apostujvet tierë: Qish të bajm’, o burra vëllazën?
38 Atëherë Pietri u tha: Pendohi, edhe gjithë-se-cilli prei jush le të pagëzohetë mb’emënit të Iesu-Krishtit për ndëjesën’ e fajevet, edhe keni me marrë dhunëtin’ e Shpirtit Shenjt.
39 Sepse të zotuemit’ ashtë për ju, edhe për bijt tuei, edhe për gjith’ ata qi janë lark, sado qi ka për me thirrunë Zoti Perëndia ynë.
40 - Edhe me shumë fjalë të tiera epte deshmi, edhe i nguste, tue thanë: Shpëtohi prei këti brezi të shtrembëtë.
41 Ata pra si pritnë fjalën’ e ati me gëzim, u pagëzuenë, edhe atë ditë ushqyenë tri mijë shpirtë.
42 Edhe ishinë tue pritunë ndë mësimt të apostujvet, edhe ndë shoqënit, edhe ndë të thyemit’ e bukësë, edhe ndë të falunat.
43 Edhe çdo nieriu i hyni frikë; edhe shumë mërekullia e shenje baheshinë me anë të apostujvet.
44 Edhe gjith’ ata qi besuenë ishinë bashkë, edhe kishinë të gjitha rëndom;
45 edhe shitshinë pronjet’ e gjanë, e i dajinë mbë të gjithë, për çdo nevojë qi kishte gjithë-se-cilli.
46 Edhe përditë ishinë tue pritunë me një zemërë ndë tempull, e thyejinë bukënë ndëpër shtëpiat, e hajinë haenë me gëzim e me zemërë të këthiellëtë,
47 tue lavduem Perëndinë, e tue pasunë hir përpara gjithë popullit. Edhe Zoti shtonte përditë ndë kishë ata qi shpëtoheshinë.