Krie e ditë
1 Kam bërë nijet me vetëhe time këtë, që të mos vij ndër ju përsëri për të helmuarë.
2 Sepse nd’ u helmofça unë juvet, cili ësht’ ai që do të më gëzojë mua? Përveçe ai që pat qënë nga meje helmuarë?
3 E shkrova ndër ju këtë të tillënë, që të mos marr helm mbi helm kur të vinj unë, nga ata që duhej të keshë gëzim, tuke pasurë tharos mbë gjithë ju, që gëzimnë tim e bëni gjithë tuajnë.
4 Sepse nga helmi i shumë e gulçimi i zëmërësë u shkrova juvet me shumë lot, jo që të helmoneni, po që të njihni dashurinë që kam shumë më tepërë mbë ju.
5 E ndë qe ndonjë që më helmoi mua, nukë helmoi mua, po helmoi pakëzë, që të mos bënem i rëndë gjithë juvet.
6 Sado i është së tilit kij mundim që u bë nga të shumëtë.
7 Kaqë që përkundrë ju duhetë të bëni hir më tepërë e parigori, mos ndodhetë e e pijë helmi i tepërë të tilinë.
8 Pra andaj u lutem juvet të dëftoni mb’atë dashuri të paluajturë.
9 Andaj me këtë nijet edhe ju shkrova, që të njoh mëndienë tuaj, ndë jeni mbë të gjitha të gjegjurë.
10 E mb’atë që bëtë juvet hir, e bëj edhe unë, sepse edhe unë ndë bëra ndonjë hir, atij që ja bëra, për dashuri tuaj ja bëra, përpara Krishtit, që të mos dëmëtonemi nga Satanai.
11 Sepse ja dimë gënjeshtrat’ e tij.
12 E kur arrijta ndë Troadhë për të dhidhaksurë Ungjill’ e Krishtit, e si m’u hap port’ e Zotit, nukë paçë të prëjturë ndë Shpirt tim, sepse s’paçë gjeturë vëllanë tim Titonë.
13 Po si i laçë me shëndet ata, dolla e vajta ndë Maqedhoni.
14 Lëvdim pa ndë Perndinë që na bën nevet të mundjëmë kurdo mbë Krishtinë, e bën të çfaqetë mirudhi e së njohurit së tij, me anë tënë mbë çdo vënd.
15 Sepse mirudhi e Krishtit jemi nevet mbë Perndinë edhe për ata që sosenë, edhe për ata që humbasënë.
16 Për dica mirudhi e vdekëjësë, për vdekëjë të ture, e për dica mirudhi e jetësë, për jetë të ture. E për këto punëra kush është që të jetë kaqë i zoti?
17 Sepse nukë jemi si të shumëtë, që shesënë fjalën’ e Perndisë, po si nga zëmër’ e qëruarë, si nga an’ e Perndisë, flasëmë përpara Perndisë mbë Krishtinë.
KAPTINA II.
1 Edhe gjukova këte me vetëhenë t’eme, për mos me ardhunë prap të ju për idhënim.
2 Sepse unë ndë u idhënofsha juve, e cilli asht’ ai qi më gëzon, veç ai qi idhënohetë prei meje?
3 Edhe u shkrova juve këte, qi kur të vij, të mos kemi idhënim prei atyneve qi duhei të kishiem gëzim, tue pasunë shpëresë mbë gjithë ju, se gëzimi em ashtë gëzimi juei të gjithëve.
4 Se prei shumë shtrëngimi e acarimi të zemërës’ u shkrova juve me shumë lot, jo qi të idhënohi, por qi të ngjifni dashuninë qi kam ma tepërë mbë ju.
5 Edhe ndë past’ idhënuem kushi, s’ka idhënuem mue, por mbë-nj-anë më ka idhënuem , qi të mos u randoj juve të gjithëve;
6 mëjaft ashtë për të tillinë kyi mundim qi u ba prei së shumëvet,
7 kaqi sa për kundrë duhetë më tepërë t’ia falni ati , edhe ta ngushulloni, qi të mos përpihet’ i tilli nieri prei idhënimit tepërë.
8 Përandai u lutem juve me i diftuem ati dashuni.
9 Sepse përandai u shkrova juve, për me ngjofunë provënë tuei, ndë jeni të ndëgjueshim mbë të gjitha.
10 Edhe ati qi t’ia falni, ia fal edhe unë, sepse ndë ia kam falun’ unë ndonjianit, kuit do qi t’ia kemi falunë; për ju e bana këte , përpara Krishtit,
11 për mos me tepëruem fuqia e Satanait përmbi ne. Sepse e dimë se qish ka ndër mend ai.
12 Edhe kur erdha ndë Troadhë për me predikuem ungjillin’ e Krishtit, e m’u hap nji derë për Zotinë,
13 s’pata të prajtunë ndë shpirt t’em, sepse nukë gjeta Titonë vëllanë t’em, por si u lashë shëndet atyne, dola e vota ndë Makedoni.
14 Por falemi ndersë Perëndisë qi na ban me triomfuem kurdo me anë të Krishtit, edhe shpërfaq mbë qish do vend erën’ e mirë e së ngjofëmes’ ati me anë t’onë.
15 Sepse er’ e mirë e Krishtit jemi na te Perëndia mb’ata qi shpëtohen’ edhe mb’ata qi vdirenë;
16 për disa na jemi erë vdeke për vdekënë, e për disa erë jete për jetënë. Edhe cilli asht’ i zoti për këto punë?
17 Sepse na s’jemi si të shumëtë qi prishinë fjalën’ e Perëndisë, por si prei zemërësë këthielltë, si prei anësë Perëndisë, përpara Perëndisë flasimë për Krishtinë.