Mbë të parinë kënkëtuar. Psallm’ e Dhavidhit, shërbëtorit Zotit.
1 Pa-udhëria e të pa-besit thotë ndë zëmërë t’ime: S’është frikë Perëndie përpara syvet ati.
2 Sepse gënjen vetëvetëhenë ndër sy të ti, se do të gjëndetë pa-udhëria e ati, që të mirretë mëri.
3 Fjalët’ e gojës’ ati janë pa-udhëri e gënjeshtrë, nukë desh të kupëtonjë, që të punonjë të mirënë.
4 Mendon pa-udhëri mbë shtrat të ti, rri mbë çdo udhë që s’ ësht’ e mirë, edhe nuk’ iu rëndua e keqeja.
5 Zot, përdëllimi yt është ndë qiell, edhe e vërteta jote gjer ndë ret.
6 Drejtëria jote është posi malet’ e Perëndisë, gjyqet’ e tu janë avyss’ e madhe, shpëton njierës e bagëti, o Zot.
7 Sa shumë i vyerë është përdëllimi yt, o Perëndi! Përandaj të bijt’ e njierëzet shpërenjënë mbë hije të fletëvet tua.
8 Do të nginjenë prej të majturit shtëpisë s’ate, edhe do t’u apç ujë prej përrojt të prëjturit tënt.
9 Sepse përanë teje është burim jete, ndë dritë tënde do të shohmë dritë.
10 Shtrij përdëllimnë tënt tek’ ata që të ngjohënë, edhe drejtërinë tënde te zëmrë-drejtëtë.
11 Mos arthtë mbi mua këmbë madhështori, edhe mos më tunttë dorë fajtori.
12 Atie ranë gjithë ata që punonjënë pa udhë, u nxuarnë jashtë, edhe nukë do të muntnjënë të qëndronjënë.
1 Mjeshtrit të korit. Psalm i Davidit, shërbëtorit të Zotit.
2 Mëkati i flet të paudhit thellë në zemër ,
në sytë e tij nuk ka drojë Perëndie.
3 Se ai e mashtron veten sy për sy,
që paudhësinë e vet mos ta shohë e mos ta urrejë.
4 Fjalët e gojës së tij janë paudhësi e dinakëri,
nuk sillet me urti e nuk bën të mirën.
5 Paudhësinë mendon në shtratin e tij,
ndjek udhën që s'është e mirë,
të keqen nuk e përbuz.
6 O Zot, mirësia jote rrok qiellin,
besnikëria jote prek retë.
7 Drejtësia jote është si malet e larta,
gjykimet e tua si humnera e thellë.
Njerëz e kafshë, o Zot, ti i shpëton.
8 Sa e çmuar është mirësia jote, o Perëndi!
Nën hijen e krahëve të tu njerëzit gjejnë strehë.
9 Ngihen me begatinë e shtëpisë sate,
në përroin e ëndjeve të tua shuajnë etjen.
10 Se pranë teje është burimi i jetës,
në dritën tënde shohim dritën.
11 Shtrije mirësinë tënde mbi ata që të njohin
dhe drejtësinë tënde mbi zemërdrejtët.
12 Mos më shkeltë këmba e kryelartit,
dora e të paudhit mos më dëboftë.
13 Ja tek ranë ata që bëjnë paudhësi,
u plandosën e më nuk ngrihen dot.